217 matches
-
Hannibal se baza pe faptul că ocuparea Italiei de către români era un fenimen recent și efemer. Sicilia s-a revoltat și multe răscoale au izbucnit în Sardinia. Consiliile municipale senatele indigene se aflau de partea Romei, forțele populare militau pentru cartaginezi. Hannibal a declanșat o expediție militară spre Italia. O armată consulară îl aștepta la nord de Massilia, iar alta se concentra în Sicilia în vederea unei noi și decisive ofensive întreprinse în Africa. Totuși excepționalul strateg militar, Hannibal, a dejucat planurile
Republica Romană () [Corola-website/Science/299366_a_300695]
-
s-a dat drept eliberatorul Italiei. Românii au încercat să-l oprească în câmpia Padului, pe când un alt corp expediționar român a fost expediat în Hispania, spre a-l combate pe Hasdrubal, fratele acestuia. În Ticinus și Bătălia de la Trebia , cartaginezii și aliații lor au înfrânt armatele consulare române, comandate de Cornelius Scipio și Sempronius Longus. A trecut Padul și a invadat Etruria, unde îl așteptau 4 legiuni și forțe auxiliare de 30 000 de militari români, aflate sub comanda consulului
Republica Romană () [Corola-website/Science/299366_a_300695]
-
cavaleriei sale, si decise să amorseze ofensiva. Hannibal constietiza că forțele sale nu erau capabile să conducă un asediu asupra Romei și dorea doar să o izoleze de bazele ei italice. Astfel, și alți aliați meridionali au trecut de partea cartaginezilor. Mulți aliați precum bruttienii, lucanienii și samniții, Capua, au trecut de partea lui Hannibal. A încheiat cu acestă în 215 î.Hr. un tratat care prevedea împărțirea Italiei între Capua și Cartagina, după lichidarea puterii române. În 214 î.Hr., s-a
Republica Romană () [Corola-website/Science/299366_a_300695]
-
au practicat războiul de uzură, pe termen lung fiind prielnic. Efectivele ajung la 25 de legiuni, utilizate să apere cetățile litorale și din interior și să-l supravegheze pe Filip V al Macedoniei care l-ar putea sprijini pe Hannibal.Cartaginezii au debarcat în Saridinia și în Sicilia, au ocupat Tarentul și au învins trupele române din Hispania. Simultan, începuse un conflict dintre Romă și Macedonia care durase până în 205 î.Hr. În 212 românii au ocupat Capua, iar Claudius Marcellus a
Republica Romană () [Corola-website/Science/299366_a_300695]
-
semnificat bătălia supremă, care a decis destinul cărui va face legea în Mediterana. Răsplată victoriei-nu doar Italia și Africa, ci întreg glob pământesc. Hannibal a organizat o linie de bătaie în care se amestecau mercenari italici, o elită formată din cartaginezi și 80 de elefanți. Scipio deviază elefanții spre flancuri, unde destabilizează o cavalerie punica slabă. După o sângeroasă ciocnire dintre cele două infanterii, Scipio atacă pe centru și pe flancuri. În cele din urmă, șarja cavaleriei romano-numide, comandata de Laelius
Republica Romană () [Corola-website/Science/299366_a_300695]
-
slabă. După o sângeroasă ciocnire dintre cele două infanterii, Scipio atacă pe centru și pe flancuri. În cele din urmă, șarja cavaleriei romano-numide, comandata de Laelius și de Masinissa, a hotărât soarta bătăliei-armata lui Hannibal este măcelărita. În 201 î.Hr., cartaginezii sunt siliți să accepte o pace umilitoare-pierd Hispania și posesiunile exterioare Africii, predau flotă Romei, cu excepția a 10 vase, plătesc tribut și indemnizații de război (10000 de talanți în 10 ani), să aibă acordul Romei pentru orice inițiativă diplomatică sau
Republica Romană () [Corola-website/Science/299366_a_300695]
-
