13,563 matches
-
de chiote indignate întrerupte de strigăte contradictorii, joase, care aduceau cu un soi de Hî! Hî! Hî!. Ceva care se mișca de la un copac la altul îi atrase atenția matelotului Houston. Se uită atent spre locul unde văzuse arătarea printre crengile unui arbore de cauciuc, întinzînd mîna după pușcă, fără să-și modifice direcția privirii. Arătarea se mișcă din nou. Acum văzu că era un soi de maimuță, nu cu mult mai mare decît un chihuahua. Nu era chiar un mistreț
Denis Johnson - Arborele de fum by Mircea Pricăjan () [Corola-journal/Journalistic/6412_a_7737]
-
capul în jos și înălțate astfel, cu trupurile complet goale și fără nici o îmbrăcăminte, oferind astfel mulțimilor priveliștea cea mai neomenească, mai crudă și mai lipsită de rușine dintre toate priveliștile. Alții își găseau moartea legați de copaci și de crengile lor prin aceea că împreunau cu un scripete, una de alta, crengile cele mai puternice și de fiecare din ele se fixa câte un picior al martirilor, după care se dădea drumul crengilor să revină la poziția lor firească: în
Martirii – biruitori ai suferinței prin credință – Despre martiri și martiriu – by Diac. Dr. Liviu PETCU [Corola-journal/Science/157_a_163]
-
nici o îmbrăcăminte, oferind astfel mulțimilor priveliștea cea mai neomenească, mai crudă și mai lipsită de rușine dintre toate priveliștile. Alții își găseau moartea legați de copaci și de crengile lor prin aceea că împreunau cu un scripete, una de alta, crengile cele mai puternice și de fiecare din ele se fixa câte un picior al martirilor, după care se dădea drumul crengilor să revină la poziția lor firească: în chipul acesta, într-o clipă se despicau în două trupurile nenorociților pe
Martirii – biruitori ai suferinței prin credință – Despre martiri și martiriu – by Diac. Dr. Liviu PETCU [Corola-journal/Science/157_a_163]
-
găseau moartea legați de copaci și de crengile lor prin aceea că împreunau cu un scripete, una de alta, crengile cele mai puternice și de fiecare din ele se fixa câte un picior al martirilor, după care se dădea drumul crengilor să revină la poziția lor firească: în chipul acesta, într-o clipă se despicau în două trupurile nenorociților pe care-i chinuiau în acest fel. Și astfel de chinuri nu durau numai câteva zile sau numai un timp oarecare, ci
Martirii – biruitori ai suferinței prin credință – Despre martiri și martiriu – by Diac. Dr. Liviu PETCU [Corola-journal/Science/157_a_163]
-
Învățătorului (p), Dropiei nr. 1, Iorgovan (p), Lacului (p), Banatul (p), Liceul Agricol, Aviația Utilitara, Calea Aradului (p)+ Fermă I.A.S. , Ardealul, Lămâiței), Utvin (p), Călacea (p), Lugoj - zona Piața Republicii (p), Sc. Gen. Nr. 3, Lic. I. Hașdeu, str. Creangă, str. 20 Decembrie (p); Margina (p), Comloșu Mare (p), Beba Veche (p), Bulgăruș (p), Sculea (p), Macedonia (p). VINERI: Timișoara (străzile Bucovina (p), Învățătorului (p), Matei Basarab (p), Oboiului (p), Operetei (p), Rusu Șirianu nr. 13, sc. C, Pavel Dan
Agenda2004-5-04-util () [Corola-journal/Journalistic/282024_a_283353]
-
Unind părticică cu părticică din acele lumini, un șuvoi de argint s-a născut sub strașina cerului. Și izvoare de parfumuri dinspre rădăcinile munților se iveau pe sub stânci. Și o imagine magnifică s-a iscat, precum un arbore uriaș cu crengile răsfirate Într-un peisaj măreț; și valuri, valuri de oameni se foșneau de-a lungul ramurilor sale pribege. Nici Creatorului nu-i venea să creadă... Apoi a dat arborelui suflet de om, Înălțându-l În legendă. Dumnezeu iarăși a zis
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/79_a_215]
-
