10,805 matches
-
pe pământ. 18 Iudaismul după răscoalele iudaice 18.1. Diaspora Nu e nici locul și nici scopul acestei cercetări de a trasa istoria iudaismului până în timpurile noastre, dar considerăm că trebuie să tratăm despre ceea ce s-a întâmplat după evenimentele tragice din anii 67-74 și 132-134 d.C. și despre cum a reușit iudaismul să supraviețuiească. a) Am întâlnit deseori până acum conceptul de „diasporă” iudaică, un fenomen complex pe care nu ne permitem să-l analizăm în detaliu în acest context
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
obârșie și prin afinități. „Primitiv modern” (Marian Popa), P. este un poet tradiționalist prin materialul inspirației și modernist prin imagerie și poetică. Nostalgia vârstei edenice a copilăriei, atmosfera cântecelor și poveștilor din satul natal, misterele pământului și ale cosmosului, percepția tragică a condiției omului contemporan, sfâșiat între magia imaginarului țărănesc și „jungla marilor orașe”, reprezintă tot atâtea trasee de conectare la o tradiție care coboară până la Lucian Blaga și Octavian Goga. Nu sunt de ignorat nici sursele unui tradiționalism livresc sui-generis
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288831_a_290160]
-
poetului în spațiul tradiționalismului, din care evadează abia în Ochiul neantului (1969). Deschizându-se sub semnul nopții, lirismul intră într-o zonă gravă, răsfrângând spaima în fața condiției umane și făcându-se ecoul unor stări intermediare induse de intuirea unor simboluri, tragice și impenetrabile, în spatele concretului cotidian. Din postura de homo viator (în care va fi întâlnit în sonetele sale), poetul dialoghează cu neantul, ce întunecă până și blagiana lumină. Casa, culorile, satul, lucrurile devin reprezentări duale ale stărilor celui ce are
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288831_a_290160]
-
regele persan Cirus! Prea des este învîrtit adevărul și falsificat numai pentru turta lor! Deși avem mai multe scrieri din perioada cînd Ili a fost asasinat de către iudei, nu există nici cea mai mică aluzie la aceste evenimente atît de tragice. Este bizară, enigmatică și suspectă tăcerea lui J. Flavius. El care s-a născut la cîțiva ani după răstignirea lui Ili, a fost rabin al templului din Ierusalim, cunoscînd foarte bine sectele saduceilor, fariseilor și zeloților, nu spune un cuvînt
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
noastre”. În continuare, însa, liderul național-țărănist se pronunța împotriva continuării razboiului pe teritoriul sovietic, concluzionând: “Nu avem niciun soldat de sacrificat pentru scopuri străine. Trebuie să cruțăm armata noastră pentru scopurile noastre românești, care sunt multe și mari și de tragică actualitate, pentru foarte apropiate vremuri”1. După eliberarea Basarabiei, a nordului Bucovinei și a teritoriului Herța de către Grupul de Armate “General Ion Antonescu”, România a reintrat, de facto, în posesia drepturilor sale asupra acestor provincii. Au fost repuse în vigoare
ROMÂNIA 1941-1943 by LAVINIU LǍCUSTǍ () [Corola-publishinghouse/Science/91605_a_107352]
-
noastre”. În continuare, însa, liderul național-țărănist se pronunța împotriva continuării razboiului pe teritoriul sovietic, concluzionând: “Nu avem niciun soldat de sacrificat pentru scopuri străine. Trebuie să cruțăm armata noastră pentru scopurile noastre românești, care sunt multe și mari și de tragică actualitate, pentru foarte apropiate vremuri”. După eliberarea Basarabiei, a nordului Bucovinei și a teritoriului Herța de către Grupul de Armate “General Ion Antonescu”, România a reintrat, de facto, în posesia drepturilor sale asupra acestor provincii. Au fost repuse în vigoare legile
ROMÂNIA 1941-1943 by LAVINIU LǍCUSTǍ () [Corola-publishinghouse/Science/91605_a_107352]
-
voia numai aristocratic, dar era mai mult curios, ciudat, punct de plecare al unor legende în care, mitomania lui esențială se satisfăcea." Complexul portret realizat din lumini și umbre rembrandtiene e al unui exilat în această lume, al unui Don Quijote tragic, al unui vînător de iluzii; sufletește, e un alchimist năzuind să asocieze timiditatea și orgoliul, izolarea și revolta, inutilul și inactualul, postura de fanariot decadent și cea a spiritului imperial bizantin; această coabitare dihotomică pur-impur, nobil-ignobil o percepe Vasile Lovinescu
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
a cărei esență o recunoaște doar Povestitorul, chiar dacă cei trei se lasă călăuziți de un măscărici produs al decăderii ultime, un comediante care se salvează tocmai prin impuritatea care înseamnă adecvare, salvare la care nu are însă acces Corcodușa pedepsită tragic pentru că ridicase o clipă ochii spre purpura imperială, uitîndu-și condiția de floare de maidan. Ion Luca a preferat o onomastică aflată pe epiderma socialului, denumind efemeride mulțumite de propria lor condiție și neavînd acces la experiențe ce vizează depășirea limitei
