10,567 matches
-
despre ceea ce e bine doar pe baza premiselor derivate din aceste dorințe. Premisa „orice își doresc oamenii e bine” trebuie adugat] la acest raționament. Altfel, principiul utilit]ții nu are nici un fundament. Doar intuiția, s-a mai argumentat, poate suplini premisa lips]. De altfel, au susținut intuiționiștii, nu tot ceea ce oamenii își doresc este și bine. Dup] cum afirmase Reid, exist] câteva principii care cer dreptate, adev]r, precum și bun]voinț] și care, uneori, pot intra în conflict cu dorințele oamenilor
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
Iat] un singur exemplu: nu se poate susține existența unei leg]turi profunde între cerințele naturii și respectarea normelor de comportament. Concluzie Dreptul natural este o viziune moral] foarte general] care își propune, în primul rând, s] înving] scepticismul moral. Premisa să de bâz] este c] toate credințele morale au un fundament rațional exprimat prin intermediul unor principii generale de comportament care reflect] o natur] uman] rațional] și ferm]. Punctul slab al teoriei a fost dificultatea de a ar]ta felul în
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
false, abținerea de la coerciție și violent] sunt exemple ale principiilor datoriilor perfecte fâț] de altii; ele sunt obligații care pot fi respectate în raport cu toți ceilalți (și care au în calitate de corespondent drepturile negative). Kant extrage principiile obligației imperfecte prin introducerea unei premise suplimentare: el susține ideea potrivit c]reia nu numai c] avem de-a face cu o pluralitate de agenți raționali care tr]iesc în aceeași lume, dar și c] acești agenți sunt reciproc vulnerabili deoarece nici unul nu își este sieși
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
principiile religioase tradiționale. Opera să a atras și multe obiecții de principiu sau de detaliu. Unele dintre obiecțiile mai puțin fundamentale pot fi discutate sub titlul „etică lui Kant”. Totuși obiecția fundamental] necesit] o discuție separat]. Aceast] obiecție susține c] premisele lui Kant sunt incoerențe. Teoria să asupra cunoașterii umane conduce la o concepție a ființelor umane că p]rți ale naturii, ale c]ror dorințe, inclinații și acțiuni sunt susceptibile de explicații cauzale obișnuite. În același timp ins], teoria să
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
de a nu fură sau datoria de a împ]rți corect beneficiile cooper]rii. Convențiile reciproc avantajoase înlocuiesc într-un fel morală tradițional] și sunt considerate, din aceast] cauz], un cod „moral”, deși este „generat în calitate de constrângere rațional] începând cu premisele amorale ale alegerii raționale” (Gauthier, 1986, p. 4). Gauthier vorbește inspirat de un „artificiu moral” deoarece constrânge în mod artificial acțiunile pe care oamenii au dreptul natural de a le realiza. Deși constrângerile rezultate se suprapun parțial cu obligațiile morale
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
înlocui noțiunea tradițional] a obligației morale; ideea contractului este folosit] pentru a explica morală inerent] a individului mai degrab] decât pentru a genera o moral] artificial]; prin contractul social se neag] și nu se reflect] puterea inegal] de negociere. Atât premisele, cât și concluziile acestui curent difer] radical de ale primului. Cel mai cunoscut exponent al contractualismul kantian este John Rawls. Din punctul s]u de vedere, indivizii „își sunt propriile surse de principii valide” - adic] indivizii conteaz] din punct de
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
într-adev]r, esența contractualismului kantian este c] „înlocuiește inegalitatea fizic] cu cea moral]” (Diggs, 1981, p. 282). Ce putem înțelege din acest tip de teorii contractualiste ale moralei? Ele sunt atractive pentru acele persoane (majoritatea, b]nuiesc) care ader] la premisele egalit]ții morale și ale drept]ții. Contractualismul kantian d] expresie credinței larg r]spândite c] imparțialitatea este decisiv] din punctul moral de vedere, adic] acel punct de vedere din care toate persoanele conteaz] în mod egal. Aceast] credinț] este
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
împreun] cu orice concepție asupra acestora, inclusiv cu cea a sociabilit]ții naturale a oamenilor. În concluzie, exist] puține elemente care dau unitate tradiției contractualiste. Nu putem evalua teoriile contractualiste doar că teorii contractualiste deoarece aceast] etichet] nu explic] nici premisele și nici concluzia. Este necesar s] evalu]m cele trei teorii componente ale tradiției în mod separat, bazate fie pe dreptul natural, fie pe avantajul reciproc, fie pe imparțialitate. Într-un anumit sens, nici nu exist] o tradiție contractualist] în
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