pe verticală, până la Înălțimea de 2840 de kilometri, În stratosferă, Dunărea ar părea ochilor noștri uimiți unul din grandioșii arbori de apă ai lumii. Vârful arborelui, care se află În Pădurea Neagră, s-ar ivi din vecinătatea stelelor, coborând pe crengi și pe brațe toată lumina siderală a lumii, ca pe o rășină. Trupul arborelui străbate cele mai spectaculoase locuri de pe croazierele sale europene, Înfigându-și apoi rădăcinile pământești În sud-estul României, la gurile de vărsare ale fluviului În Marea cea
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/79_a_215]
-
mulțime de aparate captatoare de imagini, pe trepied, cu obiectivul Îndreptat spre apă ca și privirile celor grupați În spatele lor care discutau aprins, dar În liniște. Firesc ne-am alăturat grupului respectiv. Astfel am putut observa cu ușurință, pe o creangă uscată a unui arbore prăvălit de ani și vânt, o pasăre specifică apelor, care cu o deosebită delicatese Își făcea toaleta de seară, fără să-i pese câtuși de puțin de noi. Era un heron! Am lăsat totul În liniștea
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/79_a_215]
-
Publice, tuturor școlilor din Principatele Române și se referea la creația populară a nației lui, privitor la „datinele poporului, de la naștere, la Înmormântare și În alte ocazii solemne”, chestionar la care a lucrat, mai cu seamă, Împreună cu „povestitorul popular” Ion Creangă, așa cum Îl denumise marele său prieten, Mihai. În ziarul Timpul din 1 aprilie 1882, Eminescu scrie o notiță bibliografică asupra revistei „Columna lui Traian”, ce reapăruse atunci, În care amintește despre răspunsurile unor Învățători harnici și conștiincioși privitoare la obiceiurile
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/79_a_215]
-
români. Mi-e teamă Însă că mentalitatea „globalistă” - ce a democratizat accesul la informație dar a redus simțitor discernământul și importanța tradițiilor literare - precum și criza economică mondială vor fi scuze suficiente ca romanii să nu facă nimic. Sau, cum zice Creangă: până acum ne-a fost cum ne-a fost, dar de acum Înainte tot așa o să ne fie! Am ajuns la Întrebarea de Început, ce (ne) facem cu Eminescu? Poate că, de fapt, Întrebarea a devenit inutilă, poate că Între
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/79_a_215]
-
buze d. noaptea își frânge gâtul șlefuind isteria gesturilor cu care ne mângâiem trecerea e. o insuportabila impresie că fiecare sânge își desface încheieturile până la lacrimi. SOLDAȚI Își mângâiau sufletele aproape metalizate de obișnuință, în timp ce umbră buzelor semăna cu o creangă de măslin. UMBRĂ Îmi stătea alături mai sfioasa decât prelungirea ritmului unei zile intacte. Se dizolvă în linii un luciu fugar -, scormonind echilibrul dintre mine și cer. O copie nemărginita, sfărâmându-se sub încordarea naturii. VARIAȚIUNE DESPRE IDEE O auzeam
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_364]
-
se schimbă-n formulă din oră în oră, ca o gardă la platul Buckingham”; „Eu merg mai departe, imaginar și fără pericol prin mucavaua cu flori de matase și franjurii care se prind de gâtul meu slab că disperatul de creangă unui castan fragil, comestibil”; Sunt o spadă fără podoabe, fără vesminte de purpura, doar un lut în care apă dulce și sufletul cresc că în oul pajurei două aripi”. În această forță de a rămâne mereu proaspătă și mereu nouă
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_364]
-
spus că trebuie să mă salvez în interesul celorlați. Ăștia doi au Dumnezeul lor", a spus bărbatul. Din fericire, cei doi copii au fost salvați. O altă femeie a povestit cum și-a acoperit copilul, după ce a murit, cu niște crengi, nu a avut forța să sape o groapă. Medicii psihologi din tabăra de refugiați de la Dadaab spun că părinții sunt adesea nevoiți să facă astfel de alegeri și au apoi tulburări post traumatice. ei explică că, pe moment, e o
