11,108 matches
-
din fuziunea clanurilor nu mai este patriarhul, ci magicianul-preot, deținător al formulelor prin care pot fi implorate spiritele bune sau rele, executant al ritualurilor prin mijlocirea cărora se poate intra în contact cu strămoșii morți și divinizați. Temporar domolită de ritualurile tradiționale și de cultul comun, spaima nu va întîrzia însă să-și facă din nou apariția. Cultul creează instituțiile sociale, în măsura în care cultul încremenește în superstiție, instituțiile religioase devin rigide și dogmatizante. Pierzînd sensul viziunii lor culturale, ele se dovedesc insuficiente
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
urmare a transferului magic și a importanței minime acordate individului și vieții lui, se poate afla în opoziție totală cu conștiința esențială, indicată totuși deja de spaima metafizică. Primitivitatea metafizică animistă a spiritelor multiple abia divinizate corespunde primitivității morale a ritualului magic (sacrificiul uman, antropofagia etc). În epoca animistă, pe măsură ce aceasta îmbătrînește și se apropie de sfîrșitul ei, apare deja tot mai clar pericolul intrinsec al vieții sociale, consecință a conflictului dintre civilizație și cultură: suprastructura culturală se prăbușește în ruine
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
și el intra în contact cu divinitățile și UNICUL CONTACT CU ADEVĂRAT VALABIL ESTE REALIZAREA ÎN FUNCȚIE DE FORȚA SA A CALITĂȚILOR SIMBOLIZATE DE DIVINITĂȚI. Datorită slăbiciunii naturii umane, contactul a fost căutat încă din timpurile cele mai îndepărtate ale animismului în ritualurile și ceremoniile de sacrificiu. Omul imploră divinitățile binefăcătoare și încearcă să le îmbuneze pe cele răufăcătoare și în epoca păgînă, sacrificînd premisele bunurilor pămîntești; dar oferă în semn de recunoștință premisele recoltei, iar acest sacrificiu nu mai are semnificația ritualului
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
ritualurile și ceremoniile de sacrificiu. Omul imploră divinitățile binefăcătoare și încearcă să le îmbuneze pe cele răufăcătoare și în epoca păgînă, sacrificînd premisele bunurilor pămîntești; dar oferă în semn de recunoștință premisele recoltei, iar acest sacrificiu nu mai are semnificația ritualului animist: implorarea magică. Avînd acum un sens mult mai profund, sacrificiul se transformă în acțiune simbolică. Firește, sensul veridic nu se va deforma în nici o altă parte atît de ușor; aceasta nu împiedică faptul ca, prin intermediul tuturor superstițiilor, ofranda să
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
greșită a simbolului "încarnării". Simbolul "încarnării" și înțelegerea lui greșită guvernează toate riturile sacramentale: botezul, împărtășania, confirmarea 29 și în special liturghia și pretinsa ei transformare a pîinii în spirit, a nafurei în trupul real al lui Iisus. Vestigii ale ritualurilor magice ale animismului și ale ceremoniilor de purificare ale politeismului, sacramentele sînt în continuare bazate pe simbolismul foarte vechi al pîinii și vinului, hrana spiritului și a sufletului.În timpul Cinei, sensul simbolului utilizat de Iisus în semn de testament suprem
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
răzbuna pertru sacrilegiul comis față de el, cerînd o jertfă, și i-ar persecuta și pedepsi pe vinovați. Atunci cînd, evoluînd, moravurile s-au mai îndulcit, sîngele omului destinat sacrificiului închinat divinității și, cu această semnificație încă frustă, "sanctificat" (purificat prin ritualurile magice) este înlocuit prin sîngele mielului, animal care reprezintă puritatea demnă să fie sacrificată și al cărui sacrificiu are sensul promisiunii de autopurificare. Acest pas evolutiv este simbolizat în episodul mitului lui Abraham, în care la "cererea lui Dumnezeu" însuși
