10,805 matches
-
la noi în urma publicării în 22 a recentei sale polemici cu Adam Michnik privind responsabilitatea poporului polonez pentru Holocaust, este redactorul de literatură al prestigioasei The New Republic și autorul unei mișcătoare cărți despre Holocaust, Kaddish, o meditație asupra morții tragice a tatălui său, reputatul istoric și teoretician al istoriei de la University of Chicago Peter Novick a dat notorietate sintagmei prin cartea sa despre atitudinile americane față de Holocaust, de la ultimul război până astăzi, The Holocaust in American Life, Houghton Mifflin Co.
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
Maus, al lui Art Spiegelman, prezintă cu formidabil umor (mai ales negru) sinistra istorie a celui de-al Doilea Război Mondial folosind convenția unei fabule, oarecum în stilul lui Orwell din Animal Farm. De ce am trata Holocaustul numai în cheie tragică? Nu există nimic inerent într-un subiect dat care să ceară o formă de emplotment și numai una singura. În cazuri mai puțin nete, publicul a acceptat discontinuitatea dintre formă și conținut: de pildă, s-au făcut musical-uri cu
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
refugiat oarecum la University of Toronto (1970-1979), după stagii mai scurte la universitățile din Tel Aviv și Paris (toamna 1969, respectiv primăvara 1970) și înainte de a ajunge la Chicago, unde cariera sa a cunoscut celebritatea maximă și un prematur sfârșit tragic. Multe din ideile controversate sau chiar greșite ale lui Bloom țin de dificultatea lui de a se raporta fără elitism la cultura populară, poate un indiciu că inteligența sa critică avea limite, era așadar inteligența unui om. Astfel, Bloom a
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
sugera din nou profunzimile și dilemele comunitarismului, pe fundalul dificultății generale de a gândi politicul (și umanul) în absența completă a dimensiunii religioase (ori spirituale). Când se disociază de Buber, Etzioni revine în postura ingrată (de fapt, de-a dreptul tragică) a modernului ateu, care nu are la îndemână decât culturalismul pentru a gândi și legitima continuitatea agregatelor umane. Astfel, atunci când, ca orice comunitarist, Etzioni spune că putem construi comunitatea (așa cum alții ne spun că putem construi democrația, societatea civilă etc.
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
decât deplânge faptul că operele savante au soarta operelor de ficțiune, iar intenția autorului unei teorii este treptat eclipsată ori răstălmăcită. 6. Vezi Ferdinand Tönnies, Comunidad y asociación, Ediciones Península, Barcelona, 1979. Soarta terminologiei germane în alte limbi este adesea tragică. Dintre exemplele legate de discuția noastră, rețin unul singur: marea teorie a societății ca proces dată de Georg Simmel (poate cel mai tentant critic al lui Tönnies) este perfect sintetizată de conceptul Vergesellschaftung, tradus (până și de spanioli), în disperare
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
70, ajunsă și în științele sociale spre sfârșitul deceniului opt. Așa cum formaliștii ruși (Propp, de pildă) fuseseră figurile-cheie ale primului val structuralist, teoreticienii literari (în primul rând Bahtin, intrat în sistemul occidental de referințe la câteva decenii după dispariția sa tragică) și semioticienii (în ascensiune, sub înrâurirea lui Lotman, adeptul unei semiotici cultural-istorice, spre deosebire de Greimas) au inspirat structuralismele mature și târzii, deschizând într-un fel drumul deconstructivismului, postmodernismului în ansamblu. Toate aceste evoluții aveau loc pe fundalul crizei marilor paradigme europene
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
interes ale cărții, în opinia mea. Intrați în canonul stângii academice, adevărați „idoli ai tribului”, cei trei - dincolo de marile lor diferențe - au fost mai curând subiectul unui cult extrem de ardent. Astfel, puțini discută sincer deriva lui Walter Benjamin - o derivă tragică, pe fundalul ridicării nazismului, sfârșită prin sinucidere (pe când încerca să fugă de nemți), dar totuși derivă -, începută și ea în teologie, mai exact în mesianismul apocaliptic al anilor ’20-’4013. În acel context, stânga și dreapta se aseamănă izbitor: coincidentia
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
mare încredere în cei care nu au lacrimi decât pentru suferința Celuilalt - Holocaustul fiind exemplul absolut -, uitând de propriul lor doliu. În ultima vreme, mai ales cu prilejul comemorării a șase decenii de la distrugerea Dresdei, o parte a acestei memorii tragice a început să ajungă la suprafață, până la nivelul ceremoniilor de stat și al documentarelor de televiziune. Înainte de februarie 2005, asemenea comemorări au fost sporadice în sfera publică germană și din nefericire au fost lăsate oarecum în grija nostalgicilor nazismului. Cea
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