Sărăcia din Somalia împinge la măsuri extreme: Mamele îşi abandonează copiii care nu rezistă în drumul către taberele de refugiaţi () [Corola-journal/Journalistic/59878_a_61203]
-
suflet primar, un homerizant, ca de altfel și lui Streinu � care l-a și editat), văzînd în plus în el un amator, spre deosebire de Cioculescu în ochii căruia Hogaș e "un meșteșugar lucid și aplicat" și un clasicist baroc. "Un Creangă trecut prin cultură", găsește Vianu, un "intelectualist și estet". Referințele cele mai numeroase se fac la Creangă și Sadoveanu, deși O. Botez se gîndise din prima clipă la Odobescu. În toate acestea se simte o bună doză de exagerare. Proaspătul
Un scriitor aproape uitat by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/13859_a_15184]
-
în plus în el un amator, spre deosebire de Cioculescu în ochii căruia Hogaș e "un meșteșugar lucid și aplicat" și un clasicist baroc. "Un Creangă trecut prin cultură", găsește Vianu, un "intelectualist și estet". Referințele cele mai numeroase se fac la Creangă și Sadoveanu, deși O. Botez se gîndise din prima clipă la Odobescu. În toate acestea se simte o bună doză de exagerare. Proaspătul descoperit dă interbelicilor impresia că e o revelație. Exagerările vor fi prezente chiar și după ce voga scriitorului
Un scriitor aproape uitat by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/13859_a_15184]
-
străzile Dropiei nr. 4, sc. C, Ulpia Traiana (parțial), Lidia (parțial), Dimitrie Cantemir, Caruso, Bocșa, Pietrosu, Lucian Blaga, Piața Libertății), Duboz (parțial), Moravița (parțial), Satchinez (parțial), Recaș (parțial), Iecea Mare (parțial), Cenad (parțial), Sânpetru Mare (parțial). MARȚI: Timișoara (străzile Ion Creangă, Ecaterina Teodoroiu, Rovine, Iorgovici, Timocului, Petre Ispirescu, Popa Laurențiu nr. 11, nr. 9, sc. C, Albă Iulia, Piața Victoriei), Dumbrăvița - străzile Petőfi Sandor, S. Arpad; Moravița (parțial), Iecea Mare (parțial), Satchinez (parțial), Recaș (parțial), Cenad (parțial). MIERCURI: Timișoara (străzile Recoltei
Agenda2005-47-05-util ptr dvs () [Corola-journal/Journalistic/284411_a_285740]
-
oamenilor reali, și personajele primesc de la alte personaje sau chiar de la autor porecle afectuoase sau ironice. De cele mai multe ori, aceste supranume sînt batjocoritoare. Nică al lui Ștefan a Petrei, care și-a luat ca nume literar pe cel al mamei - Creangă - era poreclit în copilărie Ion Torcălău pentru că torcea lînă la rînd cu fetele, dar va ajunge la maturitate Popa Smîntînă. Personajele lui I. L. Caragiale au diminutive și porecle interesante și mai hazlii. Agamemnon devine familiar Agamiță și, în graba lui
Personajele. Porecle și diminutive by Horia Gârbea () [Corola-journal/Journalistic/4896_a_6221]
-
buze d. noaptea își frânge gâtul șlefuind isteria gesturilor cu care ne mângâiem trecerea e. o insuportabila impresie că fiecare sânge își desface încheieturile până la lacrimi. SOLDAȚI Își mângâiau sufletele aproape metalizate de obișnuință, în timp ce umbră buzelor semăna cu o creangă de măslin. UMBRĂ Îmi stătea alături mai sfioasa decât prelungirea ritmului unei zile intacte. Se dizolvă în linii un luciu fugar -, scormonind echilibrul dintre mine și cer. O copie nemărginita, sfărâmându-se sub încordarea naturii. VARIAȚIUNE DESPRE IDEE O auzeam
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_362]
-
