10,617 matches
-
Sunteți aici cu noi, prietenii dumitale, sunteți la cafenea. Așa ne închipuiam că are să se întîmple. Când și-o reveni cuconul Dominic, când și-o reveni din amnezie și s-o întoarce, o să vedeți că la Select se oprește întîi! Izbucni din nou în râs, și-i privi pe toți cu o bruscă intensitate, ca și cum i-ar fi fost frică să se trezească chiar în acea clipă și să le piardă urma. - Dacă n-aș visa, ați fi știut de Hiroshima
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
aș fi îndrăznit să ridic glasul, tot nu m-ai fi putut auzi, pentru că tocmai atunci începuse să bată vântul, și aici, în podul acesta, dărăpănat de la bombardament, unde vântul se aude sinistru, ca la teatru, când se pregătește să izbucnească furtuna... Se opri brusc, suflând greu, extenuat. - Nu m-aș fi rătăcit, vorbi calm celalt. Nu m-aș fi rătăcit, pentru că sunt obișnuit cu întunerecul. Am copilărit la munte. Nu mi-e frică de întunerec, nici de vânt... - Vasăzică, numai
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
violoncelul în mâna stângă și încercînd, cu dreapta, să-și ridice gulerul pardesiului. - Înțelegi ce vreau să spun. Într-o bună zi mi-am dat seama că nu izbutesc să-i ajut, adică să-i fac să mă întreacă... Fata izbucni deodată în râs, și cu un gest scurt familiar se apropie de el și-i luă brațul. - Maestre, începu cu fervoare, nici nu bănuiți cât sunt de fericită!... Auzisem atâtea despre d-stră. Ce nu se spunea, ce nu se povestea
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
sau mai puțin tânără. Diferența nu trebuie căutată în vârsta femeilor, ci în destinul lor. Se opri brusc și strânse violoncelul cu amândouă brațele, lipindu-l de corp. - Maestre! exclamă cu un glas sugrumat, parcă ar fi fost gata să izbucnească în plâns. Maestre, dacă nu l-ați cunoscut pe Horia, atunci aveți în fața dumneavoastră ființa cea mai înzestrată și cea mai orgolioasă, aproape bolnavă de ambiție, dar și cea mai urmărită de nenoroc pe care ați întîlnit-o vreodată în viața
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
de-a binelea, căci cine ar fi putut lua în serios o povestire scrisă de un autor obscur și atât de absurdă? - N-a fost chiar atât de absurdă, șopti Maria, dacă v-a schimbat viața... Pentru întîia oară, Antim izbucni în râs. Râdea împăcat și totuși amar, așa cum râd uneori bătrânii. - Îmi pare bine că te-am convins atât de repede, vorbi continuând să zâmbească. Nici nu-ți dai seama câtă dreptate ai !... Pe de o parte, nu mi-am
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
profană, să-i cânți, Lui, lieduri, valsuri și romanțe, ca oricărui bogătaș. Iar dacă nu crezi în Dumnezeu, cum mi-e teamă că e cazul meu, atunci pentru cine? - Pentru îngeri, Maestre! exclamă emoționată, aproape patetic, Maria. Pentru îngeri!... Antim izbucni din nou în râs. Îmbujorîndu-se, Maria întinse brațul peste masă și-i apucă mâna. - Nu m-ați înțeles, Maestre. Când spun: pentru îngeri, nu mă gândesc la îngerii din biserici sau din cer, din muzee sau din cărțile poștale. Cântăm
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
înalțe, și atunci, o dată cu el, se purifică, și se înalță, și sufletul nostru, sufletul fiecăruia din noi. Antim o ascultase turburat, clipind la răstimpuri din ochi, parcă s-ar fi trudit să se trezească dintr-un vis. - Te rog, taci!, izbucni deodată cu un glas sugrumat, aproape de nerecunoscut. Taci! repetă. Maria îsi retrăsese mâna și rămase stingherită, cu privirile plecate. În acea clipă Antim își dădu seama că-i ascultaseră toți vecinii și, cu un efort, zâmbi. - E greu să-ți
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
fi cunoscut, atât de tânăr - iar el, Vladimir, e încă un copil - , să fi cunoscut amândoi teroarea fără nume, clipa aceea fără început și fără sfârșit, când noi, oamenii, vom descoperi că n-am fost niciodată singuri? - Ce imaginație maladivă! izbucni deodată Maria, cu o greu stăpânită exasperare în glas. Un artist tânăr și cultivat ca dumneata, să-ți inventezi singur obsesiile teroarei!... Ieronim se ridicase în picioare și o privea turburat. - Din păcate, spuse, n-am inventat nimic. Eu însumi