las turcas, semnat de José Antonio Aguilar Rivera (Editorial Aldus, Mexico City, 2001). Autorul, mexican născut în 1968, a ajuns în septembrie 1992 la University of Chicago, unde a obținut apoi doctoratul în științe politice. A aflat de misterioasa și tragica moarte a lui Ioan Petru Culianu (21 mai 1991), care avea să-i inspire și romanul; nu l-a cunoscut nici pe Allan Bloom, deja grav bolnav, decedat pe 7 octombrie 1992. Romanul este dedicat memoriei regretatului Culianu și acoperă
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
un cântec pe care nu-l înțeleg, tradus după originalul german” ai căror textieri sunt Nietzsche și Heidegger. Hibridul nihilism „euroatlantic” - „un nihilism fără abis” - ratează mai ales din cauza absenței unor trăsături indispensabile ale receptorului, în primul rând lipsa dimensiunii tragice: „Pe fermecatul tărâm american sentimentul tragicului nu-și prea află locul”. Tocqueville însuși observase acest lucru, încă din anii 1830. Ironia istoriei face ca nici astăzi americanii să nu poată citi cu adevărat cel de-al doilea volum al Democrației
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
nu-și prea află locul”. Tocqueville însuși observase acest lucru, încă din anii 1830. Ironia istoriei face ca nici astăzi americanii să nu poată citi cu adevărat cel de-al doilea volum al Democrației în America - o meditație profetică și tragică despre ceea ce revelează omul democratic („omul nou”, pentru marele gânditor francez) în legătură cu natura umană. Numeroase confesiuni autobiografice, precum și analize punctuale ale unor autori și cărți ritmează și ilustrează diatriba lui Bloom. Fiecare dintre ele ar merita o discuție aparte, fiindcă
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
lunii, onirismul, una din constantele acestei poezii, are specificul unui tablou al lui De Chirico: spațiul geometric, simetric, nemișcarea, de unde și senzația că stranietatea, absurdul nu intervin în realitate, ci se instalează ca unică realitate. Alte poeme cu puternice latențe tragice, Portretul fratelui meu venind de pe front sau Ora funestă, își armonizează tensiunile, expresioniste, în ritmuri și sonorități de veritabile „balade somnambule”. Poezii (1987) pare o carte de trecere, în care coexistă mai multe „formule” estetice: există aici un D. melancolic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286685_a_288014]
-
aparent banală, exprimată prin gesturile cele mai firești ale protagoniștilor, totul cu scopul de a dezvălui raporturile secrete dintre aparență și esență sau de a arunca un văl de ceață peste realitatea lumii, dincolo de care se ascunde adevărata ei esență tragică. A atinge marele adevăr al morții, al spaimei, al neantului din centrul universului vizibil - aceasta e tema fundamentală a poemelor lui I., reluată de la cea dintâi la cea din urmă carte, cu înclinarea, pe măsura trecerii timpului, de a acoperi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287650_a_288979]
-
al morții, al spaimei, al neantului din centrul universului vizibil - aceasta e tema fundamentală a poemelor lui I., reluată de la cea dintâi la cea din urmă carte, cu înclinarea, pe măsura trecerii timpului, de a acoperi tot mai mult sentimentul tragic al azvârlirii în lume printr-un verbiaj ce înlocuiește concretul relatării cu discursivul intelectual. O poetică negând conștient tot ce se considera a fi „poetic”, de la situațiile lirice excepționale (înlocuite cu mersul zilnic pe o stradă înzăpezită, cu un pahar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287650_a_288979]
-
Fory Etterle). Totuși, în ultima clipă, Mihu își dă seama ce- a făcut și își pune colegii pe urmele spionilor. Dar pentru rătăcirea lui plătește cu viața, fiind împușcat de unul de-ai lui Stavrescu. Femeie, băutură, depreciere morală, greșeală tragică, iată ceva ce eroul pozitiv nu mai cunoscuse în cinepropaganda românească. Cu Alarmă în munți, realismul nesocialist mai face un pas în terenul advers. Există în el, după părerea mea, un prim cadru de film european, după ani de imagini
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
care va duce la crearea României Mari, refuză să se alăture militarilor activiști socialiști, mai mult, împușcă un socialist care tocmai dezerta. După care, întors de pe front, își pierde mințile delirând socialist, obsedat fiind de împușcarea lui Serdici. Deși află tragica poveste care l- a dus pe tatăl său la balamuc, deși comuniștii îi trimit pe toate căile mesaje să nu se supună, totuși, tânărul pleacă sub arme în războiul antisovietic și este ucis deoarece a repetat greșeala tatălui. (Bine, și
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
care urcă muntele (1977) ; Trepte spre cer, Ediție specială, E atât de aproape fericirea, Septembrie, Doctorul Poenaru, Avaria, Revanșa, Gustul și culoarea fericirii, Din nou împreună (1978) ; Drumuri în cumpănă, Clipa, Ciocolată cu alune, Un om în loden, Falansterul, Vacanță tragică, Ultima frontieră a morții, Speranța, Omul care ne trebuie (1979) ; Cine mă strigă ?, Probă de microfon, Bietul Ioanide, Rețeaua S, Al treilea salt mortal, Burebista, Casa dintre câmpuri, Labirintul, Ancheta, Vânătoarea de vulpi (1980) Evoluții cinematografice Întreg deceniul va fi
