12,123 matches
-
în cuprinsul cărții. Poetul îi face iubitei declarații emfatice. Dacă ea ar avea simțul umorului, ar izbucni, fără îndoială, în râs văzându-l pe adoratorul ei cum stă în genunchi și declamă, cu ochii înălțați spre cer: „Pe umerii tăi rotunzi / Flutură arta, o, iubita mea, / Străbătând eternitatea, / Seri citind portativele lumii. / Steaua polară își leagănă veșnicia. / Suntem cu toții locuiți de himere, / De aceea vedem patratura sferei / Cântând la ghitară.“ Nu astfel se cucerește o femeie. Iar cititorul - nici atât. Roman versificat
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
de cenți. Gumă. Un pachețel de șervețele de șters ochelarii. Dau o bancnotă mare - de zece, poate chiar douăzeci. Mă duc la bancă și scot mereu bani. — Înțeleg. — Unchiule Sammler, n-ai idee ce e pentru mine În brațul acela rotund. Atât de negru! Atât de greu! Nu, probabil că nu am. — Pun servieta lipită de tejghea și mă Împing. În timp ce ea scoate restul, apăs. — În regulă, Walter, scutește-mă de restul. — Unchiule Sammler, iartă-mă. Ce pot să fac? Pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
zi cu soare - inconsecvent. Pantofi lungi, Înguști, crăpați, dar extrem de lustruiți. Avea oare inima rece față de Elya? Nu, Îl plângea. Dar ce putea face? Continuă să gândească și să vadă. Ca de obicei, chiar și În mijlocul conversației, Wallace cu ochi rotunzi, negri visa În continuare. Visa profund. De asemenea avea o culoare foarte albă. Apropiindu-se de treizeci de ani, Încă era fratele mai mic cu buclele, buzele unui băiețaș. Puțin neglijent cu obiceiurile ce țineau de toaletă, tot ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
nu-l jignea pe unchi. Era pur și simplu observat, de un sistem de Înregistrare deosebit de delicat. De fapt, Sammler avea Înțelegere pentru tânăr. Wallace pica În categoria Shula. Exista chiar și o asemănare de familie, mai ales la ochi - rotunzi, Întunecați, mari, umplând orbitele mari osoase, capabili să vadă totul, dar ca prin vis, visători, ca drogați. Era un gagiu pervers, spunea Angela. Cu doctorul Cosbie vorbea de sport. Interesul lui Wallace față de acest subiect nu era obișnuit. La el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
să dea drumul la draperie, când Margotte dispăruse, Înainte să se așeze să-și scoată pantofii, Înainte să se Întoarcă să se spele pe picioare, văzuse, acum că se gândea la asta, luna nu prea Îndepărtată de panoul Spry, și rotundă ca un semn de circulație. Această lună circulară sau imagine circulară rămasă pe retină Încă mai era În mintea lui. Și cunoaștem acum din fotografii făcute de astronauți, frumusețea pământului, albul și albastrul său, mițele lui, marea scânteiere plutindă. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
vechi pe care le adunase cu atâta Încântare În Cracovia din cărți din secolul al optsprezecelea). Da, Govinda era un crai. Era În același timp sensibil, inteligent, neliniștit, pasionat, un bărbat arătos, elegant, un păun. O singură incongruență majoră: chipul rotund mărit de o barbă moale, dar viguroasă. În spate, omoplați subțiri ieșeau prin sacoul de in. Era ghebos. — Unde este fiica dumneavoastră, dacă Îmi permiteți să Întreb? — Coboară acum. Îi spun lui Margotte să o aducă. A fost băgată În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
respiratul era dificil. Un om de televiziune de lângă Sammler Îi oferise un gât dintr-o sticlă de whisky. „Mulțumesc“, spusese Sammler, și acceptase. Înghițise scotchul Bell’s. Chiar atunci soarele se ridicase din mare ca o vulpe roșie. Nu era rotund, ci lung, nu era departe, ci aproape. Metalul motoarelor, acele butoaie frumos alcătuite În care aerul Înghețat țipa - lumină În beznă, beznă În lumină - atârnau sub aripă lângă fereastra lui Sammler. Whisky-ul dintr-o sticlă - zâmbise În sinea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
aproape panicat, totuși se Încăpățâna. Mutându-și strânsoarea, negrul Îl Înșfăcă de guler și i-l răsuci, țintuindu-l, așa cum Îi făcuse și lui Sammler, cu antebrațul de peretele mașinii. Îl sugruma pe Feffer cu gulerul. Ochelarii de soare Dior, rotunzi și albăstrui, nu i se clintiseră de pe nasul turtit. Feffer Îi prinsese În pumn cravata roșie ieșită În afară, dar nu putea să facă nimic cu ea. Cum să-l salvăm pe băiatul ăsta idiot și băgăcios? Poate fi rănit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
