11,916 matches
-
cale. Desdemona și Lefty stăteau În lumina zorilor pe versantul muntelui și priveau prăpădul. Fumul negru se ridica pe kilometri Întregi de-a lungul văii. Fiecare sat, fiecare câmp, fiecare pom era În flăcări. ― Nu putem rămâne aici, spuse Lefty. Turcii vor căuta să se răzbune. ― De când le trebuie un motiv? ― O să plecăm În America. Putem să stăm cu Sourmelina. ― N-o să fie frumos În America, insistă Desdemona, scuturând din cap. N-ar trebui să crezi scrisorile linei. Exagerează. ― Câtă vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Smirna, spuse Lefty. Toată lumea spune că prin Smirna e cel mai sigur. Desdemona tăcu o vreme, Încercând să pătrundă cu mintea realitatea aceasta nouă. În celelalte case se auzeau voci tunând și fulgerând, oameni care Îi Înjurau pe greci pe turci și Începeau să Împacheteze. Dintr-o dată, spuse cu hotărâre: ― O să-mi iau cutia pentru viermi de mătase. Și niște ouă. Ca să putem face bani. Lefty o apucă de cot și Îi zgâlțâi jucăuș brațul. ― În America nu se face mătase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
pentru miile și miile de refugiați greci) faptul că le vedeau era Încurajator și ori de câte ori circula câte-un zvon - ieri un ziar armenesc susținuse că Aliații, dornici să spele păcatul că susținuseră invazia grecească, plănuiau să dea orașul pe mâna turcilor victorioși -, cetățenii priveau În zare la distrugătoarele franceze și la navele de război britanice, Încă la Îndemână pentru a apăra interesele comerciale europene În Smirna, și temerile le erau spulberate. Doctorul Nishan Philobosian o pornise În acea după-amiază spre port
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
sprâncenelor. Doctorul Philobosian Își desprinse privirea de pe acest chip și porni mai departe, recapitulând toate argumentele Împotriva arborării portretului lui Kemal În felul acesta. În primul rând - după cum Îi spusese toată săptămâna soției lui - forțele europene nu ar permite niciodată turcilor să pătrundă În oraș. În al doilea rând, dacă o făceau, prezența vaselor de război În port avea să-i Împiedice pe turci să prade orașul. Chiar și În timpul masacrelor din 1915, armenii din Smirna fuseseră În siguranță. Și, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
acesta. În primul rând - după cum Îi spusese toată săptămâna soției lui - forțele europene nu ar permite niciodată turcilor să pătrundă În oraș. În al doilea rând, dacă o făceau, prezența vaselor de război În port avea să-i Împiedice pe turci să prade orașul. Chiar și În timpul masacrelor din 1915, armenii din Smirna fuseseră În siguranță. Și, În cele din urmă - pentru propria lui familie, cel puțin -, exista scrisoarea pe care plecase s-o recupereze de la cabinet. Cu toate aceste gânduri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
portului, sub cerul liber. Cei veniți mai recent aveau doar câte-un sac sau un geamantan. În toată bulibășeala asta, hamalii se repezeau Încolo și-ncoace, Încărcând vapoarele cu tutun, smochine, tămâie, mătase și mohair. Depozitele erau golite Înainte de sosirea turcilor. Doctorul Philobosian zări un refugiat care scotocea Într-o grămadă de gunoi, printre oase de pui și coji de cartofi. Era un tânăr Îmbrăcat cu un costum bine croit, dar murdar. Chiar și de la distanță, ochiul de medic al doctorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
pofti Înăuntru și aduse tifon, antiseptic și leucoplast dintr-un dulăpior cu medicamente, apoi Îi examină mâna. Rana era pe degetul mare al bărbatului, unde unghia lipsea. ― Cum s-a Întâmplat asta? ― Mai Întâi au năvălit grecii, răspunse refugiatul. Apoi, turcii au năvălit Înapoi. Mâna mea a fost prinsă la mijloc. Doctorul Philobosian nu spuse nimic. Între timp Îi curăță rana. ― O să trebuiască să vă plătesc cu un cec, domnule doctor, spuse refugiatul. Sper să nu fie vreo problemă. Nu am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
să se descurce singuri. Când o să se ducă vorba despre plecarea guvernatorului grec, o să fie iadul pe pământ. ― O să evacuăm și noi refugiați, sir? ― Ordinele noastre sunt să apărăm bunurile și cetățenii britanici. ― Dar, În mod sigur, sir, dacă vin turcii și Începe un masacru... ― Nu putem face nimic, Phillips. Am stat ani de zile În Orientul Apropiat. Am Învățat o lecție importantă și anume că n-ai ce să faci cu oamenii ăștia. Absolut nimic! Turcii sunt cei mai răsăriți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
