367 matches
-
deschise, pe colonelul Dulgheru, de la Centrul Militar, pe doamna Florescu de la Sanepid, pe profesorul Manea de la Școala de Handicapați, pe madam Rățoi, viceprimărița cea arțăgoasă și mătăhăloasă, care-și varsă zilnic pe costum câte-o sticluță de parfum... N-a catadicsit nimeni să vadă de ce-i ușa deschisă. Să-ntrebe de mine, să se intereseze de mi-i rău ori mi-i bine. Să se gândească dacă nu cumva, oare, pentru dânșii, care-s încă în putere, eu, ca om bătrân
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
pentru a-și recăpăta suflarea. Mintea Îi fugi către moartea atroce a vâslașilor. Acum le Înțelegea cumplita Încordare a membrelor. Cei care scăpaseră de otravă fuseseră lăsați În lanțuri, să moară de sete sub soarele arzător, fără ca asasinul să fi catadicsit să le desfacă butucii. Încercaseră până În ultima clipă să se elibereze, și probabil că strigătele lor disperate umpluseră mlaștina vreme de câteva zile. Dar limba lor de neînțeles, În loc să Îi Îndemne pe oameni să dea fuga, Îi Înspăimântase pe puținii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
carul o porni pe urmele lui. La un colț de stradă, se opri dinaintea unui rond de cartier. La vederea oamenilor cu glugi, soldații se dădură grăbiți la o parte, făcându-și semnul crucii. Priorul trecu mai departe fără să catadicsească a le arunca o privire. Pentru o clipă, crezu că cei doi călugări aveau de gând să li se adreseze străjerilor și să le povestească totul, Însă ei tăcură, continuând să Împingă carul. În depărtare, strada se deschidea către Santa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
zâmbească. S-a holbat la mine fix, de parcă voia să mă facă să recunosc că nu există limită la cât de grotești pot fi oamenii, după care a plecat în treaba ei, să-și spele ciorapii și desuurile. N-a catadicsit să comenteze în nici un fel. Desigur Arthur nu putea să se apuce să-și caute serviciu câtă vreme dăduse sculamentul peste el și m-am gândit că era mai bine să găsesc un motiv decent pe care să i-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
cât de lungi, de neobișnuite sau de fascinante ar fi intestinele sale semantice ori intelectuale, sau oricât de ispititor ar suna acestea când vibrează, numai atunci cei din Estul Misterios vorbesc despre el ca despre un poet serios, dacă totuși catadicsesc să îl pomenească. Bunădispoziția mea lăuntrică neîntreruptă, pe care cred că am numit-o pe drept, și în mod repetat, fericire, amenință, îmi dau seama, să transforme această întreagă compoziție într-un solilocviu de nebun. Cred, totuși, că nici măcar eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
o fostă colegă de la arte plastice, și, cu toate că ei nu mă strânseseră la sânul lor la propriu (asta ar fi fost foarte neplăcut, pentru că nu posedau așa ceva, iar suportul de metal al sutienelor l-ar fi rănit pe al meu), catadicsiseră totuși să-mi remarce prezența din când În când. Steaua mea era În ascensiune. Mai Întâi, am mers la un restaurant de pe o străduță lăturalnică din Soho, unde, În ciuda faptului că am stat la bar și am mâncat salate care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
în ajutor și cei doi paznici-cavaleri... Cei porecliți Bursucul și Iepurele, semnalizează iar Kojak. Ia stați! Stați...! se răstește urzicat Mânecuță, scos din joc. Paznici-nepaznici... Paznici, la ce? Arată-le și lor, Boss! Hai! zice Fratele. Într-o doară, Vierme catadicsește să se salte de pe plasticul său, oarecum sastisit și să depună coșul în locul unde poposise, pentru a putea oferi asistenței, o perspectivă cât mai lesniciosă. Cu o mână, Micuțul înlătură bucata mânjită de scutec, rulând-o tacticos, pentru a expune
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
Urmă un șiretlic vechi de cînd lumea: ca să obții bunăvoința unuia căruia nu ai ce să-i oferi, Îi ceri ceva ce nu are nici el. — Nenea acesta n-a lăsat nici un pic de apă aici? Întrebă. În sfîrșit, David catadicsi să vorbească. Spuse: — Ce-ți pasă? — Mă tem că o să crăpăm de sete. Remarca lui nu avu prea mare succes, David nu o comentă În nici un fel, așa că trebui să caute repede altceva, cîtă vreme Încă mai putea conta pe
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