armata cartagineza. Însă românii nu l-au lăsat să formeze un puternic stat numido-punic. Tot în același an, Cartagina a plătit ultima livrare de indemnizație de război impusă din 201 î.Hr. S-a trecut la o reînarmare a statului punic. Cartaginezii au atacat Numidia, declanșând un pretext pentru români pentru a declara un război Cartaginei, invocându-se încălcarea legii din 201 î.Hr. Mulți senatori se pronunțau în favoarea unui nou război punic, destinat să lichdeze Cartagina, iar Cato afirmă distrugerea ei. Din
Republica Romană () [Corola-website/Science/299366_a_300695]
-
î.Hr. Mulți senatori se pronunțau în favoarea unui nou război punic, destinat să lichdeze Cartagina, iar Cato afirmă distrugerea ei. Din 149 până în 147 î.Hr., operațiunile militare au fost comandate de Scipio Aemilianus. Conditile impuse erau dure-capitularea, distrugerea orașului, mutarea populației. Cartaginezii s-au revoltat și rezista asediului român multe luni. A urmat lupte de stradă, angajate pentru o singura casă, durând 8 zile. 50000 de locuitori au fost vânduți că sclavi, orașul a fost brutal incendiat, solul sau a fost blestemat
Republica Romană () [Corola-website/Science/299366_a_300695]
-
de-a lungul coastei Mediteranei. Include orașele Torremolinos, Benalmádena, Fuengirola, Mijas, Marbella, San Pedro de Alcántara, Vélez-Málaga, Nerja, Torrox, Puerto Banús și Estepona. Așezările din regiune datează din epoca bronzului, aceasta aparținând alternativ de numeroase popoare și culturi, precum fenicienii, cartaginezii, romanii, vandalii, vizigoții și maurii, înainte de "Reconquista". Formată inițial din sate pescărești, zona a intrat în circuitul turistic internațional odată cu anii 1950, devenind o destinație populară printre turiștii străini, atât pentru plajele sale, cât și pentru cultura sa. Zona este
Costa del Sol () [Corola-website/Science/303628_a_304957]
-
volume, începută în jurul anului 100 și păstrată fragmentar (circa 1/2 din lucrarea inițială ), reface, de pe poziții filoromane, istoria Cetății Eterne de la începuturile mitice până în secolul al II-lea, tratând și istoria popoarelor cucerite, în ordinea subjugării lor (samniți, gali, cartaginezi, macedoneni etc). Cartea a 23-a, considerată pierdută, prezența războaiele daco-romane. Abordînd criteriul etnografic în abordarea prezentării evenimentelor, Appianus este totodată adeptul unui stil sobru, influențat de mijloacele de expresie specifice celei de-a doua sofistici, curent retoric dominant în
Appian () [Corola-website/Science/317951_a_319280]
-
considerat nu El însuși, ci fratele acestuia. Pe o inscripție din Karatepe din Cilicia zeul El este numit și Baal Shamem, „Stăpânul Cerului” Exista o identitate și între El și Baal Haman atât la Ugarit cât și la fenicieni și cartaginezi. Textele cuneiforme descoperite în arhiva de la Ras Shamra, anticul Ugarit, descriu pe Baal ca zeu al vremii, a cărui putere se exercita asupra fulgerului, vântului, ploii și fertilității, și a plantelor. Atribuirea unui rol în fertilitatea umană nu este dovedită
Baal () [Corola-website/Science/304142_a_305471]
-
În antichitate, Libia este locuită de triburi hamite, numite libieni de către greci. La începutul secolului al XIII-lea î.Hr., fenicienii întemeiaza coloniile Oea, Septis, Magna, Sabratha,iar din secolul al VIII-lea î.Hr. grecii întemeiaza cetățile Cyrene (Cirenaica), Apollonia, Berenice. Cartaginezii stăpânesc contoarele întemeiate de fenicieni în Tripolitania. Teritoriul Libiei este stăpânit pe rând de cartaginezi, de Egiptul elenistic (sec. III-I î.Hr.), de Imperiul Roman (sec.I î.Hr.-429 d.Hr.). De asemenea, teritoriul este stăpânit în perioada medievală de
Istoria Libiei () [Corola-website/Science/319987_a_321316]
-
