10,282 matches
-
-lea, dominația acestuia s-a extins, deopotrivă, la sud și est de Carpați. Aceste informații vorbesc despre existența unui stat (voievodat) moldovenesc, înainte de descălecat, în zona dintre sudul Poloniei și nordul Moldovei (precum "Țara Șipenițului"). Este o coincidență semnificativă că voievodul "Olaha", de sub dominația tătară, de la 1247, este menționat în același an cu voievozii români de la sud de Carpați, în Diploma Ioaniților. În sfârșit, să amintim, înainte de descălecatul Moldovei, și informațiile din textul cronicii lui Thomas Tuscus: el menționează, pe scurt
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Aceste informații vorbesc despre existența unui stat (voievodat) moldovenesc, înainte de descălecat, în zona dintre sudul Poloniei și nordul Moldovei (precum "Țara Șipenițului"). Este o coincidență semnificativă că voievodul "Olaha", de sub dominația tătară, de la 1247, este menționat în același an cu voievozii români de la sud de Carpați, în Diploma Ioaniților. În sfârșit, să amintim, înainte de descălecatul Moldovei, și informațiile din textul cronicii lui Thomas Tuscus: el menționează, pe scurt, un război (conflict) între "bruteni" și "valahi" (români), în anii 1276-1277. A. Sacerdoțeanu
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
dintr-o zonă geografică restrânsă. Și în Moldova (regiunea est-carpatică) se constituiseră cu mult înainte de "descălecat", încă în secolele IX-X, numeroase confederații (uniuni) de obști, agrare, pastorale, mai ales pe văile apelor, ce recunoșteau autoritatea militară și juridică a unui voievod. La un moment dat, după anul 1000, la începutul secolului al XI-lea, o poziție predominantă a dobândit formațiunea politică (statală) de pe valea Moldovei, ce a constituit nucleul de bază al statului medieval Moldova. Societățile românești din Moldova și Maramureș
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
nucleul de bază al statului medieval Moldova. Societățile românești din Moldova și Maramureș aveau un nivel de dezvoltare apropiat, anumite similarități în evoluția structurilor social-politice din cele două regiuni: Maramureșul era organizat în șapte cnezate de vale, conduse de un voievod, ales de adunarea cnezilor. Moldova s-a constituit, ca și Muntenia, prin unirea formațiunilor politice existente la răsărit de Carpați. Aceste formațiuni au avut drept liant elementele românești din Maramureș. Între nord-vestul Moldovei și Maramureș au existat legături încă din
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
doua similitudine este aceea că închegarea țării a presupus înlăturarea prin luptă, cu ajutor străin, a stăpânirii mongole. La răsărit de Carpați, exista o "țară a românilor" (Walachenland), pe la anul 1307-1308, condusă de un "domn peste ceilalți", adică peste alți voievozi din aceste teritorii. Un voievod "valah" stăpânea "peste munți" (în Moldova): se poate presupune că este vorba despre un organism politic prestatal din această zonă, probabil în partea de nord-vest a țării, ajuns la un avansat grad de unificare politică
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
închegarea țării a presupus înlăturarea prin luptă, cu ajutor străin, a stăpânirii mongole. La răsărit de Carpați, exista o "țară a românilor" (Walachenland), pe la anul 1307-1308, condusă de un "domn peste ceilalți", adică peste alți voievozi din aceste teritorii. Un voievod "valah" stăpânea "peste munți" (în Moldova): se poate presupune că este vorba despre un organism politic prestatal din această zonă, probabil în partea de nord-vest a țării, ajuns la un avansat grad de unificare politică și mare prestigiu. Acest voievod
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
voievod "valah" stăpânea "peste munți" (în Moldova): se poate presupune că este vorba despre un organism politic prestatal din această zonă, probabil în partea de nord-vest a țării, ajuns la un avansat grad de unificare politică și mare prestigiu. Acest voievod român din nordul Moldovei, al cărui nume nu-l cunoaștem, a preluat misiunea unificării formațiunilor politice de la est de Carpați, la începutul secolului al XIV-lea. În plus, întărirea raporturilor feudale, ca și primejdia străină, lupta împotriva mongolilor și presiunea
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
După 1342, noul rege a inițiat și a condus acțiuni militare de mari proporții împotriva mongolilor. El a reușit să antreneze în această luptă și forțe politice de la marginea regatului, precum românii din Maramureș, ca și sprijinul lui Nicolae Alexandru, voievodul asociat de la sud de Carpați. Astfel, învingător nu o dată asupra tătarilor, regele Ludovic s-a grăbit să întemeieze un zăgaz militar împotriva lor, el a unit, sub un conte, Andrei, fiul lui Lațco, Maramureșul, Sătmarul, comitatul Bistriței și cea de
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