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
la noblețea nației: "Am scris de nenumărate ori și aici și aiurea că nenorocirea cea mai mare a țării noastre e spiritul acesta de pehlivănie, de operetă, scepticismul glumeț și vulgar cu care se profanează cele mai serioase, adînci și tragice inițiative. Ne-am ridicat de atîtea ori contra fanariotismului subtil ori șiret, contra ipocriziei orientale care ne roade ce e mai curat și mai nobil în nația aceasta" (Viața românească, 1929). În privința posibilei confuzii între românism și mahalagism un semnal
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
în nația aceasta" (Viața românească, 1929). În privința posibilei confuzii între românism și mahalagism un semnal de alarmă trăgea și Mircea Eliade: "Mahalaua a creat pînă acum un stil grotesc, care ne amuză cînd îl întîlnim în Caragiale, dar care e tragic, cînd îl privim istoric. Acest stil de cafenea, acest geniu verbal de secătură sceptică, acest proverb mixt și impur care reprezintă o înțelepciune de slugă și o enciclopedie de gazetar nu ne reprezintă. Ea nu are nimic de-a face
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
de o rară mobilitate: prefacerea simpatiilor lui intelectuale în antipatii era fenomen cronic, de care prietenii lui toți erau deprinși a se amuza", că "sensibilitatea "enormă" și viziunea "monstruoasă" au imprimat artei sale caracterul excesiv: în comic, stil caricatural, în tragic, forme de groază și de tortură extreme." Se va fi gîndit subtilul critic la texte precum cel intitulat O conferință ("Mă sui la tribună, pe o estradă cu spatele la un perete pe care sunt reprezentate cele nouă muze în pitorești costume
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
situată cea a lui Paul Goma (Jurnal pe sărite, Nemira, 1987, p. 85): "[...] Mitică este, mai ales Iancu, iar miticismul este, în fapt, caragialismul. Modernitatea, pentru epoca lui, era și neseriozitatea autorului, iar cei care i-au reproșat lipsa dimensiunii tragice nu se înșelau foarte [...]. Din cîte se știe despre omul Caragiale se poate alcătui portretul unui ins care, chiar atunci cînd era pus față în față cu tragicul, reacția lui cădea în comic [...]. Or, atitudinea "grecului" Caragiale nu era cu
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
narațiuni, geneza și esența talentului său nu se deosebesc de ale tatălui dar se manifestă în altă direcție și cu alte rezultate: "Mateiu I. Caragiale sintetizează Ovidiu Cotruș reprezintă însă tipul histrionului absolut, care împinge vocația teatrală la paroxismul ei tragic. Eul se identifică atît de mult cu rolul său unic, încît își dizolvă personalitatea în cea a personajului întruchipat. Măștile nu mai pot fi alternate, pentru că omul însuși s-a preschimbat într-o mască." Îndărătul unei măști, Mihail Sebastian regăsea
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
și valoarea lui de document. Cel mai izbutit este însă Prețul singurătății, roman de un realism crud și totodată carte animată de o aspirație spre ideal și de un fior de poezie. Prin sondaje în timp se ajunge la momente tragice ale istoriei dinainte de al doilea război mondial, precum anii terorii legionare sau ai perioadei ’50, faimoasa perioadă a „cotelor”, a „înscenărilor”, a „vigilenței”, a „vânătorii de vrăjitoare”. Mai multe secvențe introduc în cotidian, în atmosfera dintr-un teatru și dintr-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290286_a_291615]
-
a devenit director executiv al companiei când tatăl său s-a pensionat și era întotdeauna mult prea ocupat, prins în tot felul de activități, pentru a mai câștiga clienți noi și a mai inspira alți oameni. Când s-a aflat tragica veste că firma își pierduse cel mai mare client - client care reprezenta mai mult de 60% din afacerile companiei -, Jack s-a văzut confruntat cu una dintre următoarele opțiuni: ori își făcea timp să inspire oamenii și să supravegheze marketingul
[Corola-publishinghouse/Science/1850_a_3175]
-
întrece chiar și cele mai optimiste așteptări. Dar trebuie să treceți peste orgoliul dumneavoastră pentru a reuși acest lucru.+++ Ideea 122. Singurul lucru care merge atunci când oamenii nu mai funcționează Se știe că trenurile deraiază uneori, iar rezultatul poate fi tragic: locomotive răsturnate, vagoane împrăștiate peste tot și oameni răniți sau uciși. Angajații dumneavoastră sunt în mare parte la fel. Uneori deraiază, o iau pe lângă drum, își pierd interesul la slujbă și chiar în viețile personale. Rolul dumneavoastră (ca factor motivațională
[Corola-publishinghouse/Science/1850_a_3175]
-
scientism duce la omniprezentă confuziei și a paradoxului, prin prezentarea părții inverse a valorilor. Emma Bovary este singura figură feminină în opera lui Flaubert care are statura de eroina, deoarece mai aspiră. Destinul său anunță o mulțime de alte destine tragice ale personajelor feminine din românele naturaliste, cum ar fi cel al lui Jeanne din românul Une vie de Maupassant, victima unei serii de ratări, care nici nu mai aspiră la nimic. Decăderea personajelor feminine se constată în majoritatea romanelor de la
