311 matches
-
Dar ce faceți aici...? Am crezut că au lăsat lumina aprinsă, nici nu m-am gândit că mai este cineva aici. De ce nu ați plecat? Nu am avut cu ce. Am crezut că vor veni să mă ia, am răspuns îmbufnată. Nu știu unde au dispărut toți... Ei... S-au dus să mănânce și au uitat de mata, mi-a răspuns femeia cea grasă, cu zâmbet blând, care era contabila primăriei. Haideți la mine să mâncați ceva și să vă odihniți, că 45
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
astfel, nemurirea. Când toate deveni-vor doar cenușă Vom sta alături, recitând poeme Și-n cer se va deschide, brusc, o ușă, Prin care Dumnezeu o să ne cheme. 3 iulie 2011 Imaturitate unii oameni se copilăresc își iau jucăriile pleacă îmbufnați se retrag în cochilia lor ascunși de ceilalți în spatele neputinței acolo rumegă idei nervi frustrări dorințe neîndeplinite vise spulberate frica de interacțiune setea de mărire nejustificată în sufletele lor se depune praful ferestrele nu sunt deschise niciodată miroase a viață
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
face să scuipi sânge, să ai spasme, să putrezești la fel de mult și de profund ca plăcerea. Fața mă ustura de parcă fusesem lovit îndeajuns de tare încât să-mi curgă sânge din nas. Arătam și mă simțeam umflat la față și îmbufnat, de parcă aveam un surplus de sânge și prevedeam că o să dau de necaz din cauza asta, și că va trebui să mă duc să îmi las sânge. Și aveam presimțirea asta până și în mâini și în picioare. Am ieșit pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Quinto. Nu știam, și înainte să pot afla de ce, slăbănogul de Oliver a apărut ridicându-și picioarele să nu calce florile, cu gleznele lui de cal îmbrăcate în ciorapi de mătase cu jartiere, și cu gura lui mică și roșie îmbufnată. A tras-o de lângă zid, fără măcar să-mi adreseze cuvântul. Ce naiba avea? Moulton mi-a spus că e gelos. Iar ea zice că trebuie să se mute. Da, Oliver a închiriat vila japonezului ăla. Japonezu’ trebuie să se ducă înapoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
călărie și cizmele acelea greoaie pe care le purta când mergea după șerpi, dintr-o piele groasă și rezistentă pe care nu erau în stare s-o străpungă colții. Pielea ei albă arăta că nu se simțea bine, că e îmbufnată; nu se odihnise și tânjea și suferea, voia să mă pedepsească. Se vedea în cearcănele din jurul ochilor că se pregătește de tărăboi. Părul ei negru de pe cap răspândea dogoarea adunată de la soare, și de-a lungul acelor firișoare care i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
disc roșiatic, strălucitor. Saturn, un disc sclipitor, cu multe inele în jur... Gigel: Dar ce face Saturn cu atâtea inele? ML: Cu ele își menține echilibrul în Cosmos. Gigel (cu importanță): Aha, așa m-am gândit și eu... Radu (ușor îmbufnat): Continuăm ML? ML: Da, da... Gigel: (cu importanță) Sigur că da... Robotul: Jupiter este uriașul Împărăției Soarelui (apare și el pe bolta cerească și rămâne acolo, cu celelalte) Radu: (oprește robotul) Gata! Explicațiile s-au terminat. Acasă!... Gigel (ușor șocat
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
coada măturii... Gigel: ML, dar despre Soare, despre Lună, ce știe Roboțel? ML: Gigele, Gigele, mi-ai dat tot programul peste cap. Gigel: ML, nu știu când o mai pot șterge de acasă. Te rog... ML: Radule, programează Robotul (Radu îmbufnat execută) Robotul: Pământul are o fiică, Luna, numită și Selena. Oare stelele din Împărăția Soarelui sunt invidioase pe Pământ pentru că Soarele i-a dăruit viață: oameni, păsări, animale, plante, flori, ape. Motiv pentru care Pământul nu este vizitat de nicio
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
-i nevoie să punem mâna pe tine ! Te-am recunoscut !" Dar vocea continuă : "Hei, am zis doar că mă joc și eu cu voi: întâi prindeți-mă, pe urmă vedeți dacă mă recunoașteți, pe urmă vorbim și... mai vedem noi." Îmbufnați, copiii alergară, de voie, de nevoie, încotro auziseră vocea. Ba chiar l-au și prins, ca și cum nici nu s-ar fi ostenit să se mai ascundă. "A, e simplu ! Ia să vedem! Așaaaaaa..." spuse primul și întinse mâna să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
