10,488 matches
-
revoluției și construcției socialiste reprezintă o contribuție de o inestimabilă valoare la îmbogățirea experienței privind făurirea noii orânduiri sociale, confirmată în mod strălucit de succesele istorice obținute de poporul român în opera de făurire a societății socialiste multilateral dezvoltate și înaintare spre comunism. A.C.N.S.A.S., fond Documentar, dosar nr. 4.578, f. 5-19. 159. 1978 septembrie 5 - Adresă circulară a șefului Departamentului Securității Statului, Tudor Postelnicu, către toate unitățile Ministerului de Interne prin care se comunică schimbarea unor cadre de
Partidul şi securitatea : istoria unei idile eşuate : (1948-1989) by Florian Banu, Luminiţa Banu () [Corola-publishinghouse/Science/100961_a_102253]
-
ȘI REGLEMENTĂRI INTERNE CARE VOR FI STUDIATE ȘI CUNOSCUTE DE CĂTRE TOATE CADRELE NUMITE ÎN FUNCȚII DE CONDUCERE ÎN DEPARTAMENTUL SECURITĂȚII STATULUI I. Documente și hotărâri de partid 1.Programul Partidului Comunist Român de făurire a societății socialiste multilateral dezvoltate și înaintare a României spre comunism. 2.Rapoartele și cuvântările tovarășului Nicolae Ceaușescu, secretarul general al partidului, prezentate la Congresul al XII-lea, Conferința Națională din 1982, la plenarele C.C. al P.C.R., la consfătuirile de lucru și cu alte prilejuri după Congresul
Partidul şi securitatea : istoria unei idile eşuate : (1948-1989) by Florian Banu, Luminiţa Banu () [Corola-publishinghouse/Science/100961_a_102253]
-
adolescenți. Ideea că dezvoltarea cognitivă la vârsta adultă ar fi diferită față de cea înregistrată în copilărie și adolescență este astăzi tot mai des afirmată. Mai mult, în ultimele decenii alesecolului XX, au proliferat studiile și cercetările care susțin că, odată cu înaintarea în vârstă a persoanei, se produc schimbări calitative în procesele de gândire ale acesteia. Majoritatea cercetărilor referitoare la dezvoltarea cognitivă la vârsta adultă au ca punct de plecare teoria lui Piaget, care susține că dezvoltarea psihoindividuală parcurge mai multe stadii
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
altora) și a unor responsabilități constituie „marca maturității cognitive a unui adult” (Labouvie-Vief, apud Merriam, Caffarella, 1991, p. 188). Referitor la a doua idee, și anume dezvoltarea cognitivă a adulților maturi încontext social și cultural, Labouvie-Vief susține că nu atât înaintarea în vârstă, cât mai degrabă influențele sociale și parcurgerea unor experiențe de viață condiționează dezvoltarea cognitivă la vârsta adultă. Contextul realizării cunoașterii e la fel de important ca și cunoașterea însăși. Parcurgerea unor experiențe de viață în contexte sociale și culturale diverse
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
și folosite); c) gândirea (felul cum își dezvoltă oamenii o înțelegere a cunoștințelor). Referitor la dinamica dezvoltării cognitive în raport cu vârsta, acest model dă posibilitatea unui răspuns adecvat la întrebarea: există un declin al dezvoltării cognitiv-intelectuale a unei persoane pe măsura înaintării sale în vârstă? Răspunsul este că nu gândirea, în ansamblul său, înregistrează un declin, ci numai anumite aspecte ale acesteia. Modelul încapsulării arată că înaintarea în vârstă a adulților determină, în anumite limite, diminuarea capacităților acestora de procesare și cunoaștere
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
răspuns adecvat la întrebarea: există un declin al dezvoltării cognitiv-intelectuale a unei persoane pe măsura înaintării sale în vârstă? Răspunsul este că nu gândirea, în ansamblul său, înregistrează un declin, ci numai anumite aspecte ale acesteia. Modelul încapsulării arată că înaintarea în vârstă a adulților determină, în anumite limite, diminuarea capacităților acestora de procesare și cunoaștere a informațiilor, individul devenind „un expert intuitiv într-un domeniu determinat” (apud Merriam, Caffarella, 1991, p. 194). Această „încapsulare” într-un domeniu specific (domeniu de
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