două instituții prestigioase de învățământ superior: Universitatea București și Universitatea „Babeș-Bolyai“ din Cluj-Napoca. Totodată, se va lansa noua serie de autor „Norman Manea“ (Editura Polirom), autorul va susține conferințe și va avea întâlniri cu cititorii, va participa la o masă rotundă alături de Orhan Pamuk și Antonio Tabucchi, va vizita Bucovina natală și Maramureșul - subiect al unui film și album documentar. Reveniți în România după o perioadă în care ați primit prestigioase premii literare în Europa, cărțile v-au fost traduse sau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2203_a_3528]
-
și-a lipsei unor basme pe măsura lor, deveniseră cam nerușinate, făceau pe unde apucau „fapte bune“ cu pădurarii sau cu vânătorii întâlniți întâmplător, ba chiar și cu piticii, cam debusolați și ei... Apoi se spălau grijulii în izvoarele cristaline, rotunde, și se ștergeau răbdătoare cu nuferii aflați la îndemână, ca să nu rămână gravide... Deși unele preferau. Balaurii cu șaptezeci de capete aveau gusturi monstruoase, pervertite, se dădeau în vânt după zâne în luna a șaptea! Și asta o știau și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2203_a_3528]
-
un post la altul, are toate șansele să devină simbol al fenomenului. Sau, cine știe, emoticon pe Yahoo Messenger. O marcă înregistrată a necrofiliei „platonice“ de care dau dovadă promotorii săi. Din cadru face parte, obligatoriu, o masă „cât mai rotundă“. Invitații se poziționează simetric și maiestuos, stând mai drepți în jurul acesteia decât pietrele de la Stonehenge. Din cadru nu poate lipsi, aproape niciodată, o tablă învelită cu o coală de scris. La ea nu are acces decât Marele Cavaler al Mesei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2188_a_3513]
-
căror luciri pâlpâiră în oțelul ei. Așteptă nemișcat, urmărind din ochi spinarea omului legănându-se deasupra porumbului. Apoi, în clipa potrivită, apăsă pe trăgaci cu putere, ținând pușca pregătită să tragă din nou. Când răsună pocnetul împușcăturii, capul negru și rotund zvâcni ciudat, ștergând câmpuri de stele, corpul păru să se chircească, o mână se întinse, ca și când trupul ar fi vrut să se lase într-o rână pe pământ. Apoi dispăru în porumb cu un strigăt gros și speriat. Jonas coborî
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2204_a_3529]
-
mea, ba chiar cerându-mi părerea: asta îmi vine bine, Tuculuc? foindu-și fundul superb ca să-i cadă faldurile materialului fin pe îndelete pe bucile de femeie de 33 de ani!) ce-i pune în evidență sânii grei și fesele rotunde, despicate adânc. E conștientă de indecența trupului ei și caută să mă îmbuneze vorbindu-mi încetișor... scuzându-se cumva... promițându-mi să doarmă cu mine după masă, ca de obicei... știi tu, Tuculuc, doar te-am lăsat de atâtea ori
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2204_a_3529]
-
E-un oval, un cerc turtit, Ce-a intrat în ochi, în ou Și să iasă, e sortit, Dintr-o oală, cu ecou. Buna-l are-n ochelari, Iar cățelul într-un os; Moși, copii, nepoți, școlari, Au un ,,o’’, rotund, frumos. Toți îl poartă cu onoare: Un cocoș și o cicoare, Un cocor, un șoim, o floare; E-n copac, în nor, în soare. Obosit noi l-am aflat: Colo-n școală s-a oprit, Caraghios și bosumflat; Cred că
ALFABETUL by CĂTĂLINA ORŞIVSCHI () [Corola-publishinghouse/Journalistic/529_a_927]
-
celor doisprezece. Avea În jur de treizeci de ani, nu atrăgea atenția prin nimic, dar după vorbă părea experimentat În misiuni dificile. Alexandru nu-l văzuse decât de curând, poate fiindcă abia se Întorsese din misterioase străinătăți. Avea o față rotundă, păr și barbă de culoare castanie, ochi negri, mereu scrutând depărtările. Era puțin mai scund decât Morovan, dar mult mai vânjos. Părea a fi singurul care știa cu precizie ce misiune avea fiecare Apărător. De aceea, poate, Gabriel era cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
lumii... - E questo il capetano? Non e possibile... se auzi o altă voce, care, din câte Își amintea Oană, nu putea fi decât a bunului său prieten, cel mai mare maestru al luptelor de artilerie, Francisco. Și, Într-adevăr, silueta rotundă și jovială a italianului apăru lângă el. A treia minune a lumii. Două Întrebări Îl străbătură, ca două fulgere. Prima era: cine sunt eu? Merit să fiu protejat de acești luptători de legendă? A doua Îl trezi din starea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
care Apărătorii continuau pătrunderea spre Eminek și deveni vârful de atac. Avea frâul calului Înfășurat În jurul pumnului strâns al mâinii drepte și Îi avea, tot În dreapta, pe Erina și pe arcașul Simion. Scoase spada cu stânga, zdrobi scutul mic și rotund al primului tătar și, dintr-o răsucire de braț, Îi tăie partea stângă a gâtului. Tătarul se prăbuși din șa, dar piciorul Îi rămase agățat În scări, iar calul continua să alerge târându-și călărețul fără viață. Pesemne că era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
