179 matches
-
fiica verișoarei mele născute Barberis. Tata, Petru Irimescu, era de origine țărănească, fiu de țăran din Preotești, iar rude ale lui locuiau în satul Dolhești. În timp, ei s-au elevat și au devenit slujbași ai statului. Tata era un băietan frumos, cu afaceri bine închegate. Își adunase o brumă de avere. Cu toate diferențele dintre ei, mama și tata s-au întâlnit, s-au împăcat unul cu altul și au trăit foarte bine. - V-ați născut lângă Fălticeni.... - Da, aici
Ion Irimescu “Cine va vrea să mă cunoască să stea de vorbă cu sculpturile mele” by Filip-Lucian Iorga () [Corola-journal/Journalistic/13442_a_14767]
-
teahnă (...), fără să se rușineze un pic măcar, fără să bage-n samă că e fată și nu se cuvine să spuie sau să asculte răspunsurile ce se dau uneori pe șleau, de-a dreptul. Dacă ele nu se sfiesc, băietanii nici atîta”. Reacția vizată e rîsul, perfect motivat: “Și dacă rîde, are de ce, pentru că cimiliturile care se spun la șezători și clăci nici pe departe n-aduc cu cele scrise prin cărți”. După părerea observatorului, culegerile conțin cam un sfert
Ghicitori by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/13598_a_14923]
-
trotuarele de pe-o parte și alta decorate cu trei pisici tolănite la soare, un pechinez și căruciorul lăptarului, care trecea mai tîrziu pentru că era duminică. Lăptarul era îmbrăcat doar în cămașă și avea mînecile suflecate, iar fiul său, un băietan de șaisprezece ani, scotea pe rînd sticle albe și scînteietoare dintr-un coș de sîrmă și le punea în fața fiecărei uși. Cînd ajunse sub fereastra lor, bărbatul își ridică privirea și dădu din cap. Molly zise: - Ieri a intrat să
Doris Lessing - Carnetul auriu () [Corola-journal/Journalistic/5788_a_7113]
-
conferă o și mai mare autenticitate Memoriilor. Astfel, Eugen Ionescu era "urâțel foc, mic, plin de mișcare și nerv... pe atunci veșnic neliniștit, jucăuș ca un copil, poznaș, afurisit". Parcă prin contrast, Emil Botta îi apărea Luciei Demetrius ca "un băietan, ca un înger, înalt, cu părul negru, cu ochi albaștri, alb ca o chiparoasă, sfios și încurcat în mișcări". Alterna tristețea, cu gluma, cu autoironia. Vagabonda întru încredere și îndoială. Adânc a fost în el, până la sfârșitul vieții "sentimentul unui
între bunăcredință și conformism (I) by Al. Săndulescu () [Corola-journal/Journalistic/10888_a_12213]
-
Feteștii, m-am răstit la el. - A, păi mă duc. Ați fost geană. La cât îs de muncit, treceam de pod. Se clătina, într-adevăr. Genul acela de beție interioară, fără semne vizibile. O practică doar cei cu antrenament zilnic. Băietanul cu "Ceresul" era dintre profesioniști. Nici nu apucase să-și termine vorbele, că pistruiata se și strecurase lângă fereastră. El a privit-o lung, apoi s-a întors spre mine. - Ai mozol, bătrâne. Baftă! Fetișcana își așezase pachetul pe banchetă
Mașa by Ioan Lăcustă () [Corola-journal/Imaginative/12431_a_13756]
-
le știe pe dinafară * la marginea drumului spre Nanking un călugăr atât de gras că trei băieți se luptau să-l țină pe picioare praful de la copitele calului meu i-a făcut nor ce povești or fi povestit? * când eram băietan la noi în sat aveam o fântână în care locuia un demon o dată l-am văzut mânca o frunză vine război a zis tata acel demon eu sunt * ostașii camarazii mei au ei un fel cu fetele înfricoșate în satele
Andrei Codrescu – Lu Li and Weng Li by Ioana Ieronim () [Corola-journal/Imaginative/12357_a_13682]
-
în impudicul lor veșmânt de vulgaritate. O jună încă la vârsta școlară se aruncă, despuiată, din apartamentul de la etajul șase al unui medic care nu se afla în ore de consultație. Miraculos, scapă cu viață, părăsind categoria sinucigașilor realizați. Un băietan în ultima clasă de liceu se aruncă de la etajul opt al locuinței profesoarei sale, care-i era și amantă. Și moare. Două fete gemene se spânzură de un copac, în natură. Săptămâna se completează, cea care-i va succede nu
Finis coronat opus by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/9512_a_10837]
-
se legitimează și ca o scriere autoreferențială ce înde-plinea cerința estetică a lui Titu Maiorescu ca operele literare să se termine cu bine, însă, în funcție de perspectiva pe care o abordăm, nu este vorba doar de atât. Autorul îl simpatizează pe "băietanul" autor al avertismentului spumos-umoristic, se solidarizează cu acesta, nu cu "moșneagul" Luca. În limbaj decodat, putem interpreta fragmentul cam așa: "Ai zis-o bine, prietene. Parcă-aș fi zis-o chiar eu!" și în acest punct ar trebui să bifăm
