10,282 matches
-
cu desene de Livia Rusz, București, 1968; ed. pref. Gica Iuteș, București, 1987; ed. București, 1994; Genoveva de Brabant, cu desene de Pascal, București, 1945; ed. Sibiu, 1993; Cartea bucuriei, București, 1945; Fel de fel de viețuitoare, București, 1945; Jar Voievod și Fulg Albastru, București, 1945; Joc și veselie, București, 1945; Maimuțica, cu desene de Pascal, București, 1945; Privește și citește, București, 1945; Haplea. Pățanii și năzdrăvănii, București, 1970; Haplea. Alte pățanii și năzdrăvănii, cu desene de Marin Iorda, București, 1971
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285673_a_287002]
-
Cronică eroică (1877-1878) (1977) și Biografie de război (I-IV, 1980-1987). Subiectele privesc de obicei evenimente militare, romancierul urmărind, uneori cu meșteșug, personajul colectiv în diverse conflicte, dar și ceremonialul sau culoarea de epocă. Literatura aceasta, repetitivă în fond, cu voievozi, mușchetari balcanici, pirați, spioni sau ostași invincibili, întinzându-se cronologic de la Decebal până la Gh. Gheorghiu-Dej, se adresează mai ales tinerilor. Dramele de război sau expedițiile maritime prefigurează o epopee cu accente naționaliste. Uneori reminiscențele sadoveniene sunt evidente, referințele putând duce
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290165_a_291494]
-
Personalitatea voievodului Țării Românești, Constantin Brâncoveanu, a avut o mare influență În transformările economice, sociale, politice și culturale care au avut loc la sfârșitul sec. al XVIII-lea, făcând din Țara Românească un important centru diplomatic european, dar și unul de luptă
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Ștefania Geamănu () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92323]
-
intens necesitatea unei pregătiri intelectuale superioare, În 1694 Constantin Brâncoveanu Înființează pe lângă Mânăstirea Sfântul Sava o Academie, după modelul celei din Constantinopol, care corespundea unei facultăți de litere - filozofice (Facultas - Artrium) din cadrul universităților europene. Limba folosită era cea grecească, deoarece voievodul era interesat să aibă o șocală grecească cu rol de instrument pentru apărarea Ortodoxiei. Pe cheltuiala mânăstirilor sau ale țării, se Întrețineau elevii săraci silitori la Învățătură, ca și cei peste 200 de tineri veniți din țările Învecinate: Grecia, Bulgaria
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Ștefania Geamănu () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92323]
-
Vodă, pe timpul său, Îl numește pe Constantin Brâncoveanu ispravnic al traducerii și tipăririi Bibliei, care s-a terminat abia sub domnia lui Brâncoveanu. Tot acum, se traduc În limba românească predicile lui Ioan Gură de Aur sub titlul ,,Mărgăritarele’’. Dar voievodul martir rămâne scris În cartea vieții nu prin iscusința sa diplomatică, ci prin evlavia și credința sa nezdruncinată, exprimată și prin numeroasele ctitorii, adevărate opere de artă. Punctul culminant al artei brâncovenești Îl constituie sculptura În piatră, iar noutatea constă
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Ștefania Geamănu () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92323]
-
de Dumnezeu, În credință nestrămutată și dragoste de țară și de neam. Uneltirile rudeniilor sale, Cantacuzinii, care Îi râvneau tronul, trădările și dovezile lor mincinoase care arătau că era vrăjmaș ascuns al imperiului otoman și lăcomia turcilor stârnită de averea voievodului (era cel mai bogat boier din țară prin moștenirile de la Înaintașii săi) au dus la pierderea Încrederii sultanului În domn și la mazilirea acestuia. În vinerea mare a anului 1714, Sf. Constantin Brâncoveanu cu toată casa lui au fost ridicați
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Ștefania Geamănu () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92323]
