12,123 matches
-
din lege. I-a cerut o audiență primarului. A ajuns într-o încăpere asemănătoare cu aceea în care mai fusese cu o lună în urmă. Erau tot trei bărbați la biroul acum mai impunător, în stânga cel cu ochi mici și rotunzi, glas prea subțire pentru trupul său mare, degetele ca niște cârnăciori, mâna acoperită cu păr întinsă peste un alt vraf de dosare, din nou într-o cămașă cu carouri țipător colorate; la dreapta altul, în vârstă și cu părul alb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
nu-i totul, ba uneori poate fi dăunătoare. Dar între calitățile lui pozitive și imprevizibile, cu vremea cele din urmă au început să primeze, spre nemulțumirea ei. Îi plăcea meseria, lucra cu conștiinciozitate, dar nu aspira să conducă. Fața lui rotundă, jovială și calmă părea să exprime o lene suverană, nu voia decât liniște. Era opusul nevestei, cu mișcări încete și însoțite de zâmbet, cu o voce care părea să intoneze psalmi, îi plăcea căldura căminului în care să asculte muzică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
trei metri de el, cu genunchii aproape atingînd marginea apei. Ca pentru a Încerca să-l liniștească pe Jim, capul se clătină din nou. El Întinse o mînă și dădu la o parte iarba, examinînd cu grijă chipul siluetei. Obrajii rotunzi și nasul turtit, subțiate de privațiunile unei copilării În timp de război erau ai unui asiatic sub douăzeci de ani, vreun fiu de țăran venit aici să pescuiască. Băiatul era culcat pe spate, Înconjurat de un zid de iarbă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
mai sus de golfuleț și descoperiră curînd trupul tînărului pilot. Jim se ridică și Îl apucă pe japonez de umeri. Ținîndu-l de subțiori, Îi trase picioarele afară din apă, apoi Îl tîrÎ pe o porțiune Îngustă de teren. În ciuda feței rotunde, pilotul era ușor ca un fulg. Trupul lui Înfometat era la fel de ușor ca al copiilor din Lunghua, cu care Jim se luptase cînd era tînăr. Mijlocul și pantalonii salopetei de zbor erau pline de sînge. Fusese Împuns cu baioneta În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
1). Ochelari pentru carnaval Materiale și ustensile: carton colorat; fir elastic; foarfece; lipici; creion; hârtie colorată; modelele carton pentru ochelari. Etape de lucru: - Trasarea conturului și decuparea modelului pentru ochelari din carton(după modelul dat în planșa 2). - Decuparea ochilor, rotund sau oval. - Decorarea ochelarilor: - Modelul simplu sprâncene de altă culoare; model la alegere. - Modelul floral se decupează 20 petale de hârtie glace de mărimi diferite care se lipesc pe mască în jurul ochilor. Apoi se decupează două cercuri cu diametrul de
Abilit??i practice clasele I-IV by Paula Axinte () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84043_a_85368]
-
48 și cu Păianjenul Pinochio. Stiloul nu a mai mers de multă vreme, deși lam forțat, nu știa decât să zgârie și să se întrerupă, azi mi-a venit ideea să-l ud și uite că scrie. Gura mi-e rotundă cu un spațiu de cerc de parcă pe acolo acum aș avea un fel de ureche. Informații de nu știu ce gen îmi intră prin cercul gurii, probabil negru văzut și mai mic desigur decât cercul cănii cu, câinele Ham e cuminte și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
mine, cu Pinochio, iar eu m-am detașat din filmul lor și sunetele s-au estompat, iar pe mine toată carnea s-a înfiorat de evidentă ce era realitatea, Prințesa semăna exact cu bunica mea, la buze, linia nasului, fața rotundă, plinuță, zâmbetul isteț din ochi și verva și ea toată îmi părea bunica mea, mi-au explodat celulele pe toată pielea, ochii mi s-au desprins de corp, au zburat și au panoramat ființa cea nouă cu dublă identitate, Mihai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
ce să fac dacă îmi plac bărbații subțiri? trag cu ochiul din bucătărie când Filosoful iese din baie, de dimineață, încă de ziua mea, privirea mea îl stânjenește și îmi închide ușa în nas, de fentă, râzând, văd doar umerii rotunzi și scobitura de unde încep cei 2 mușchi, hei?! realizez, arată bine! asta n-aveam de unde să știu ieri, vorbesc mult, ce naiba am de vorbesc atât? înainte nu clămpăneam așa de mult și mă epuizez la un moment dat, vorbim și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
închid, trebuie să dorm, mă simt mai bine. În ziua aceea aveam privirea lărgită ațintită mai mult pe ureche, ca și cum informațiile le-aș fi căpătat altcum, printr-un nou organ senzitiv ca un fel de gândire situată după ureche, în rotundul gurii deschise, în periferia ochilor. Arăți ciudat azi, să nu mori. Am senzația că încerc să înțeleg ceva, dar nu știu ce, m-am întâlnit pe stradă până și cu un chinez cu care am jucat într-un spectacol și cu care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