al XIII-lea î.Hr., fenicienii întemeiaza coloniile Oea, Septis, Magna, Sabratha,iar din secolul al VIII-lea î.Hr. grecii întemeiaza cetățile Cyrene (Cirenaica), Apollonia, Berenice. Cartaginezii stăpânesc contoarele întemeiate de fenicieni în Tripolitania. Teritoriul Libiei este stăpânit pe rând de cartaginezi, de Egiptul elenistic (sec. III-I î.Hr.), de Imperiul Roman (sec.I î.Hr.-429 d.Hr.). De asemenea, teritoriul este stăpânit în perioada medievală de vandali (429-534), de bizantini (534-643). În 647, arabii cuceresc teritoriul Libiei, îl includ în Califatul
Istoria Libiei () [Corola-website/Science/319987_a_321316]
-
limbile semitice drept "QRT HDȘT" (قرة -حدشة sau קרת חדשת), ) a fost un oraș antic în Nordul Africii, localizat în partea estică a actualului liman al Tunisului, în prezent un cartier al orașului modern Tunis din Tunisia. Limba vorbită de cartaginezi se numea punică, fiind una din limbile semitice antice, care provenea din limba vorbită de fenicieni. a fost întemeiată de către negustorii fenicieni și, conform legendei, de către prințesa Didona (sau Elisa), sora lui Pigmalion. Colonia a ajuns să aibă o mare
Cartagina () [Corola-website/Science/302344_a_303673]
-
la rândul său colonii în Sicilia, Sardinia, Corsica, pe insulele Baleare, pe coasta de nord a Africii și pe cea sudică a Spaniei, creându-și astfel un imperiu maritim și terestru. Această extindere, însoțită de o politică agresivă, a pus Cartaginezii, ziși "Puni" ("Poenii") de Greci și Romani, în conflicte permanente cu diversele colonii grecești în secolele al V-lea și al IV-lea î.Hr. (cele mai cunoscute fiind războaiele cu Siracuza și Nisa). În ciuda stării de război cu grecii, Punii
Cartagina () [Corola-website/Science/302344_a_303673]
-
Europei: sfântul Augustin de Hipona. În Antichitatea târzie, Cartagina este cucerită de poporul germanic al Vandalilor în anul 439, apoi recucerită de Romanii din răsărit (conduși de generalul Belisarius) în 533. În acest răstimp, creștinismul convinge, vrând, nevrând, pe toți Cartaginezii, de acum romanizați, precum și pe Vandali, dar se împarte între Arianiști și Ortodocși, care se înfruntă în mod violent. În anii 695-697, Cartagina creștină este asediată și distrusă de Arabii musulmani veniți din Egipt, și stabiliți deja de douăzeci de
Cartagina () [Corola-website/Science/302344_a_303673]
-
pentru armata cartagineză și distribui soldaților arme noi, și îmbrăcăminte și încălțăminte pentru să fi fost pregătiți pentru a trece peste munții. În sfârșit, și această ajutare fuse cea mai mare, el și trupele sale constituiră garda în spate a Cartaginezilor, care se temeau fiind atacați în timpul trecerii lor prin teritoriul galilor numiți Alobrogi.[...] În măsura în care umblaseră pe câmpia, șefii diferiți ai alobrogilor, temându-se cavaleria cartagineză și barbarii care-o escortau, ținuseră la distanță. Dar când armata cartagineză înaintă în pasaje
Alobrogi () [Corola-website/Science/322406_a_323735]
-
americani de lămpi utilizaseră 9 tone de mercur, cantitate exprimată prin reducerea cu 67% a celor 27 tone utilizate în anul 1990. Utilizarea mercurului în industria minieră a amalgamelor și concentrarea metalelor prețioase datează din 2700 î.Hr., când fenicienii și cartaginezii au adoptat această metodă în Spania. Tehnica s-a răspândit datorită romanilor în anul 50, fiind similară metodei din zilele noastre. În 177, romanii au interzis folosirea mercurului în stare elementară pentru extragerea aurului în Italia, posibil datorită ca reacție
Mercur (element) () [Corola-website/Science/301013_a_302342]
-
punici s-au îndreptat spre extremul Occident, până la "Essaouira" actuală, pentru a instala acolo așa zise "contoare", agenții de comerț. Primii oameni despre care există informații vorbeau o limbă berberă. De atunci Essaouira, acest loc de ancorare folosit de navigatorul cartaginez Hannon, din secolul al VI-lea î.Hr., protejat de alizee și bogat în apă potabilă, a servit, timp de mai multe secole, drept avanpost pe drumul spre Capul Verde și spre ecuator. Spre secolul al III-lea î.Hr., berberii s-au
