12,882 matches
-
totuși de-a lungul râului, primăvară timpurie, primul kaki - câteva săptămâni de soare, de căldură, și Manhattanul urma (scurt) să se alăture continentului nord-american la o zi de verde de pe vremuri, opulență plușată, lustrul anotimpului, lucind, palid, ca de rouă, mere pădurețe În floare, albe ca sângerul, roze. Apoi picioarele oamenilor s-ar umfla de căldura aceea, și la Rockefeller Center cei ieșiți la plimbare s-ar așeza pe lespezile lustruite de lângă lalelele sădite și tritoni și apă, totul În spiritul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
picioarele Îi ardeau insuportabil noaptea, că suferea de pruritis ani. Doctorii Îi urau cu pasiune pe laicii ce foloseau fraze medicale. Totul, firește, fu cenzurat. Tahicardia În ultimul rând. Nu-i arătă lui Cosbie decât o rumeneală vârstnică, reținută. Un măr iernatic. Un bătrân ocupat la minte. Ochelari colorați. Un bor lat zbârcit. O umbrelă Într-o zi cu soare - inconsecvent. Pantofi lungi, Înguști, crăpați, dar extrem de lustruiți. Avea oare inima rece față de Elya? Nu, Îl plângea. Dar ce putea face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
plimbându-se, săltând, târându-se, făcând giumbușlucuri (prostimea de Broadway căreia Îi aparținea) - dacă existau astea, exista și destul pentru a hrăni fiecare gură: produse de brutărie, carne crudă, carne afumată, pești sângerânzi, pești afumați, porc și pui la grătar, mere ca muniția, grenade-portocale antifoame. În șanțuri, pe lângă trotuare era multă mâncare, mâncată, cum vedea la trei dimineața, de șobolani ieșind din noapte. Chifle, oase de pui, pe care, odată, ar fi mulțumit lui Dumnezeu să le aibă. Când era partizan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
lemn folosită pentru focul întreținut aproape permanent în godinul bondoc (mult mai târziu mi-am construit o sobă de teracotă imensă, cam cât acelea din sălile de așteptare de prin gări, cu o rolă spațioasă în care puneam la copt mere voluptoase, ce crăpau zemos de căldură și durere... Ă, da, oarecum prevăzător, îmi procurasem de la anticariat Cultura speciilor forestiere, lucrare meticuloasă și încântătoare. Desigur, ea nu rezolvă ignoranța mea rușinată. Dacă stau și judec (și am făcut-o neîntrerupt de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2188_a_3513]
-
spun: Ieri, cu mingea-am spart un geam... LITERA ,,M’’ ,,M’’-ul, într-o mormăială, Cu o mătură în mână Și cu mușchi de matahală, Mândru stă, cu fața-i spână. Sunt uimit că-mi spune mie: Mina, mingea, mura, mărul, Fără mine nu poți scrie; Ăsta este adevărul! Fără mine nu e moara, Nici mașina, cărămida, Melcul, mâța sau mioara, Mormolocul și omida. Eu mă aflu ( ține minte?!) Și la masă, și-n hambare; Mama ia de mine-aminte; Nu sunt
ALFABETUL by CĂTĂLINA ORŞIVSCHI () [Corola-publishinghouse/Journalistic/529_a_927]
-
-ntr-un lan de grâu, Ciugulește ziua toată. LITERA ,,R’’ Cum se naște ,,r’’ se vede: E un ,,p’’ c-un picioruș; Merge greu și-mi vine-a crede Că se sprijină-n țăruș! Racul, rața, râul, carul, Rândunica, cerul, mărul, Corbul și prepelicarul, Cercul, arcul, cartea, părul, Toate-l au pe ,,r’’ în ele; Chiar și pasărea măiastră, Care zboară către stele Și-o privim de la fereastră. De rochiță-i prins în față, Roz de-o fi sau de-i
ALFABETUL by CĂTĂLINA ORŞIVSCHI () [Corola-publishinghouse/Journalistic/529_a_927]
-
nu-ți spun un lucru nou! Caută-le, de ai minte; Poți ușor să afli dacă Sunt mai multe în cuvinte. De-s puține, ce să facă? CONCLUZIE Și-uite-așa și azi și mâine, (doar acum îți spun secretul!) Cu-avioane, mere, pâine, Am parcurs tot alfabetul!