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
DUMNEZEU REAL OAMENILOR NEDEMNI DE ACESTA. EL ILUSTREAZĂ CEA MAI ÎNALTĂ MANIFESTARE A DEMNITĂȚII UMANE, SCOATE ÎN EVIDENȚĂ REALITATEA ESENȚIALĂ A VIEȚII OAMENILOR, LUPTA INTRAPSIHICĂ DINTRE PERVERTIRE ȘI SUBLIMARE: VICTORIA POSIBILĂ. CEEA CE ESTE ADEVĂRAT PENTRU MIT ESTE ADEVĂRAT ȘI PENTRU RITUAL. Acesta este și el simbolic și numai din acest motiv "sacramental". Ca și mitul, ritualul simbolic, semn al participării la salvare prin credință activă, comuniunea (cu eroul), nu are nimic comun cu semnificația magică a răscumpărării prin sîngele vărsat. Comuniunea
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
SCOATE ÎN EVIDENȚĂ REALITATEA ESENȚIALĂ A VIEȚII OAMENILOR, LUPTA INTRAPSIHICĂ DINTRE PERVERTIRE ȘI SUBLIMARE: VICTORIA POSIBILĂ. CEEA CE ESTE ADEVĂRAT PENTRU MIT ESTE ADEVĂRAT ȘI PENTRU RITUAL. Acesta este și el simbolic și numai din acest motiv "sacramental". Ca și mitul, ritualul simbolic, semn al participării la salvare prin credință activă, comuniunea (cu eroul), nu are nimic comun cu semnificația magică a răscumpărării prin sîngele vărsat. Comuniunea simbolică a fost instituită chiar de erou în timpul vieții lui, înainte de vărsarea sîngelui. SÎNGELE BĂUT
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
vinul, simbol al sîngelui, intrăm simbolic în schimb sufletesc cu eroul. Schimbul simbolic din timpul cinei atestă faptul că oamenii (apostolii) au urmat exemplul eroului și conține promisiunea că ei vor continua să acționeze, urmîndu-i exemplul. Semnificația simbolică a acestui ritual constituie în acest context și promisiunea unei acțiuni care trebuie să se extindă asupra întregii vieți și nu o putere transmisă în mod magic. Semnificația aceasta este meritul real (adică o grație simbolică) și în nici un caz o grație reală
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
meritul real (adică o grație simbolică) și în nici un caz o grație reală. Dat fiind că termenul de "grație" nu este decît o imagine, el poate fi folosit fie ca imagine magică, caz în care vizează forța sublim sugestivă a ritualului, fie ca simbol metafizic: pură imagine, conform căreia nu numai întreaga viață, ci și orice calitate, orice merit, pot fi reprezentate ca un dar, ca o grație decurgînd din "sursa" esențială și misterioasă. Comuniunea simbolică constă în a bea vinul
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
câștige timpul necesar pentru a-și da seama dacă pot dezvolta o relație. De obicei se începe cu "Ce mai faceți?" care atrage după sine clișeul "Bine", la care cel ce a întrebat răspunde "Mă bucur" sau ceva similar. Acest ritual de început al conversației ajunge într-un asemenea grad de automatism, încât un răspuns de genul " Tocmai a murit mama" ar fi urmat, destul de des, de același "Mă bucur". Ritualurile de despărțire sunt similare, "Pe curând", fiind cea mai folosită
[Corola-publishinghouse/Science/85111_a_85898]
-
ce a întrebat răspunde "Mă bucur" sau ceva similar. Acest ritual de început al conversației ajunge într-un asemenea grad de automatism, încât un răspuns de genul " Tocmai a murit mama" ar fi urmat, destul de des, de același "Mă bucur". Ritualurile de despărțire sunt similare, "Pe curând", fiind cea mai folosită formulă. "Mi-a făcut plăcere să vă întâlnesc" este utilizată, de regulă, atunci când nu vrem să continuăm relația în viitor. Metalimbajul este prezent pretutindeni, jucând un rol important în dezvoltarea
[Corola-publishinghouse/Science/85111_a_85898]
-
