245 matches
-
în 1978 un sătean din zonă a descoperit întâmplător o altă podoabă ornamentală similară celor găsite în primele două tezaure. În Evul Mediu aici era situat un pod de vamă peste Someș, pod ce se afla în proprietatea mănăstirii (abației) benedictine (romano-catolice) de la Cluj-Mănăștur. Taxele încasate pentru trecerea podului constituiau principala sursă de venit a abației. Denumirea latină și maghiară a localității amintesc și astăzi de acest pod. Prima menționare documentară a satului Apahida este din 1263 cu numele "Apathida". Inițial
Comuna Apahida, Cluj () [Corola-website/Science/299568_a_300897]
-
anii 1260-1300. este clasată pe lista monumentelor istorice din județul Sălaj cu . Este o biserică de piatră, singura biserică fortificata din zonă, a fost construită între anii 1260-1300, în stil romanic. Biserică (actulamente reformată-calvină) a aparținut inițial unei mănăstiri romano-catolice benedictine. Navă dreptunghiulara, flancata în interior de pilaștri masivi, deasupra cărora sunt ridicate pseudo-tribune laterale, practicate în grosimea zidurilor și prevăzute cu nișe în capătul estic. Fațadă vestică este prevăzută cu turn-clopotniță de plan pătrat (la baza) și octogonal (la partea
Biserica reformată din Uileacu Șimleului () [Corola-website/Science/323972_a_325301]
-
este un oraș din districtul Ortenaukreis din landul Baden-Württemberg, Germania. Comunele "Bermersbach", "Reichenbach" și "Schwaibach" aparțin de oraș. Orașul a fost construit în jurul unei mănăstiri benedictine, "opidum"-ul fiind menționat pentru prima oară în 1231, pentru ca mai apoi să devină oraș imperial liber ("Reichsstadt") (1360). Războiul de Treizeci de Ani a distrus o mare parte a orașului, iar Războiul de Nouă Ani (1688-97) l-a distrus
Gengenbach () [Corola-website/Science/309444_a_310773]
-
Regatului longobard, manifestat inclusiv printr-o prosperitate economică. Vechea societate de războinici și supuși s-a transformat într-una bine articulată, cuprinzând proprietari de pământ, artizani, fermieri, negustori etc. Perioada a cunoscut o mare dezvoltare, inclusiv a abațiilor, în special benedictine. După o perioadă inițială ăn care moneda longobardă doar o imita pe cea bizantină, regii din Pavia au dezvoltat o monedă independentă de aur și argint. De asemenea, Ducatul de Benevento, cel mai independent dintre ducate, avea propria sa monedă
Regatul Longobard () [Corola-website/Science/324818_a_326147]
-
locuitorii orașelor mari din apropiere, Köln, Bonn, Düsseldorf și regiunea Ruhr. Din anul 1974 Bad Münstereifel este recunoscut ca o „localitate balneară”. „Academia Kurt Schumacher” (academie politică a partidului SPD) are sediul în oraș. În anul 830, Marquard, abatele abației benedictine din Prüm, a înființat aici o mănăstire numită "Neumünster". Datorită poziției sale geografice, mănăstirea s-a numit, mai târziu, "Münstereifel". În anul 844 au fost aduse în mănăstire moștele matirilor romani Chrysanthus și Daria (+ 268 n.Chr.). În felul acesta
Bad Münstereifel () [Corola-website/Science/309191_a_310520]
-
este o localitate urbană, reședința regiunii administrative Franconia Mijlocie, una din cele șapte regiuni administrative de tip Regierungsbezirk din landul Bavaria (Germania) precum și sediul districtului . În anul 748 a fost fondată o mănăstire benedictină între pârâul Onoldsbach (după el, numele Ansbach a fost derivat mai târziu) și râul Rezat. În 1139 biserica Sf. Ioan (Johannis) a fost menționată pentru prima dată. Într-un document din 1221, localitatea a fost numită oraș pentru prima oară
Ansbach () [Corola-website/Science/304373_a_305702]
-