fie intelectuală, trebuie la un moment să se înfierbânte, să atingă o anumită încordare și intensitate. Altfel nu numai că plictisește publicul, dar și pe adversari, dovedind că n-au avut realmente un obiect de dispută sau că n-au catadicsit să se ia în serios. In penultimul meu articol îi făceam lui Al. Ivasiuc câteva șicane care au avut, cum era firesc, darul de a-i provoca acea iritație combativă ce dă unei dispute adevăratul ei accent: cel de ușoară
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
cameră era un birou, despărțit în două, ca să am și odaie de primire. Numai pe ușa din dos de la odaia de primire se afla numele meu. Doar atât. O lăsam întotdeauna descuiată în cazul în care venea vreun client și catadicsea să ia loc și să aștepte (capitolul 10) sau M-am dus la culcare plin de whisky și de ciudă și-am visat un om, într-o haină chinezească pătată de sânge, care fugărea o fată goală, cu cercei lungi
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
și ajunge la episcopul Buzăului. Din nou numele fetei nu este menționat nici o dată, procesul se judecă între logodnic și tată, considerat responsabil de actele fiicei sale. În fața episcopului, fiecare își deapănă istoria și, abia la un moment dat, „au catadicsit trea ba să se între be fata pe cine voiește“. Cum prezența celor doi ar fi putut-o intimida, răspunsul său este luat într o altă în căpere, unde se află singură, cu un preot al episcopiei. Ca și în
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
justiție, cu puțin noroc ar putea fi chiar achitat din lipsă de probe. Atâta doar că Rică era prea mândru ca să recurgă la orice mijloace pentru a scăpa și naiv de încrezător în puterea miraculoasă a adevărului de-a triumfa. Catadicsise doar s-o întrebe pe studentă în sala de judecată, de față cu toată lumea, agasat de scrupulele procedurale și fără permisiunea judecătorului: "Spune sincer, te-am violat, sau nu?" De parc-ar fi zis "Hai, mai dăi dracului pe proștii
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
la poncife și clișee pe care cititorul superficial le consideră de succes. Autorul unor astfel de isprăvi deduce repede că a pune o linioară de despărțire la sfîrșitul unui vers Înseamnă deja a avea un kireji În poem, fără să catadicsească să Înțeleagă că acea linioară nu este doar un simplu ornament formal, ci indică o rupere reală a conținutului poemului În două părți diferite ca imagine, sens și/sau idee. La fel procedează și cei care, știind că haiku-ul
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
m-a autorizat să mulțumesc În numele său. Adresa lui: str. Buestrului 3 bis, sectorul 2 (că poate va fi nevoie). Mă bucur de succesul - deși timid - al d-lui T. Tatos. E pictor talentat, așa cum și cumnatul meu Schweitzer, Îl catadicsește. E bună, foarte bună ideea cu lucrarea despre Ulița Rădășenilor și - deși ești mata atât de tracasat - s-o faci totuși, căci material documentar sar găsi destul, Începând cu „Amintirile” lui Creangă. Îmi scrii, că „m-am Întins la vorbă
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
vocea groasă a lui Romulus Vrăbiescu, căruia Cristi îi întorsese spatele cu atâția ani în urmă. Numai când nu-i de acord cu tine, râde Fernic, în oglindă, alături de fantoma profesorului. — Și dumneavoastră ați murit ? — Ce-ți pasă ? Nu ai catadicsit nici măcar să vezi dacă sunt bine, ai plecat și ai închis ușa în nas pentru totdeauna celui care ți-a cizelat vocea ta caldă. — Îmi pare rău... — Ah, dar nu am venit să-ți scot ochii pentru o nimica toată
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
ales, nevândut. Toamna, albul devenea roșu, oferindu-mi unul dintre deliciile copilăriei. Între timp, mama mi-a cedat mie locul, iar păducelul a făcut loc privatizării, adică unei cârciumi. Poate deliciul unei dure maturități, dacă ar fi deschisă și când catadicsesc să mă trag spre casă... Oricum, a rămas imaginea unui „copac cu flori“. Sau poate a unui mărțișor peste vreme și vremuri: albul lui aprilie - florar - sau al copilăriei și roșul toamnei sau al maturității. Chiar imanent, respectiv transcendent? Poate
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
e moartea... Cine e de vină? Știința? Setea umană de a cunoaște? Și pisica care-mi toarce acum În poale privește curioasă În jur. Nu știința e de vină. În fond, ea nu e decât consemnarea răspunsurilor pe care Natura catadicsește să le dea Întrebărilor noastre. Ar fi de vină tehnologia, aceea care din datele științei caută să obțină un folos uman? Nici ea. De vină e doar esența noastră, a acelora care, pentru a obține mai mult - chiar de nu