pe acolo taman în ziua comemorării lui Ts-en; el invită asistența să se roage pentru odihna acestuia și rămâne la fața locului în așteptarea întoarcerii defunctului de pe lumea cealaltă. Shite-spectrul își face într-adevăr apariția, ținând în mână un evantai rotund, din cele ce se folosesc atunci când e din cale-afară de cald, și nu cu nobilul evantai al unui războinic. Cât de caraghioasă este această fantomă a unui pretins luptător viteaz, „înarmată” cu un storcător și cu un bătător de ceai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
și greșelile noastre ascunse...”. De aici și neputința personajelor de a-și despărți destinele, ceea ce le face să devină niște veritabile arătări, niște morți vii pândiți de nebunie. Tot astfel se explică și de ce în scena cinei spectrelor din salonul rotund, cina „celor pe jumătate morți”, așa cum spun servitorii, victimele stau alături de călăii lor, serviți la masă de o ciudată Bucătăreasă, ale cărei mâncăruri îi sleiesc pe toți de puteri și îi ucid treptat. Ca și Hummel, Bucătăreasa aparține familiei vampirilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
efectul acestei arte asupra stăpânului său. ― Est-ce que vous désirez... quelque chose...du special, madame...? Valetul lăsa pauzele să lucreze, ca și ecoul timbrului învăluitor, fără să o privească direct. Femeia ignoră întrebarea și, după ce făcu un ocol prin salonul rotund, consideră că putea să-i acorde o oarecare atenție. Proceda în stilul inspirat din joaca pisicilor, atât de apreciat la Paris, numit „atingerea blănițelor”. Era mai amuzant. Reveni, deci, cu o tresărire de surpriză. ― Oh, vous êtes encore ici? ― Oui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
ninsori. Zăpada se topea imediat pe pielea lor încinsă, lăsând în urmă salbe de diamante. Marioritza constată că soția prințului nu avea trupul unei femei care născuse șase copii, ultimul dintre ei cu nici doi ani în urmă. Sânii mici, rotunzi. Pielea netedă, cu reflexe sidefate. Era impresionată nu numai de tinerețea ei, dar și de îndemânarea, siguranța și eleganța pe care i le descoperise în timpul partidei de vânătoare. Acum înțelegea de ce Nicolae o numea când Vânătorița, când Diana. ― Draga mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
bea dintr-un pahar cu apă în care picurase doar câteva picături. Și asta îi luase aproape instantaneu durerea. Pe deplin calm și mulțumit de sine, consulul se opri ca să admire armoariile Franței imperiale. Un vultul de aur pe scut rotund, panglica Legiunii de Onoare, sceptrul și mâna justiției, toate înconjurate de o mantie azură cu hermină pe care erau presărate mai multe albine aurii. „Albina este o metaforă inspirat aleasă”, ținea să sublinieze el ori de câte ori avea vreun vizitator important, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
hotărâtă, pictorul smulse jaboul. ― Vă rog, îmbrăcați bluza asta, Alteță! Erau între bărbați, iar față de soția sa Manuc nu avea pudibonderii stupide. Se dezbrăcă, lăsă hainele să cadă pe rând la picioarele lui și rămase gol până la brâu. Avea umerii rotunzi, un piept puternic, neted, fără urmă de păr, iar pielea incredibil de albă. Dante Negro îl privea mut și țeapăn. ținea cămașa în mână și nu dădea deloc semne că ar dori să se apropie de el. Unicul lui ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
apărea omul de legătură, Manuc se retrăgea în camera alăturată. Harabalele cu mărfuri veneau și plecau întruna. Prin ușa întredeschisă, pictorul îl vedea semnând actele primite, citind și scriind scrisori atent, ușor încruntat. Cămașa îi aluneca. Scotea la iveală umărul rotund, cu pielea deosebit de albă în contrast cu șuvițele negre de păr. Un umăr bărbătesc. Dar și o candoare aproape feciorelnică. Când ploua, rămâneau în odaie și servitorul le umplea cupele cu Amarul de Tupliash, preferatul prințului, un vin armenesc cu gust de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
rămas bine întipărită în memorie. Îmi amintesc de toată lumea pestriță, venită prin antreul spoit, în care abia avea loc mașina de bucate de-a lungul peretelui din fund. A intrat fata tinichigiului de peste drum, neagră ca o bivoliță, cu ochii rotunzi și nasul ca un plisc lustruit. Ținea mâna, ca și cum ar fi avut în ea un gât de vioară, pe care degetul cel mic ar căuta nota cea mai ridicată pe limba neagră a strunelor. După dânsa a intrat în seara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