puterea 4. Cu drag, Șuli [Domnului Pericle Martinescu, Redacția revistei „Vremea“, Strada Carol, nr. 10, București - Bulevardul Domnița Ileana, nr. 5, Constanța]. Note Originalele celor două scrisori, inedite, se află în biblioteca profesorului Nicolae Scurtu din București. 1. Adrian Păunescu - Benedictina osârdie a frazei exemplare. Interviu cu Tașcu Gheorghiu în Sub semnul întrebării. Ediția a 2-a adăugită. [București], Cartea Românească, 1979, p. 277-283. 1a. Vasile Rebreanu și Miron Scorobete - Cu microfonul dincoace și dincolo de Styx. Volumul 2. Cluj-Napoca, Editura Dacia
Întregiri la biografia lui Tașcu Gheorghiu by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/5302_a_6627]
-
este o localitate urbană, reședința regiunii administrative Franconia Mijlocie, una din cele șapte regiuni administrative de tip Regierungsbezirk din landul Bavaria (Germania) precum și sediul districtului . În anul 748 a fost fondată o mănăstire benedictină între pârâul Onoldsbach (după el, numele Ansbach a fost derivat mai târziu) și râul Rezat. În 1139 biserica Sf. Ioan (Johannis) a fost menționată pentru prima dată. Într-un document din 1221, localitatea a fost numită oraș pentru prima oară
Ansbach () [Corola-website/Science/304231_a_305560]
-
un susținător puternic pentru Zbigniew. Cu toate acestea, în conformitate cu Gallus Anonymus, Boleslav a fost iertat de Zbigniew. Nu se știu foarte multe detalii despre moartea lui Zbigniew. Istoricii se referă la un necrolog din 8 iulie 1113, găsit la mănăstirea benedictină din Lubin, despre un anume "Frate Zbigniew", un căulgăr de la Mănăstirea Tyniec.
Zbigniew al Poloniei () [Corola-website/Science/330728_a_332057]
-
Spre deosebire de insula vecină Frauenchiemsee, Krautinsel este nelocuită. Ea este folosită vara ca loc de pășunat pentru vitele fermierilor locali din împrejurimile lacului Chiemsee. La sosirea toamnei, vitele sunt transportate cu vaporul înapoi pe continent. În Evul Mediu, maicile de la mănăstirea benedictină Frauenwörth (Frauenchiemsee) cultivau pe Krautinsel legume și ierburi, de la care este derivat numele acestei insule.
Krautinsel () [Corola-website/Science/327444_a_328773]
-
pentru a inunda fundul văii și a face condițiile de înaintare și mai grele pentru orice atacatori), Cassino era cuiul Liniei Gustav, cea mai puternică linie de apărare ce făcea parte din Linia de Iarnă. Din cauza semnificației istorice a abației benedictine veche de paisprezece secole, în decembrie 1943, comandantul forțelor germane din Italia, feldmareșalul Albert Kesselring, a ordonat unităților germane să nu includă mănăstirea în pozițiile defensive, și a informat Vaticanul și Aliații de acest lucru. Unele avioane de recunoaștere ale
Bătălia de la Monte Cassino () [Corola-website/Science/321929_a_323258]
-
scurtă vreme după încoronare, Ștefan I a început să-și organizeze regatul după modelul monarhiilor din Europa Occidentală . El a fondat o serie de dioceze și cel puțin o arhiepiscopie (cea de la Esztergom). De asemenea, a fost ctitorul unor mănăstiri benedictine și a hotărât ca la fiecare zece sate să fie construită o biserică parohială. Legile emise în timpul domniei sale au vizat adoptarea, chiar forțată, a creștinismului și a stilului de viață creștin. El s-a concentrat asupra protejării căsătoriei creștine și
Regatul Ungariei (1000–1538) () [Corola-website/Science/328221_a_329550]
-
înscrise pe lista monumentelor istorice din județul Cluj elaborată de Ministerul Culturii și Patrimoniului Național din România în anul 2010: Prima menționare documentară a satului Aghireșu este din 1263. În Evul Mediu a fost un sat preponderent maghiar, aparținând Abației Benedictine de la Cluj-Mănăștur. Satul Aghireșu Fabrici are stație de cale ferată, iar în satele Aghireșu, Dorolțu, Leghia și Macău există halte.