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
la căldurică, atunci când viața va deveni, În veșnica ei ciclicitate, mai evidentă pentru ochii noștri mai mult Închiși. À propos: E lumea minunată? Nicidecum. Ea este așa cum e, și doar neștiința ne face să percepem minuni, atunci când - când și când - catadicsim să deschidem ochii... „Sâmbătă cu prieteni“, 15 februarie 2003, ora 18,44 76. Babe Poate speculativ, dar Întrutotul ancorat În experiment, implicit În convingere, sosesc și eu În această emisiune, rezervându-vă privilegiul de a mi da dreptate ori, dimpotrivă
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Însuși pe de-a’ntregul, cu condiția ca acelea să fie curățate... Dar trebuie mărit profitul, iar plasticul cu pricina mai scutește, pe lângă curățare, colorat corespunzător cum e, Încă o operație, afumarea. Să mă mai mir că mâța nici nu catadicsește să se apropie? Potențiator de gust, substanță naturală? Păi ăsta e glutamatul de sodiu, produs de o bacterie, Brevibacterium lactumfermentum. N’am nimic Împotriva plantei numite soia, cum aveau revoluționarii decembriști care, cel puțin În privința salamului, au căzut din lac
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
pentru ale mele, chiar/mai ales În dezvoltarea/fundamentarea unei tehnologii, dar mă simt obligat a oferi celor de peste alți 50 de ani alte date. Altfel spus, nu cercetarea oferă un beneficiu la investiția făcută În ea, ci tehnologia care „catadicsește“ să-i folosească rezultatele. Pe alese, căci cercetarea e generoasă... Și atunci, să lăsăm acel mai puțin de 1‰ din populația țării - cât era pe vremea „ciuruitului“, căci acum mai are un zero, dar În minus desigur - să-și vadă
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
fleacuri. Iar viitorul meu colocatar, cam infatuat de felul lui, ba chiar și felin, a găsit o scuză: El spune că sunt două feluri de a face cercetare, ambele presupunând a Înțelege „limba“ Naturii: să aștepți răbdător ca Natura să catadicsească să se confeseze cu ceva, cum ar fi descoperirea unei specii noi - pentru știință, nu pentru Natură -, respectiv să pui Întrebări Naturii, consemnând răspunsul. Asta Înseamnă experiment, a pune o „fărâmitură“ din Natură În fața unor situații noi, la care ea
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Ce să constate la revenirea pe care ar putea-o promite, și să decidă când „mortul de la groapă nu se mai Întoarce“? Iată de ce Natura are nevoie de grija noastră; n’are nevoie de indiferență, primul lucru prin care am catadicsi s’o ajutăm, căci asta o fac toate celelalte ființe, care Însă nici n’o agresează. Ce-i oferim Însă, altceva decât o continuă agresiune? În care copilul obraznic care e omul face poznă după poznă: mânzgâlește casa, Îi sparge
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
în spatele școlii să-și mănânce gustarea de la ora zece -, și eu sunt băiat de legionar.“ Aurelian s-a oprit din mestecat, s-a uitat la Brăduț ca la un câine vagabond gata să se lase mângâiat de oricine și a catadicsit să-l întrebe, cu aerul unuia care o făcea din bună creștere, deși știa dinainte ce urma să i se răspundă: „De unde-s ai tăi, din București?“. „Din Bărbulești-Gară“, a răspuns Brăduț. „Legionari de provincie - a făcut cu un dispreț
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
gâtul scurt și puternic, capul bine proporționat lăsau impresia unui sportiv de performanță cu numeroase medalii olimpice în palmares. Cu botul scurt și puțin ascuțit se sprijinea pe labele din față suprapuse. În timpul scurtului dialog dintre mine și Silvia, a catadicsit să deschidă leneș un ochi, uitându-se atent la noi, ca să-și dea seama cam ce fel de specimene suntem. Informația, odată ajunsă la creier, s-a ordonat încetarea supravegherii "obiectivului", întrucât nu prezenta absolut nicio importanță din punct de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
nu arate și să nu se comporte altfel decât îl știam. Acum, în biserica în care a trecut, fie odihnindu-se în raclă, fie ca martori înnegurați din întristata adunare, jumătate din istoria culturii române, lume puțină. Scriitorii n-au catadicsit să vină. Cei de la Teatrul unde Cusin a fost ani buni secretar literar, așijderea. S-a împărțit doar un sfert din snopul de lumânări cu batiste, pregătit cu o anume speranță de familie, celelalte rămânând într-o strană, asemenea unui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]