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
este rezolvată strălucit în Puterea și Adevărul. Ilustrate cu flori de câmp (1975) este un „strămoș” al lui 4,3,2 de Cristian Mungiu, în care este veștejită ideea avortului clandestin, finalul, spre deosebire de Palme d’Or-ul lui Mungiu, fiind tragic. Comediile ușoare, seria musicalurilor Veronica, Mama, Cântecele mării, Gloria nu cântă, seria Haiducilor, coproducțiile lui S. Nicolaescu vin să asigure procentul leninist de divertisment pus alături de propagandă. Urmare a controlului „la sursă” mult mai strâns exercitat de aparatul cultural de
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
nevoii obsesive a lui Ceaușescu de a flutura românilor terorizați de foame, frig și frică sloganul independenței țării în fața puterilor străine, în primul rând URSS, pentru care dictatorul de la București devenise indezirabil. Întreg scenariul, care respectă în general desfășurarea evenimentelor tragice ale anului 1940, este construit pentru a se filma scena finală, în totalitate inventată, a confruntării, în regim de cenaclu combinat cu o ședință de partid, dintre Nicolae Iorga și „floarea intelectuală” a Gărzii de Fier, alde Horia Sima, Traian
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
om în loden (1979) 192 Un petic de cer (1984) 234, 243 Un surâs în plină vară (1963) 111-112, 146-147 Un zâmbet pentru mai târziu (1974) 192, 196 V Vacanța cea mare (1988) 244 Vacanță la mare (1962) 116 Vacanță tragică (1979) 192 Valea păpușilor (Valley of the Dolls) (1967) 182 Valurile Dunării (1960) 61, 68, 104-108, 112, 151, 159, 176, 248-149, 284, 286 Vară romantică (1962) 111-112, 115 Vară sentimentală (1985) 234 Vânătoarea de vulpi (1980) 192 Veronica (1973) 198
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
istoriei. O atmosferă ireală, neliniștitoare, un univers în care timpul se dilată ori este de-a dreptul abolit conservă cel mult o umanitate lipsită de liber arbitru, care asistă, impasibilă ori neputincioasă, la infinita repetare a acelorași evenimente și întâmplări tragice. B. a tradus câțiva mari scriitori sârbi din acest secol (Milos Crnjanski, Vuk Drasković), precum și, prin intermediul unei versiuni în limba sârbă, poeți chinezi contemporani. SCRIERI: Averse izolate, Timișoara,1984; Radiografia unui caz banal, Timișoara, 1988; Luna și tramvaiul 5, Timișoara
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285553_a_286882]
-
4. Primatul papal a fost recunoscut, prin urmare Papa, ca urmaș al Sfântului Petru, este singurul vicar a lui Iisus peste întreaga biserică. După cum subliniam mai sus, orgoliul național, atitudinea unor ierarhi și îndărătnicia maselor au dus la cel mai tragic deznodământ pentru biserica orientală (căderea Bizanțului în 1452, transformarea bisericii Sfânta Sophia în moschee împreună cu toate nenorocirile care au urmat în acest spațiu) și toate acestea percepute ca fiind din cauza schismaticilor. Pe lângă această pedeapsă, percepută chiar și în cercurile ecleziastice
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
și dreptate. Aceste idealuri le-a susținut cu un curaj ieșit din comun în perioada instalării regimului comunist în România, când bolșevizarea țării era scopul ocupantului sovietic, idealuri pentru care va plăti cu prețul vieții. Trei momente au semnat destinul tragic al acestui mare gânditor. Primul a fost la 15 ianuarie 145 cu ocazia deschiderii anului universitar 145-146 când susține public prelegerea ,,Substratul biologic al progresului” în care arată că evoluția stă în directă opoziție cu revoluția, că războiul este ,,cea
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
ființei", deschis spre o experiență și o realitate mai profunde, pe care artistul, prin tatonări continue, se străduie să le fixeze în expresii simbolice, cât mai adecvate. Creatorul autentic de frumos, trăiește sub imperative absolute, de aici și condiția să tragică: în fiecare moment, el trebuie să aleagă o soluție, ce se poate dovedi valida, sau nu, dar nu poate să se dezică de această misiune, pentru ca, atunci, nu ar mai fi artist: Poetul, prin definiție, cu cât este mai poet
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
disimulează un altul, pur și originar, o conștiință concentrată asupra ei înseși, în continuă stare de uimire, totdeauna gata să iasă la lumină. Acesta este și adevăratul creator al operei de artă19. Edgar Poe așază experiență acestei "limite" în schema tragică, - eroul piere, victima acestei căutări, ce dă sens vieții lui, doar mesajul lui rămâne, că singura mărturie a sublimei lui aventuri a cunoașterii, la fel cum, în lirica mallarméană, potențând această idee, subiectul ilocutor dispare complet din discursul poetic - ideea
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]