semnificativă, mai plină de sensuri. Există patru niveluri prin care trece, în general, comunicarea: nivelul clișeelor, al faptelor, al opiniilor și al sentimentelor. Clișeele verbale Când două persoane se întâlnesc, ele încep conversația aproape întotdeauna prin a schimba clișee. Acest ritual arată că am luat act de prezența celuilalt și uneori scoate în evidență și faptul că fiecare dintre părți este dispusă să-și deschidă canalele de comunicare în vederea unor schimburi mai substanțiale. Deschiderile tipice pentru acest ritual sunt: "Bună"; "Ce
[Corola-publishinghouse/Science/85111_a_85898]
-
schimba clișee. Acest ritual arată că am luat act de prezența celuilalt și uneori scoate în evidență și faptul că fiecare dintre părți este dispusă să-și deschidă canalele de comunicare în vederea unor schimburi mai substanțiale. Deschiderile tipice pentru acest ritual sunt: "Bună"; "Ce mai faceți?"; "Salut. Mă bucur că te văd"; Ce bine că v-am întâlnit!" Deoarece aceste fraze rituale de început nu sunt destinate schimbului de informații, un simplu "Bună" sau "Și eu mă bucur că te văd
[Corola-publishinghouse/Science/85111_a_85898]
-
articol devenit clasic în Franța, în ce măsură tărăboiul "tradițional" al elevilor cuprindea o doză de violență perceptibilă numai pentru victimele ei "obișnuite", profesorii bruscați în liceele de elită (Testanière, 1967). El arăta, de asemenea, că acestui tărăboi tradițional, autorizat ca un ritual de defulare, îi urma un "tărăboi anomic", consecință a masificării învățământului, incapabilă să mascheze caracterul inegalitar al sistemului școlar. La fel, lucrările lui Bourdieu și Passeron (1970) sau Grignon (1970) arătau puternica opoziție față de școală a tinerilor din clasele populare
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
clipă la frumosul roman al socializării juvenile care este Războiul bumbilor, de Louis Pergaud, situat la sfârșitul secolului al XIX-lea în două sate rivale din Franche-Compté. Școlarii din Longeverne și cei din Velran se inițiază energic și aspru în ritualurile războinice ale diferențierii sexuale într-o luptă de proporții epice. E vorba, neîndoielnic, de violență, în sensul cel mai banal de folosire a forței împotriva altor indivizi, dar oare această violență nu-i indispensabilă, fundamentală prin însăși această ritualizare care
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
la acționiștii vienezi din anii ’60. Spre deosebire de pildă de performanțele lui Chris Burden, în care artistul a cerut unui prieten să-l împuște în braț („Shoot”, 1971Ă sau ale Ginei Pane, artista care își mutilează corpul în sensul socializării unui ritual simbolic („Azione sentimentale”, 1973Ă, Orlan nu urmărește salvarea spiritualizată prin durere. Performările sale sunt autoportrete vii, mutante, desfigurări ale feței în scopul refigurării: se trece de la chirurgia estetică la „estetica chirurgiei”. Arta sa se identifică, nu doar cu o imagine
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
fiind concluzia la care au ajuns specialiștii care au adoptat Carta de la Roma în anul 197222. Deoarece memoria, care în sine deține multiple funcții sociale, operează în mod curent cu coduri sociale în nevoia de concretizare a obiectelor; ceremonii și ritualuri care pun în mișcare "matricea internă" a acestora, determinînd o materializare a acestei stări, o constituire a identității patrimoniale. Colecții și muzee pe teritoriul României Putem caracteriza începuturile colecționării și expunerii prin activități nesistematice de identificare a unor obiecte provenite
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
recuperare a formelor arhaice. Astfel se contura un teritoriu-simbol al trecutului social și al continuității culturale. Tezaur al "urmelor" lăsate de om, al memoriei inventarului de artefacte, muzeul devine parte a memoriei sociale colective. Memoria se identifică prin nevoia de ritual, refacerea unui spațiu și ne introduce într-o dimensiune temporală reversibilă; în termenii sociologiei lui Goffman, se poate identifica muzeul contemporan ca o succesiune de "aranjamente psihice, morale, vizuale ritualizate" în care vizitatorii își pot manifesta în mod natural, nedisimulat