Comuna Aghireșu, Cluj () [Corola-website/Science/299566_a_300895]
-
Biserică Sfântă Cruce (), cunoscută ca Le Zitelle, este o biserică romano-catolică din orașul italian Veneția, situată pe insula Giudecca. Ea a făcut parte dintr-o mănăstire benedictina. Locul pe care se află mănăstirea era în trecut unul mlăștinos și nepotrivit pentru o așezare umană. Cele mai vechi referințe datează din secolul al XIV-lea. În 1328, Consiliul Mare a acordat aceste locuri la diferite persoane pentru a
Biserica Sfânta Cruce (Giudecca) () [Corola-website/Science/333372_a_334701]
-
reușit totuși să se îmbogățească prin diverse donații. În 1435, Papa Eugen al IV-lea, patrician venețian, a acordat o indulgenta plenară pentru oricine contribuia la depășirea penuriei, iar câțiva ani mai târziu a fost trecută în jurisdicția mănăstirii abația benedictina Sân Giorgio di Fossano cu dependentele sale, inclusiv Biserică Sân Cipriano din Sarzano (Rovigo). Maicile erau cunoscute mai ales pentru virtutea și moralitatea lor, atât de mult încât în 1434 episcopul de Castello Sân Lorenzo Giustiniani a transferat trei dintre
Biserica Sfânta Cruce (Giudecca) () [Corola-website/Science/333372_a_334701]
-
fost încoronată ca împărăteasă, primind odată cu Henric coroana imperială din mâinile papei Benedict al VIII-lea. Pe parcursul domniei, ea a suferit de o gravă boală, drept pentru care a depus jurămîntul ca, în cazul recâștigării sănătății, să întemeieze o mănăstire benedictină de călugărițe la Kassel. La însănătoșire, ea și-a ținut cuvântul și au început lucrările de edificare a mănăstirii; cu toate acestea, Henric a murit în 1024, înainte ca șlucrarea să fie finalizată. După moartea lui Henric, Cunigunda a fost
Cunigunda de Luxemburg () [Corola-website/Science/328681_a_330010]
-
fost săracă, ca urmare a enormelor avuții acordate de către ea și de Henric pentru scopuri caritabile. În 1025, la exact un an după moartea soțului ei, Cunigunda s-a retras la abația Kaufungen, din Hessa, unde a intrat în mănăstirea benedictină întemeiată chiar de ea. La momentul intrării în mănăstire, ea a oferit o relicvă din Sfânta Cruce, s-a lepădat de însemnele regale și a urmat traiul călugăresc. Astfel a rămas în mănăstire, îndeplinind munci caritabile, îngrijind pe cei bolnavi
Cunigunda de Luxemburg () [Corola-website/Science/328681_a_330010]
-
încercări. La nordul comunei, vameș la Poarta Someșului din Strâmturile Țicăului, stă de milenii satul Cheud, cu Cetatea Cheudului, cu originea ei care se pierde în vremurile îndepărtate ale dacilor liberi, soarta ei influențînd soarta satului și satelor comunei. Biserica benedictină, despre care se spune că ar fi fost construită de o mână de călugări ai ordinului Sfântului Benedict prin sec. XI-lea, cu drepturile uzurpate ulterior de către anumiți nobili laici pentru a fi folosită ca punct vamal al plutelor care
Comuna Năpradea, Sălaj () [Corola-website/Science/310743_a_312072]
-
Évangéliste și Saint Jean-Baptiste. Dintre parohii, primele două țineau de protopopiatul de Fleurus, iar celelalte de protopopiatul de Gembloux. În 1559, se înființează nouă eparhie la Namur, iar Saint Aubain devine catedrală episcopala. Aici au existat și două mari mănăstiri benedictine de maici, " La Paix de Notre Dame", înființată în 1613, și una la Sart, înființată în 1198. Amândouă au fost distruse în secolul al XVIII-lea. Au existat și două mănăstiri din secolul al XIII-lea, una de cruciați, alta
Namur () [Corola-website/Science/298450_a_299779]
-
