11,026 matches
-
unui adult sau transmiterea unui mesaj). Altul implică folosirea imaginilor și a simbolurilor adecvate care constă în numirea sau arătarea lor în diferite situații sau medii. La început se folosesc imagini simple ce reprezintă funcții, și se urmărește în continuare educarea capacității de selecție a simbolurilor. Apoi se structurează propoziții, în final adresându-se funcției comunicative. Se cere copilului inițial să abordeze o persoană care are un lucru ce-l interesează, în acest caz folosinduse și recompense. Avantaje Această metodă se
Modalităţi educaţional - terapeutice de abordare a copiilor cu autism by Raţă Marinela () [Corola-publishinghouse/Science/91883_a_93198]
-
uneori de un control postural mai atent, - activitățile fizice fiind reduse, - poate avea uneori un aspect letargic, după activități solicitante. Obiectivele generale vizează sfera psihomotrică a autistului și pot fi structurate după cum urmează: - dezvoltarea motricității grosiere și a celei fine; - educarea echilibrului static și dinamic și al îndemânării; - dezvoltarea dominantei, a percepției corecte a propriului corp și a capacităților de înregistrare, orientare și organizare spațio-temporale. La copiii cu autism imitația poate juca un rol important în procesul de învățare, în special
Modalităţi educaţional - terapeutice de abordare a copiilor cu autism by Raţă Marinela () [Corola-publishinghouse/Science/91883_a_93198]
-
cu handicap mintal în sistemul educațional, cât și a celui comunitar, în ansamblul său. Considerăm că, între conceptele de incluziune și integrare, există o diferență graduală de nuanță, primul subliniindu-l pe cel de-al doilea”. Incluziunea are drept scop educarea, introducerea copiilor într-un mediu școlar și comunitar adecvat vârstei, beneficiind de drepturi egale ca și ceilalți copii. Implementarea se realizează după o serie de criterii ce vizeză: mediu care presupune un ajutor de 1 la 1, modificarea curriculei la
Modalităţi educaţional - terapeutice de abordare a copiilor cu autism by Raţă Marinela () [Corola-publishinghouse/Science/91883_a_93198]
-
comportamentale promovând dezvoltarea activităților zilnice, productive și de timp liber, furnizând desigur și mediile adecvate și securizate de lucru. Kinetoterapeutul are în vedere sfera psihomotrică a autistului Ăsenzorioperceptiv-motrică): optimizarea prelucrării și rezultatului senzorial, dezvoltarea motricității grosiere și a celei fine; educarea echilibrului static și dinamic și al îndemânării; dezvoltarea dominantei, a percepției corecte a propriului corp și a capacităților de înregistrare, orientare și organizare spațio-temporale, etc. Rolurile acestor profesioniști în procesul decizional sunt: 1. Au responsabilitatea să fie uniți și să
Modalităţi educaţional - terapeutice de abordare a copiilor cu autism by Raţă Marinela () [Corola-publishinghouse/Science/91883_a_93198]
-
trebuie - dacă vrea să fie cât de cât realistă - să țină seama de concepția și comportamentul natalist al cuplurilor conjugale, de ceea ce se numește planificarea familială (planningul familial); chiar și în societățile în care o mare parte a creșterii și educării copiilor este preluată de alte instituții, familia rămâne, probabil, instanța socializatoare și educațională (inclusiv în transmiterea structurilor axiologice) cu ponderea cea mai mare, societatea neputând fi, așadar, indiferentă la cum vor arăta și ce vor face viitorii ei membri (să
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
pentru atingerea acestui deziderat este accentuarea faptului că oamenii au păreri diferite despre una și aceeași temă. În același scop se pot uzita eufemismele: chestionând părinții în legătură cu copiii lor, nu e bine să spunem „metode de pedepsire”, ci „metode de educare”. Căi mai eficiente de diminuare a acțiunii dezirabilității ar fi înlăturarea de la început a întrebărilor despre care ne dăm seama că se expun foarte mult respectivei tendințe. Am putea merge, apoi, fie pe linia atribuirii unor indici de dezirabilitate itemilor
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