domeniu determinat” (apud Merriam, Caffarella, 1991, p. 194). Această „încapsulare” într-un domeniu specific (domeniu de expertiză) este rezultatul adoptării de către persoană a unui stil propriu de gândire. Vârsta și inteligențatc "Vârsta și inteligența" Oare inteligența înregistrează un declin odată cu înaintarea în vârstă a oamenilor? Răspunsurile la această întrebare sunt diverse, controversate și, adesea, contradictorii. Unii susțin că inteligența cunoaște un proces ireversibil de deteriorare și declin odată cu vârsta. Alții, dimpotrivă, arată că inteligența rămâne relativ stabilă și la vârsta maturizării
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
asemenea imagine confuză privind capacitățile și abilitățile intelectuale ale adultului matur ajuns la o vârstă considerabilă? Botwinick (apud Merriam, Caffarella, 1991) arată că există patru factori care întrețin această stare de confuzie, și anume: a) înțelegerea noțiunilor de vârstă și înaintare în vârstă; b) definirea inteligenței; c) tipurile de teste utilizate pentru măsurarea inteligenței; d) metodele de cercetare și „capcanele” lor. Ideea potrivit căreia inteligența cunoaște un anumit declin odată cu vârsta nu este adevărată în totalitate. Depinde de etapa de vârstă
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
intelectuale, chiar și la această vârstă destul de înaintată. În ceea ce privește conceptul de inteligență, nu există un acord general privind definirea acesteia. Dacă inteligența este definită în manieră clasică, tradițională, ca fiind o aptitudine generală (un factor G), atunci, într-adevăr, odată cu înaintarea în vârstă, se poate constata un oarecare declin al abilităților intelectuale ale persoanei. În cazul în care inteligența este considerată ceva multidimensional (H. Gardner), cu o structură triarhică (Sternberg), plurifactorială (Guilford), atunci constatăm că, odată cu vârsta și, în special, la
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
pe măsura maturizării lor au constituit și ele un motiv de controverse între cercetători. Studiile secvențiale pot furniza date diferite, comparativ cu cercetările longitudinale. Botwinick (1986) arată că utilizarea metodei studiului transsecțional (cross - sectional method) poate mări artificial declinul datorat înaintării în vârstă, în vreme ce metoda studiului longitudinal îl poate minimaliza (apud Merriam, Caffarella, 1991, p. 155). Așadar, nu putem vorbi despre un declin general al abilităților intelectuale ale oamenilor odată cu înaintarea lor în vârstă; sau, cel puțin, acest lucru nu este
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
studiului transsecțional (cross - sectional method) poate mări artificial declinul datorat înaintării în vârstă, în vreme ce metoda studiului longitudinal îl poate minimaliza (apud Merriam, Caffarella, 1991, p. 155). Așadar, nu putem vorbi despre un declin general al abilităților intelectuale ale oamenilor odată cu înaintarea lor în vârstă; sau, cel puțin, acest lucru nu este valabil pentru toți oamenii și cu referire la toate abilitățile lor intelectuale. În cazul unor persoane, se constată o deteriorare a funcțiilor intelectuale destul de timpuriu, în timp ce, la altele, abilitățile intelectuale
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
în perioada vârstei a treia se dezvoltă pragmatica inteligenței. Al doilea model propus de Baltes și de colegii săi este modelul optimizării selective și al compensării abilităților intelectuale. Ideea ce stă la baza acestui model este aceea că, pe măsura înaintării în vârstă, oamenii pot selecta acele zone ale intelectului pe care să și le dezvolte (eventual, compensatorii), pentru a putea face față unor sarcini cu scop adaptativ sau chiar pentru a-și spori abilitățile intelectuale și măiestria într-un domeniu
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
