10,128 matches
-
se consacra umanității: „Oameni, fiți umani, este prima noastră datorie”. * „Dragostea e făuritoare de bănuieli.” (Silvio Pellico) Pentru că, prin natura ei, dragostea este egoistă: nu dorește să-și Împartă fericirea cu nimeni altcineva!... * „Pasiunea nu este pasiune adevărată fără sentimentul vinovăției.” (G.B. Shaw) Pentru că specific „pasiunii” este să dea frîu liber speranțelor. De aceea, B. Pascal a spus: „CÎnd pasiunea ne incită să facem ceva, uităm de datoria noastră”. Cum ar putea fi asigurată longevitatea În dragoste? Un răspuns găsim la
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
există decît o singură putere: conștiința În slujba dreptății” (V. Hugo). * „SÎnt adevăruri care trebuie spuse și adevăruri care nu se spun.” (A. Rivarol) Pentru că nu oricine Își poate asuma duritatea „adevărului” - de ex. Începînd să trăiești un „sentiment de vinovăție” pentru o josnicie comisă, poți ajunge În timp la descoperirea profundelor consecințe ale faptei tale și, implicit, la o prăbușire a Încrederii În tine. Poate de aceea Emil Cioran a spus: „Marile adevăruri se spun În pragul ușii”. * „Nimeni nu
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
semen de-al lui s-a putut preta la acest gest atît de nedemn. * „Caracteristica vinovaților este neliniștea.” (L.A. Seneca) O constatare asemănătoare face Ovidiu: „CÎt e de greu să nu-ți trădezi vina prin Înfățișare!”. Mai mult chiar, neliniștea „vinovăției” poate genera o altă vinovăție: „CÎte crime nu au fost săvîrșite doar pentru că autorul lor nu mai putea suporta vinovăția?” (A. Camus). Nenorocirea este Însă că cel În cauză nu-și dă seama că un rău nu poate fi Învins
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
a putut preta la acest gest atît de nedemn. * „Caracteristica vinovaților este neliniștea.” (L.A. Seneca) O constatare asemănătoare face Ovidiu: „CÎt e de greu să nu-ți trădezi vina prin Înfățișare!”. Mai mult chiar, neliniștea „vinovăției” poate genera o altă vinovăție: „CÎte crime nu au fost săvîrșite doar pentru că autorul lor nu mai putea suporta vinovăția?” (A. Camus). Nenorocirea este Însă că cel În cauză nu-și dă seama că un rău nu poate fi Învins printr-un alt rău (este
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
O constatare asemănătoare face Ovidiu: „CÎt e de greu să nu-ți trădezi vina prin Înfățișare!”. Mai mult chiar, neliniștea „vinovăției” poate genera o altă vinovăție: „CÎte crime nu au fost săvîrșite doar pentru că autorul lor nu mai putea suporta vinovăția?” (A. Camus). Nenorocirea este Însă că cel În cauză nu-și dă seama că un rău nu poate fi Învins printr-un alt rău (este doar o falsă impresie de eliberare). * „Unii oameni nu pot fi pedepsiți cu nimic mai
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
oameni nu pot fi pedepsiți cu nimic mai aspru decît lăsîndu-i singuri cu ei Înșiși.” (N. Iorga) Însă de aici, și un mare risc: excesul de scupule morale Îi face pe unii oameni să-și amplifice În așa măsură sentimentul vinovăției proprii, Încît să-i ducă pînă În pragul de a nu se mai putea suporta, dorind și Înfăptuind „suicidul”. * „Omul care caută gloria lumească se preamărește tot mai mult, iar pe măsură ce se preamărește În ochii oamenilor, slăbește tot mai mult
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
una a sufletului, adică printr-o morală a bunului-simț. * „Nimic nu-i mai greu ca a face fericit pe omul ce se simte vinovat.” (H. de Balzac) Faptul acesta se verifică mai ales În raport cu un anumit grad de asumare a vinovăției: cu cît cineva se condamnă mai mult, cu atît este mai greu să-i formezi convingerea că el ar putea să se schimbe În bine, În viitor , prin el Însuși. * „Pentru o rană rămîne cicatricea conștiinței.” (P. Syrus) Aceasta este
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
În plînsul de unul singur, el exprimă regretul pierderii, pe moment cel puțin, a respectului față de sine. * „Rușinea nu se poate Învăța, ea este ceva Înnăscut.” (P. Syrus) Însă „știința educației” nu este de acord cu acest lucru, sentimentul de vinovăție (și strîns legat de el cel de rușine) putînd fi provocat la copii prin unele măsuri educative, desfășurate cu tact. Este adevărat Însă că unii copii Își formează mai greu acest sentiment, Însă fondul afectiv al copilului, care este atît
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
totul ca, de exemplu, o nedreptate care li s-a făcut s-o păstreze mereu vie În memoria lor afectivă, recompunînd-o necontenit și amplificînd-o. * „Spovedania, și nu păcatul, acordă iertarea păcatelor.” (Oscar Wilde) CÎt timp te menții În neremușcare, durează vinovăția ta: cunoașterea greșelii proprii și căința sînt condițiile psihologice ale Începutului salvării. * „Cele mai multe păcate sînt săvîrșite În gînd, Înainte de a fi traduse În fapte.” (J. Lubbok) În mod paradoxal, adevărata slăbiciune a „păcatului” este cea pe care o dovedim În