dezvăluie atitudinile personale prin aprecierea acestor enunțuri. Foarte aproape de această tehnică este și aceea a folosirii unor maxime și proverbe ca fundal apreciativ-proiectiv. Se găsesc și în folclorul românesc o serie de zicale pe tema căsătoriei, căsniciei, a creșterii și educării copiilor. Un caracter mai sporit de proiecție și complexitate îl are tehnica numită „ca și cum ar fi auzit” (Goode, Hatt, 1952). Subiectului i se prezintă itemi neutri (atitudinal) în legătură cu o valoare, instituție, obiect social și i se cere să îi claseze
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
în ultimă instanță, a valorilor familiale, individuale sau de grup. Se înțelege că în acest caz cuvintele trecute prin grila adjectivelor vor desemna valorile pe care le supunem aprecierii, în cazul nostru, cele legate de căsătorie, familie, divorț, creșterea și educarea copiilor. Pentru a ne masca intenția, se recomandă însă intercalarea printre cuvintele care ne interesează și a unora neutre. Relevanța rezultatelor depinde, bineînțeles, și de adjectivele pe care le alegem. De remarcat că există posibilitatea unei variante și mai indirecte
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
inventare, de ordinul miilor. Astfel, o lucrare devenită clasică în domeniu (Handbook of Family Measurement Techniques, 1990) cuprinde circa 1.000 de rezumate ale unor asemenea tehnici, grupate pe următoarele domenii: interacțiuni maritale și familiale; calitatea de părinți (îngrijirea și educarea copiilor); rolurile și puterea în sistemul familial; adaptarea în familie. Tehnicile diferă nu doar ca tematică și variabile abordate, ci și ca principii de construcție: directe, proiective, scală Lickert, ierarhizare, interviu semistructurat. Iată două exemple (apud Touliatos et al., 1990
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
Nu puține sunt cazurile în care cei doi soți nu mai au relații intime (împreună), dar sub celelalte aspecte cuplul sau grupul se prezintă ca familie. O delimitare marcantă o constituie și faptul că, în anumite societăți, inclusiv creșterea și educarea copiilor nu sunt caracteristice familiei. Și nu e vorba doar de situația în care instituțiile statale preiau astfel de sarcini (creșe, grădinițe), ci și de patternuri culturale mai avansate din acest punct de vedere. Astfel, în unele kibbutzuri - comunități agricole
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
cel în legătură cu numărul de copii, sexul, intervalul protogenetic și intergenetic, ceea ce e cunoscut ca planificare familială. Se consideră că respectivele decizii sunt determinate tranșant de raportul pe care îl percepe cuplul între costurile și beneficiile purtării sarcinii, nașterii, creșterii și educării copiilor, ajutorul la boală și la bătrânețe. Iar asumpția mai mult sau mai puțin tacită a abordărilor economico-demografice este că percepția indivizilor are un înalt grad de realism privitor la piața forței de muncă, costul educațional mai ales și situația
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
să ne reamintim deosebirea dintre violența normală (trasul de păr, lovirea palmelor cu bățul etc.) și cea abuzivă (bătaia cu pumnii și picioarele, rănirea). Și în societățile tradițional-rurale din centrul și estul Europei, ultima era puțin frecventă în socializarea și educarea copiilor, dar prima era prezentă în aproape orice familie, desigur și din România. Teoriile care pun un atât de mare accent pe consecințele nefaste ale pedepselor corporale (și sub forma violenței normale) răspund greu la întrebarea cum este posibil ca
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
și abuzului. Fenomenul semnalat de psihologul american este unul răspândit, dar așa cum subliniază și alți autori, nu e justificat să victimizăm părinții cu axioma că, în esență, toți copiii pot fi educați cu blândețe și fără coerciție. Teza fundamentală în educarea copiilor este ca pe cât posibil să folosim recompensele, și nu pedepsele, iar când acestea se impun, să le utilizăm ca privare de recompense sau de activități plăcute (uitatul la televizor, joaca afară etc.), și nu sub formă de pedepse corporale
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