-
este atribuită), C. a continuat, cu un orizont cultural mai restrâns, dar cu mult spirit practic, strădaniile Școlii Ardelene de ridicare a neamului prin intermediul cărții. Făcea, în „Bibliotecă românească”, educație națională publicând Istoria romanilor de Damaschin T. Bojâncă, portrete de voievozi, o Viață a lui Dimitrie Cantemir. Informațiile bibliografice strânse de el în Izvorul cărților aveau în vedere Țara Românească, Moldova, Ardealul. Se reproduceau tălmăciri, se făceau observații asupra limbii. Beletristica din „Bibliotecă românească” era fără pretenții, reducându-se la povestiri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286103_a_287432]
-
mai ales în fața sarcinilor împovărătoare prilejuite de ocupația militară străină, dar, în general, prin învoielile făcute, obligațiile lor erau în continuă creștere, ca urmare a gravelor abuzuri săvârșite de potentații regimului. Instituția scutelnicilor este veche. În anul 1703, Mihai Racoviță voievod se mira și el că nu are de la cine lua banii, că țara era pe jumătate scutelnică. În plan local, documentele reflectă, în chip revelator, această stare de lucruri. Potrivit recensământului populației Moldovei, din anul 1774, din cei 44 capi
ACCENTE ISTORIOGRAFICE by Gheorghe Enache () [Corola-publishinghouse/Science/791_a_1721]
-
doctrina romantică. Dorind a da un „uric strălucit”, desprins din „negura mitologiei și a alegoriei”, el urmărește istoria Moldovei în cronologia evenimentelor semnificative, centrate în jurul unor personaje cu încărcătură mitică - Dragoș, Alesandru cel Bun, Svidrighelo, Elena Moldovei, Valea Albă, Bogdan voievod, Petru Rareș, Mazepa în Moldova, Ruxanda Doamna ș.a. El inserează în prozele sale largi excursuri informative (în care erorile nu lipsesc), veritabile „fișe” enciclopedice, extrase din cronici și istoriografia străină (polonă, rusă), ce instruiesc în istoria Moldovei și a popoarelor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285464_a_286793]
-
Moldova, îngr. P. V. Haneș, București, 1926; Alexandru cel Bun, îngr. P. V. Haneș, București, 1928; Ruxanda Doamna, îngr. P. V. Haneș, București, 1928; Svidrighelo, îngr. P. V. Haneș, București, 1928; Valea Albă, îngr. P. V. Haneș, București, f.a.; Bogdan Voievod, îngr. P. V. Haneș, București, f.a.; Scrieri literare, I-II, îngr. și pref. N. A. Ursu, București, 1957; Scrieri alese, Chișinău, 1968; Petru Rareș, îngr. și pref. Emil Manu, București, 1970; Opere, I-II, îngr. și introd. N. A. Ursu, București, 1973-1981
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285464_a_286793]
-
și agreat de curtea regală spre a da chip proiectului lui Carol II de a rescrie din temelii capitala României. 1937 este anul în care Școala de Război va fi inaugurată cu mare pompă în prezența regelui și a Marelui Voievod Mihai. Clădirea relua teme dragi acelui oficial stille littorio din Italia fascistă, promovat deja de nume celebre acolo: Piacentini (la clădirea Senatului Universității din Roma), sau Michelucci 22. Și, ca și piețele lui Piacentini, planul de urbanism al Bucureștilor din
[Corola-publishinghouse/Science/85066_a_85853]
-
în fața „profunzimilor care-i scapă”, atunci când vorbește de „abisul” eminescian. Luceafărul este descris ca un complex mitic, sinteză specifică între Hyperion, Zburătorul, Narcis și Orfeu, totul concordat cu mitologia eminesciană personală, prin „mutații libere”, bunăoară prin proiecția poetului în „tânărul voievod”, pe care autoarea o consideră ca regresiune până la principiul cosmogonic, cu implicare escatologică. Poemul - după P.-M. - este varianta românească eminesciană a Ființei: o autorevelare, poetul „fiind atras de o alteritate necunoscută și, deși fără acces, manifestată în el”, întrucâtva
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288627_a_289956]
-