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
să se Întrețină din plăcerea simțurilor, Însă el nu poate scăpa de prezența unui martor nevăzut care, la Început, pare adormit, Însă care așteaptă un moment potrivit, pentru a lovi ca un „bici invizibil” - este „conștiința”, care ne descoperă propria vinovăție. * „Două lucruri educă tineretul: pedepsirea celor răi și răsplătirea celor buni.” (Lycurg) Aceasta, În condițiile unei societăți normale, unde „moralitatea” este respactată. Este știut Însă că „Acolo unde este puterea, acolo-i dreptatea” (proverb). Egalitatea În fața legii continuă să fie
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
momentul când își afișează favorurile pentru doamna de Montespan, Regele o numește pe Louise, care era însărcinată în șase luni, ducesă. După trei ani, în 1670, lovită de o boală grea, Louise devine conștientă de păcatul comis și cuprinsă de vinovăție se deschide în fața lui Dumnezeu. Louise de La Vallière s-a reîntors la mănăstire, dar, de această dată, nimeni nu a mai venit după ea. Criza ei religioasă este povestită într-un document publicat pentru prima oară în 1680 cu titlul
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
poporul! Interpreții puterii, inclusiv locutorul, atribuie subiectului colectiv noi un alt referent, mult mai permisiv și mai vag. Cu toate că, aparent, prin noi locutorul face trimitere la toată clasa politică de după anii ’90, asumându-și astfel, În numele puterii, o parte din vinovăția faptului de a minți poporul, el speră ca interpretul indirect, cetățeanul simplu, să utilizeze anumite ipoteze rezultate din contexte lingvistice anterioare (dicursuri ale reprezentanților puterii) și să realizeze o anumită ierarhizare a referenților posibili pentru noi, În care să plaseze
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
indirect, unui alt receptor, cetățeanul obișnuit - alegătorul care va vota peste 2 zile și care urmărește confruntarea celor doi. Printr-o Împletire abilă a presupoziției cu aserțiunea, TB, când Își asumă anumite fapte trecute, plasându-se pe aceeași treaptă de vinovăție cu candidatul său, când se distanțează brutal de acesta. Printr-o succesiune de presupoziții imposibil de negat explicit fiecare, datorită ritmului rapid de desfășurare a confruntării, TB creează și controlează un anumit context În care să fie interpretate aserțiunile sale
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
prin faptul că n-a mai căzut în acele păcate, căci își amintea întotdeauna de ele.” Dintre toți psalmii, Psalmul 50, al pocăinței, este cel mai frumos, mai răscolitor, mai plin de durere pentru păcat, în care David își recunoaște vinovăția înaintea lui Dumnezeu, într-o deplină sinceritate, părere de rău și durere sufletească, într-o gradație ascendentă. Proorocul se arată conștient de păcătoșenia sa, din momentul zămislirii sale și până în ziua în care cere de la Dumnezeu iertare pentru îndoitul său
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
Firea noastră înclinată spre păcat are trebuință de Dumnezeu și noi va trebui să răspundem dragostei Lui. Să nu uităm că în fața lui Dumnezeu suntem chemați să îndeplinim îndatoririle noastre, adică milă și bunătate față de semenii noștri. însă neascultarea și vinovăția noastră față de Dumnezeu nu ne îngăduie decât pocăință și rugăciune de umilință și de iubire milostivă. în această privință, se impune ființei noastre adânca și deplina prosternare, mustrarea cugetului și recunoșterea neputinței și nevredniciei noastre. Din fericire, totuși, în bunătatea
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
fapta sa, Consiliul de Onoare al Uniunii Scriitorilor din România l-a exclus pe Al. Florin Țene din Uniunea Scriitorilor. De remarcat că, la ședința de excludere, Al. Florin Țene nu a participat, ceea ce a echivalat cu o recunoaștere a vinovăției sale. Toate aceste amănunte au fost relatate de ziarul Transilvania Jurnal (Birtz, Hedeșiu, 2001, p. 3). Criticul ieșean Al. Dobrescu a publicat recent prima parte dintr-o serie de patru volume (Corsarii minții. Istoria ilustrată a plagiatului la români) dedicate
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
replică. Una dintre explicațiile sale a fost că secretara sa a Încurcat... dischetele! Ulterior, Bratu a eliminatt din CV-ul său, postat pe Internet, lucrarea amintită, făcând-o să dispară de la biblioteca Universității din Suceava. Era o dovadă clară a vinovăției sale. Pus În discuția Senatului Universității, el și-a recunoscut vina și și-a prezentat demisia, iar autoarea franceză a acceptat scuzele plagiatorului. Cazul a fost preluat de justiție. Dacă Florin Bratu va fi găsit vinovat de plagiat, i se
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
