11,108 matches
-
de cuvinte ca: „secetă”, „sete”, „s-a topit”, „fierbinte” etc. Legătura cu vietatea care va muri se face prin sete: „Mă simt legat prin sete de vietatea care va muri.” Compasiunea, remușcarea sunt simbolizate fluid prin plâns. Poemul evocă un ritual - cel al maturizării - care se realizează prin intermediul altui ritual - cel al vânătorii. De asemenea, privirile poetului se opresc obsesiv asupra simbolului mamei care-și caută fiul, „bătutul de noroc”, fără a-l mai găsi vreodată, deși îl vede pretutindeni, aspecte
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]
-
etc. Legătura cu vietatea care va muri se face prin sete: „Mă simt legat prin sete de vietatea care va muri.” Compasiunea, remușcarea sunt simbolizate fluid prin plâns. Poemul evocă un ritual - cel al maturizării - care se realizează prin intermediul altui ritual - cel al vânătorii. De asemenea, privirile poetului se opresc obsesiv asupra simbolului mamei care-și caută fiul, „bătutul de noroc”, fără a-l mai găsi vreodată, deși îl vede pretutindeni, aspecte constatate în creația literară: Miorița. Începutul creației menționate evidențiază
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]
-
și nu numai, dar adevărata substanță a sentimentului de prietenie este cea care conturează și definește caracterul pur, sincer, al Omului. Clauzele prieteniei adevărate, sinceritatea, comunicarea, lipsa de reticențe, dar mai ales consecințele acesteia, o pot ridica la rang de ritual. O adevărată pledoarie pentru prietenia adevărată face și Petru Rezuș în cartea sa dedicată lui Creangă, atunci când vorbește despre legătura acestuia cu Mihai Eminescu: „Prietenii adevărați se revarsă unul în celălalt, de aceea legătura lor este atât de durabilă, nedesfăcându
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]
-
cred că mie mi se cuvine această cinste, pentru că sunt cel mai mare dintre frați” respectarea unei reguli nescrise de succesiune a puterii familiale, supunerea la regulile tradiției; r. 16: „sărută mâna tătâne-său” exprimarea respectului pentru părinte ca un ritual străbun de primire a binecuvântării; nerespectat, acesta atrage după sine ispitele; r. 19: „vrând să-l ispitească " testarea calităților fiului de către părinte, privită nu atât ca o neîncredere în forțele sale, ci ca o asigurare a tăriei caracterului său; p.
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]
-
atitudinea adoptată în ceea ce-i privește pe ceilalți oameni; p. 139, r. 1 2 : „mai făcând câteva cruci până la pământ, și apoi iară se culca” obiceiul omului credincios de a se închina lui Dumnezeu înainte de a se culca, respectând un ritual autoimpus; r. 19 20 : „nemaifiind supărat de nimene, trage Ivan un somn de cele popești” grija fiind înlăturată, somnul este liniștit și calm, omul se poate odihni fără a-și mai face probleme; referire indirectă și la concepția populară că
Ion Creangă sau arta de trăi by Ana-Maria Ticu () [Corola-publishinghouse/Science/1209_a_1921]
-
de la cea primitivă, magico-ritualică, la una actuală, de urare și felicitare. Deși textul c. cuprinde numeroase elemente creștine, originea sa străveche, păgână, este confirmată de reminiscențele din mitologia romană, de rosturile magice asemănătoare cu cele ale descântecului, de elemente de ritual, ca bătăi de tobe, refrenuri neînțelese. Textele în întregime laice ale unor variante probează și ele originea precreștină. În ajunul Crăciunului se practică două forme diferite de c.: aceea a copiilor (numită în unele locuri „Moș Ajun” sau „apițură”) și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286331_a_287660]
-
exclus să reprezinte și perpetuarea unui ancestral cult animalier. Pe arii restrânse se întâlnesc și forme mai puțin ample de c., cum este cea de Bobotează („chiraleisa” sau „iordănitul”). „Lăzărelul”, de la Sfântul Lazăr, pare a fi o manifestare a unui ritual păstoresc peste care s-au suprapus straturi cu un conținut ortodox. C. de Paști și cea de Sfântul Nicolae apar sporadic și sunt ecouri ale unor obiceiuri religioase din țările Europei centrale și occidentale. Deși obiceiul colindatului este răspândit la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286331_a_287660]
-
Euharistia creștină s-a dezvoltat din ritul ospățului iudaic comunitar festiv săvârșit de sabat sau de sărbători. Folosindu-se de ritualul iudaic, Mântuitorul a instituit Jertfa Legii celei Noi, Împlinită apoi prin moartea, Învierea și Înălțarea Sa. Astfel, Mântuitorul a investit ritualul cu valențe noi, prin aceasta Întregul canon euharistic devenind expresia integrală a unei conștiințe ecleziale vii, În care cultul
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Mihail Iustin Mitrea () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92309]
-