din Asia. Asta era demult, pe vremea lui Augustus. A ținut până acum. Uită-te bine, Phillips. Uită-te bine și ține minte. Pe 7 septembrie 1922, fiecare grec din Smirna, inclusiv Lefty Stephanides, poartă deja fes, ca să treacă drept turc. Ultimii soldați greci sunt evacuați spre Ceșme. Armata turcă e la doar cincizeci de kilometri depărtare - și din Atena nu vine nici un vapor ca să-i evacueze pe refugiați. Lefty, proaspăt procopsit cu bani și cu fes, Își croiește drum prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
cele patru sute de mii de mâini și Începu să strige. Apoi tăcu. Toate gurile amuțiră când lumea realiză că propria lor țară Îi abandonase, că Smirna nu mai avea acum nici un guvern, că nu mai era nimic Între ei și turcii care avansau. (Și v-am spus cum, vara, străzile din Smirna erau pline de coșuri cu petale de trandafir? Și cum toată lumea din oraș vorbea franceza, italiana, greaca, turca, engleza și olandeza? Și v-am pomenit de celebrele smochine, aduse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
măslin, dau buzna prin porțile orașului. Divizia motorizată Înaintează bară la bară. Mașinile trec În trombă pe lângă bazarul acoperit și prin mulțimea care ovaționează În cartierul turcesc, unde la fiecare felinar, ușă sau fereastră atârnă pânze roșii. După legea otomană, turcii trebuie să ocupe cel mai Înalt punct dintr-un oraș, prin urmare convoiul este acum la Înălțime, deasupra orașului, mergând la vale. Curând, cele cinci mașini trec prin zonele părăsite, În care casele au fost abandonate sau unde se ascund
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
cu groază, examinând Între timp răcitorul. Nu-i musulman, sper! ― Nu toată lumea de la Pont s-a convertit, Îi răspunse Lina zeflemitor. Ce crezi, că un grec se duce să Înoate În Marea Neagră și se trezește musulman? ― Dar are sânge de turc? Desdemona Își coborî vocea. ― De asta-i așa de Întunecat? ― Habar n-am și nici nu-mi pasă. ― Puteți să stați cât poftiți - Zizmo Îl conducea acum pe Lefty la etaj -, dar sunt câteva reguli ale casei. În primul rând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
și nimeni nu pomenea nimic de femei, pentru că În cafenea erau toți burlaci, indiferent cât de bătrâni erau sau câți copii dăruiseră unei neveste care acum prefera să stea cu aceștia decât cu ei. Discuțiile erau Întotdeauna aceleași: despre violența turcilor, despre Venizelos și greșelile lui, despre regele Constantin și Întoarcerea sa și despre crima nerăzbunată a incendierii Smirnei. ― Și-i pasă cuiva? Nici vorbă! ― E așa cum i-a spus Bérenger lui Clemenceau: „Stăpânul petrolului e stăpânul lumii“. ― Afurisiții ăștia de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
despre Venizelos și greșelile lui, despre regele Constantin și Întoarcerea sa și despre crima nerăzbunată a incendierii Smirnei. ― Și-i pasă cuiva? Nici vorbă! ― E așa cum i-a spus Bérenger lui Clemenceau: „Stăpânul petrolului e stăpânul lumii“. ― Afurisiții ăștia de turci! Ucigași și violatori! ― Au pângărit Hagia Sofia și acum au distrus și Smirna! Dar aici interveni Zizmo: ― Ia nu vă mai văicăriți atâta! Războiul a fost din vina grecilor! ― Cum? ― Cine-a invadat pe cine? Întrebă Zizmo. ― Turcii au invadat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
În stare să-și conducă nici propria lor țară. La ce le mai trebuie una? Moment În care se ridicară În picioare bărbați, se răsturnară scaune. ― Da’ tu cine naiba te crezi, Zizmo? Ticălos de la Pont! Tu ești de partea turcilor! ― Sunt de partea adevărului! strigă Zizmo. Nu există nici o dovadă că turcii au provocat incendiul! Au făcut-o grecii, ca să dea vina pe turci. Lefty se băgă Între bărbați ca să Împiedice bătaia. După aceea Zizmo Își ținu pentru sine convingerile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
mai trebuie una? Moment În care se ridicară În picioare bărbați, se răsturnară scaune. ― Da’ tu cine naiba te crezi, Zizmo? Ticălos de la Pont! Tu ești de partea turcilor! ― Sunt de partea adevărului! strigă Zizmo. Nu există nici o dovadă că turcii au provocat incendiul! Au făcut-o grecii, ca să dea vina pe turci. Lefty se băgă Între bărbați ca să Împiedice bătaia. După aceea Zizmo Își ținu pentru sine convingerile politice. Stătea posomorât și-și bea cafeaua, citind o adunătură stranie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