de scris a răsărit în casa Laurei, adusese și un carton cu prăjituri, din care m-a poftit să mă servesc și eu. Vânzătorul de mașini era gras și mic, ca un butoiaș de bere, din care ieșea un cap rotund, cu părul ondulat, cu nasul cârn, cu gura mare și buzată, cu fălcile umflate și mustața rasă. - E nostim! cugetai, cercetându-l cu de-amănuntul. Purta o scurtă îmblănită cu guler de Astrahan, pantaloni vărgați și picioarele încălțate cu niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
coroniță peste sex. Fata își trecu o mână prin cârlionții mei dezordonați ce-mi cădeau peste frunte, strângându-mi obrajii înfierbântați între pulpele de carne albă, caldă și catifelată, în zvâcnirea pântecului și ritmica înălțare a feselor ei mici și rotunde. Împerecherea urmă calculată, cu voite prelungiri și încrâncenări nerușinate, care ne-au măcinat până la spasmodica explozie a lavei slobozite cu țâșniri înfierbântate. Niște pași împintenați traversară atunci coridorul și o mână de fier căzu cu toată greutatea pe mânerul ușii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
toată frumusețea ei. Bălanul acesta pleșuv avea în privire expresia pruncului cu degetul în gură. Mustața lui închipuia un semicerc blond și bine împlinit, pornit din josul nărilor, peste gură, înspre bărbie, până lângă vârful ei. Cu căpățâna mare și rotundă, cu pince-nez-ul înfipt mult prea jos de rădăcina nasului bombat, cu pleoapele lăsate cât jumătatea doileului, de sub ale căror gene spălăcite, perechea unor ochi de crap, priveau imobili pe deasupra ochelarilor, Peter Altenberg a trecut viața prin imaginar, și nu s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
Biancăi, același timbru. Când i-am luat căpșorul între mâini, buzele ei mici și uscate au primit strânse, ușoara mușcătură a gurii mele dornice, și ceafa i-a scârțâit feciorelnic. În clipa aceea sub sânul ei micuț și pe deplin rotund, părea că o pasăre abia prinsă își izbea ciocul, înnebunită de spaimă, de zăbrelele unei colivii, cu sălbatic dor de ducă. Câteva zile mai târziu, ne-am despărțit. La gară, în fața vagonului cu care Bianca și Maria se înapoiau spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
mă însoțește a suferit o lovitură forte în „centrul vorbirii”. Când iară furăm singuri, individul slăbănog se ridică, scuturându-și cu palma poalele jachetului. Strada era pustie. Afară de noi și de umbrele noastre culcate pe drum, se zărea doar spinarea rotundă a unui hamal ce urina pe zidul umed din colț. Dintre picioarele crăcănate se scurgea, pe asfaltul cenușiu, o coadă șerpuitoare de lichid negru pe care naviga, până la bordura trotuarului, un muc de țigară și un băț de chibrit. - „Permiteți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
zumzet de albină. Se dezbracă singură până la cămașă și pantofi, așezându-se dintr-un săltat pe colțul mesei. Are părul bucălat, blond-castaniu, pe care și-l alungă de pe ochi cu o mișcare bruscă a căpșorului neastâmpărat. O sărut pe umărul rotund cu reflexe roze. Eva se întinde cu spinarea pe masă și așteaptă. Carnea ei are optsprezece ani și miroase a fân cu floare și a grajd de escadron. Îi adulmec subsuoara, îngenunchind apoi, ca să-i ling degetele, lăsate moi, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
cum, într-o noapte, când venise acasă beată, un marinar îi pârâi dintr-o strânsoare ca de urs, toate coastele. Doborâtă chiar pe patul meu, susținea Nora, m-am trezit din zdruncin, speriată de mascul. Avea capul ca de cimpanzeu, rotund ca o ghiulea de popice, și așa cum el îmi gâfâia în obraji fierbințeala răsuflului, Herma răsturnată pe muchia patului, cu picioarele încolăcite peste șalele lui, scâncea că vrea să moară în timpul coitului. Atunci am auzit cum îi pârâie coastele și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
punct de vedere spiritual. Rudolf are treizeci de ani și trăiește între două femei. Chiți, îi zise „Dolfi”, și rostogolindu-și ochii bulbucați, schițează din buze un „o” roșu și pervers. Trupul ei e mic și plin, cu toate suprafețele rotunde, ca plămada crescută a unor cozonaci, și cu gropițe rămase ca urma unor apăsări de degete, în coca pulpelor. Rudolf îi spune la beție, „bestie” și o ciupește de buca șezutului. Cealaltă femeie, Luiza, bate în blond murdar, e cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]