creștină s-a dezvoltat din ritul ospățului iudaic comunitar festiv săvârșit de sabat sau de sărbători. Folosindu-se de ritualul iudaic, Mântuitorul a instituit Jertfa Legii celei Noi, Împlinită apoi prin moartea, Învierea și Înălțarea Sa. Astfel, Mântuitorul a investit ritualul cu valențe noi, prin aceasta Întregul canon euharistic devenind expresia integrală a unei conștiințe ecleziale vii, În care cultul legii vechi este receptat și folosit În contextul nou, al realității Împărăției lui Dumnezeu, prezente de acum În lume. Birkhat hamazon
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Mihail Iustin Mitrea () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92309]
-
Sfântului Iacob, fratele Domnului. O caracteristică generală a anaforalei acestei Liturghii este extensiunea ei deosebită. Anul 313 marchează Încetarea persecuțiilor Împotriva creștinilor și Începutul unei epoci de mare Înflorire În istoria Bisericii. În această perioadă are loc o unificare a ritualurilor liturgice marcată de alcătuirea, pe baza tradițiilor vechi, de către Sfinții Ioan Gură de Aur și Vasile cel Mare a Liturghiilor care le poartă numele, folosite până azi de Biserica Ortodoxă. Astfel, Sfântul Ioan Gură de Aur, arhiepiscop al Constantinopolului
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Mihail Iustin Mitrea () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92309]
-
Bonnie și Clyde). În mișcarea lentă, o acțiune ocupă mai puțin timp decît reprezentarea sa, care se deplasează la o viteză mai mică decît cea obișnuită. ¶Chatman 1978. mit [myth]. O narațiune tradițională, îndeobște legată de credința religioasă și de ritual, care exprimă și justitifică un aspect exemplar al modului în care se prezintă lucrurile. ¶După Lévi-Strauss, structura mitului se poate exprima printr-o omologie cu patru termeni care pune în raport două perechi de MITEME opuse (A și B; C
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
, specie folclorică constând dintr-un cântec de jale care însoțește ritualul înmormântării. Este interpretat de femei, care sunt, de regulă, rude apropiate ale răposatului. Inițial, pare să fi fost o incantație împotriva contagiunii morții. Originea b. românesc trebuie corelată cu neniae-le romane, cu care prezintă evidente asemănări. Acestea erau cântece funerare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285773_a_287102]
-
În funcție de context, se intonează la înmormântări și pomeniri, iar locul performării poate fi în casă, pe drum, la poarta cimitirului, la groapă etc. Acestea sunt b. propriu-zise. Pe lângă ele, însă, în zona sud-vestică a țării (Oltenia subcarpatică, Banat și Hunedoara), ritualul înmormântării cuprinde și unele cântece funerare, cum ar fi: Ziorile, Cântecul mare, Cântecul bradului, Cântecul de leruit ș.a., toate amintind străvechile obiceiuri și credințe care le-au dat naștere. Puternic ritualizate, cântecele funerare se impun prin arhaicitate și prin valoarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285773_a_287102]
-
constrângere (animalele ținute în cușcă, mai ales în reprezentările grădinilor zoologice). Peștii, păsările și insectele sunt analizate la intrările corespunzătoare. Miel Mielul este simbolul inocenței. Din acest motiv, este animalul sacrificat în cele trei religii monoteiste, și mai ales în ritualurile sărbătorilor pascale, ca răscumpărare pentru păcatele comise. În vis, exprimă la fel de bine noțiunile de fragilitate, trimițând subiectul la propria vulnerabilitate, cât și de blândețe, îndemnându-l să-și păstreze puritatea. Oricum, oricât ar fi de pozitivă, inocența nu trebuie să
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
și a dinamismului celui ce visează, care își vede resursele reînnoite fără încetare. Părul sporește virilitatea bărbatului și asigură feminitatea femeii. Are o dimensiune sexuală certă. Participă la seducție și trebuie, din acest motiv, să rămână ascuns în unele tradiții. Ritualurile de tundere vizează eliberarea omului de pulsiunile sale. În mod universal, părul este asociat cu forța și vigoarea. A-l tăia, ca în mitul lui Samson, înseamnă a pierde energia. Dacă părul lung, des și lăsat liber exprimă forța sălbatică
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
părul este asociat cu forța și vigoarea. A-l tăia, ca în mitul lui Samson, înseamnă a pierde energia. Dacă părul lung, des și lăsat liber exprimă forța sălbatică, părul coafat și strâns înseamnă controlul voluntar sau impus al energiei. Ritualurile de tundere și coafurile (coadă împletită, coc etc.) semnifică stăpânirea simțurilor, dominarea pulsiunilor, uneori renunțarea la sexualitate, sau sunt semnul ascultării absolute și al abandonării definitive în mâinile lui Dumnezeu (tundere religioasă) sau ale țării sale (tunsoarea strictă a militarilor
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
vărsăm sângele» pentru ceilalți). Cu cât sângerarea este mai abundentă, cu atât semnificația este întărită. În schimb, oricât de morbidă ar fi reprezentarea, dacă cel ce visează bea sânge, înseamnă că înmagazinează forța spirituală, imagine pe care o regăsim în ritualul împărtășaniei. Sângele are și o semnificație afectivă. Este legătura ce atestă filiația: membrii unei aceleiași familii sunt numiți «de același sânge». Iată de ce amestecul sângelui mai multor persoane ar trebui să creeze această legătură («frați de sânge»). Fără a mai