colectiv. Cu sigurant], nici condiția cea mai promit]toare - posibilă existent] a unei piețe perfect concurențiale, dup] cum o definesc economiștii neoclasici - nu ar fi capabil] s] asigure realizarea binelui colectiv nici m]car în economie. Puțin plauzibile sunt și premisele egoismului etic, deoarece acestea presupun renunțarea fie la moral] (că justițiar în conflictele de interese), fie la convingerea c] asemenea conflicte reprezint] aspecte iminențe ale realit]ții. Din moment ce egoismul etic și cel psihologic sunt nefondate, nu exist] nici un motiv întemeiat
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
opțiune va avea sau nu una dintre st]rile respective. Confruntat fiind cu o valoare cum ar fi aceea a respectului sau a loialit]ții, voi ști întotdeauna dac] o opțiune dat] va aparține sferei uneia dintre cele dou] valori. Premisa de sigurant] se poate aplica, în general, unor asemenea exemple, dar exist] și excepții. Această înseamn] c], prin abordarea doar a câtorva st]ri de valoare, strategia nonconsecințialist] nu va fi bine definit] întotdeauna. S] lu]m, de exemplu, o
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
argument al consecințialismului Cheia principalului argument al consecințialismului este o premis] considerat] pan] acum ca fiind implicit]; conform acesteia orice teorie moral] apeleaz] la anumite valori care necesit] a fi promovate, potrivit consecințialismului, sau onorate, potrivit curentului opus acestei teorii. Premisa este conving]toare. Orice teorie moral] recomand] individului anumite alegeri. În orice caz, ceea ce teoria recomand] nu este o alegere sau alta de c]tre un agent oarecare, ci alegerea unui anumit tip de opțiune de c]tre un anumit
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
este un angajament fâț] de universalizare (vezi capitolul 40, „Prescriptivismul universal”). Acest angajament înseamn] c] orice teorie moral] face apel la valori dat fiind faptul c] opțiunea pentru anumite alegeri este considerat] acum o stare dezirabil]. Cel]lalt aspect al premisei noastre cheie este c], în cazul oric]rei valori sau st]ri considerate dezirabile, putem identifica un r]spuns conform teoriei consecințelor și unul opus acesteia. Putem folosi aici noțiunile de promovare sau de onorare a valorii. Sper c] afirmația
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ar fi cea a respectului pentru cel]lalt. Promovarea acestei valori implic] încercarea de a ne asigura c] oamenii se respect] unii pe alții cât de mult posibil, chiar dac] această înseamn] lips] de respect ar]țâț] fâț] de lume. Premisa noastr] cheie st] la baza argumentului principal pentru consecințialism deoarece ea arăt] c] viziunea opus] îmbr]țișeaz] o teorie cu deficiențe majore la capitolul simplit]ții metodologiei. Știință și alte discipline intelectuale prefer], de obicei, ipotezele mai simple celor mai
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
în ultima secțiune, teoria consecințelor ar trebui s] aib] prioritate. Dac] adepții teoriei aflate în opoziție nu realizeaz] cât de mult pierde viziunea lor la capitolul simplitate, acest lucru se întâmpl] pentru c], în general, nu sunt de acord cu premisa noastr] cheie. Ei cred c] exist] anumite valori care pot fi numai promovate și altele care pot fi numai onorate. Exist] trei aspecte în care consecințialismul se dovedeste superior în ceea ce privește simplitatea. În primul rând, adepții teoriei consecințelor susțin o singur
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
se detașeaz] doar într-o foarte mic] m]sur] de o alt] teorie convergent], aceea a hedonismului psihologic. Utilitarismul propus de Bentham poate fi definit că exercițiu de deducere a unor concluzii etice posibile (și prin urmare contestabile) pornind de la premise psihologice potențiale. Eroarea este cea care se preteaz] cu adev]rât parodierii, fiind legat] nu atât de structură propriu-zis] a teoriei lui Bentham, cât mai degrab] de aspectele ei psihologice. În principiu, orice alt] viziune mai credibil] asupra surselor satisfacției
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
1) Ce sau cine poate fi subiectul unui drept? Exist] limit]ri cu privire la categoria ființei care poate avea drepturi? 2) Cu ce fel de lucruri poate fi asociat un drept? Care este conținutul său obiectul acestuia? 3) Care poate fi premisa pentru (sau justificarea) drepturilor? De asemenea, drepturile o justificare intrinsec] într-un anumit fel care le poate face mai puternice, din punct de vedere etic, decât orice alt lucru din care ar putea proveni? Dac] da, atunci înseamn] c] exist
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