răsturnară scaune. ― Da’ tu cine naiba te crezi, Zizmo? Ticălos de la Pont! Tu ești de partea turcilor! ― Sunt de partea adevărului! strigă Zizmo. Nu există nici o dovadă că turcii au provocat incendiul! Au făcut-o grecii, ca să dea vina pe turci. Lefty se băgă Între bărbați ca să Împiedice bătaia. După aceea Zizmo Își ținu pentru sine convingerile politice. Stătea posomorât și-și bea cafeaua, citind o adunătură stranie de reviste și broșuri cu tot felul de ipoteze despre călătoriile În spațiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
vreau numai angajare. Fără dat afară. ― Dar ce tu ești? Greacă, turcă, ce? Desdemona ezită iar. Se gândi la copiii ei. Își imagină că se Întoarce acasă la ei fără nimic de mâncare. Și apoi Înghiți În sec. ― Toți amestecați. Turci, greci, toți totuna. ― Asta am vrut să aud. Sora Wanda zâmbi larg. ― Pastorul Fard și el amestecat. Hai să-ți arăt ce ne trebuie. O conduse pe Desdemona pe un coridor lung, lambrisat, printr-o centrală telefonică și Într-un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
de măslin și cum supraviețuise unui incendiu. Reuși să o facă fără să spună nimic peiorativ despre coreligionarii elevelor. De fapt, fetele erau așa de drăguțe și de prietenoase, Încât Desdemona Își amintea cum fusese pe vremea când grecii și turcii se Înțelegeau bine. Cu toate acestea, negrii Încă erau ceva nou pentru yia yia mea. Se șoca făcând diverse descoperiri. ― În palmă, Îl informă ea pe soțul ei, mavros sunt albi ca și noi. Sau: ― Mavros n-au cicatrici, doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
sărută degetele și le duse la fruntea sfântului -, dacă Îl ții pe Miltie teafăr În război, o să-l fac să promită că se duce Înapoi În Bithynios și repară biserica. Privi În sus la Sfântul Hristofor, martirul Asiei Mici. ― Dacă turcii au distrus-o, Miltie o s-o construiască la loc. Dacă n-are nevoie decât de icoane, o să le picteze el. Sfântul Hristofor era un uriaș. Ținea În mână un sceptru și trecea printr-un râu năvalnic. În spinarea lui era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
genocidul și, Într-unul dintre cazuri, Înfățișându-l Într-o fotografie chiar pe patriarhul Athenagoras printre ruinele unei catedrale jefuite. Crima cea mai recentă, care nu apărea În mod special pe evantaiul Desdemonei din acea zi, fusese comisă nu de turci, ci de propriul ei fiu grec, cel care refuza să Îi facă fiicei sale un botez ortodox, cum se cuvine. Felul În care Își făcea vânt Desdemona nu ținea de mișcarea Încheieturii ei Încolo și Încoace; agitația venea de undeva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
cum arde orașul. În haine de casă și sandale, Desdemona Își ținea evantaiul de carton la piept, ferindu-se de spectacolul vieții care se repeta. ― O, Doamne! E ca-n Smirna! Uită-te la mavros! Dau foc la tot, ca turcii! Comparația era greu de respins. În Smirna oamenii Își căraseră mobila pe malul mării; și la televizor, acum, oamenii cărau mobilă. Bărbații scoteau din magazine canapele nou-nouțe. Pe bulevarde navigau frigidere și aragazuri și mașini de spălat vase. Și, exact
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
plină de bărbați care țipau. ― Vasele noastre de război stau aproape de coastă, ca să-i intimideze pe greci, zbiera Jimmy Fioretos. ― Normal că stau aproape de coastă, spunea acum Milton. Ce-ai vrea? Vine junta și-l dă pe Makarios afară. Așa că turcii devin neliniștiți. E o situație instabilă. ― Da, dar să-i ajute pe turci... ― Statele Unite nu-i ajută pe turci, continuă Milton. Pur și simplu nu vor să le scape din mână junta. În 1922, când a ars Smirna, vasele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
-i intimideze pe greci, zbiera Jimmy Fioretos. ― Normal că stau aproape de coastă, spunea acum Milton. Ce-ai vrea? Vine junta și-l dă pe Makarios afară. Așa că turcii devin neliniștiți. E o situație instabilă. ― Da, dar să-i ajute pe turci... ― Statele Unite nu-i ajută pe turci, continuă Milton. Pur și simplu nu vor să le scape din mână junta. În 1922, când a ars Smirna, vasele de război americane au stat nepăsătoare. Cincizeci de ani mai târziu, lângă coasta Ciprului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Fioretos. ― Normal că stau aproape de coastă, spunea acum Milton. Ce-ai vrea? Vine junta și-l dă pe Makarios afară. Așa că turcii devin neliniștiți. E o situație instabilă. ― Da, dar să-i ajute pe turci... ― Statele Unite nu-i ajută pe turci, continuă Milton. Pur și simplu nu vor să le scape din mână junta. În 1922, când a ars Smirna, vasele de război americane au stat nepăsătoare. Cincizeci de ani mai târziu, lângă coasta Ciprului, iarăși n-au făcut nimic. Cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]