11,725 matches
-
vin s-o văd înmiit de mare și-n ea, cu milioanele, oamenii lui? 21 2257 stelele-arzătoare gurițe de copile, a căror față diafană se pierde în aureolă de raze. 22 2254 O umbră de foc arătarea Cezarului adormit pe tron. {EminescuOpVIII 257} 23 2254 Când, trist, deschizi o carte și-ntîlnești un râs ți se pare că râde un nebun. 26 2258 vântul -- vis zburător. Cine-l visează? vânturile - vise zburătoare. Cine le.......? vântul - vis de Dumnezeu 27 2258 O vântule
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
moare și ea, acea lume din zenit? Lira mea - o lume cu tremurul simțirilor ei. Simt, gândesc, inima mea - un ocean cu valuri nenumărate, creierii mei - un paladiu tămâiat de-nțelepciune, și cu toate [astea] ființa mea singură e un tron fără rege, un templu fără zeu. Sufletele oamenilor sunt ființe de îngeri înamorate în forme de lut; tu, care ești îngerul corpului meu, răspunde: De ce nu-s mulțumit de ce zbor pe aripele tale ca un cântec fără înțeles? Înțeles
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
În gând zidi palate și a plantat grădine Pentru femei ce viața și-o-nchină la plăceri Și trupul de zăpadă și-l scaldă-n negru păr. Picioarelor rănite-n sandale li-era dor De scările de marmuri, de-a tronului covor. Acel cap trist și palid coroană vru să poarte, Acei umeri voit-au să duc-a lumei soarte Și azi pe cap el are un negru comanac, Pe umerii lui trențe ș-o rasă de șiac. Se-ntoarse apoi
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
greutatea întreagă - a vechii vine? În solitara, cruda și recea lui mărime Cine-l iubea pe dânsul, cine-l mîngîia?... Nime. Astfel sub greutatea coroanei lui suspină, De vreme bătrâneța măreața-i frunte-nclină. Atunci? Cine-i cunoaște? În jurul unui tron Lingușitori grămadă l-încungiură cu zvon, Din ei fieștecare în cer o să-l ridice Spre-a prinde ce din mîna-i regală o să pice. Un singur om în lume a fost ales de el, Un singur om în lume fu cunoscut fidel
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
pleacă genunchiu-naintea lui și se-ntoarce-n pace, simțindu-se îmbogățit când Timon îi face semn cu capul. ZUGRAVUL I-am văzut vorbind unul cu altul. POETUL Domnule, pe un dâmb înalt și plăcut am închipuit pe Fortuna stând pe tron; la poalele dealului stau grămadă, ticsiți, oameni cu fel de fel de merite și fel de fel de fire, cari, pe rotunzirea acestei sfere, încearcă a-și îmbunătăți poziția. Între toți cari privesc cu ochii țintă la stăpânitoarea femeie, personific
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
lui Timon pe care Fortuna îl cheamă cu-n semn ce-i face cu mâna ei de fildeș, iar favorul ei învederat preface numaidecât în sclavi și slugi pe cei cari-i fusese rivali. ZUGRAVUL Minunat ai izvodit-o. Acest tron, Fortuna aceasta și acest dâmb, cum văd, cu acel un om căruia numai i se face [semn] dintre toți să meargă în sus, plecîndu-și fruntea spre piezișul munte spre a-și urca norocul, s-ar putea reprezenta bine și prin
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
o sârmă, cu o voce de bas de care răsuna biserica, și când invoca ajutorul lui Dumnezeu, le „freca țăcălia“ enoriașilor la predică, cum îi plăcea bunicului să spună, le „sufla în trâmbiță“ și le arăta unde „stă Domnul pe tron“, în rest bea cu plăcere vinul din pivnița bunicului și juca skat în cercul Corona. Răspundea de toate sărbătorile bisericești, apărea la mesele familiei când se ivea o confirmare, o înmormântare, o nuntă, de fiecare dată la fel de jovial, tunând din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
nu lui Hackler, care a apărut în cele din urmă, după ce am așteptat o jumătate de oră. Purta un costum și cravată, ținea în mână un pahar de cristal cu whisky și se îndreptă greoi înspre fotoliul postat ca un tron în fața peretelui pe care atârna o pictură în ulei reprezentând lacul din pădure. Nu ne salutase, se dusese pur și simplu la fotoliul acela și se lăsase să cadă în adâncimea pernelor. Ne privi cu ochi întunecați, schițând un zâmbet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