faptul c] nu avem datoria de a ajuta la reducerea s]r]ciei în propriile noastre ț]ri. Pe de alt] parte, nu presupunem c] avem datoria de a reducei s]r]cia în state bogate precum Franța sau Statele Unite. Premisa de bâz] este urm]toarea: o tar] bogat] beneficiaz] de resursele necesare reducerii s]r]ciei și formelor de suferinț] în cadrul propriilor granițe și beneficiaz] și de resurse suplimentare pe care le poate utiliza în vederea reducerii s]r]ciei în
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
transnaționale și alți „actori internaționali”. viii. A nu face r]u și valoarea libert]ții Ajungem acum la obiecția de bâz] în ceea ce privește ideea existenței datoria de a-i ajuta pe cei s]răci. Acest aspect reprezint] o provocare direct] la adresa premisei fundamentale, aceea c] avem datoria general] de a ajuta oriunde. Morală este v]zut] mai mult ca un set de reguli care, dac] sunt urmate, ne opresc s] îi r]nim pe ceilalti său s] le restrângem libertatea și mai
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sirii reciproce a celor mai l]untrice gânduri. Dragostea și intimitatea, deși în general sunt componente ale c]s]toriilor de succes, nu sunt, în mod logic necesare sau limitate c]s]toriilor. O asemnea poziție este susținut] de dou] premise principale: o concepție asupra naturii umane care sugereaz] c] sexul este o activitate uman] imperativ], reflectând cele mai intime aspecte ale personalit]ții umane, și ipoteza c] sexul f]r] dragoste înjosește și, într-un final, altereaz] personalitatea uman]. Aceast
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
faptul c] nici o calificare pentru anumite poziții sociale nu presupune culoarea sau sexul, vom observa ins] c] exist] scoruri la testele de aptitudini și diplome ale universit]ților care difer]. Consider c] principiile ignor]rii culorii și sexului trebuie moderate. Premisa fundamental] în cadrul argumentului meu este aceea c] aplicarea principiului egalit]ții de șanse trebuie s] serveasc] consider]rii egale a interesului. S] presupunem c] un stat înființeaz] o facultate de medicin], dar majoritatea absolvenților va dori s] lucreze în orașe
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
dintre persoanele oferite ca exemplu nu sufer] datorit] pedepsei. Ar trebui statul s] îi fac] s] sufere mai mult prin aplicarea pedepsei? În încercarea de a oferi un r]spuns acestor întreb]ri, unii retributiviști s-au îndep]rtat de premisa conform c]reia r]uf]c]torii merit] s] sufere. Au încercat justificarea pedepsei prin ilustrarea faptului c] infractorii au beneficiat de un avantaj necinstit fâț] de cet]tenii care respectau legea, modificând astfel balanța de beneficii și îndatoriri din cadrul
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
amintite mai sus, cu toate c] această înseamn] continuarea unui r]zboi nedrept și a crimelor pe care le presupune. În anumite cazuri, acesta este totuși cel mai bun lucru care poate fi f]cut, cu toate c], pornind de la premise neutilitariste, aceasta presupune un comportament imoral. Luați aminte c] nu este un simplu caz al triumfului politicii asupra moralei; primul verdict moral în privința r]zboiului r]mane cel mai important, deoarece agentul este ghidat de acesta în c]utarea eliber
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
unde este acceptat pe scar] larg] urm]torul principiu: caracterul moral al unui act este determinat în mod esențial de intențiile care definesc natură inerent] a acelui act (Acest principiu este susținut în Finnis et al., 1987). Toate cele trei premise ale argumentului au fost ins] sever criticate. Unii au susținut c] descurajarea poate fi sprijinit] în mod corespunz]tor de ameninț]ri sincere de a folosi armele nucleare numai în moduri acceptabile din punct de vedere moral. Acești critici au
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
autonomia eticii, nu au în minte neap]rât acest lucru. Prin „autonomia eticii” ei înțeleg o tez] asem]n]toare cu aceea c] „trebuie” nu poate derivă din „este” sau, măi general, c] nici o concluzie moral] nu poate derivă din premise amorale, dup] cum valorile nu pot derivă din fapte. Aceast] idee este confundat] adesea cu aceea potrivit c]reia cuvintele morale nu au același înțeles precum cuvintele amorale; c] le lipsesc sinonimele „naturaliste”. Astfel, problema este mai degrab] legat] de
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
este una ciudat], deoarece Hume era naturalist.) De fapt, aceast] Lege nu face nimic din cele de mai sus, deoarece Hume insist] asupra unei chestiuni logice simple. O concluzie care conține un trebuie s] nu poate (logic) s] derive din premise care nu conțin un alt trebuie s]. (La fel se întâmpl] și în cazul celorlalte cuvinte morale.) Logică este conservatoare; concluziile unei inferențe valide trebuie s] fie conținute invariabil de premise. Nu poți s] obții ceea ce nu ai introdus în
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]