10,751 matches
-
înfipseseră într-un par și îl purtaseră pe străzile Romei strigând tot soiul de injurii: „Galba, zeu al iubirii, bucură-te de vârsta pe care-o ai!“ - fiindcă la Roma toată lumea știa că, în urmă cu câteva zile, Galba se lăudase că e încă plin de vigoare. Își treceau capul unul altuia. — Capul lui... Pe toți zeii! bolborosi Vitellius, oripilat nu atât de moartea adversarului său, cât de cruzimea orașului în care voia să guverneze. Revăzu fantoma lui Galba decapitat, așa cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
În fața lui, în piață, treceau, înghiontindu-se, salutându-se sau insultându-se, bărbați și femei, unii îmbrăcați elegant, alții zdrențăroși, țărani cu pantalonii cârpiți și soldați cu coifurile sub braț. Din corul de glasuri se distingeau strigătele vânzătorilor care-și lăudau mărfurile. Era cald. Din când în când, vântul aducea până la el miros de oțet și prăjeală. Rândunelele zburau ca niște săgeți, coborând și ridicându-se în stoluri, dincolo de zidurile cetății, acoperite de iederă. Valerius se întoarse să privească sclipirile luminii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
și Caecina în vila ce-i fusese pusă la dispoziție de rectorul din Ticinum fu atât de somptuos, încât magistrații orașului rămaseră muți de uimire, iar cei avari înghețară de spaimă. A doua zi ploua, iar împăratul vizită taberele, îi lăudă pe soldați, cărora le oferi bani și vin, și nu-i băgă în seamă pe auxiliari. Porunci ca batavii să fie trimiși în Germania, iar galii în ținuturile lor de baștină. Reduse efectivele legiunilor și cohortele auxiliare, interzise să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
când ascultăʺ; ʺBiblioteca nu poate să facă dintr-un prost decât un ignorant studiosʺ; ʺUnui prost îi este foarte greu să nu fie și arogantʺ; ʺProștii nu-i invidiază pe cei inteligenți, îi compătimescʺ; ʺA ajuns în culmea ratării, îl laudă toți proștiiʺ; ʺProștii nu se mănâncă între ei. Vor ceva mai finʺ; ʺMă tem de proștii cu aspirații (dar de cei cu atestate? n.n .); ʺUnii simulează prostia. Alții sunt chiar sinceri” (p.214 216). Cum înțelepciunea a fost văzută de
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
după cum este firesc, și pe Constantin Dimoftache Zeletin, colegul meu de lic eu în 1948, cu care mergeam la ședințele cenaclului „Alexandru Vlahuță” de la Bibliotecă și unde într adevăr, noi, care mai citisem câte ceva, a doua zi, la școală ne lăudam că am fost la „Academie”. Spuneam aceasta, motivat, că îl avusesem prin tre noi, în hainele lui albe, perfect imaculate, bine dichisit, pe chiar poetul G. Tutoveanu, creatorul Academiei. „Academia” după cum am mai spus, rămăsese ca entitate spirituală în mentalul
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
Parcul Voievozilor, sălile Bibliotecii „Mihai Eminescu din Iași, ne-au rămas martori. Și cum uitarea este înscrisă în legile omenești, dar tot uitare rămâne, nu pot să trec mai departe făr ă a pune în pagină o întrebare a autorului lăudat de noi, întrebare care este și a mea, referindu-mă tot la volumul aniversar, din care lipsește tocmai portretul singurului supraviețuitor din conducerea liceului de acum 50 de ani!... Unii, pentru a-și promova valorile, a-i aduce în actualitate
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
dânsul în mijlocul pieței, îl trage, iar clopotul nu tace până ce nu-și câștigă plata muncii depuse și costul lui. Alama sfântă a lui răsună în tot aerul, cheamă credincioșii la rugăciune, rostind în graiul propriu și misterios fapta săracului cerșetor, lăudând-o... Dacă o biserică n-are veșminte, Lumânărică procură și aduce stofele specifice, el care n avea decât o h aină zdrențuită ce abia îi acoperea goliciunile. Dacă-i dădeai lui o haină, o cămașă, peste un ceas nu o
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
trec dincolo de spațiul lăzilor de zestre pictate cu miri. Am mai găsit și metale, sticle și vitralii cucernice, pahare îmbrăcate în zale sfioase de mătase și cristale. Ce suflare și gesturi amăgitoare în linii curbe, cu prospețime de floare. Ce laude să aduc acestui miraj năuc, dislocat din timpul ceasornicului așezat pe scrin, când depresia de venin o mai ascunde: în nevrozele fără cer adunate în sertarele încuiate demult. Candelabre Enorme, princiare, în cupolele de catedrale se desfășoară sferic cu luminile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