din iulie 1971, prin care Ceaușescu trântește ușa întredeschisă către comunismul „luminat”, „cu față umană”, Puterea și Adevărul marchează glorios începutul cultului de tip stalinist al personalității. În 1974, cu tricolorul pe piept și sceptrul în mână, înconjurat de portretele voievozilor, Ceaușescu devine împăratul național-comunist al României. Ceea ce reprezintă în această sintagmă Puterea și Adevărul pentru componenta comunistă, fusese în 1971 Mihai Viteazul, pentru componenta naționalistă. Scenaristul ambelor, cine altul decât Titus Popovici . Sarcina politică a lui Popovici era grea. Trebuia
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
de putere, deciziile arbitrare, autoritarismul îi sunt iertate Tovarășului de către Partid, căci elicea merge. Legi, reguli, bunul- simț, adevărul științific, toate sunt date la o parte, căci „Știe Tovarășul ce face !”. Și pentru a se face și legătura cu marii voievozi ai neamului, Tovarășul călărește la final câteva minute, când la trap, când la galop, pe malul Pontului Euxin. Economia autarhică, adusă pe culmi în anii ’80, când Ceaușescu dorea ca totul să se fabrice în țară, să nu se mai
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
magnificări, în Buzduganul cu trei peceți se trece la propagandă neagră, prin introducerea de falsuri. Componenta religioasă puternică a personalității lui Mihai este, așa cum am arătat, trecută sub tăcere în scenariul lui Popovici. Eugen Mandric, în schimb, îl pune pe voievod să nege cu subiect și predicat : „Acesta nu e un război religios. E un război pentru neatârnare”. E vorba de războiul cu turcii, pe care Mihai l-a condus mereu ca un erou al creștinătății, atât pentru Liga Creștină, cât
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
e transformat, dat fiind că se numește în chip fericit Nicolae, de către Mandric-Vaeni într- un tânăr înțelept și cult, care evocă moștenirea istorică a marilor regi Burebista și Decebal, ca să facă joncțiunea cu tabloul în care Ceaușescu e înconjurat de voievozi, începând cu Burebista. Mihai făcea parte din elita boierească a Țării Românești, avea o personalitate extrem de accentuată, a lăsat pentru istorie, în legătură cu înfăptuirea Unirii, vorbele : „Pohta ce-am pohtit !”. Și pe acest om scenariul Buzduganului cu trei peceți îl transformă
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
mărturie acestei etape, ca de exemplu: utrenie, moliftă, slavă, blagoslovenie, duhovnic, vlădică, clopot, rai, iad, coșciug etc. Influența bulgară se menține și după căderea sub bizantini a imperiului bulgar. Prima mitropolie românească - a Ungrovlahiei - se înființează în 135 sub domnia voievodului Nicolae Alexandru Basarab, subordonată bineînțeles patriarhiei Constantinopolului, sub păstorirea mitropolitului grec Cristopulo din Vitzina. Același lucru se petrece și în Moldova unde mitropolia înființată este de asemenea închinată Patriarhiei Constantinopolelui. Înflorirea slavonismului în perimetrul danubiano-pontic prin venirea de la muntele Athos
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
lung discurs solemn, declină neobosit principalele teme politice, și dezvoltă o scenografie inedită care le transformă în mari tablouri vivante: flăcăi și fete în costum popular oferind stereotip pâine cu sare și flori, covoare de flori în calea "înalților oaspeți", voievozi călări, spătari și plăieși predându-i cheile Cetății, buciumași, fluierași, bătrâni sfătoși, o horă în care se prind chiar EL și EA, ilustrând caracterul popular (nu democratic, popular) al acestor adunări care transced sistematic toate categoriile societății reale în beneficiul
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