se schimbă-n formulă din oră în oră, ca o gardă la platul Buckingham”; „Eu merg mai departe, imaginar și fără pericol prin mucavaua cu flori de matase și franjurii care se prind de gâtul meu slab că disperatul de creangă unui castan fragil, comestibil”; Sunt o spadă fără podoabe, fără vesminte de purpura, doar un lut în care apă dulce și sufletul cresc că în oul pajurei două aripi”. În această forță de a rămâne mereu proaspătă și mereu nouă
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_362]
-
Adevărul este depărtarea din ochii care îl caută. 2573. Adevărul este neliniștea gândului de a se fi născut în minciuna acestei lumi. 2574. Adevărul este conștiința neantului și unica minciună a acestei lumi posesoarea atâtor adevăruri false. 2575. Adevărul este creanga pe care stă Destinul minciunii acestei lumi. 2576. Adevărul este pasărea cu aripile frânte din visul cunoașterii. 2577. Adevărul este la fel de unic pe cât de unică este Moartea. 2578. Adevărul va merge mereu la brațul Morții într-o Viață a iluziei
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/98_a_277]
-
speranță, se leagă de acest simbol. Pentru Laura, casa este în primul rând o „imago mundi”, un loc idilic, un adevărat rai: „în spatele casei se întindea livada de meri, câțiva cireși și nuci. Când venea primăvara și timpul se încălzea, crengile curgeau în văzduh și nășteau muguri... Vara, de câte ori priveam livada, mi se părea că fructele ard pe ramuri. Erau galbene și roșii, iar galbenul soarelui adăugat, le dădea acea strălucire a focului. Acolo, în acel rai, bunicul îmi legase un
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/98_a_277]
-
și parcă se topeau în gură. Miroseau, în nopțile calde și liniștite de toamnă, a parfum. Un fel de lavanda fină ce-mi năpădea nările de mă “îmbăta”. Ceasuri întregi ședeam uneori sub pom, întins pe iarbă, și priveam printre crengile pline de rod cerul înstelat. și visam... Era o benefică delectare, o izbutită comuniune cu natura. Când, coapte, gutuile cădeau de pe ram, bunica le aduna cu grijă, ca pe niște ouă proaspete, și le punea în odaia cea bună, de la
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/98_a_277]
-
ca o lanternă marină subconștientul și eu am turnat peste tine alcool știind mult prea bine că moartea cea mare va veni într-o zi din Asia Mică pe buzele tale gingașe de sugar la sân am turnat horincă de creangă din Maramureș cu mărgele amare peste caliciile atât de fragile de miraculoasă passiflora am turnat alcoolul tare ca focul tare ca focul Iadului alcoolul deși am știut că moartea cea mare va veni mâine din Asia Mică și tu te-
Moartea cea mare vine din Asia Mică by Ion Zubașcu () [Corola-journal/Imaginative/6193_a_7518]
-
în tot soiul de încercări ale oboselii, tot mai greu de atins. eram gata să cădem în hăurile propriilor pași. în lava care picura din oase. cu ghiare ce abia ating aburii tropicali. asfaltul crescut peste pielea de vară. peste crengile în care înnoptează asfințitul. pe limba secetoasă a apei, ce pămînturi mai adastă la mal? cineva le încerca pe toate astea ca pe un banal leșin. în care muzica unui lift ne tot urcă în sicriu. eram atît de aproape de
poeme de uitare și descompunere scîndura neagră de cer by Ioan F. Pop () [Corola-journal/Imaginative/11492_a_12817]
-
de albine, La fel se-ncheagă, rod al gurii pline. Și El demult salivă pe un deget Luând, deschise ochii unui orb. Iar omul desluși la început doar umbre, Apoi pe semeni, ce păreau copaci, Cu, poate, cuiburi multe-n crengi. Ce aveau să-i bucure pe cei săraci, Și soarele aurind coloane sumbre. Cum de rezistă vechiul vis cu noul, Marea-și trimIte sarea înspre șesuri, Cum de se țes rețele de-nțelesuri, Poezia nu-i un cuib? Găsește oul
Cuibul by Adrian Popescu () [Corola-journal/Imaginative/5592_a_6917]