SAT versus ORAȘ () [Corola-journal/Journalistic/7178_a_8503]
-
fost analizat în detaliu, cu cîteva decenii în urmă, de Marieta Pietreanu (în Studii și materiale privitoare la formarea cuvintelor în limba română, ÎI, București, Editura Academiei, 1960); de origine slavă, el e interesant mai ales prin valorile sale augmentative (băietan, puștan, juncan etc.) și prin conotațiile peiorative (în lungan, grăsan, bețivan; bădăran, ghiorlan, modîrlan, țopîrlan), mai apare, popular, în nume proprii de animale (Lupan, Iepuran, Duman; în seria de nume formate de la zilele săptămînii găsim chiar - întîmplătoare asemănare de forma
"Mertan" by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/17485_a_18810]
-
specialitatea pentru care m-ați trimes și pentru că dacă n-aveam încrederea Dv. nu aș fi fost trimes de nimenea." (Ioan Bogdan); "Hasdeu se înțelegea cu adversarul său în atâtea, Odobescu, pentru a trimete în Apus la studii pe un băietan care, din fericire, nu trecuse nici unul din concursurile ce selecționează, adesea, deandoasele." (N. Iorga). îi scria Hasdeu lui N. I. Apostolescu, ultimul dintr-o serie foarte lungă: "aveam o tendință firească de a forma elevi independenți, independenți de mine însumi. Astfel
Hasdeu la o sută de ani de la moarte by Octavian Onea () [Corola-journal/Journalistic/9235_a_10560]
-
I. L. Caragiale și clasa cea nouă) extrage nuanțe abisale din Domnul Goe. În accepția autorului, vocabula Goe nu e un simplu prenume, ci acronimul latinescului ego, amănunt care pledează pentru egocentrismul și egoismul care s-au adunat în sinele mititelui băietan pus pe pozne. De aici încolo, delirul exegetic se declanșează în voie: „Prin nume, Goe își pune pecetea definitivă pe universul banal, meschin în care evoluează și căruia tinde să-i devină centru. Ar mai fi de adăugat aci că
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/4925_a_6250]
-
o sală de clasă a Școlii generale nr. 1 din Măcin, o elevă de liceu - venise în mod special la întâlnirea cu "domnul scriitor" - îmi mărturisește că vrea "să se facă" ziaristă. "Dar pot reuși, dacă nu-s tupeistă?". Un băietan mă iscodește "dacă este periculos să fii ziarist. Am auzit că și la noi sunt bătuți. Sau chiar omorâți". Și multe, multe alte întrebări. Nu cred că erau pregătite de alții. Păreau preocupați de gazetărie, așa cum o înțeleg la anii
Hotarul by Ioan Lăcustă () [Corola-journal/Journalistic/12787_a_14112]
-
conferă o și mai mare autenticitate Memoriilor. Astfel, Eugen Ionescu era ,urâțel foc, mic, plin de mișcare și nerv... pe atunci veșnic neliniștit, jucăuș ca un copil, poznaș, afurisit". Parcă prin contrast, Emil Botta îi apărea Luciei Demetrius ca ,un băietan, ca un înger, înalt, cu părul negru, cu ochi albaștri, alb ca o chiparoasă, sfios și încurcat în mișcări". Alterna tristețea cu gluma, cu autoironia. Vagabonda întru încredere și îndoială. Adânc a fost în el, până la sfârșitul vieții ,sentimentul unui
între bunăcredință și conformism (I) by Al. Săndulescu () [Corola-journal/Journalistic/10908_a_12233]
-
au început femeile să umble fără pălării. Coco Chanel a fost prima femeie din lume care și-a tăiat părul scurt, a inventat costumul sport, bijuteriile false și poșeta care se trecea de pe umăr pe șoldul opus. În anii 1920, „băietanele“ și-au tuns buclele și și-au pus pe cap pălării mici și rotunde, ca niște castroane, care se asortau de minune cu fustele lor scurte, „peste genunchi“. În preajma celui de-al II-lea război mondial erau la mare preț
Agenda2004-40-04-senyational2 () [Corola-journal/Journalistic/282949_a_284278]
-
podețul peste Pruteț și intru în valea Prutului joasă și netedă ca o masă, loc pe care se aflau grădinării și ogoare cu harbuji. Mergeam la niște cunoscuți și rude ale moșului să le cer sfat și hrană. Găsesc doi băietani, aproape flăcăi, stând în colibă și așteptând sfârșitul lumii. Mergând, am observat că haturile erau pline cu apă, intrând din drum între harbuzării mi s-a părut că apa ar veni de undeva și le spun dârlăilor că e așa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
câte un sac pe cap și toți trei am părăsit acea întindere de ape mișcătoare. Când ajungem la Pruteț, podețul din bârne era aproape acoperit, nu a trecut mult și a dispărut sub apă. Am intrat toți în coliba mea, băietanii au curățat locul de paiele umede, au lărgit șanțul de protecție dimprejurul colibei și au adus din poala unei căpițe mai din fund fân uscat și apoi lumea mi s-a părut a fi din nou mai frumoasă. Au văzut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