chem, În timp ce așterneam salteluțe pentru ele și pentru mine. Au părăsit aparatele fără tragere de inimă, ceea ce era un semn bun; excepția o constituia Naomi, care abia aștepta să-și trântească fundul pe jos și să se holbeze la bine Îmbufnată În loc să-și Încline capul la stânga și să stea așa cât număram până la cinci. Am Început să facem Întinderi pe sunetele melodiei „Tell It Like It Is“, cântată de frumoasa voce lui Aaron Neville, de care nu te mai putea scutura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
În care Îmi petreceam o zi ca artist de succes, când Îmi permiteam să-mi burdușesc frigiderul cu nimic altceva decât cutii de Margarita și Gin Fizz. Dispariția lor Însemna că aveam să mă cufund iarăși În mizerie și lipsuri. Îmbufnată, am tot mutat de colo-colo cutiile de Pina Colada și Harvey Wallbanger care mai rămăseseră pe etajeră, Întrebându-mă de ce magazinele Întrerupeau cu bună știință aprovizionarea cu produse care chiar Îți plăceau și pe care le cumpărai mereu. De exemplu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
Dacă ai parte de un judecător ca lumea, o să te alegi probabil cu o sentință cu suspendare. — Trec eu pe la tine când am isprăvit. — Dar eu... N-am apucat să termin, căci Închisese deja. Ce mojicie. O vreme, am stat Îmbufnată, apoi m-am dus sus și m-am Îmbrăcat. Nu m-am văzut niciodată ca genul de persoană care să invite ofițeri de poliție la masă. „Vă rog, intrați, d-le sergent. Doriți un aperitiv?“ Va trebui să am grijă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
se încheiau în momentul în care Brian termina de mâncat. Brian era adeseori irascibil, uneori furios și, când era foarte supărat (dar acest lucru se întâmpla mai rar), se depărta de Gabriel și nu-i adresa un cuvânt. Aceste separări îmbufnate, rezultate ale firii lui arțăgoase, îl ardeau ca un fier roșu, constituiau un adevărat iad, și totuși nu se putea reține de la asemenea forme de violență. Față de Adam nu se arăta niciodată mânios, simțea, însă, că în relațiile cu fiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
atenția asupra corpului și a familiei - chiar dacă tata, de fiecare dată când mergea la televiziune, vorbea tocmai despre familie. Îl invitau la programe și emisiuni unde se așeza Întotdeauna pe o sofa Între femei foarte machiate, despre care mama spunea Îmbufnată că erau amantele câte unui funcționar - și de fiecare dată când Îl Încadrau În prim-plan ea se emoționa foarte tare. Tati comenta Întotdeauna povești care se Întâmplaseră și care adesea erau foarte urâte, de exemplu cineva care ucisese pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
nu e vorba de timp... Dar ce ar gândi prietenii tăi? Că te Întâlnești cu o tipă burgheză, capitalistă și bătrână. — Burgheză și capitalistă, cu asta sunt de acord - dar nu bătrână! exclamă Aris, adresându-i o privire blândă și Îmbufnată. Ai abia treizeci de ani! O spusese ca și cum la Împlinirea celor treizeci și unu - atât de apropiați - ea ar fi fost terminată. Se așternu tăcerea. Pe șoseaua care mărginea fluviul, coloana de mașini prinse În trafic se pierdea În tunelul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
va vedea pe Elio al meu doar la televizor de aici Înainte. La revedere, doamnă Fioravanti, șopti Kevin, alunecând prin fața ei. Voia să-i mulțumească pentru smoching, dar Antonio nu-i dădu timp. Trecură prin fața ei Într-o clipită - Valentina Îmbufnată, supărată că tatăl nu voise să-și petreacă trei zile singur doar cu ea, Kevin cu obrajii șiroind de lacrimi, Antonio cu umbreluța de hârtie Între dinți și cu o mână În buzunar, zâmbitor. Apoi dispărură În jos pe scări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
pastila. — Păpușa nu vine la cină, Îi spuse În cele din urmă. E cu el. Sublinie cuvintele cu răutate, căci nu era drept ca Emma să se rușineze de mama ei. Nu se poate! exclamă Emma. Olimpia dădu din cap, Îmbufnată. — A sunat Valentina pe la șapte și jumătate. A spus că se Întoarce duminică seara. — De ce nu m-ai anunțat? strigă Emma. — Ce fericită era că rămânea cu tatăl ei, pară Olimpia. Nu cred, protestă Emma. Valentina mi-a trimis un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
cealaltă, a sa, Îi era interzisă. Valentina Îi surâse dintr-o ramă ce părea din argint, rezemată pe televizor. Părul ei castaniu, aceiași ochi strălucitori, ca ai mamei, aceeași gură cu buze cărnoase și Întunecate, dar o expresie complet diferită, Îmbufnată, severă, fără surâs. I-ar fi plăcut să aibă așa o fetiță. Dacă ar fi fost fiica lui, fata aceea ar fi fost foarte fericită. — E vichendul ei, concluzionă Olimpia. Trebăluia prin bucătărie, liniștită că Emma avea să plece cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