să Înțeleagă. Dădu un ordin scurt, și patru ieniceri Îi Încadrară pe cei doi țărani. Porniră Înapoi, spre drum, și merseră aproape jumătate de ceas spre sud, până ajunseră Într-o tabără ridicată de curând. Erau peste două sute de corturi rotunde, așezate În marginile unui pătrat. Pe laturile pătratului erau legați caii. Un detașament de spahii. Abia atunci Oană văzu că un grup de ieniceri sosea, În urmă, cu cei doi cai care fuseseră legați În pădurea Murgenilor. Era, deci, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
ai spus? Unde sunt? Din cort ieși un spahiu cu Însemne de comandant, fără turban pe cap. Era de Înălțime medie, cu picioarele puternice și ușor crăcănate ale omului care a stat toată viața În șa, cu fața smeadă și rotundă, iar părul scurt ușor cărunt. - Cine sunteți? Întrebă, și el, tot În limba turcă. Nici unul din ei nu răspunse nimic. - Nu Înțeleg, Înălțimea ta, spuse șeful patrulei. Să-l chemâm pe muntean. Spahiul făcu un semn și, În câteva clipe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
avea un frate de sânge, un Andà, atunci doar acesta putea să facă ultimul gest. Iar Marele Maestru apăruse. Mongolii Înconjuraseră trupul stăpânului lor. Cei din primele rânduri Îngenuncheasară. Cei din exteriorul cercului rămăseseră călări și scoseseră scuturile mici și rotunde. Nimeni nu putea ajunge la strănepotul marelui Gingis Han. Cercul se deschise doar pentru a permite intrarea Marelui Maestru și a luptătorului spre care se Îndreptase Amir În goana lui nebună. Bătrânul Uzjun, șeful mongolilor În absența lui Amir, atinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
a Olandei primindu-l pe Mohammed Hatta la Amsterdam. Cu memoria ei aproape fotografică, Își aducea aminte până și de cuvintele care Însoțeau fotografia, La Hollande et l’Indonésie procșdent au tran sfert de souverainté, ba chiar și de pata rotundă de grăsime de pe fotografie. Mick fusese cu ea când Își luase biletul de plecare spre Java, pe vaporul „Willem Ruys“ de la Rotterdam la Tanjong Priok. O condusese apoi la Gare du Nord. Ea Îi spusese să vină după ea În
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
Câțiva i-au aruncat câte-o privire, dar n-a salutat nimeni. A fost condusă Într-o somptuoasă sală de recepție unde i se Îngropaseră picioarele În covorul moale. Erau câteva fotolii tapisate cu damasc auriu și o masă mare, rotundă, cu platou de marmură, cu picioare sculptate și aurite. Pe un perete era atârnată o mare oglindă prinsă Într-un cadru sculptat și el și aurit. Tot ce se afla În Încăperea asta părea să fie sculptat și aurit. Pe
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
înfrânge“, „fanfare și ardoare“ ar trebui să mă îngrozească retroactiv. Sau dacă, în fragmentul din primul meu roman, și-ar fi găsit expresia absurdități rasiste pe socoteala sărmanilor kașubi: un cavaler cu capul lunguieț decapitează duzini de slavi cu capul rotund. Și alte produse ale demenței inoculate. În cazul cel mai bun, sunt sigur că într-un teanc de desene, dacă acestea ar fi fost găsit, de nu în pod, atunci în pivnița casei cu chirie, nu s-ar fi aflat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
de migrenă și care, în plus, mai are și prostul renume de a se lăsa cumpărată, în funcție de condițiile pieței. Prin urmare, e nevoie de mijloace auxiliare, care sunt într-un alt mod echivoce. De pildă, mâna întinsă după obiecte care, rotunde sau colțuroase, așteaptă în sertarul de deasupra pupitrului să fie folosite. Obiecte găsite care, dacă sunt invocate cu destulă intensitate, încep să murmure. Nu, nu e vorba de monede ori de cioburi de lut. Sunt piese galbene ca mierea, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
devină ușor deluros, în care se desfășoară timp de un episod evoluția lui Joachim Mahlke și transformarea lui în erou de război: „...nori frumoși deasupra mestecenilor și fluturi care nu știau încotro s-o ia. În mlaștină, iazuri lucios-întunecate și rotunde ca niște cercuri, din care se puteau pescui, cu grenade de mână, caracude și crapi plini de buruieni. Natură, oriîncotro te căcai. Exista și un cinematograf în Tuchel...“ În completare, ar mai fi demne de menționat terenuri nisipoase, păduri mixte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]