a lui Dragoș? V. Spinei, în lucrarea sa, Moldova în secolele XI-XIV, a încercat să răspundă la această întrebare dificilă. Astfel, întemeiat pe relatările cronicarilor și istoricilor polonezi mai vechi (precum Jan Dlugosz, Istoria Poloniei), el consemnează că "la moartea voievodului Ștefan (?), au izbucnit lupte pentru tron (domnie) între fiii acestuia, Ștefan și Petru". Cu sprijinul populației și a "provincialilor unguri", Petru a reușit să preia conducerea (puterea), izgonind din țară pe fratele său mai mare Ștefan, care s-a refugiat
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
unor formațiuni politice prestatale anterioare invaziei mongole din 1241.29 Ce spun cronicile noastre despre momentul istoric al "descălecatului" din 1359? Letopisețul anonim al Moldovei (Letopisețul de la Bistrița) consemnează lapidar "descălecatul lui Dragoș": "În anul 6867 (1359), a venit Dragoș voievod din Țara Ungurească, din Maramureș, după un bour, la vânătoare, și a domnit doi ani". La fel se exprimă și Letopisețul de la Putna și Cronica sârbo-moldovenească. Însă Cronica moldo-polonă, redactată în limba poloneză, pe baza analelor interne, spune: "Cu voia
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
un bour, la vânătoare, și a domnit doi ani". La fel se exprimă și Letopisețul de la Putna și Cronica sârbo-moldovenească. Însă Cronica moldo-polonă, redactată în limba poloneză, pe baza analelor interne, spune: "Cu voia lui Dumnezeu, în 1352, cel dintâi voievod, Dragoș, a venit ca vânător din Țara Ungurească...la vânătoare după un bour, pe care l-a ucis pe acel râu, Moldova. I-a plăcut această țară și a rămas într-însa și a colonizat țara cu acei romani ungureni
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
frumusețea țării și bogăția ei în ape, vânătorii lui Dragoș au hotărât să se stabilească în acel loc. Cu permisiunea craiului Vladislav, însoțitorii lui Dragoș s-au mutat cu familiile lor dincolo de munți și l-au ales pe conducătorul lor voievod. Pe un alt plan, legenda urmăririi bourului (zimbrului) se integrează în tema "vânătorii rituale", cu o origine foarte îndepărtată, făcând parte din șirul miturilor referitoare la geneza unui neam, oraș sau stat. Anumite asemănări cu legenda strămoșilor eponimi ai hunilor
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
în Moldova, preluarea puterii și organizarea noului stat Moldova. Dim. Onciul aprecia că "nici un mit în istorie nu este fără miez istoric". Ipoteza că Dragoș și Sas au fost simpli căpitani regali în slujba Angevinilor și excluderea lor din rândurile voievozilor Moldovei este inacceptabilă. Iorga accentuează că țara (autoritatea) întemeiată la est de Carpați nu este, la început, decât o "marcă", ținut de graniță și de strajă: "Moldova lui Dragoș nu era decât un fel de feudă militară regală" (Histoire des
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Dragoș nu era decât un fel de feudă militară regală" (Histoire des Roumains, II, p. 245). Ulterior, în sinteza sa, Istoria Românilor, vol. III, Iorga nuanțează și scrie că formațiunea de la răsărit era "o căpitănie regală", dar, chemând pe un voievod maramureșan la conducerea ei, recunoștea prin aceasta caracterul românesc al ținutului cucerit.30 Ca o recunoaștere a rolului românilor maramureșeni la îndepărtarea primejdiei tătare și cu acordul fruntașilor români locali, în fruntea mărcii militare, menite să fie un zăgaz împotriva
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
cu acordul fruntașilor români locali, în fruntea mărcii militare, menite să fie un zăgaz împotriva atacurilor mongole, a fost desemnat de rege, Dragoș din Bedeu. Numirea lui ducea la strângerea legăturilor dintre Maramureș și nord-vestul Moldovei. Acceptarea lui Dragoș ca voievod al noului stat în formare, Moldova, de către fruntașii politici locali a fost determinată și de faptul că acesta era de același neam și credință, ca și de continuarea luptei împotriva tătarilor, în scopul alcătuirii unui organism politic mai întins. Voievodul
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
voievod al noului stat în formare, Moldova, de către fruntașii politici locali a fost determinată și de faptul că acesta era de același neam și credință, ca și de continuarea luptei împotriva tătarilor, în scopul alcătuirii unui organism politic mai întins. Voievodul Dragoș a fost instalat de oștile regești ca un căpitan ce asigura securitatea (paza) regiunilor estice moldovenești, o prelungire a autorității (puterii) Ungariei în aceste teritorii. El a fost instalat aici ca "paznic" al acestui "colț de pământ moldovenesc" (Panaitescu
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
Carpați, iar pătrunderea poloneză spre sud a fost concomitentă cu infiltrarea ungurească spre est pentru înlăturarea obstacolelor politice de pe drumul comercial ce unea Marea Baltică cu Marea Neagră. Persoana "descălecătorului" a fost identificată în figura lui Dragoș din Bedeu. Cine era acesta? Voievod din Maramureș, menționat într-o diplomă a regelui Carol Robert, din 1336. Întemeierea Moldovei, ca stat de-sine-stătător, a început din colțul de nord-vest al țării, "acolo unde se îmbinau influențele polone și ungurești" (P. P. Panaitescu), și unde au descălecat
