7,377 matches
-
Să-ți șterg lacrima din suflet,Să-mi zâmbești și să te-mpac?Cum s-alung tristețea careStinge ochii tăi frumoși,Să le dau iar vis de aur,Să-i fac vii și luminoși?Ce-aș putea eu face, oareCe cărări de dor s-apuc,Cum să te sărut pe suflet-Zâmbetul să-ți readuc?De-aș cunoaște ce te doareși de ce ești supărată,Ți-aș da inima din mineși iubirea lumii. Toată!... XVI. GÂND HIBERNAL, de Nicolaie Dincă , publicat în Ediția
NICOLAIE DINCĂ by http://confluente.ro/articole/nicolaie_dinc%C4%83/canal [Corola-blog/BlogPost/384822_a_386151]
-
doareși de ce ești supărată,Ți-aș da inima din mineși iubirea lumii. Toată!... XVI. GÂND HIBERNAL, de Nicolaie Dincă , publicat în Ediția nr. 2207 din 15 ianuarie 2017. GÂND HIBERNAL de Nicolaie Tony DINCĂ Iarna asta mașteră și rece, Mi-a-nghețat cărările spre tine; Zid de ger a pus, să nu pot trece, Și furtuni polare de suspine. Mi-am ascuns tot sufletul sub pleoape Și cu mintea sfredelesc nămeții Să te țin, iubirea mea, aproape, Să te-alint cu roua dimineții
NICOLAIE DINCĂ by http://confluente.ro/articole/nicolaie_dinc%C4%83/canal [Corola-blog/BlogPost/384822_a_386151]
-
noi și Cerul, Dacă vom rămâne împreună. Nu mi-e teamă, nu mă pierd cu firea; Chiar dacă înghețul mă rănește, Iarna asta nu-mi va lua iubirea, ... Citește mai mult GÂND HIBERNALde Nicolaie Tony DINCĂIarna asta mașteră și rece,Mi-a-nghețat cărările spre tine; Zid de ger a pus, să nu pot trece,Și furtuni polare de suspine.Mi-am ascuns tot sufletul sub pleoapeși cu mintea sfredelesc nămețiiSă te țin, iubirea mea, aproape,Să te-alint cu roua dimineții.Cu suflarea
NICOLAIE DINCĂ by http://confluente.ro/articole/nicolaie_dinc%C4%83/canal [Corola-blog/BlogPost/384822_a_386151]
-
Cât de mult am iubit-o!... - ca un fanatic; Mi-a luat ani de zile să pot să-mi revin. O păstrez și acum ascunsă în mine Și sunt așa sigur că tot o iubesc Iar când pleca-voi pe cărări celestine, ... Citește mai mult PRIMA DRAGOSTEde NicolaieTony DINCĂCând tânăr eram, mă mințeam că sunt veșnic,Mă gândeam că trăiesc cât Matusalem;Abia când suflă Doamna-n negru în sfeștnic,Vedem cât de mici, de nevolnici suntem.Ani mulți am crezut
NICOLAIE DINCĂ by http://confluente.ro/articole/nicolaie_dinc%C4%83/canal [Corola-blog/BlogPost/384822_a_386151]
-
zâmbet divin...Cât de mult am iubit-o!... - ca un fanatic;Mi-a luat ani de zile să pot să-mi revin.O păstrez și acum ascunsă în mineși sunt așa sigur că tot o iubescIar când pleca-voi pe cărări celestine,... XXV. GELOZIA PEȘTILOR, de Nicolaie Dincă , publicat în Ediția nr. 2136 din 05 noiembrie 2016. GELOZIA PEȘTILOR de Nicolaie DINCĂ Motto: „Cine crede tot ce-i spui este vai de capul lui!” Se zvonise printre trestii, Cum și-n
NICOLAIE DINCĂ by http://confluente.ro/articole/nicolaie_dinc%C4%83/canal [Corola-blog/BlogPost/384822_a_386151]
-
nebune Ce s-au pierdut cândva, în zări întunecate Și au rămas în suspendarea clipei fără nume. Plutesc ades în noapte, fără o țintă-anume Doar prinsă-n bucuria haloului discret Și culegând mireasma trăirilor postume Descopăr, fascinată, al timpului secret. Cărările ascunse, doar mie mi se-arată Căci, hoinărind prin stele, pe mine m-am găsit Și îmi privesc în față telurica mea soartă Râzând, știind că-n stele va fi al meu sfârșit. Referință Bibliografică: GENEZĂ / Mihaela Alexandra Rașcu : Confluențe