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
în numele apropierii genurilor, includ comedia în dramă, si mai ales a lui Stendhal, care propune în Racine et Shakespeare ÎI un proiect de "comedie romantică" teatrul comic da naștere, după 1950, unei dramaturgii comice de calitate. Vechea și rigidă structura tragică nu mai corespunde publicului burghez, care cere un spectacol reușit și amuzant al propriei condiții. Pe masura trecerii timpului, comedia de moravuri cedează locul comediilor vesele, publicul vrea să râdă fără a reflecta prea mult (de aici proliferarea vodevilului, operetei
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
sentiment, în jumătatea a doua a secolului dragostea este mai ales trupeasca. Câmpul de acțiune gravitează în jurul unui trio fundamental: Domnul, Doamna, Amantul/Amantă, cu toate combinațiile posibile. În tradiția literară franceză, dragostea ilegitima se impune sub două forme: una tragică (mitul lui Tristan și Isolda 217), în paralel cu o tradiție comică (dezvoltată în fabliaux-rile și lais-uri despre soții înșelați și soțiile leneșe, cochete, care se dedau luxului). În românul francez din secolul al XIX-lea se recunosc mai mult
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
într-o abia supravegheată creare și dozare de efecte scenice, într-un joc diabolic al luminilor și umbrelor, în mizarea pe ceea ce scoate în evidență contrastul. Din grăuntele melodramatic ce nimerește pe scena teatralizata cresc lăstarii dramatismului, supuși, apoi, unei tragice uscări treptate" [1989, p.203]. 166 Julien Sorel își gândește existența în termenii unui rol de interpretat, iar Lucien de Rubempré constată că în Paris "tout est spectacle, comparaison et instruction" [Leș Illusions perdues, 1983, ÎI, p.333]. Eroii lui
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
gens importants șont menés par une intrigante de leur société" [Girardin, 1843, p.212]. 217 Mitul lui Tristan și Isolda este fondator în literatura occidentală prin legitimarea literară a dragostei ilegitime și nefericite. Acest mit deschide tradiția reprezentării unei iubiri tragice, bazată pe dilemă între două soluții nefericite: separarea sau viața comună în marginea societății. Mitul lui Tristan și Isolda este unul subversiv și inaugurează, cum bine arată Denis de Rougemont, o lungă tradiție de adulter, o nouă tema romanesca cu
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
cele două imperative categorice polare este în realitate cu neputință, chiar și pentru cei mai dăruiți (elecți, cum li se spune uneori castalienilor, făcându-se aluzie la paradigma monastică și mistică a provinciei). Moartea lui Knecht simbolizează de asemenea separarea tragică a două universuri deopotrivă de valabile, „autentice” și prețioase, care ar trebui să fie pe deplin integrate, și nu opuse. 2. O Castalie româneascătc "2. O Castalie românească" În centrul celor mai multe programe politice și proiecte utopice găsim (implicit sau explicit
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
destul de populare, dar nu atinseseră profunzimea și eleganța operei deschizătoare de drum a lui Mircea Vulcănescu, Dimensiunea românească a existenței, parte a unei mai cuprinzătoare metafizici a națiunii române pe care implicarea exemplară a autorului în administrația de stat și tragicul său sfârșit nu au lăsat-o să se împlinească 15. Începând de pe la jumătatea anilor ’60, după perioada de detenție și de domiciliu forțat a lui Noica, pe vremea când se năștea național-comunismul, propriul sistem al lui Noica a fost articulat
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
plan moral, religios, politic, sentimental etc. Gray ne reamintește (curios, îl citează pe Bernard Williams și nu pe Hegel cel din Prelegerile de estetică!) de dilema lui Agamemnon, care și-a sacrificat fiica în interesul expediției militare împotriva Troiei. Eroul tragic era sfâșiat între valori polare și, cel puțin în anumite contexte, reciproc excluse: fiica sau cetatea, datoria sau pasiunea (ca în tragedia franceză a clasicismului). Nu s-ar putea imagina grupuri și societăți în care indivizii purtători de valori (potențial
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
o societate bună, dar rămân deschis discuției privind temeiul, substanța, poziționarea relativă, aplicarea lor. Gray și alții, din perspective foarte diverse, afirmă că valorile sunt incomensurabile, ceea ce mi se pare că indică o falsă izbăvire a omului postmodern de condiția tragică (adică: de condiția umană), precum și o incredibilă subestimare a potențialului de conflict din societățile prezente și viitoare. Valori incomensurabile: nu seamănă asta prea mult cu relativismul amoral? Sau cel puțin cu relativismul epistemologic „rabelaisian” al lui Paul Feyerabend? Pentru ambele
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]