Essaouira () [Corola-website/Science/308558_a_309887]
-
mai mică capitală națională din Uniunea Europeană. Malta are două limbi oficiale: malteza și engleza. Poziția Maltei a făcut-o să aibă de-a lungul istoriei o mare importanță strategică ca bază navală, și o succesiune de puteri, între care fenicienii, cartaginezii, romanii, maurii, , sicilienii, spaniolii, cavalerii ioaniți, francezii și britanicii, au dominat insulele. Regele George al VI-lea al Regatului Unit în 1942 pentru curajul țării în al Doilea Război Mondial. Crucea lui George continuă să apară pe drapelul național maltez
Malta () [Corola-website/Science/297134_a_298463]
-
jumătate de mileniu a Cartaginei. Istoricul roman Titus Livius îl descrie în opera sa "Ab urbe condita" (De la întemeierea Romei): Călătoria a fost planificată inițial de către fratele lui Hannibal, Hasdrubal cel Cinstit, succesorul lui Hamilcar, care a devenit un general cartaginez în Iberia în 229 î.Hr. El va menține acest post aproximativ opt ani, până în 221 î.Hr. De curând romanii au devenit conștienți de o alianță între Cartagina și celții din valea râului Po din Italia de Nord. Acestea din urmă
Hannibal () [Corola-website/Science/301552_a_302881]
-
galii din Valea râului Po să înceteze alianțele cu romanii. Consulul Publius Cornelius Scipio, tatăl lui Scipio Africanul, nu a fost uimit de încercarea lui Hannibal de a traversa Alpii, deoarece romanii au fost pregătiți pentru a se lupta împotriva cartaginezilor din Iberia. Cu un mic detașament încă poziționat în Galia, Scipio a făcut o încercare de a-l intercepta pe Hannibal. Prin decizie promptă și mișcare rapidă, el a reușit să transporte armata din Italia pe mare, în timp ce Hannibal pătrundea
Hannibal () [Corola-website/Science/301552_a_302881]
-
la Ptolemeu; , la Ephorus, după Stephanos din Bizanț) a fost un oraș antic situat pe coasta meridională a Spaniei, între Malaca (în prezent Málaga) și Carthago Nova (în prezent Cartagena), într-o regiune locuită de către Bastuli. A fost înființat de către cartaginezi ca port comercial și - după o perioadă de declin - a devenit, sub romani, unul dintre orașele cele mai importante din provincia Hispania Baetica. Orașul antic era situat pe o colină în apropierea localității moderne Adra din Andaluzia. Cele mai vechi
Abdera, Spania () [Corola-website/Science/327287_a_328616]
-
Nicator. Trecând în India, acesta se împrietenește cu regele indian, Sophagasenus, de la care va primi elefanți de război și provizii pentru trupele sale. În vest, Antioch recucerește Siria-Coele de la Egipt, redându-i gloria pierdută Imperiului Seleucid. Încurajat de exilul generalului cartaginez Hannibal și de încheierea păcii cu Liga Etoliană, acesta pornește o invazie în Hellespont, creând din Imperiul Seleucid o putere în lumea greacă. O viitoare confruntare cu superputerea din Mediterană, Republica Romană, devine inevitabilă. Războiul se soldează cu înfrângerea seleucizilor
Imperiul Seleucid () [Corola-website/Science/309464_a_310793]
-
se știe să fi venit din altă parte), constituite din mai multe triburi separate, sunt numite colectiv iberi. Între aceștia erau incluși și bascii, singurul popor pre-celtic din Iberia care a supraviețuit ca grup etnic până astăzi. Fenicienii, grecii și cartaginezii navigatori s-au așezat pe coasta Mediteranei și au fondat mai multe colonii comerciale pe o perioadă de câteva secole. În jurul anului 1100 î.Hr., negustorii fenicieni au fondat colonia comercială Gadir sau Gades (astăzi Cádiz) în apropiere de Tartessos. În
Peninsula Iberică () [Corola-website/Science/303648_a_304977]