nu-i a bună. Se întâmplă ca în 1917, ferească Dumnezeu. Nici atunci nu ne-o dat voie să scriem înainte de atacul de la Mărăști. Nici pe urmă nu ne-o lăsat să scriem, decât că suntem sănătoși... Vara își clădise tron de grâu și păpușoi bogat și frumos ca niciodată. Și asta în ciuda faptului că floarea bărbaților era chemată sub arme. Unii de vreo trei ani, iar alții mai pe urmă... În unele zile, bătrânii se opreau în poartă și parcă
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
El e probabil singura persoană din viața mea în care am avut încredere totală. După multe decenii, păstrătorul secretelor mele va decide să-mi facă un laț în jurul gâtului - atunci când devin șefa lui și sunt pe cale să mă urc pe tron, el îmi trage un glonț fatal pe la spate. Se află pe patul de moarte atunci. Cancer la colon în ultima fază. Și vrea să mă tragă în jos cu el. Vrea să mă pedepsească pentru că nu l-am pus în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Chiang Kai-shek, Nan-jing. Familia Chiang fuge în Taiwan. Iubitul meu ascultă la radio, în timp ce termină de mâncat o yamă. Pe când spală vasele și oalele, Jiang Ching se uită la Mao. Zărește expresia unui împărat care e pe cale să urce pe tron. Cuplul nu a discutat despre viitorul lor. Nu cu mult timp în urmă, Jiang Ching a găsit pe biroul lui Mao ceva scris de Fairlynn. Un eseu. Jiang Ching a bănuit că era o scrisoare de dragoste într-un cod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
-i vizitez gloriile. Mă duc întins la Sala Sănătății și Fericirii. Se înalță vizavi de scenă, la o distanță de mai puțin de douăzeci de metri. Aici este locul în care împărăteasa se delecta cu spectacole teatrale. Mă așez pe tronul ei. E un jilț lăcuit în aur, cu un model înfățișând o sută de păsări care aduc omagiu păsării pheonix. E confortabil. Jilțul e păstrat ca nou. Spiritul femeii poate fi atins. Vin aici să-mi îmbunătățesc starea de spirit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Scenele sunt sugestive, în timp ce răsfoiesc manualul de operă al împărătesei. Sunt piesele clasice, cu care am crescut, cele pe care le-am învățat de la bunicul. Jurnalul Traiului Imperial. Parcă aud melodiile și ariile. Se zice că împărăteasa nu stătea pe tron ca să privească spectacolele, ci se așeza comod în pat în aripa ei și se uita de la fereastră. Văzuse opera de atât de multe ori, că memorase fiecare detaliu. Mă urc și eu în patul acela. Mi-o imaginez privindu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
privirea ei pe spatele lui. I se întâmpla rar să se simtă așa, ca și cum o dăduse-n bară la un interviu. Greața dimineții îl urmă pe alee. Flancat de cele două femei, Mark stătea pe banca lui ca pe un tron, în timp ce o mână de pacienți, îngrijitori și vizitatori străbătea Olimpul său de câmpie. O ghirlandă de păpădii, un sceptru dintr-o creangă de plop - așa avea să-l țină minte Weber. În scurtul timp în care Weber lipsise, Mark se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
otomană îi aduceau vești de peste tot. Era un fel de rețea de oameni smeriți, care.... Da, de frică acceptase să însoțească femeile în pelerinaj. Cum adică, după ce că fusese urmărit și muncit în ocnă fiind Cantacuzin, tocmai acum, când urcă treptele tronului un Cantacuzin, el în loc să profite de avantajele situației pleacă în pelerinaj? Mama, este adevărat, își dorise să-și încheie viața așa, dar el? Intră în biserică. Din strană, monoton, veneau către el psalm după psalm. Începu să-și recite șoptit
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
o iubea ca pe cea mai de preț comoară a lui, a liniștit-o. Și acum îmi mai sună vorbele lui: ,,Ai dreptate, Elinco, nu-i timpul de domnie, când s-or coace vremurile l-om împinge pe Drăghici pe tron la București și pe Șerban la Iași, și atunci...” Atunci, ce? Aveam vreo douăzeci de ani când l-au luat de Crăciun pe tata și l-au sugrumat la Snagov, și după vreo trei ani ni l-au trimis otrăvit
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Cu adevărat vale a plângerii este lumea aceasta. Doamne, izbăvește-ne de mânia păgânilor! — Care păgâni, preacucernice? Grecii, în spatele omorurilor stau grecii noștri, frații noștri dreptcredincioși. Fiecare grec mai avut din Istanbul îndoapă cu pungi de aur orice doritor de tron în țările române, că dacă ajunge acesta vodă își scoate grecul banii. Nu este turc dregător care să nu aibă roind în jurul lui zece, douăzeci de greci, ochi și urechi care-i spun tot ce suflă și răsuflă ghiaurii din