căzută de undeva de sus, sau de jos ce nu te mai iartă. Învinețise somnul tatuat cu vise! Mi-ar trebui martor, înainte de sentință, să confirme sau să nege, judecata dată prin lege. De frică toți o acceptă, o și laudă cât de dreaptă este și ce serpentine coboară, pentru ca pedeapsa să fie scurtă și ușoară. Poate am obosit să mai zbor, să mai cânt frumusețea pământului, fără să mă tem că nu mai pot scrie, cu harul de la Dumnezeu dăruit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
cald pe piatra obosită de smarald din inel, o minciună și el. În rotundul lui a rămas un gol, ce plictis, după atâta ocol! N-a înțeles nici fata mea. Ce modele să caut în cărțile pe care le tot laud? Ele nu se mai potrivesc, nu încap în sunetul nostru buimac. Am pierdut și credința în Dumnezeu, în biserica clădită pe sfinții acoperiți de norii fierbinți, din care ne privesc bătrânii părinți. Ce-o să mai fie? Suntem surzi și orbi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
fi rămas în picioare pînă în ziua de astăzi. 24. De aceea, vă spun că în ziua judecății, va fi mai ușor pentru ținutul Sodomei decît pentru tine." 25. În vremea aceea, Isus a luat cuvîntul și a zis: "Te laud, Tată, Doamne al cerului și al pămîntului, pentru că ai ascuns aceste lucruri de cei înțelepți și pricepuți, și le-ai descoperit pruncilor. 26. Da, Tată, Te laud, pentru că așa ai găsit Tu cu cale!" 27. Toate lucrurile Mi-au fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85116_a_85903]
-
tine." 25. În vremea aceea, Isus a luat cuvîntul și a zis: "Te laud, Tată, Doamne al cerului și al pămîntului, pentru că ai ascuns aceste lucruri de cei înțelepți și pricepuți, și le-ai descoperit pruncilor. 26. Da, Tată, Te laud, pentru că așa ai găsit Tu cu cale!" 27. Toate lucrurile Mi-au fost date în mîini de Tatăl Meu; și nimeni nu cunoaște deplin pe Fiul, afară de Tatăl; tot astfel, nimeni nu cunoaște deplin pe Tatăl, afară de Fiul, și acela
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85116_a_85903]
-
-nvăț chimie, algebră, botanică. Fizică. La fel de tare vor plînge și fetele de la uman, Îndeosebi bruneta subțire, cu ochelari și fustă posomorîtă, dar ce sîni. Cape Canaveral. Care i se zguduiau de lacrimi numai ce-mi imaginam Înmormîntarea. Profesorii mă vor lăuda În cor, suspinînd cu batistele fleașcă În mîna dreaptă, cea care ținuse creta, cu stînga ținînd sicriul. Sau coliva. Sau ce se ține. Literele de pe crucea mea vor deveni fluorescente, semn al unui destin ieșit din comun ce fusese frînt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
de la haină un bilețel Împăturit În opt, albastru, pe care scria: „Obuz Din el se fac pendule și călimări. Suflul obuzului te orbește”. Taximetristul de la zece mi-a trîntit-o drept În față: „Artiști SÎnt cu toții niște impostori. Trebuie să le lauzi dezinteresul (formulă Învechită). Să te miri că sînt Îmbrăcați ca și ceilalți oameni (formulă Învechită). SÎnt deseori invitați la petreceri. Ceea ce fac ei nu se poate numi muncă”. Coafeza de la șapte m-a pîndit cînd coboram scările de teamă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Încă omologată ca boramid. Întreaga dramă care-a urmat timp de patru sute de ani se datorează, practic, unei erori terapeutice. Ca și primul-ministru. El este de fapt poet, dovadă, și-a lansat versurile lemnoase la Uniunea Scriitorilor care l-a lăudat prin scurtcircuit, explicînd publicului holbat spre podium cum scrie el, ministrul, sarcastic, ironic, pe teme ministerial-ezoterice, cum ar fi mersul la piață, motiv pentru care a făcut infarct. Tot În versuri, ministrul muncii și-n mod la fel de sarcastic și al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
obștii: „Un pensionar care merge cu nepoțelul În parc ar putea lua cu el Încă 7-8 copii din bloc, venind În ajutorul multor familii”. Pensionarul va fi desemnat cel mai probabil prin tragere la sorți sau la țintă, va fi lăudat la avizier dar și sancționat dacă va pierde vreun nepoțel, fiind În prealabil instruit cum să se dea În leagăn În așa fel Încît să cadă el, nu copilașii. Apoi i se va da de mîncare În fața blocului, și va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
nou model de erou, cu următoarele caracteristici: primo, e lunetist - soldați, ni se spune, detestați de toți ceilalți militari deoarece nu luptă ci asasinează, și Încă aproape fără riscuri -, adică un ucigaș plătit (În maniere subtile). Care se mai și laudă: „Am omorît 73 de oameni”, recunoaște Berenger/Barnes din Platoon, uite cum se leagă totul, și o recunoaște pe-un ton tragic, menit să-l facă pe cinefalograf dacă nu chiar să cadă-n fîntîna admirației, măcar să-l simpatizeze nițel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