și o trase lângă el. Emma Își ascunse fața În cămașă. — Copiii mei, șopti. Sasha făcu să sune cheile mașinii sale. — Să mergem să-i căutăm, spuse. Erau În piața Navona și se plimbau. Cu Valentina la braț, iar Kevin, Îmbufnat, la câțiva pași mai În spate. Îi ducea acolo Întotdeauna În seara de Bobotează. Dar anul acesta nu fuseseră. Nici anul trecut. Antonio Își amintea piața aglomerată, rondul acela de tarabe din jurul insulei ovale, Își amintea acadelele Învelite În plastic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Blonda o ignoră și surâde pierdută, Îndrăgostită, minunată, Înspre Buonocore, În costum de baie - probabil boxer supraelastic, pentru a scoate În evidență coapsele și fesele -, patru pași În fața ei, atletic, bronzat, mândru, pentru că tot ceea ce Încadrează - prosop, copil sașiu, fetiță Îmbufnată, stereo portabil, blondă corpolentă, dotată, nu slabă, epatantă - toate acestea sunt ale lui. Erau ale lui, pentru că le-a pierdut și acum aparțin unei alte vieți. Hipnotizat de surâsul femeii fericite și pierdute, indecent de dezbrăcată, goală toată cu excepția unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
să mă controlez! Și eu am copii, știi, nu? Polly a ieșit din nou din living. Îmi spune și mie cineva ce se petrece? — Polly, taci din gură și du-te sus, a zis Richard. Polly și-a târât picioarele îmbufnată pe lângă Sheba. Sheba era deja pe ultima treaptă. Pe obraji îi curgeau lacrimi. Așa, plângi, curvă perversă, a zis doamna Connolly. — Îmi pare rău, va trebui să... a intervenit Richard. A pus o mână pe brațul doamnei Connolly și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
melancolicul, fiindcă riscam ca ea să aducă În discuție, ca unică alternativă, posibilitatea divorțului, ceea ce presupunea, la schimb, un angajament ferm din partea mea. Nu, mai bine să rămîn din nou singur, Între pereții reci ai garsonierei mele... etc. Tăcerea mea Îmbufnată Își făcu, În cele din urmă, efectul; pentru a mă Împăca, Meluța Începu să-mi descheie nasturii. CÎnd am ieșit din nou În șosea, imediat după intersecție, cineva ne-a făcut semn să oprim. În lumina tulbure a dimineții, amestecată
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
trebuie să coborâm. Ne mai duce puțin pe drumul spre Potsdam, ca să nu ne despărțim. Dar e târziu, a trecut o oră. Îmi spune cu zâmbetul lui ușor malițios: Aseară când m-am întors acasă, le-am găsit pe toate îmbufnate și prost dispuse. Era așa de târziu! Așteaptă să te vadă. În după-amiaza asta să fii aici începând cu ora cinci, te rog. Îți voi face cunoștință cu Cecilia, apoi vom vizita Sans-Souci și împrejurimile Potsdam-ului. În plimbarea asta te
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
citește mișcată și-l comentează consonant, căci autorul Moromeților păstrase ceva din "țărănia" alor săi. În felul unui personaj moromețian, godeanca își scrie temele în câmp, plânge și se roagă să fie lăsată la școală, să devină învățătoare. Refuz patern îmbufnat ca în Moromeții: "Acum de școală ne arde nouă"! Peste ani, la o întrebare a lui Geo Bogza despre modul în care vede natura, ea răspunde așezat: "O iubesc ca pe mine însămi, dar eu fac parte din ea și
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
Întorc asupra ideii de destin din variate motive: unii o combat sau nu manifestă sinceritate când vorbesc despre ea, iar dintre cei interesați se remarcă o grupare ce vorbește cu pietate despre destin, În timp ce alții flirtează cu el sau sunt Îmbufnați. Realitatea destinului nu poate fi explorată decât prin raportare la alte concepte: determinism (destinul include determinismul, dar Îl depășește), la fatalism (nu se poate concepe destinul fără nici o notă de predestinare, dar omul e și predeterminat și liber) și la
ACCEPȚIILE VIEȚII ÎNTRE NOROC ȘI SOARTĂ ÎN PROZA POPULARĂ by Ion –Horia BÎrleanu () [Corola-publishinghouse/Science/772_a_1549]
-
în cotețul de câini mai bine de o săptămână. Dacă stau să mă gândesc, ăsta nu-i un lucru rău. De-aș fi primit-o imediat, e posibil să fi fost tentat să-i expediez cu prima poștă un răspuns îmbufnat sau poate hazliu. Pe când așa, i-am oferit o tăcere care să-i dea de gândit. Poate că ar fi bine să prelungesc tăcerea. Oricum, trebuie să repet întrebarea perfect legitimă pusă de Lizzie: „Ce vreau?“. Ah, de ce oare femeile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]