precădere la abilitățile academice, nu și în ceea ce privește inteligența practică. De asemenea, declinul vizează nivelul maxim sau optim de funcționare intelectuală. Îmbătrânirea nu duce necondiționat la scăderea capacităților intelectuale, a inteligenței individului. Numai anumite aspecte ale acesteia pot fi afectate de înaintarea în vârstă. Și adulții maturi, și bătrânii pot învăța lucruri noi, inteligența lor (atâtacâtau avut-o) se poate menține în limite rezonabile și chiar se poate dezvolta prin specializare domenială și compensare a unor aspecte care înregistrează un anumit declin
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
gândirii adulților maturi. Cu toate acestea, conceptului de înțelepciune i s-a acordat, până de curând, insuficientă atenție. Reprezentarea și concepția noastră în privința înțelepciunii se bazează, înprincipal, pe ideile unor filosofi și teologi. Potrivit acestora, oamenii devin (mai) înțelepți odată cu înaintarea în vârstă, pe măsură ce se maturizează și „se coc la minte”. Pe de altă parte, se consideră că înțelepciunea implică un echilibru dinamic între a cugeta și a acționa eficient, pragmatic. Psihologii și educatorii au definit înțelepciunea în moduri diferite: de la
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
definiții empirice a acesteia. A rezultat că înțelepciunea este un concept multidimensional, ce reflectă o realitate complexă ce include, într-o simbioză specifică, componente afective (înțelegere, empatie, echilibru interior), reflexive (introspecție și intuiție) și cognitive (cunoștințe și experiențe). Pe măsura înaintării în vârstă, aceste dimensiuni se diferențiază, contribuind la structurarea specifică a înțelepciunii la nivel psihoindividual. Holliday și Chandler (1986) încearcă și ei, ca și Clayton, să identifice parametrii empirici esențiali ai înțelepciunii, ajungând la concluzia că aceasta este un construct
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
judecăți pertinente despre aspectele practice ale vieții și activității cotidiene), ca și problemele specifice unui domeniu reprezintă apanajul înțelepciunii. Concluzionând, putem spune că înțelepciunea este o caracteristică a gândirii mature, care se dobândește prin experiență și cunoaștere a realității, odată cu înaintarea în vârstă a oamenilor. Unii consideră că înțelepciunea ar fi caracteristica dominantă a gândirii persoanelor de vârsta a treia (de peste 60 de ani), alții sunt de părere că nu vârsta este determinantă în dobândirea înțelepciunii, cât mai degrabă calitatea cunoașterii
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
pune problema învățării continue, manifestate prin afirmații de genul: „Școala este pentru cei tineri” și, de la o anumită vârstă, „Cea mai bună școală, de unde se pot învăța cele mai multe lucruri, este viața”; - problemele de sănătate, fizică sau mentală, ce apar odată cu înaintarea în vârstă, influențând abilitatea și motivația adultului de a învăța; - modul unic al fiecărei persoane de a se comporta într-o situație de învățare, impunerea unui anumit stil sau a unor tehnici de învățare necorespunzătoare putând reprezenta o barieră majoră
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
Dacey și Travers, 2002). Totuși, climacteriumul masculin erodează potența și libidoul. După opinia lui Hermann (apud Dacey și Travers, 2002), aceste consecințe negative incriminează mai mult cauze neurologice decât hormonale.Deasemenea, nu trebuie bagatelizat nici clișeul mult răspândit conform căruia înaintarea în vârstă provoacă fatalmente impotența, ceea ce înseamnă că mecanismul autoprofeției care se îndeplinește funcționează și în acest caz. În concluzie, andropauza este, pentru adult, mai ales o provocare de natură psihosocială, ce reclamă din partea acestuia o adaptare flexibilă la realitățile
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
memoria muzicală scade odată cu vârsta chiar și pentru muzicienii profesioniști. Referitor la memoria de perspectivă, grație căreia individul nu uită să efectueze la timp anumite activități cotidiene (fără să apeleze la diverse strategii de atenționare), aceasta se deteriorează pe măsura înaintării în vârstă. Derapaje apar și la nivelul memoriei-sursă, ce se referă la capacitatea adultului de a-și aminti de unde și de când originează o anumită informație. Din fericire, capacitatea de a memora chipurile umane rămâne nealterată în timp. Vorbind despre procesele