by IULIAN-DALIN IONEL TOMA [Corola-publishinghouse/Science/1016_a_2524]
-
în direcția sugerării unei drame existențiale, unei angajări într-o existență guvernată de necesitatea imediată. Starea de spirit caracteristică e tulburarea, neliniștea: „Pășesc ca pe o altă Planetă, imensă, străină și grea.” Apare o evidentă opoziție între certitudinea unor structuri ritualul vânătorii cu legile sale - și acel sentiment de incertitudine, al unei spaime lăuntrice. Revelația cruzimii ascunse în relația omului cu natura va provoca un șoc ce va grăbi procesul de maturizare. Coșmarul mâinilor pline de sânge va reveni în starea
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]
-
Mănânc și plâng. Mănânc.” Distanța dintre ele e imensă, parcurgerea ei presupune un rapid proces de maturizare. Tatăl și fiul apar la început ca două entități simbolice opuse: maturitate și copilărie. În final, copilul se apropie de condiția adultului cu ajutorul ritualului al cărui martor a fost. Drama morală e anticipată de un mediu uscat. Soluția apare ca un curent fluid, necesar atmosferei încinse sugerată de cuvinte ca: „secetă”, „sete”, „s-a topit”, „fierbinte” etc. Legătura cu vietatea care va muri se
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]
-
de cuvinte ca: „secetă”, „sete”, „s-a topit”, „fierbinte” etc. Legătura cu vietatea care va muri se face prin sete: „Mă simt legat prin sete de vietatea care va muri.” Compasiunea, remușcarea sunt simbolizate fluid prin plâns. Poemul evocă un ritual - cel al maturizării - care se realizează prin intermediul altui ritual - cel al vânătorii. Aproape absentă este, la Labiș, poezia erotică pură. Așteptarea erotică se dezvoltă de la o dorință, o așteptare, spre o tăcere orgolioasă, poetul încetând să evoce sau să-i
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]
-
etc. Legătura cu vietatea care va muri se face prin sete: „Mă simt legat prin sete de vietatea care va muri.” Compasiunea, remușcarea sunt simbolizate fluid prin plâns. Poemul evocă un ritual - cel al maturizării - care se realizează prin intermediul altui ritual - cel al vânătorii. Aproape absentă este, la Labiș, poezia erotică pură. Așteptarea erotică se dezvoltă de la o dorință, o așteptare, spre o tăcere orgolioasă, poetul încetând să evoce sau să-i deplângă absența. Spațiul ce îi era destinat e umplut
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]
-
în direcția sugerării unei drame existențiale, unei angajări într-o existență guvernată de necesitatea imediată. Starea de spirit caracteristică e tulburarea, neliniștea: „Pășesc ca pe o altă Planetă, imensă, străină și grea.” Apare o evidentă opoziție între certitudinea unor structuri - ritualul vânătorii cu legile sale - și acel sentiment de incertitudine, al unei spaime lăuntrice. Revelația cruzimii ascunse în relația omului cu natura va provoca un șoc ce va grăbi procesul de maturizare. Coșmarul mâinilor pline de sânge va reveni în starea
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]
-
Mănânc și plâng. Mănânc.” Distanța dintre ele e imensă, parcurgerea ei presupune un rapid proces de maturizare. Tatăl și fiul apar la început ca două entități simbolice opuse: maturitate și copilărie. În final copilul se apropie de condiția adultului cu ajutorul ritualului al cărui martor a fost. Drama morală e anticipată de un mediu uscat. Soluția apare ca un curent fluid, necesar atmosferei încinse sugerată de cuvinte ca: „secetă”, „sete”, „s-a topit”, „fierbinte” etc. Legătura cu vietatea care va muri se
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]