locală, ca și celelalte banate ale regatului Ungar, ce se înșirau de-a lungul hotarelor sudice ale acestuia. Pentru a converti bănățenii, români și sârbi, la catolicism, regii maghiari favorizează la Cenad (pe atunci "Morisena", poate „Mureșana”) ridicarea unei mânăstiri benedictine. În regiunea Dunării de Jos, unde condițiile de locuire erau prielnice, populația era numeroasă și comerțul înfloritor. Conform cronicii lui Nestor, cronicar rus din secolul XII, cneazul de Kiev, chemat de bizantini să lupte împotriva bulgarilor, a descoperit în acele
Formarea statelor medievale românești () [Corola-website/Science/306373_a_307702]
-
o suprafață de 0,48 km², din care aproximativ 0,38 km² sunt dedicate zonelor verzi. Călugării benedictini au trăit pe această insulă începând cel puțin din secolul al VIII-lea și pentru aproape cinci sute de ani. Prima clădire benedictina a fost construită între 764 și 804 de călugării refugiați acolo după ce au fost alungați de franci din Mănăstirea Sânto Stefano din Altino. Călugării benedictini s-au mutat apoi la Abația Sant'Ilario din apropiere de Malcontenta lăsând astfel pe
San Servolo () [Corola-website/Science/333516_a_334845]
-
Stefano din Altino. Călugării benedictini s-au mutat apoi la Abația Sant'Ilario din apropiere de Malcontenta lăsând astfel pe insula un ospiciu pentru frații mai în vârstă. Reînvierea vieții monahale a avut loc în anul 1109 odată cu sosirea călugăritelor benedictine care au rămas acolo până la sfârșitul secolului al XVII-lea. Călugăritele proveneau de la mânăstirile Sfinților Leon și Basso de pe insulă Malamocco, care fuseseră distruse de un cutremur. În 1615, din cauza degradării clădirilor și a condițiilor neigienice de pe insulă, călugăritele au
San Servolo () [Corola-website/Science/333516_a_334845]
-
clădirilor și a condițiilor neigienice de pe insulă, călugăritele au fost transferate în orașul Veneția, iar spațiile mânăstirești au fost folosite ca depozite pentru cereale, iar în 1630 ca spațiu pentru victimele ciumei. În 1647, insula a fost folosită de călugăritele benedictine, dominicane și franciscane care au fugit de invazia turcă din insula Cretă și au rămas acolo până în 1716, cănd mănăstirea a fost închisă. La începutul secolului al XVIII-lea, Senatul Republicii Venețiene a desemnat ca loc pentru un nou spital
San Servolo () [Corola-website/Science/333516_a_334845]
-
Coroana României", din anul 1939 devenind senator de drept în Senatul României. În perioada dintre cele două războaie mondiale, activitatea de pastorație cunoaște o revigorare, progrese deosebite înregistrându-se pe linia pastoralei tineretului, o dată cu venirea, în anul 1927, a surorilor benedictine Sfânta Lioba, sosite din Freiburg. Tot în această perioadă, pelerinajele la cele două sanctuare mariane din Dieceză - Maria-Radna și Maria-Ciclova - cunosc o amploare deosebită. Episcopul Augustin Pacha a participat la consacrarea ca episcop a PS Áron Márton - Episcop de Alba
Augustin Pacha () [Corola-website/Science/303643_a_304972]
-
alte religii (30%). Arhiepiscopatul din Köln există din anul 313, iar domul reprezintă un adevărat semn distinctiv al orașului. Domul din Köln a fost înscris în anul 1996 pe lista patrimoniului cultural mondial UNESCO. Până la terminarea construcției domului, biserica mănăstirii benedictine "Groß St. Martin" domina silueta orașului. Semnificația religiei în istoria Kölnului reiese și din stema orașului: cele trei coroane ale Sfinților Regi Magi și 11 lacrimi ale Sfintei Ursula și ale însoțitoarelor sale, care - conform tradiției - au suferit martiriul la
Köln () [Corola-website/Science/298863_a_300192]