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Ieronim apăru în prag și rămase nemișcat, ca o statuie. - S-a sfârșit, spuse privind drept înaintea lui, fără să-i vadă. A apucat să-mi spună ce avea de spus și și-a dat duhul... - Dumnezeu s-o ierte! izbucniră toți, făcîndu-și cruce și îmbulzindu-se în odaie. Apoi începură să aprindă lumânări. De mai multe ori, chiar în noaptea aceea, în timp ce o vegheau, fusese ispitit să-l întrebe ce-i spusese, dar nu îndrăznise. Pentru întîia dată Ieronim, care
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Iconaru, îmi deschide pe din dos... - Iar noi, continuă Ieronim, noi plecăm apoi să ne plimbăm pe străzi. Avem atâtea de discutat... Cu gesturi scurte, înfășură rochia de mireasă și, asemenea unui mare șal, i-o încolăci în jurul umerilor. Apoi izbucniră toți în râs. - Tinerețe! exclamă încă o dată Antim, însoțindu-i în coridor. Încuind ușa, îl auzi, pe Ieronim: - Princesse, dacă crezi cu adevărat în Dumnezeu... De-abia după ce se așezase, istovit, în fotoliul Generălesei, își aduse aminte că uitase să
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Grăma’ afacere mare. Foarte recunoscător. — Bine, zice Frankie și mă bate pe spate. Face pe mine mai fericit ca orice. Tot ce vreau e tu fericit. GĂlbejiții afacere bună, Ă? — Minunată. — Face pe mine fericit. VĂzusem că-i gata să izbucnească-n plîns, atît era de fericit că totul se rezolvase, așa că l-am bătut pe spate. Și Frankie Ăsta... Dimineață la prima oră m-am dus după agent și i-am zis să-mi facă foile de plecare. Mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
o masă mică de lîngă fereastra protejată de un sac cu nisip; am pus carnea alături, pe băncuță, și am băut un gin tonic. În săptămÎna aia descoperiserăm că mai aveau Încă apă tonică. Nimeni nu mai ceruse de cînd izbucnise războiul, și era la același preț ca Înainte. Ziarele de seară nu ieșiseră Încă, așa că am luat trei manifeste de la o bătrînĂ. Erau zece centavos bucata și i-am zis să păstreze restul de la o peseta. Mi-a urat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
de a stăpÎni spalimbaniola. Dar aceste dificultăți au fost Înlăturate cu diplomație de Îndată ce s-au convins asupra identității mele, și atunci am fost tratat cu o Înaltă considerație foarte rar Întîlnită. O, Doamne, să fi văzut Junker-ul Ăla cînd a izbucnit În flăcĂri! La asta mă uitam cînd s-au aruncat asupra mea Fiaturile. Doamne, ce-aș vrea să vă pot spune cum era. — Tipu’ Ăsta a dărÎmat un rahat de Junker azi, la Jarama, și colegii de patrulă l-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Dar leul Ăsta, pe care-l iubeam pentru că era așa de bun, avea aripi pe spate. Și toții leii Își rîdeau de el pentru că avea aripi pe spate. — Uite și la Ăsta, cu aripi pe spate, așa ziceau și apoi izbucneau În răgete de rîs. — Și uite ce mănÎncă, mai spuneau, pentru că leul cel bun mînca doar paste și creveți, tocmai pentru că era atît de bun. Leii cei răi răgeau În hohote, după care mai mîncau un negustor hindus și soțiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
fața de firele de iarbă, Îi spuse: Cine-oi mai fi și tu de te crezi atît de bun? De unde-ai mai apărut, leu mîncător de paste ce ești? Și, oricum, ce cauți aici? Îl mîrÎi și toți ceilalți lei izbucniră-n răgete care de data asta nu mai erau de rîs. — Tatăl meu locuiește Într-un oraș, sub turnul cu ceas, și de-acolo supraveghează o mie de porumbei care sînt, cu toții, supușii săi. CÎnd zboară, parcă auzi un rîu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
ce-au constat? — O grămadă. — Da’ n-aveți dovezi. — N-am zis asta, spuse Evans. Da’ pentru cerb avem. — Și data era 12? — Exact, spuse Evans. — De ce nu pui ceva Întrebări În loc să dai răspunsuri? Îi spuse delegatul partenerului său. John izbucni În rîs: — Lasă-l În pace, Platfusică. Aș vrea să-i văd minunea aia de creier la lucru. CÎt de bine-l știi pe băiat? Întrebă delegatul. — Destul de bine. — Ai făcut vreodată afaceri cu el? — Mai cumpărĂ cîte ceva de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Asta n-am văzut. — Nu, n-ai văzut. Jimmy, toți oamenii au două mîini. Sau măcar cînd se nasc le au. Dacă vrei să vezi unele lucruri, trebuie să fii atent la amîndouă. — Și ceilalți doi ce-au făcut? Tata izbucni În rîs: — Nu știu, la ei nu m-am uitat. Stăteam În tren și eu mă uitam pe geam la locurile prin care treceam. Acum nu mai era mare lucru, pentru că se Întîmplaseră atîtea și tot văzusem locuri diferite, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