te ia cu fiori pe șira spinării, Însă după ce Robocop Îl face țăndări cu bazooka se apucă să chițăie jalnic, ca un pierde vară, și cade mototol pe scară. Îmi aduc aminte de o cronică difuzată la radio unde se lăuda tot, regia, jocul lui Peter Weller (!), performanțele tehnice, coloana sonoră și, mai ales, umorul fin. Sigur, trebuie să recunoaștem că-i vorba de o peliculă ce-a extaziat milioane de oameni, din păcate. Și la fel de sigur este că la realizarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
că nice oauăle fără paseri, nici paserile fără oauă a să naște nu se poate. Neputându-se de oauă și de paseri deosebi. Darămite de păun. Căci, ce-i păunu? O ființă, ca și Corbu Nicolae, carele și el Îl laudă pe domnul BÎrlădeanu cu Î din i, și o face „În ciuda diminuării elasticității articulare” a venerabilului, care-a scris de curînd o carte, probabil la fel de puțin elastică, așa cum se purtau izmenele pe vremuri, cu destăinuiri din presa americană de-acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
George Enescu. În seara zilei de 22 septembrie au ascultat cu căștile plecate sonatele pentru pian preparat de John Cage, la Sala Radio. La sfîrșit au cîntat și ei. Domnul Iliescu, mare amator de muzică intelectuală, nu i-a mai lăudat. L-a deranjat un bemol englez. Așa că de la o vreme conducerea TVR nu mai agreează BBC-ul. Anunțate-n program și chiar pe ecran, știrile londoneze sînt mereu Înlocuite În ultima clipă. Astfel, pe 1 octombrie, am văzut În loc de Big
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
E jenant. Mironov merge și mai departe, declarînd că poporu’ „a găsit un sfînt”. În privința laudelor, ar fi fost bine să țină cont de revista de specialitate Cocota, ce ne Învață o metodă garantată ca să provoci plăcere maximă unui bărbat: „Lăudați-i penisul”. Un alt dr., pe lîngă atîția prof. univ. care semnează cinstit cu numele și titlurile lor așa cum sînt ele, mai mult sau mai puțin adevărate sau inventate, ocupînd toate colțurile de pagină ale generalului atenian Alcibiade (450 404
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Nici gând, mă scuzai eu zăpăcit. Mi s-a părut că te-am supărat și atunci... ― Cum poate să ceară iertare un bărbat unei fete? ― Când greșești ceva, trebuie... În sflrșit, așa se obișnuiește... ― Unei fete? ― Și unui copil, mă lăudai eu. Cel puțin... ― Așa fac toți europenii? Ezitai. ― Adevărații europeni, da. Se gândi și închise o clipă ochii, dar numai o clipă, căci izbucni în râs și iarăși își" prinse sânii sub brațe, sfioasă. ― Poate că își cer iertare numai
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Harold și dezgustul de viața pe care o duc europenii și eurasienii din acest oraș, viață pe care am dus-o și eu atât timp. Mărturisirea aceasta a mea i-a desfătat. Femeile mă sorbeau cu ochii și mă tot lăudau în argot-ul lor neînțeles, iar Mantu îmi strângea mâinile și închidea ochii, după obiceiul lui. Numai inginerul, după ce îmi atrase atenția asupra zelului meu prea entuziast, se retrase să-și citească nelipsitul său roman polițist. M-am dus cu Maitreyi
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Sper s-o termin repede cu India. Am promisiuni sigure, deși fără contract anticipat, la Singapore. Nu știu încă ce am de făcut acolo, dar văd că mi se pregătesc bani de drum. N-am spus nimănui. Prea m-am lăudat mult că am să găsesc post. Cu Harold am rupt-o definitiv. Dacă n-ar fi fost Clara acolo, l-aș fi doborât la pământ. Am grozavă poftă de bătaie. Geurtie, din cauza acestui incident, s-a certat cu Clara. De când
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
rămăsese nici unul căruia i-ar fi putut încredința măcar manuscrisele și materialele adunate. De când auzise că la cafenea i se spune Venerabilul sau Papa Dominic, își dădu seama că prestigiul pe care îl dobândise în timpul războiului când Nicolae Iorga îl lăudase la începutul conferinței, și, de la Iași, trimitea din timp în timp câte un student să-i ceară cărți, prestigiul acesta începea să pălească. Pe nesimțite, se trezi că în cancelarie sau la cafeneaua Select nu mai era centrul atenției generale
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]