liber! Priviți, a lui față senină e, Repaos de veci l-a chemat. În recile-mi brațe ce bine i-e, De sarcina lumii scăpat! Priviți, a lui față senină e, Repaos de veci eu i-am dat. PASTORII Să-nmormîntăm băietanul. {EminescuOpVIII 404} [AL] 3-LEA Ici sus, pe culmea senină. [AL] 2-LEA Veghez lângă el. MARIA Veghez lângă el. COR Veghem lângă el. DORUL a Cîntați-i bun rămas! Ș-apoi voi lăsați-l, În codru lăsați-l, Priveghiu-l ține
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
prins Și-n somnul vecinic, somn adânc, Tot ce-am iubit văd întins. DORUL De ați [ști] voi acum ce bine i-e De sarcina vieții scăpat! Priviți că fața senină e, Repaos de veci i-am dat. PĂSTORII Să-nmormîntăm băietanul. [AL] 3-LE PĂSTOR Ici sus, pe culmea senină. [AL] 2-LE PĂSTOR Veghez lângă el. MARIA Veghez lângă el. COR Veghem lângă el. DORUL Cîntați-i" somn ușor" Ș-apoi - despărțire, Priveghiu-n mâhnire Să-l ție codrii vor. Cîntați-i somn
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
oftat. După un timp, în jurul lor s-a strâns o grămadă de oameni: prichindei dezbrăcați care se scobeau în nas și care, dacă Massimo încerca să vadă cum le-ar sta ochelarii lui de soare, o rupeau la fugă țipând; băietani care cereau țigări și voiau să afle totul despre mașina de teren; bărbați cu părul alb, care spuneau că Italia are o mare cultură și, din felul cum apăsau pe cuvântul cultură, îți dădeai seama ce mult le-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
pe spate în fotoliu și chipul i s-a destins. «Ei, domnule Teodorescu, nu mă refer la dumneavoastră, asta e sigur. Căci arătați bine, nimic de zis, însă tânăr nu se mai poate spune că sunteți. Nu, eu vorbesc de băietanul acela, un drac și jumătate, cu părul negru, frumos, numai bucle, care stă în blocul de vizavi, la etajul trei. Totul a început acum două săptămâni. Vă amintiți, era căldura aceea nesuferită, care scotea seara oamenii pe balcoane, deci stăteam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
uriașul lui palton negru. El îi făcuse lui Heshie inițierea pentru bar-mițva și dârdâiam numai la gândul că, într-o bună zi, o să-mi vină și mie rândul. Rămase vreme de mai bine de o oră să se sfătuiască cu băietanul cel sfidător și cu familia aflată la ananghie. Mai bine de-un ceas din timpul lui - au comentat după aceea cu toții, ca și cum numai acest lucru în sine și ar fi trebuit să-l facă pe Heshie să se răzgândească. Abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
ridică pe jumătate în capul oaselor, frecându-și spinarea și ceafa de perete în timp ce-și trăgea picioarele, iar genunchii, îndoindu-se, încadrau figura fălcoasă și roșcovană a lui Milică, un viking, un irlandez, ceva cam pe-acolo... Un băietan zdravăn, trăit la aer curat, marinar la viața lui sau cioban, făcându-și de lucru cu turme de oi pe pășuni alpine. Mereu gata să te binedispună, cam așa a fost de când îl știi, dar uite că de vreo două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
asigurat un loc în dreapta Tatălui, îi spune cu o sclipire amuzată în ochi Mâțu, în timp ce mângâie copilul pe cap. D'apoi ce mă? Ce vină are pruncu că lumea s-o bolunzât? Arată copilului cu gesturi îmbietoare căluțul din lemn. Băietanul privește jucăria cu ochi maturi, serioși, pe fața de copil. O bagă în buzunar indiferent, mai interesat ca nimeni să nu-i ia mâncarea din față. Au uitat pruncii râsul și joaca...Vai de biata lume, murmură Iovuț în timp ce dă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
erau late, doar de câțiva metri, încât vedeam pe maluri tot ce era de văzut. Iată, acolo, la rădăcina unui copac zumzăie un roi de albine. - Stați liniștiți, dacă nu ne agităm, albinele acestea sălbatice nu ne fac nimic, spuse băietanul cel mai mare. - Au și miere? - Desigur, și avem în sat meșteri pricepuți care le fură mierea. Am gustat și eu din ea, e foarte bună, răspunse băiatul. Am trecut cu bine pe lângă albine. Mai încolo, din coroana de ramuri
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
știu eu, am zis. Fumul de la focul nostru se împrăștie în toate părțile și nu dă voie țânțarilor să ne atace. Ei, ce spui, așa-i. - Se vede că sunteți pescar cu experiență! Da, despre asta era vorba, mă aprobă băietanul. Am acostat la locul descris și băieții au început descărcatul calabalâcului nostru. După terminarea acestei operații, am scos și le-am dat băieților ghizi câte o ciocolată, ei ne-au întrebat ce să ne mai aducă după două zile, le-
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]