mai stau lucrurile pe Wall Street? — Urșii Împung puternic din nou. N-aș vrea să fiu În pielea unei doamne urs astăzi. — Eu mi-aș pune banii pe Cubs. The Giants sînt prea mari pentru liga asta. George și bucătarul izbucniră În rîs. — SÎnteți o bomboană, spuse George. Întotdeauna o plăcere să vă Întîlnesc. — Mergeți cu bine. Lackwannius vă cheamă. — SÎnt mort după fata aia, spuse George. De-i atingi un fir de păr... — Vedeți-vă de drum acum. Altfel băieții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
frământau... Ieșeanul, însă, intră, se așează comod în fotoliu și tace... Mă uit întrebător la el, dar dumnealui tace mâlc. Îmi dau seama că o face anume. Mai mult chiar. În ochi poartă o luminiță care spune că acuș-acuș va izbucni în felul lui... Și nu m-am înșelat. Când tocmai îi umpleam ulcica din față cu vin, a pornit să vorbească, întrebându-mă așa tam-nisam. Ai aflat cumva cam de când știe omenirea asta de vița de vie, vere? Da’ tu
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
cu marfa ca s-o vândă. Da’ ia spune mă-i lua și pe mine până la mănăstire? Cum să nu te iau, boierule? Urcă colo pe capra căruței și să-i dăm bice, cum se spune - a sfârșit ieșeanul vorba, izbucnind într-un râs sănătos. Nici eu nu m-am putut abține și i-am ținut isonul. Când ne-am săturat de râs, am pornit la drum. Nu se putea ca întrebările să ne dea pace. Ca și altădată, ieșeanul a
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
o dată dreptate, dar asta nu înseamnă că ești deștept și trebuie să ți se urce la cap. Bine, Pâcule, că ai priceput și tu cam cum devine treaba, că mai mult nu-ți poate cere omul - a răspuns moș Dumitru, izbucnind în râs. Mare mehenghi ești, Dumitre. Nu te poate scoate omul dintr-ale tale, ferească sfântul. Când îi crapă omului măseaua în gură, atunci te găsești și tu să îl iei peste picior. Da’ de ce îți crapă măseaua, Pâcule? Nu
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
babe, dar o dușcă de rachiu face minuni. Vrei chiar să știi tot ce mă doare? Spune, Pâcule! Spune, nu te sfii. Ca în fața popii. Află, Dumitre, că mă doare-n cot de părerea ta. Ha! H!a Ha! a izbucnit Pâcu într-un râs răgușit. Moș Dumitru a înghițit cam în sec, dar a schimbat vorba. Pâcule! Cheamă oamenii, să le spun ce au de făcut. Pe urmă mai vedem noi. Când toți au fost de față, moș Dumitru a
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
unde ședea băiatul. Avea un chip alb ca spuma laptelui și niște ochi în care erau adunate toate florile albastre ale pământului. Mâinile...mâinile erau calde și moi cum îi puful de gâscă. Când o deschis ochii flăcăul, îngerul a izbucnit întâi în râs, apoi a început să plângă, murmurând cuvinte neînțelese...Vorbea într-o limbă pe care el nu o pricepea...Lacrimile din ochii înfloriți de bucurie îi picurau pe obrajii uscați de arșiță ai băiatului...Plângea... plângea de bucurie
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
fete mari... Măi flăcăi! Voi nu aveți călcătură de cărăuși, ci mai degrabă de muieri. Eu vă întreb cum îi rachiul și voi vă fasoliți de parcă nu ați mai băut rachiu niciodată - a insistat moș Dumitru, străduindu-se să nu izbucnească în râs, lucru ce nu i-a prea reușit. Da’ ce fel de rachiu îi aista, moș Dumitre, că... că are...are gust de gază - a îndrăznit să deschidă gura Alecu Slobodă, cu un zâmbet cam strepezit. Păi ce rachiu
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
gază - a îndrăznit să deschidă gura Alecu Slobodă, cu un zâmbet cam strepezit. Păi ce rachiu să fie? Ii rachiul pe care l-ați comandat voi. Asta ați plătit, asta ați băut și basta! Ințelegând păcăleala, cei din jur au izbucnit în hohote de râs nestăpânit... Multe îți mai trec prin cap, Dumitre. Asta i-ai șoptit tu lui Costache? a reușit să îngaime Pâcu, printre hohotele de râs răgușit. Doar nu era să strig în gura mare: „Costache! Ia fă
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]