adaptat exigențelor integrării europene. De bună seamă, una dintre aceste piedici provenea din fondul istoric pe care orice comentator cât de cât familiar cu tradiția românească îl poate intui: personalizarea excesivă a puterii, și un îndelungat trecut în care fiecare voievod instituia propria lege, anulând-o pe cea a predecesorilor; o modernizare "cu sufletul la gură" în secolul al XIX-lea, de sus în jos, cu o elită politică în care se amestecau marile spirite cu ariviștii avizi de averi și
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
din lexiconul istoriografic, este contopit în același creuzet alături de aspirații politice și sociale radicale, al cărui rezultat va fi un mesianism național îmbibat cu revoluționarism romantic. În special magnum opus-ul nefinalizat al lui Bălcescu, Istoria Românilor sub Mihaiu Vodă Voievod, poate fi lecturat ca o evanghelie a naționalismului românesc, iar Bălcescu poate fi privit ca un apostol propovăduitor al radicalismelor politice și sociale (naționalismul politic combinat cu revendicările democratice și de egalizare socială au constituit mixul ideologic care a explodat
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
analizei sale istorice a Românilor sub Mihai Viteazul, Bălcescu își propune să arate permanența, intensitatea, sacrificiile și vitejia presupuse de "acele lupte uriașe pentru libertatea și unitatea națională, cu care Românii, sub povața celui mai vestit și mai mare din Voievozii lor, încheiară veacul al XVI-lea" (Bălcescu, 1894, p. 52) [1851]. Dezideratul unității neamului și spațiului românești, al cărei simbol suprem este Mihai Viteazul, este proiectat adânc în trecut, ajungând până în secolul al XIV-lea! Aspirația unificării naționale este prezentă
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
în maturarea feudalismului și în unirea spirituală a populației (datorită monoteismului) ca preludiu pentru unitatea politică. Biserica și-a continuat misiunea istorică de întărire a statalității românești pe durata întregii orânduiri feudale. În secolul al XIV-lea, spre exemplu, când voievozii români se luptau să consolideze statalitatea, Biserica Ortodoxă a fost partenerul lor de încredere, jucând un rol de seamă în respingerea apostolatului maghiar de catolicizare a populației autohtone. "Lupta Bisericii ortodoxe împotriva catolicismului a fost o parte integrantă din lupta
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
etc. Pe când „bătrânii” întăresc linia oficială privind boala și moartea lui Mihai Eminescu, în această zonă a prietenilor tineri ai poetului se păstrează și va crește o tradiție orală ce pune sub semnul întrebării ce s-a stabilit oficial. „Gloriosul voievod” Un caz cu totul interesant este acela al lui Alexandru Vlahuță. Este cunoscută relatarea sa despre Eminescu în aceleași condiții de sanatoriu: „...Adusei vorba despre poezii. Atunci, cu o bucurie de creator copilărește arătată, scoase din buzunarul paltonului un petec
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
scoase din buzunarul paltonului un petec de hârtie și, așezânduse pe scaun, începu să citească...un șir lung de strofe, de o sonoritate și de un efect ritmic fermecător. Pe acel petec de hârtire erau scrise decât două vorbe: gloriosul voievod. El improviza. Am ascultat, uimit, peste douăzeci de strofe sonore, dar lipsite de sens și de legătură; fiecare vers părea rupt dintr-o poezie frumoasă. Mi-aduc aminte că două vorbe: foc și aur reveneau mereu, mai în fiecare strofă
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
Sfinții Mihail și Gavril), Eminescu a cerut să fie spovedit și împărtășit. S-a păstrat până în zilele noastre un fragment din însemnarea preotului care a a oficiat (datorăm editarea acestui fragment d-lui Prof. Paul Miron): „Pe ziua de sf. Voievozi în anul 1886 m-au chemat la M-rea Neamțu, la bolniță, și l-am spovedit și l-am împărtășit pe poetul M. Eminescu. Și au fost acolo Ion Gheorghiță, din Crăcăoani, care acum este primar. Iar M.Eminescu era
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]