privirile etc. Fluxul de comunicare este liber între departamente. O persoană din exterior se poate simți exclusă; • într-o astfel de cultură organizațională este dificil să nu comunicăm, iar secretele de natură profesională sau personală sunt (foarte) puține. Sentimentele de vinovăție sau de rușine sunt folosite pentru a corecta, a sancționa comportamentele de "închidere"; • timpul de muncă/de lucru și timpul liber se dizolvă unul în celălalt. Relațiile strânse de muncă se pot transforma ușor în grupuri de prieteni; munca devine
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
comportament obedient. Liderul (sau grupul) poate specula oricând o asemenea trebuință în favoarea intereselor sale, încălcând decența și buna-credință. În locul creșterii stimei de sine și a sentimentului de control a situației în care se află, "individul este îndemnat spre sentimente de vinovăție, se vede pe sine drept incompetent, slab și dependent de alții și nu în ultimul rând de situație" (Pânișoară, Pânișoară, 2005, p. 90). Nevoia de (auto)actualizare Nevoia de (auto)actualizare este o trebuință care susține angajarea, afirmarea și dezvoltarea
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
o persoană cooperativă, subiecții se arată ei înșiși cooperativi dacă anticipează că se vor confrunta cu această persoană ulterior" (ibidem). Autorii precizează: "întâlnirea cu un partener exploatat va crea o stare de stânjeneală, dacă nu va induce subiecților sentimente de vinovăție" (apud Boncu, 2006, p. 34). În vremurile noastre, mulți, foarte mulți dintre noi am ajuns să echivalăm concurența cu progresul. Mai precis, am ajuns să credem ca fiind în afară de orice îndoială faptul că progresul social (social!) implică mediul concurențial. Altfel
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
și mai frecvent întâlnită în împrejurări și raporturi instituționale, ierarhice, formale, aceasta teama de pedeapsă (și corolarul ei, vânătoarea de recompense) îi mențin pe cei mai mulți dintre noi (integrați în structuri organizaționale) "în starea de dependență față de celălalt, în starea de vinovăție ucigătoare și în starea de neîncredere sistematică față de libera inițiativă, față de noutate, față de diferență și față de responsabilitate, tot atâtea situații care reactivează teama "de a nu greși", de a nu fi pedepsit sau de a nu primi recompensa care reprezintă
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
Întunericul nu dispare decât dacă facem lumină (Osho, 2003, p. 94). Altfel spus, este nevoie de conștientizarea și de acceptarea fricii. Când este conștientizată și acceptată, "teama se transformă în libertate; când este respinsă, negată, condamnată, ea se transformă în vinovăție" (Osho, 2003, p. 98). Prin urmare, există frici sănătoase și frici disproporționate, deplasate. Există frici care trebuie trăite și frici care trebuie depășite. Dar toate trebuie respectate și înțelese (Filliozat, 2006a). În context, pentru controlul temerilor, Fr. Lelord și Ch.
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
seism în relațiile umane. Ea exprimă slăbiciune și nu dă forță în dragoste. Potrivit lui Ernest Jones (apud Baumgart, 2008, p. 255), originea geloziei se află mai degrabă "în teamă (teama prăbușirii sentimentului valorii de sine) și în inconștientul sentimentului de vinovăție decât în iubire". Pentru geloși, important "nu este să iubească, și să fie iubiți și anume în forma imaginată de ei" (Baumgart, 2008, p. 53). Ei simt nevoia să fie luați în seamă, de a se simți importanți și de
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
cel ce deține autoritatea are dreptate; • întotdeauna este mai bine să fii de partea celui puternic; • celălalt este mai puternic decât mine; • nu este bine să ceri. Ca emoții caracteristice resimțite se pot menționa: • frică, temeri, bucurie, anxietate, spaimă, confuzie, vinovăție, îndoială, febrilitate, neliniște, nesiguranță, stare de rău, se simte judecat. În cadrul acestei atitudini, sunt adoptate ca tendințe comportamentale: • acceptare, discreție, batere în retragere, alunecare, lingușire, seducere, cumințenie, ascultare. Pe scurt, încercarea de a se face acceptat. Mesajele tipice sunt: • își
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
pozitive, emoțiile negative și sănătatea, Iași, Editura Polirom. Carter, L. (2007), Învață cum să-ți controlezi furia, București, Editura Teora. Chapman, G., Thomas, J. (2008), Cele cinci limbaje ale scuzelor, București, Editura Curtea Veche. Chelcea, S. (coord.) (2008), Rușinea și vinovăția în spațiul public, București, Editura Humanitas. Chelcea, S., Iluț, P. (coord.) (2003), Enciclopedie de psihopedagogie, București, Editura Economică. Cordon, A., Lenhardt, V., Nicolas, P. (2002), Analiza tranzacțională: instrument de comunicare și de evoluție, București, Editura CODECS. Cornelius, H., Faire, Sh.
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]