GENEZĂ de MIHAELA ALEXANDRA RAŞCU în ediţia nr. 1473 din 12 ianuarie 2015 by http://confluente.ro/mihaela_alexandra_rascu_1421053293.html [Corola-blog/BlogPost/377071_a_378400]
-
uneori și ele pier. Rog ploaia ce mă udă, să ierte ce-am greșit, Păcatul căruia întâmplător m-am zămislit, Rog ploaia să renască-n mine râuri de iubire, Câmpii întinse, vise pure, călduroasa fericire. Mai am un gând, pe cărări deșarte, rătăcit, Să înțeleg firul ierbii și apa rece de izvor, Cărora necondiționat, mereu m-am spovedit, Cu inima deschisă și cuprins mereu de dor. Referință Bibliografică: SPOVEDANIE / Dan Ioan Groza : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1993, Anul VI
SPOVEDANIE de DAN IOAN GROZA în ediţia nr. 1993 din 15 iunie 2016 by http://confluente.ro/dan_ioan_groza_1465974303.html [Corola-blog/BlogPost/369981_a_371310]
-
se putea trece cu piciorul. Diferența de nivel de la apa fiordului și cea a ultimului lac era de vreo șase metri. Pe malul celălalt al lacurilor, la capătul barajului, se întindea o colină cu o perdea de conifere, iar o cărare șerpuia în pantă ascendentă printre molizi. M-am aventurat singur spre necunoscut. Nu mai era țipenie de om prin apropiere. Cărarea era cam umedă de la topirea zăpezii, riscam să-mi murdăresc cu noroi încălțămintea dar acesta era un lucru minor
PUNTI PESTE VREMURI de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1440 din 10 decembrie 2014 by http://confluente.ro/stan_virgil_1418198183.html [Corola-blog/BlogPost/363272_a_364601]
-
Pe malul celălalt al lacurilor, la capătul barajului, se întindea o colină cu o perdea de conifere, iar o cărare șerpuia în pantă ascendentă printre molizi. M-am aventurat singur spre necunoscut. Nu mai era țipenie de om prin apropiere. Cărarea era cam umedă de la topirea zăpezii, riscam să-mi murdăresc cu noroi încălțămintea dar acesta era un lucru minor care nu mă putea împiedica să explorez acest teren necunoscut. La un moment dat am ajuns la capătul cărării obosit din cauza
PUNTI PESTE VREMURI de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1440 din 10 decembrie 2014 by http://confluente.ro/stan_virgil_1418198183.html [Corola-blog/BlogPost/363272_a_364601]
-
prin apropiere. Cărarea era cam umedă de la topirea zăpezii, riscam să-mi murdăresc cu noroi încălțămintea dar acesta era un lucru minor care nu mă putea împiedica să explorez acest teren necunoscut. La un moment dat am ajuns la capătul cărării obosit din cauza urcușului și al vârstei (să nu uităm că aveam 68 ani), deasupra unui promontoriu de unde se întindea o panoramă de domeniul fantasticului. În zare se vedea poarta spre Oceanul Atlantic, apoi spre Polul Nord. Pe malul celălalt munți înzăpeziți, iar
PUNTI PESTE VREMURI de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1440 din 10 decembrie 2014 by http://confluente.ro/stan_virgil_1418198183.html [Corola-blog/BlogPost/363272_a_364601]
-
ei, dar erau pe cealaltă parte a înălțimii pe care mă aflam. Cercetând minuțios promontoriul, am descoperit că printre pomi exista o cărăruie marcată cu stinghii din lemn de brad, vopsite la partea superioară cu roșu. Însemna că era o cărare marcată, așa că ținându-mă de crengile copacilor, am început coborâșul spre o zonă necunoscută. După mai multe peripeții, alunecări, murdărit de haine și mai ales de încălțăminte, am ajuns în sfârșit într-un fel de șosea pietruită ce cobora de la