ALFABETUL by CĂTĂLINA ORŞIVSCHI () [Corola-publishinghouse/Journalistic/529_a_927]
-
credință, alături de boieri. Era victoria totală. Linia Dunării era, din nou, stabilă. Granițele Europei erau din nou clare și bine apărate. - Erina mea e gânditoare... se auzi vocea căpitanului Oană, care tocmai intra În bucătărie. Hmmmm. Miroase a plăcinte cu mere... .și a sarmale la cuptor. - Plăcinta nu știu cum a ieșit, tatăl meu o făcea mult mai bine... n-am mai Încercat niciodată. - O fi venit vremea să Încerci. - O fi venit? Ce vrei să spui? Căpitanul se așeză pe unul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
grăbiră să se apropie. - Noutăți? Întrebă Alexandru, parcă În treacăt. - Da! spuse căpitanul, cu un chip luminos. - Multe? - Două. - Ne faceți și nou cinstea de a ne informa... ? - Evident. Prima este oala cu sarmale, și a doua e plăcinta cu mere. Alexandru Îl privi pe Ștefănel, care ridică din umeri, spunând: - Mie mi se pare perfect. Se așezară cu toții la masă, În timp ce Erina scotea mâncarea din cuptor. Pe neașteptate, Cosmin spuse: - Nunta va fi de azi În trei săptămâni. Ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
când le citești, încât îți vine să înveți poeme în timp ce mănânci și să reciți rețete în timp ce citești. Dau doar câteva exemple, pour la bonne bouche: borș cu găluști de raci, găinuși sau potârnichi scăzute, supă falsă de orez, ariciu de mere, pișcoți de migdale, vin de ouă rece (pentru fiecare sfert de vin alb, un ou proaspăt și 50 gr. zahăr), bowle de ananas pentru o societate mai numeroasă, vizitandine, imambaialdi (pătlăgele vinete împănate), becațe fripte. De fapt, vroiam să ajung
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2195_a_3520]
-
mama mea adevărată era babu. Nu-i așa că e stupid? La șase-șapte ani nu mi se părea stupid. Părea adevărul adevărat și asta Îmi făcea bine. Într o zi, tata era binedispus, nu știu care să fi fost cauza. Mâncam clătite și mere. În Indii, zice, când eram tânăr, clătitele Îmi lipseau mai mult decât orice. N-am reușit nicio dată să nvăț pe vreuna dintre babu să le facă așa cum se cuvine. Iar mama i-o-ntoarce, dar ultima a Învățat o
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
să deosebesc la prima vedere un Hans Baldung, care era numit Grien, de Matthias Grünewald, pe Frans Hals de Rembrandt și pe Filippo Lippi de Cimabue. Cine a pictat-o pe Madona cu trandafiri? Dar pe aceea cu văl albastru, măr și copil? Întrebat, la solicitarea lui, de mamă, care acoperise cu două degete titlurile tablourilor și numele artiștilor, răspunsurile fiului veneau cu maximă precizie. La acest joc casnic de-a ghicitul, dar și la școală, eram de nota zece la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
duci peste ei și să-i taxezi“. Așa se face că, la zece sau unsprezece ani, eram într-a cincea sau a șasea, am devenit un recuperator de datorii abil și eficient din cale-afară. Nu mă lăsam expediat cu un măr sau bomboane ieftine. Nici măcar cuvintele mieroase nu ajungeau la urechile mele. La amenințări făceam față. Cine voia să-mi închidă ușa în nas, nu putea de piciorul meu. Vinerea, ținând cont de ziua de salariu săptămânală, aparițiile mele erau extrem de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
eroul lipsit de tată Joachim Mahlke, paracliser, licean, scafandru emerit, purtător al crucii cavalerilor și dezertor, Noinufacemașaceva, cel ce refuza să pună mâna pe armă, ar fi putut să-mi servească drept model, chiar dacă Mahlke avea de luptat cu un măr al lui Adam excesiv de mare, în timp ce el părea să fie impecabil atunci când, de fiecare dată, lăsa arma să cadă, încet, ca într-un timp lungit dinadins, ca să se impregneze în memorie. Pe urmă, când raportul de la Comandamentul superior al Wehrmacht
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
pe ele și completate cu scris de mână. Sparanghel, castraveți, dovleac și mazăre verde, și tocană de măruntaie de vânat și de măruntaie de gâscă stătea scris cu o grafie Sütterlin de bunicuță. În sticle era depozitat suc tulbure de mere și socată. Într-unul din colțurile pivniței, o grămăjoară de cartofi, încolțiți bine. Până aproape de vomă, am băgat în noi carne în untură dintr-unul din borcane, am mușcat din castraveciori, am băut suc. Pe urmă caporalul meu a fumat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
supravegherea maestrului în timp ce, confruntat cu o gâscă pe care am golit-o ca s-o gătesc pentru seara de Sfântul Martin, când îl invitasem la masă în Friedenauer Niedstraße pe filosoful Ernst Bloch, aveam de ales între o umplutură de mere sau umplutura de castane recomandată de maestru. Indiferent pentru care mă voi fi decis, elevul era vaccinat cu îndemnul: „Nici o gâscă fără peliniță!“. Atunci, spre sfârșitul anilor ‘60, când revoluția se afirma totuși, fie și numai pe hârtie, datorită numeroaselor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