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
că pierd șirul. Al surorii matale, cea de se teme de comete? — Da, fiul ei, Constantin Brâncoveanul. Dar mama făcu testamentul nu de dragul nostru, ci tot de al moșiilor, sărăcuțele, că dacă pe vodă Șerban îl mazilește, cine urcă pe tron în locul lui îi ia toată averea și, cum scrie mama, ,,îi rămân copiii săraci“. — Și? — Mama dă testamentul mitropolitului, care-l pecetluiește martor fiind... — Constantin Brâncoveanul, spuse călugărul zâmbind. — Îți vine a râde, pentru că nu-l știi pe vodă Șerban
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
brodate cu fireturi de aur și tivite cu blănuri scumpe, cu toate că se aștepta o zi călduroasă. Bătrâna îi salută scurt și ei se aliniară în spatele ei ca o escortă falnică. Așa au intrat și au traversat biserica până în față, la tronurile arhiepiscopești și domnești. Ilinca a înaintat doi pași în spațiul care rămânea liber pentru diacon, a ridicat ochii să se cuprindă de frumusețea catapetesmei, s-a închinat și a oftat. S-a întors și a înclinat capul, salutând mai întâi
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
diacon, a ridicat ochii să se cuprindă de frumusețea catapetesmei, s-a închinat și a oftat. S-a întors și a înclinat capul, salutând mai întâi mitropolitul și apoi voievodul. Șerban Vodă a răspuns, a coborât cele două trepte ale tronului, s-a apropiat de ea, a luat-o de braț și a condus-o la tronul rezervat doamnei țării. Ilinca a căutat din ochi privirile lui Dinu și ale lui Mihai, a urcat cele două trepte și s-a așezat
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
S-a întors și a înclinat capul, salutând mai întâi mitropolitul și apoi voievodul. Șerban Vodă a răspuns, a coborât cele două trepte ale tronului, s-a apropiat de ea, a luat-o de braț și a condus-o la tronul rezervat doamnei țării. Ilinca a căutat din ochi privirile lui Dinu și ale lui Mihai, a urcat cele două trepte și s-a așezat. Utrenia se terminase și diaconii au ieșit din altar să ceară binecuvântarea mitropolitului ca să înceapă ectenia
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
și patriarhului de la Constantinopol să te rejudece și să-ți șteargă vina, crezi că a fost lucru puțin? Ceream și porunceam sinodului să-ți facă dreptate, și ei au simțit că nu ceream eu asta, ci un Cantacuzin ajuns pe tron, un adevărat Cantacuzin. Am simțit atunci cum îmi clocotește în vine nu doar sângele, ci toată puterea împăraților Bizanțului. Și asta pentru că sfinția ta și-a atras mânia lui vodă Grigore prin îndrăzneala de a-i arăta că a greșit
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
nimeni nu poate să și dea seama. Când te-am văzut că poruncești să se ridice cârja, când ai luat-o ca să mi-o dai mi-a fost teamă că o să-ți schimbi firea, că o să te ții neclintit pe tron când o să ne primești și că n-o să ne învrednicești să ne privești din față, ci doar așa ca sultanul, din profil. — Doamne, ce gând! — Da, măria ta, m-am înfricoșat, căci nu m-ai întrebat în nici un fel. Voiam
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
înmărmurită. Înaintă spre ea, se opri și făcu un semn spre mitropolit, acesta îl înțelese, se închină la cele două mari icoane, se îndreptă spre domn și alături merseră până în mijlocul naosului; acolo se despărțiră pentru ca să se așeze, unul pe tronul voievodal, altul pe cel mitropolitan. Nu răsunau saluturile și urările obișnuite. Tăcuți și demni, boierii, pe rând ca într un ritual prestabilit, treceau și sărutau mâna mitropolitului, apoi a tânărului domn. Primul fu stolnicul Constantin Cantacuzino, căruia nu-i venea
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
a întors cu spatele spre poarta larg deschisă, privind spre biserica domnească ridicată de Mircea Vodă Ciobanul. Pe trepte îl așteptau protopopul și șase preoți în odăjdii strălucitoare. Vodă intră primul, după el sfinții părinți, apoi boierii. Se așeză pe tron, în vreme ce preoții, cu spatele la altar, începeau să cânte axionul pentru el. „Vrednic este”, spuneau din când în când în românește preoții, iar boierii repetau solemn după ei. Când ultima notă se pierdu spre bolți, domnul se ridică și se întoarse spre
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]