PUNTI PESTE VREMURI de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1440 din 10 decembrie 2014 by http://confluente.ro/stan_virgil_1418198183.html [Corola-blog/BlogPost/363272_a_364601]
-
ei vâltoare, Am răsădit iubitului, în zi senină, Un strat de lăcrămioare Lângă portița din grădină. Astăzi, când vă privesc cu nostalgie Plăpânzii stropi de mici mărgăritare, Simt că-mi redați parfumul dulce-al tinereții Și-n taină-mi luminați cărarea vieții. (Floarea Cărbune) Referință Bibliografică: Lăcrămioare / Floarea Cărbune : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1930, Anul VI, 13 aprilie 2016. Drepturi de Autor: Copyright © 2016 Floarea Cărbune : Toate Drepturile Rezervate. Utilizarea integrală sau parțială a articolului publicat este permisă numai
LĂCRĂMIOARE de FLOAREA CĂRBUNE în ediţia nr. 1930 din 13 aprilie 2016 by http://confluente.ro/floarea_carbune_1460505400.html [Corola-blog/BlogPost/368951_a_370280]
-
Culoare din albastrul ochilor tăi a folosit zugravul; Sorb ceaiul și gândul sfielnic se-ntrebă: pe care parte a sorbit și gura ta, atunci, când împărțeam și măr, și vin, și cer, și stele - pe din două... Amintirile verii Pe cărări bătute rareori, în opreliști tainice, frunza mai păstrează amintirile verii și urmele pașilor grăbiți spre întâmplări tulburătoare. În fâlfâiri domoale, gânduri nerostite îmbrățișează nemărginirea. Peste semeția muntelui, tăcută se rostogolește luna, străjuind pădurea bătrână. E vremea rotirii cocoșului de munte
POEME de VERONICA OŞORHEIAN în ediţia nr. 190 din 09 iulie 2011 by http://confluente.ro/Poeme_0_1.html [Corola-blog/BlogPost/344352_a_345681]
-
fiindcă până la urmă, o poezie este mai expresivă decât o mie de cuvinte spuse altfel. De aceea, prin volumul „Exerciții de înviere”, autorul ni se oferă drept călăuză în descoperirea și acoperirea misterelor pe care le întâlnim de-a lungul cărării vieții, a temelor fundamentale ce stau la granița dintre lumină și întuneric, viață și moarte. „Foamea de unu” „Foamea de unu a intrat în lume/ din nou,/ ceea ce n-am văzut/ aceea am cunoscut/ lumea murea și învia/ într-o
FILOZOFIA LIMBAJULUI LIRIC A „EXERCIŢIILOR DE ÎNVIERE” de OCTAVIAN CURPAŞ în ediţia nr. 821 din 31 martie 2013 by http://confluente.ro/Octavian_curpas_filozofia_l_octavian_curpas_1364712457.html [Corola-blog/BlogPost/345502_a_346831]
-
liniștii să vină și va veni! Spune-i stării să cânte și va cântă, Timpului să se mlădieze în secunde de lumină și o va face, Ierbii să-ți crească spicul speranței și o va face, Drumului să curgă pe cărările fericirii și o va face, Nopții să aprindă stelele eliberării de orice tulbure încercare și se va conforma... Așa că ridică capul, prietene, și hai să privim răsăritul unei noi stări, bucurii sau numai zile și vor cântă toate păsările și
ÎN CÂMP de LIA ZIDARU în ediţia nr. 891 din 09 iunie 2013 by http://confluente.ro/In_camp_lia_vana_1370802929.html [Corola-blog/BlogPost/346276_a_347605]
-