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
Pântec Pântecul este în mod simbolic comparat cu un laborator. Este locul transformărilor: de la concepția la formarea fetusului, de la încorporarea la asimilarea hranei. Prin urmare, evocarea sa în vis pune în discuție transformarea internă a subiectului. Reprezentând o doua naștere, ritualurile inițiatice comportă uneori petrecerea unei perioade în pântecul simbolic (peșteră, scorbura unui copac) sau real (pântecul unui animal sacrificat sau al unei balene, ca pentru Iona sau Pinochio). Pântecul stabilește astfel trecerea de la profan la sacru și permite dezvoltarea spirituală
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
Dacă negrul corespunde absenței de lumină, albul corespunde totalității culorilor. Are o valoare sintetică, deoarece reunește în el toate proprietățile celorlalte variații ale gamei cromatice. Totuși, își păstrează neutralitatea, evocată adesea în noțiunea de virginitate. Constituie faza anterioară experienței. Numeroase ritualuri cu caracter inițiatic (botez, comuniune, mariaj) acordă un loc privilegiat albului, considerat culoarea tranziției dintre două stări. Visul ce conține culoarea albă poate indica faptul că subiectul traversează o perioadă importantă, că este într-o fază inițiatică. Albul, la fel
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
care ceilalți o îndreaptă asupra lui. Personajele religioase sunt adesea reprezentări ale tatălui, ale autorității morale. În funcție de scenariul visului, subiectul beneficiază de clemență și de bunăvoință sau, dimpotrivă, suportă desconsiderarea personajelor influente. Participarea la o ceremonie religioasă sau la un ritual simbolizează un proces inițiatic: subiectul este în plină transformare interioară, în plină dezvoltare afectivă, psihică sau spirituală. Dispută, conflict Sensul disputei și al conflictului este același în vis ca și în realitate. Dar, în plan inconștient, dezacordul nu este atât
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
asociat unui grup) sau legat în mod nefericit de un eveniment neplăcut (a fi amestecat într-o afacere delicată). Dușul capătă un sens nou. Expresia «Duș rece» evocă o surpriză neplăcută, un eșec, o turnură neașteptată. Botez Botezul constituie un ritual de trecere și de purificare. În vis, dacă subiectul participă într-un fel sau altul ori e doar un simplu spectator, exprimă nevoia de «a se curăța», de «a se spăla» de acțiunile negative, de a crește și de a
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
unei interpretări restrictive a poruncii a treia din decalog (Ex 20,7; Dt 5,11: „Să nu spui numele lui Yhwh, Dumnezeul tău, în zadar”), israeliților le era interzis să-l rostească, cu o singură excepție, o dată pe an, în timpul ritualului „Zilei ispășirii” (yōm hakkippûrîm) când doar marele preot îl invoca în templu, în Sancta Sanctorum, (Mișna, Yom III,8; VI,2); drept urmare, nu ni s-a transmis vocalizarea corespunzătoare a celor patru consoane. Pronunția „Jahweh” se bazează pe transcrieri grecești
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
1Reg 6,37; notați durata relativ scurtă comparativ cu timpul construirii palatului regal), templul fiind inaugurat și consacrat printr-o celebrare solemnă oficiată în principal de Solomon; el a rostit rugăciunile, omiliile și binecuvântarea finală, pe lângă acestea oferind și sacrificiile. Ritualul este foarte asemănător cu cel atestat în Mesopotamia începând cu epoca sumeriană; ținând cont de acest paralelism împreună cu poziția asumată de rege în liturgie, putem trage concluzia că în acel moment Solomon îndeplinea funcțiunile marelui preot. E foarte plauzibil ca
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
jertfei, limba ebraică utilizează termenul kălîl, de la o rădăcină care indică „totalitatea”; alte ori folosește termenul qårbăn, de la o rădăcină care înseamnă „a apropia”, „a aduce”. Victima pentru ardere, întotdeauna un animal fără defecte fizice, este înjunghiată pe altar conform ritualului din Lev 1 (cf. 22,17-25). b) Al doilea tip de sacrificiu este, după denumirea lui de Vaux, cel „de comuniune”, traducere liberă a ebraicului zébaḥ šĕlămîm. Subcategoriile sale sunt „sacrificiul de mulțumire”, ebraicul tôdăh (Lev 7,12-15; 22,29-30
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
însemnând „treceau”. La versetul 21 există un alt termen necunoscut, sĕ’ippîm, tradus diferit cu „picioare”, „cârje”, „genunchi” „opinii”. În orice caz reiese clar că profetul Ilie face aluzie la un act de cult, probabil cananean, ce făcea parte din ritualurile celebrate în sanctuarul de pe Muntele Carmel unde se desfășura scena; prin urmare, nu trebuie să excludem aici posibilitatea unei forme de dans ritual. În Ex 12 și Is 31,5 semnificația este cu siguranță „a trece peste [cu grijă]” sau
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]