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
a început din colțul de nord-vest al țării, "acolo unde se îmbinau influențele polone și ungurești" (P. P. Panaitescu), și unde au descălecat românii din Maramureș. În secolul al XIV-lea, pe văile Țării Maramureșului erau mai multe voievodate sau voievozi, aleși de sate, ca Bedeu, Sarasău, Giulești, Cuhea, Bereg și Ung. În privința venirii lui Dragoș din Maramureș în Moldova, vechile cronici slavo-române fixează momentul în 1359, numai Cronica moldo-polonă pune "descălecatul" în 1352. Istoricii contemporani, cu puține excepții, nu acceptă
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
se integrează în orientarea politică a statelor catolice de a-și lărgi sfera dominației spre răsărit. După eșecul încercării regelui Cazimir III de a instaura în Moldova un domn devotat Poloniei, puterea în țară a fost deținută în continuare de voievodul Petru. Acesta reușise să-și înlăture rivalul cu ajutorul "provincialilor unguri", demnitari din teritoriile răsăritene ale regatului ungar. Deoarece între Ungaria și Polonia nu se ajunsese la o înțelegere cu privire la orientarea politică a teritoriilor dintre Carpați și Nistru, după smulgerea ei
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
această privință. Deși Petru beneficiase, în expediția din 1359, de sprijinul feudalilor unguri de la graniță, nu se bucuira de încrederea deplină a Coroanei ungare. De aceea, pentru a-și asigura controlul asupra Moldovei, regele Ludovic a preferat să sprijine înlocuirea voievodului autohton, Petru, cu un conducător din Ungaria, devotat politicii sale. Impunere voievodului român Dragoș, originar din Maramureș, la conducerea formațiunii statale din Moldova arată însemnătatea participării lor la operațiile militare de la est de Carpați, dar și faptul că erau români
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
unguri de la graniță, nu se bucuira de încrederea deplină a Coroanei ungare. De aceea, pentru a-și asigura controlul asupra Moldovei, regele Ludovic a preferat să sprijine înlocuirea voievodului autohton, Petru, cu un conducător din Ungaria, devotat politicii sale. Impunere voievodului român Dragoș, originar din Maramureș, la conducerea formațiunii statale din Moldova arată însemnătatea participării lor la operațiile militare de la est de Carpați, dar și faptul că erau români și ortodocși a facilitat soluția Dragoș. Apoi, amănuntul că suzeranitatea sa (a
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
la conducerea formațiunii statale din Moldova arată însemnătatea participării lor la operațiile militare de la est de Carpați, dar și faptul că erau români și ortodocși a facilitat soluția Dragoș. Apoi, amănuntul că suzeranitatea sa (a regelui) se exercita printr-un voievod dependent, iar nu prin anexiune directă, este un indiciu că, la est de Carpați, exista o formațiune politică mai veche, recunoscută de Ungaria. Așadar, constatăm că, în două rânduri, regele angevin s-a arătat concesiv față de structurile politice din Moldova
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
ajuns la "marginea locurilor unde rătăceau tătarii". Toate categoriile de izvoare dezvăluie că operațiile militare conduse de Dragoș vizau preluarea puterii (domniei) doar în teritoriile est-carpatice, ce se aflau în afara zonei stăpânite nemijlocit de mongoli. Aceste operațiuni (acțiuni) urmăreau substituirea voievozilor locali de la conducerea formațiunilor politice românești, închegate în nord-vestul Moldovei. Împrejurările în care Dragoș a fost instaurat ca voievod în această zonă rămân în cea mai mare parte învăluite în mister (necunoscute). Este cert că venirea lui de peste munți, din
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
preluarea puterii (domniei) doar în teritoriile est-carpatice, ce se aflau în afara zonei stăpânite nemijlocit de mongoli. Aceste operațiuni (acțiuni) urmăreau substituirea voievozilor locali de la conducerea formațiunilor politice românești, închegate în nord-vestul Moldovei. Împrejurările în care Dragoș a fost instaurat ca voievod în această zonă rămân în cea mai mare parte învăluite în mister (necunoscute). Este cert că venirea lui de peste munți, din regatul Ungariei, n-a fost întâmplătoare și este exclus ca aceasta să fi avut loc în urma unei expediții vânătorești
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]
-
ar fi revenit lui Dragoș, este în dezacord cu sursele istorice contemporane. Astfel, chiar din textul diplomei din 1365, ca și din Cronica lui Ioan de Târnave rezultă fără echivoc că inițierea expediției militare din 1359 aparținea regelui angevin, iar voievodul Dragoș din Maramureș era doar un instrument al politicii acestuia. Misail Călugărul referindu-se la stăpânirea lui Dragoș scria că aceasta fusese "ca o căpitănie" formularea indică faptul că voievodul conducea ca împuternicit (exponent) al regelui, suzeranul său. Intuiția acestui
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]