întors la munca sa, iar eu am rămas așteptând să prind primul meu pește, lucru ce nu s-a întâmplat defel! Plictisit și dezamăgit de faptul că niciun pește nu m-a băgat în seamă, m-am întors supărat pe cărarea de deasupra malului, cu undița pe spinare și cutia cu râme în mână, când un șarpe de apă mi-a tăiat calea, fugind disperat spre lac. M-am speriat așa de tare, încât am rupt-o la fugă spre locul
DULCE COPILĂRIE . (DIN CICLUL AMINTIRI ALE COPILĂRIEI ) de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1093 din 28 decembrie 2013 by http://confluente.ro/Dulce_copilarie_din_ciclul_stan_virgil_1388224489.html [Corola-blog/BlogPost/353350_a_354679]
-
a tăiat calea, fugind disperat spre lac. M-am speriat așa de tare, încât am rupt-o la fugă spre locul unde trebăluiau părinții mei, țipând din răsputeri: „Șarpele! Șarpele!” Undița și cutia cu râme au rămas abandonate undeva, pe cărare. Tata a râs de spaima mea și mi-a spus că, mai bine să am grija oilor, ca să nu se îndepărteze prea mult de căruță. Soarele bătea cu putere pe capul meu, așa că mi s-a făcut o poftă teribilă
DULCE COPILĂRIE . (DIN CICLUL AMINTIRI ALE COPILĂRIEI ) de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1093 din 28 decembrie 2013 by http://confluente.ro/Dulce_copilarie_din_ciclul_stan_virgil_1388224489.html [Corola-blog/BlogPost/353350_a_354679]
-
roagă La zeii ce suflet i-au dat Să traverseze în pace pădurea Cu sufletul deschis, neîntinat. E început de drum sau început de Lume Palatul iernii de cleștar? Oare, copacii i-s prieteni sau martori înghețați Ce-i însoțesc cărarea spre Înalt? Zăpadă pură, alb-albastră O-nvăluie-n lumină de hermină Și calea din pădure prinde viață Scăldată-n frumusețea ei divină. Din rouă târzie și raze de soare E plămădită albastra ninsoare, Pădurea, în sine, întreagă-i o floare Și-n
SIBYLLA de FLOAREA CĂRBUNE în ediţia nr. 1183 din 28 martie 2014 by http://confluente.ro/Floarea_carbune_1396028722.html [Corola-blog/BlogPost/353552_a_354881]
-
dezvoltând într-o reală sinestezie, versuri care vorbesc despre sentimente contradictorii: „Cu iubita alături, având o vină Că iubim aerul cu iz de sulfină, A început să plouă dinspre cer Spre marea cea mare De ne-am rătăcit și nicio cărare Nu m-a dus spre vis Și artă ... La picioarele noastre zăceau Un albatros ucis Și o barcă având carena spartă.”pg.56 Cu poemele sale, autorul explorează lumea adâncurilor: „Într-o noapte am uitat caietul cu poezii pe-un
GLASUL MĂRII ÎNŢELES DOAR DE SUFLETUL SENSIBIL, CRONICĂ DE ELENA BUŢU de AL FLORIN ŢENE în ediţia nr. 831 din 10 aprilie 2013 by http://confluente.ro/Glasul_marii_inteles_doar_d_al_florin_tene_1365581907.html [Corola-blog/BlogPost/345813_a_347142]
-
ca fiind "vrednici"prin noi înșine și nu prin sfințenia lui Iisus Hristos; ori când primim împărtășania fără a o raporta la întreaga viață ca rațiune a ei, și, de asemenea, ca putere a transformării vieții, că intrarea inevitabilă pe "cărarea cea îngustă"a nevoinței și a strădaniei. A realiza aceasta, nu doar cu mintea noastră ci cu întreaga noastră ființă, a ajunge la pocăință - care ne deschide ușile împărăției - acestea reprezintă adevăratul sens și cuprins al pregătirii noastre pentru Sfânta
SEMNAL EDITORIAL ŞI PUBLICISTIC... de STELIAN GOMBOŞ în ediţia nr. 201 din 20 iulie 2011 by http://confluente.ro/Semnal_editorial_si_publicistic_0.html [Corola-blog/BlogPost/366664_a_367993]
-