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
adolescenți. Ideea că dezvoltarea cognitivă la vârsta adultă ar fi diferită față de cea înregistrată în copilărie și adolescență este astăzi tot mai des afirmată. Mai mult, în ultimele decenii alesecolului XX, au proliferat studiile și cercetările care susțin că, odată cu înaintarea în vârstă a persoanei, se produc schimbări calitative în procesele de gândire ale acesteia. Majoritatea cercetărilor referitoare la dezvoltarea cognitivă la vârsta adultă au ca punct de plecare teoria lui Piaget, care susține că dezvoltarea psihoindividuală parcurge mai multe stadii
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
altora) și a unor responsabilități constituie „marca maturității cognitive a unui adult” (Labouvie-Vief, apud Merriam, Caffarella, 1991, p. 188). Referitor la a doua idee, și anume dezvoltarea cognitivă a adulților maturi încontext social și cultural, Labouvie-Vief susține că nu atât înaintarea în vârstă, cât mai degrabă influențele sociale și parcurgerea unor experiențe de viață condiționează dezvoltarea cognitivă la vârsta adultă. Contextul realizării cunoașterii e la fel de important ca și cunoașterea însăși. Parcurgerea unor experiențe de viață în contexte sociale și culturale diverse
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
și folosite); c) gândirea (felul cum își dezvoltă oamenii o înțelegere a cunoștințelor). Referitor la dinamica dezvoltării cognitive în raport cu vârsta, acest model dă posibilitatea unui răspuns adecvat la întrebarea: există un declin al dezvoltării cognitiv-intelectuale a unei persoane pe măsura înaintării sale în vârstă? Răspunsul este că nu gândirea, în ansamblul său, înregistrează un declin, ci numai anumite aspecte ale acesteia. Modelul încapsulării arată că înaintarea în vârstă a adulților determină, în anumite limite, diminuarea capacităților acestora de procesare și cunoaștere
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
răspuns adecvat la întrebarea: există un declin al dezvoltării cognitiv-intelectuale a unei persoane pe măsura înaintării sale în vârstă? Răspunsul este că nu gândirea, în ansamblul său, înregistrează un declin, ci numai anumite aspecte ale acesteia. Modelul încapsulării arată că înaintarea în vârstă a adulților determină, în anumite limite, diminuarea capacităților acestora de procesare și cunoaștere a informațiilor, individul devenind „un expert intuitiv într-un domeniu determinat” (apud Merriam, Caffarella, 1991, p. 194). Această „încapsulare” într-un domeniu specific (domeniu de
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
domeniu determinat” (apud Merriam, Caffarella, 1991, p. 194). Această „încapsulare” într-un domeniu specific (domeniu de expertiză) este rezultatul adoptării de către persoană a unui stil propriu de gândire. Vârsta și inteligențatc "Vârsta și inteligența" Oare inteligența înregistrează un declin odată cu înaintarea în vârstă a oamenilor? Răspunsurile la această întrebare sunt diverse, controversate și, adesea, contradictorii. Unii susțin că inteligența cunoaște un proces ireversibil de deteriorare și declin odată cu vârsta. Alții, dimpotrivă, arată că inteligența rămâne relativ stabilă și la vârsta maturizării
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
asemenea imagine confuză privind capacitățile și abilitățile intelectuale ale adultului matur ajuns la o vârstă considerabilă? Botwinick (apud Merriam, Caffarella, 1991) arată că există patru factori care întrețin această stare de confuzie, și anume: a) înțelegerea noțiunilor de vârstă și înaintare în vârstă; b) definirea inteligenței; c) tipurile de teste utilizate pentru măsurarea inteligenței; d) metodele de cercetare și „capcanele” lor. Ideea potrivit căreia inteligența cunoaște un anumit declin odată cu vârsta nu este adevărată în totalitate. Depinde de etapa de vârstă
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]