timpul sau să-l „monteze” împotriva mamei sau a tatălui vitreg. În SUA, există state în care prin lege, după divorț, copilul este lăsat expres în custodia ambilor părinți. Aceasta presupune că amândoi părinții au responsabilități zilnice în creșterea și educarea copilului, uneori și rezidența fiind comună (succesivă la mamă și la tată). Există însă avantaje și dezavantaje atât pentru monocustodie, cât și pentru custodia comună. Față de monocustodie, cea comună are avantajul că amândoi partenerii își continuă rolul de părinți, însă
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
homosexuală și dacă ea este și mai manifestă când e vorba de oficializarea căsătoriilor între persoane de același sex, îngrijorarea crește și aproape că devine ostilitate în legătură cu existența copiilor în cuplurile de homosexuali. Argumentele celor care se opun creșterii și educării copiilor în familii de homosexuali încep de la unele foarte generale și mai mult moralizatoare, de factură tradițional-religioasă. Se spune, bunăoară, că din moment ce nu conține o mamă și un tată, o astfel de uniune - „familie” - e o contradicție în termeni, e
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
moștenire; strategiile economice de muncă și de salarizare, care se reflectă direct și indirect în calitatea vieții familiale și în deciziile din interiorul ei; politica locuințelor și a habitatului, care impune un anumit cadru de viață; reglementările privitoare lacreșterea și educarea copiilor (în special aspectul medical și școlar); controlul asupra relațiilor din familie, asupra socializării și educației prin mass-media; presiunile opiniei publice și a altor instituții în derularea comportamentului cotidian rutinier. Chiar dacă aceste forme sunt mai mult sau mai puțin specifice
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
printre care cea sugerată deja, și anume că expune părinții la sindromul supraîncărcării, al „arderii” continue (burnout syndrome) fizice și emoționale. Aceeași literatură, produsă de medici, psihologi, sociologi, antropologi și alți specialiști, recunoscând că nu există reguli bine definite în ceea ce privește educarea copiilor în lumea modernă atât de diversă și dinamică, acceptă ca principii orientative optimale următoarele (Strong, DeVault, Sayad, 1998, pp. 360-361): • Respectul reciproc părinți-copii, în asigurarea căruia rolul conducător revine părinților, fiind importantă îmbinarea cât mai strânsă dintre blândețe, căldură
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
treia, proximitatea rezidențială facilitează întrajutorarea și în special îngrijirea bătrânilor și creșterea copiilor. Între părinți și copiii lor adulți are loc un complex schimb de bunuri și servicii, materiale sau simbolico-afective: ajutor financiar, ajutor în caz de boală, îngrijirea și educarea copiilor, conlucrarea în unele treburi gospodărești, sentimente de dragoste și prețuire, inducerea reciprocă de stimă și prestigiu social. Natura și dinamica respectivelor schimburi se particularizează în funcție de anumite caracteristici: a) În mediul rural, unde gospodăria continuă să fie și o unitate
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
trebuie să accepte că anumite trăsături de personalitate ale celuilalt nu sunt „rele”, ci apar ca atare numai fiindcă nu se potrivesc cu ale lui. La fel, nici perspectivele diferite nu sunt neapărat bune sau rele. Totuși, în multe ocazii (educarea copiilor, de exemplu), se impune o analiză a divergențelor perspectivale și o negociere a lor. Evitarea comportamentelor și a interpretărilor pe baza drepturilor asumate, a „tiraniei lui trebuie”. Conflictele apar și mai des între cei doi parteneri atunci când regulile și
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
că și copilul surd are aceleași nevoi speciale și afective ca toți ceilalți copii. De aceea comunicarea totală presupune un efort constant de a comunica cu deficientul de auz prin orice mijloc care îi poate ușura înțelegerea mesajului. Compensarea și educarea auzului deficitar cu ajutorul protezelor și folosirea comunicării totale contribuie la ridicarea substanțiala a calității limbajului și la lărgirea sferei de integrare școlară și profesională a deficientului de auz în societatea românească .