ca dansatoare, modelul meu duminical se lăsa condusă cu ușurință, era flexibilă și avea picioare agile. Inspirate de ea - o chema Elsbeth? - au luat naștere câteva încercări în lut, dintre care s-a păstrat un mulaj în ghips - fată cu măr - care a supraviețuit, fiind ulterior turnat în bronz. Și, derivată din aceste schițe secrete, a luat formă, sub supravegherea profesorului cu beretă, de cele mai multe ori ursuz, prima mea sculptură mai mare, o fată zâmbind, înaltă de aproape un metru. Străină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
acasă. Abia peste un deceniu, când aveam deja nume, renume și bani destui, m-a căutat, iar o variantă în bronz a putut să-i asigure statuetei supraviețuirea. Cam la fel s-au petrecut lucrurile și cu schița Fată cu măr, produsul partidelor mele de cățărare pe fațadă. Edith Schaar, care a fost pentru scurt timp model la clasa noastră și care mai târziu a devenit ea însăși creatoare, ca artistă polivalentă în nordul Germaniei și în Spania, a salvat, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
om, înalt ca un fir, galben la păr și la față, cu brațe lungi și subțiri ca firul și mâini galbene ca de mort, cu un gât așa de subțire și lung că nu puteam crede ochilor cețoși, cu proeminența mărului lui Adam exagerată și mobilă și cu o privire așa de ștearsă din ochii decolorați că părea orb. Un chip străin și ciudat, un fel de ebauche, sau, dimpotrivă, ultima stampă a unei încercări omenești. O caricatură istovită a tipului
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
Maxențiu?. - Dar ce, Mini scumpo! Mai are doi îngeri păzitori, unul la capul, altul la picioarele patului de spital. . . Da, vezi bine, inocența mea!. Uite colo ce scrie! Arăta firma lată a unei dughene de scânduri. La geam se vedeau mere costelive, portocale mici și smochine vechi. Scria Cooperativa. Mini se uită împrejur. Lumini mai dese acum scânteiau slăbite de aburul gerului. Prin dedalul străzilor ieșiseră, în sfârșit, în Calea Victoriei sus, spre Dobriceanu. Inima lui Mini bătea, simțindu-se iar în
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
întunecat de vis dulceag risipit în coșmar sleit de zvârcolire.Și ea gândea încrezătoare: „poate ne om regăsi cândva,în nopți lăptoase, mirosind a flori de tei și a viață pofticioasă, cu incisivi pregătiți, gata să muște ca dintr-un măr biblic al păcatului”. Gândurile de pe șine s-au regăsit pentru un moment și au visat un vis cutremurător...A durat douătrei secunde, cât durează visele visate de mulțimile șterse, comune...Dar era unic pentru că era visul lor...Și pentru că s-
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
Izaura pe cele aduse de Rozmarin sau de Păun. — Stai, fă, că nu să mănâncă, ripostau ei. Eu am primit două ouă, le cântărea în mâini Păun. — Eu am o bucată dă slănină mișto, se lăuda Rozmarin. N-aveți niciunul mere frumoase ca mine. Unul ți-l dau ție, Prințăso, i-l pune în poala fetei, Izaura. — Și eu îți dau un ou, îi oferea Păun. — Eu n-am cum să-i dau. Cum n-ai, hapleo? Îi tai o bucată
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
și reușește să-l mănânce, deși îi mai scapă pe jos. — A fost bun, fă Prințăso? sunt curioși să știe ceilalți. — Mișto!răspunde încântată, că nu se fcăuse de râs trecând prin această primă experiență. După ce-au mâncat și mere și-au făcut planul pe la ce case să mai meargă a doua zi, la cerșit. Planul lor o stârnea pe Prințesă de a merge și ea cu ei. Mă luați și pe mine? — Să vedem ce zâc ei? Mumo! Tato
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
Prințesa, cum procedase și cu mandarinele și a plecat. Până seara târziu a putut învăța în liniște. Începea să-i placă hârjoneala cu Prințesa. De aceea de câte ori o auzea cântând, îi dădea cu bulgări în geam. A fost fugărit cu mere, cu prune, cu banane, cu ce fructe avea Prințesa. El le aduna încet, le punea în buzunare, în vreo pungă, mânca din ele să-i facă în ciudă Prințesei. Ah!ce bune sunt! Mulțumesc! În loc să le mănânci, le-ai aruncat
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
dar nu mă pot concentra mai ales când începe vocalizele. Vorbește cu ea că va înțelege și nu va mai cânta când înveți. — Vorbesc, dar avem un stil aparte de a comunica. — Cum? — Eu o bat cu bulgări, ea cu mere, pere, nuci, prune, mandarine, ce are la îndemână, pe care le culeg din zăpadă și le mănânc făcându-i în ciudă. Înseamnă că dragostea vă cam prinde în mreje? — Ce dragoste? Că ne adresăm unul altuia toate preiorativele din lume
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]