foarte aproape de locul vizitat. Peisajele din jurul apei, atât de sălbatice și minunate parcă îi proiecta pe tărâmul minunat al poveștilor, încât aveau senzația că pășesc pe urmele lui Hänsel și Gretel iar în clipa următoare le va apare, instantaneu, pe cărarea spre pădurea Albei ca zăpada cu cei șapte pitici, din tufișuri, o vrăjitoare. Nu departe de biserică, în malul Oltului, au observat o gură de tunel. - Uite o intrare. Hai să intrăm, să vedem ce reprezintă, spuse Roland. Tinerii au
FRAGMENT DE ROMAN de CORNELIA PĂUN în ediţia nr. 2040 din 01 august 2016 by http://confluente.ro/cornelia_paun_1470006193.html [Corola-blog/BlogPost/382539_a_383868]
-
Ce-a zămislit în lucruri statornice natura, a copiat poezia, pictura și sculptura și preschimbând frumosul, în muzică și arte, l-au rafinat ca formă și au numit-o carte. Dar peste toate astea, a lumii devenire, cu lunga ei cărare și-n viitor menire, au luat porunca sfântă, în suflet să o poarte, au scris-o în versete și au numit-o Carte. *** Ciclul "Era să fiu poet" Referință Bibliografică: ... și au numit-o Carte / Ovidiu Oana Pârâu : Confluențe Literare
... ŞI AU NUMIT-O CARTE de OVIDIU OANA PÂRÂU în ediţia nr. 1416 din 16 noiembrie 2014 by http://confluente.ro/ovidiu_oana_parau_1416131197.html [Corola-blog/BlogPost/358535_a_359864]
-
afla aproape de nucii din partea cealaltă a viei, cam la două sute de metri depărtare de casă. Mă deplasam la el să mănânc și să culeg cireșe pentru dulceața ori gemul pe care mama spunea că intenționa să le prepare. Mergeam pe cărarea de lângă gardul lung, de hotar, din care nici nu se mai vedeau sârmele, bine întinse de tata, din cauza tulpinilor de pomi fructiferi de toate soiurile, cu gândul departe și cu ochii după stolurile de grauri ce păreau că planează chiar
GÂNDURI ŞI AMINTIRI IZVORÂTE DIN DORUL DE CASĂ de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 1338 din 30 august 2014 by http://confluente.ro/marian_malciu_1409419962.html [Corola-blog/BlogPost/370281_a_371610]
-
apoi mitropolit al Bucovinei. Se vede treaba că tată-său gândea că Mihai, stând în casă cu un franțuz, s-ar fi deprins să vorbească, fără să vrea, în această limbă. Blanchin era însă un bețiv, venea acasă pe două cărări și făcea gălăgie, certându-se mai mereu cu nevasta. Afară de aceasta, odaia în care locuia Eminescu era nesănătoasă și din această cauză băiatul a căpătat o boală de urechi pe care o va continua și la Viena. Începând cu 16
EMINESCU ŞCOLAR LA CERNĂUŢI de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1982 din 04 iunie 2016 by http://confluente.ro/ion_ionescu_bucovu_1465021241.html [Corola-blog/BlogPost/378297_a_379626]
-
amintesc... Te-am cunoscut acolo În grădina fermecată Plină de bunătate și dragoste, Când împleteam amândoi Cununi de stele Așezându-le tăcuți Pe frunțile îngerilor Și sărutâdu-le aura Iar ei, în taină, Ne-au dăruit binecuvâtarea... Am plecat înlănțuiți Pe cărări de flori Sorbind nectar din cupele lor Și jurându-ne veșnicia iubirii Trăind în credință, mereu alături Sub arc de curcubeu Pe drum de lumină Din dragoste croit Și alungând pe veci singurătatea... Săndica încerca să se gândesca la semnificația
CUMPANA VIETII de STAN VIRGIL în ediţia nr. 255 din 12 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Cumpana_vietii.html [Corola-blog/BlogPost/352647_a_353976]