?nv??area limbajului ?i comunic?rii ?n condi?iile deficien?ei de auz by Bujdei Ileana [Corola-publishinghouse/Science/83954_a_85279]
-
dură: o mică și neînsemnată parte a populației (5-6%), capii acesteia au acaparat în mod abuziv, dirijând într-o manieră velicoromânească, domeniul cultural științific universitar și educațional, adică domeniul de activitate cel mai sensibil, dar și cel mai eficient de educare a cetățenilor”. Deși accesele de paranoia ale lui Vasile Stati și a acoliților săi au fost consemnate și tratate cu atenția cuvenită, ele continuă să ocupe un spațiu consistent în publicațiile procomuniste de la Chișinău. O altă acuză adusă expansioniștilor români
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
sesiunile educaționale ale comunității. Membrii grupului ar putea fi diferiți în ceea ce privește vârsta, sexul, ocupația și interesele, dar ar avea în comun faptul că sunt adulți, membri ai comunității și că nu au utilizat niciodată programul respectiv. Dacă totuși personalul de educare a comunității este interesat de atragerea părinților care au copii mai mici de cinci ani, rezidenți în anumite cartiere, sau a persoanelor ce lucrează acasă, atunci cercetătorul ar folosi o definiție mai precisă a omogenității atunci când selectează participanții. Problema care
[Corola-publishinghouse/Science/2050_a_3375]
-
corpului. Tonusul muscular. Poate fi anormal de crescut sau scăzut în anumite grupe musculare sau în toate. Mulți pacienți cu SM pot avea anomalii ale tonusului în ambele direcții. Există după TODD (1982), patru componente importante pentru tratarea spasticității. 1 - Educarea necesității de a evita pozițiile și activitățile care cresc tonusul; 2 - Mersul pe jos zilnic, sau menținerea propriei greutăți; 3 - Întinderea regulată a grupelor musculare hipertonice; 4 - Evitarea constipației, infecțiilor urinare și a escarelor, care pot fi spini iritativi pentru
Scleroza multiplă by Petru Mihancea () [Corola-publishinghouse/Science/92062_a_92557]
-
a propriei greutăți. Trebuie încurajată o reglare corporală corectă a capului și a trunchiului în pozițiile statice și în timpul mișcării, fiind necesară reeducarea grupelor musculare proximale ale membrelor în vederea stabilizării centurilor membrelor. Tratarea oboselii trebuie integrată în programele fizioterapeutice, prin educarea pacienților de a putea ține pasul cu întreaga gamă a activităților, învățându-i despre valoarea odihnei și despre păstrarea (economisirea) energiei. Programele de exerciții atent planificate pot fi utilizate la creșterea rezistenței la oboseală, dar acestea trebuie monitorizate de către terapeut
Scleroza multiplă by Petru Mihancea () [Corola-publishinghouse/Science/92062_a_92557]
-
necesită repetări ale unor tipuri de mișcare și prin urmare solicită un grad mare de motivație din partea pacienților (DE SOUZA, 1983). Pentru menținerea motivației, exercițiile stabilite trebuie să fie orientate spre lumea reală a pacientului, adică spre activitățile existenței zilnice. Educarea pacientului cu privire la importanța exercițiilor sporește cunoștințele sale despre tratarea fizică a bolii sale. Folosirea educației ca un auxiliar al terapiei comportamentale este considerată a fi foarte valoroasă în tratarea bolilor cronice (MAZZUCA, 1982). Ca la toate procesele de învățare, perioadele
Scleroza multiplă by Petru Mihancea () [Corola-publishinghouse/Science/92062_a_92557]