290 matches
-
sub tăcere a simțămintelor, reala "ofrandă" adusă actului creator prin îndepărtarea de persoana iubită pot fi reținute ca semnificative pentru dimensiunea sacrificială a demersului creatorului. Interesul sporit pentru construirea întregului roman pe "existențe dispărute" transcende aceleași limite și intensifică sistemul conotativ. Solicitarea de a scrie formulată, în primul rând, către doamna T., dar și de către Fred, are, prin prisma acelorași miteme baladești, rolul "comenzii" lui Negru-Vodă de a se înălța acea mânăstire singulară prin valoare și semnificație. Obiectivul lui Camil Petrescu
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
de fapt libertatea gestului artistic și sugestia subtilă pentru cititor, scriitorul asociază sinestezic frecvent olfactivul: "Întâia oară mă parfurmasem din nou tot din superstiție cu parfumul care făcea parte din vechea mea dragoste, ca mirosul dintr-o grădină."451 Îmbinările conotative de acest gen, sunt recurente. Elocvent este episodul în care doamna T. se află într-un compartiment de tren și întâlnește tot "ruinele" iubirii. Bărbatul adorat era însoțit de o altă femeie și, ca un hiperbat 452, apar în final
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
care sînt iterați atât termeni cunoscuți elevilor din perioada gimnazială, cum ar fi: enumerație, comparație, episod, dramă, acțiune, epitet, metaforă, nuvelă, poezie, povestire, personaj, rimă, tablou, titlu etc și termeni care sînt predați în liceu, cum ar fi sens denotativ/ conotativ, oximoron, postmodernism, lirism subiectiv, lirism obiectiv, secvență narativ, secvență poetică etc, impresia care se dă prin parcurgerea acestei liste și aplicațiilor conceptelor la diverse opere este aceea a potențării principiilor pedagogice de la cunoscut la necunoscut, de la simplu la complex, de la
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
o direcție clasică. În ceea ce privește utilizarea simbolurilor, Pound sfătuiește adoptarea, și în acest caz, a unei anumite moderații care să împiedice obscurizarea totală a sensurilor. Simbolurile alese trebuie să poată fi percepute și de cei care posedă o gândire mai puțin conotativă. Se manifestă aici o dorință clară de instituire a unui cod comun pentru cel care scrie și cel care citește 300, o stabilire a unei comuniuni, a unui "teritoriu" de întâlnire între emițător și receptor, aspect care caracterizează în general
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
rămîn, multe dintre ele, la nivelul accesibilității comune. Ele se fac înțelese de largi grupuri de destinatari, respectiv lectori, neintegrați obligatoriu în contextele speciale ale comunicării. Formula „cel cu căciula brumărie” deschide seria de aspecte portretistice cu funcție specializată și conotativă. Personajul intră într-o „rețea socială închisă” în ce privește sistemul de semnificații, adică ermetic pentru alte colective, dar perfect identificabil în sfera restrînsă a oierilor de munte. Ca fapt etnografic, trebuie relevat că „brumăriul” în cojocărie aparține prin excelență zonei nemțene
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
principiile de bază, prin delimitarea funcției tranzitive de cea reflexivă, a stilului scriptic de cel "vorbit", a celui nominal de cel verbal, prin analiza "zonei" unui cuvînt, în nucleul intelectual, semnificațiile conexe și reprezentările afective (numite azi valori denotative si conotative), prin cercetarea funcțiilor metaforei. Arta prozatorilor români (București, 1941, reeditată 1967), în prefață, delimitează de asemenea cîmpul cercetării, diferențiind stilul individual de cel al curentelor, selectarea în cercetare a faptelor frecvente (azi, cercetate probabilistic), subliniind necesitatea evaluării faptelor observate, încadrate
[Corola-publishinghouse/Science/85060_a_85847]
-
prin "condensare lexico-semantică" (v., spre exemplu, Suciu, 1983). (Corolar 2) Acest fenomen este, de facto, posibil, prin faptul că perpetratorii semio-semantici fluizi marchează simbioza dintre semn și semnificație și, la limită, consubstanțialitatea semnelor și/sau semnificanților cu semnificațiile denotative și conotative purtate de acestea. (T7) Rostirea este absorbită de tiparnița virtuală. Conform teoriei lingvistice structuraliste de sorginte saussuriană, dacă am putea cuprinde suma imaginilor verbale înmagazinate în tiparele de gândire ale tuturor indivizilor, am decanta legătura socială care constituie limba. Aceasta
by Emil E. Suciu [Corola-publishinghouse/Science/1062_a_2570]
-
În evoluția sa imaginarul variază, ca modalitate de prezentare, de la forme simple, pure în care imaginea are o încărcătură simbolică redusă și reprezintă i-mediatul într-o formă apropiată de acesta, la imagini care se multiplică prin interpretare și construcții conotative simbolice, devenind confuze și pierd legătura cu i-mediatul. Această variație determină apariția unei încărcături de imagini ce implică o suprasaturație a cărei necesitate intrinsecă constă într-o acțiune de cenzură a imaginarului existent. Transformările la nivelul imaginarului ne pot
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
La nivel cosmic, gradul de sacralitate a cuvântului scade pe măsura îndepărtării de momentul genezei. Dacă în planul limbajului-obiect, îndepărtarea "de utilizarea cuvintelor de "putere divină"" înseamnă trecerea de la sacru la profan, în planul metalimbajului înseamnă trecerea de la un limbaj conotativ, la unul denotativ, de la un discurs hermeneutic, intuitiv- poetic, la un discurs semiotic, rațional-științific33. Primele nume de persoană erau cuvinte comune ale limbii, aveau semnificație și erau adevărate, deoarece aduceau informații despre caracteristicile fizice sau morale ale celui pe care
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
prin care numele propriu, în principiu asemantic, tinde în mod natural să ne reamintească de cuvinte cunoscute al căror sens se estompează. Asocierilor saussuriene le adaugă simbolismul fonetic și grafic (mimologismele lui Gerard Genette: mimofonia și mimografia). Baudelle găsește resurse conotative ale limbii pe scara sublexicală a grafemelor și morfemelor (de exemplu, la Proust, Borniche conține două secvențe depreciative: "bor-" și "-nich-"). Numele proprii alese inițial de către scriitor pot fi modificate sau abandonate în cursul redactării, datorită multiplelor seme neprevăzute. Scriitura
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
însă și "caracterul interogativ" al propriilor reflecții 142. Pornind de la cunoscutele dicotomii: limbă/vorbire; sincronie/diacronie; lingvistică internă/lingvistică externă, autoarea consemnează și semn lingvistic/ semn stilistic; lingvistică a cuvântului/lingvistică a textului 143. Nu este așadar vorba de valori conotative ale semnului lingvistic în poezie, ci despre două ipostaze semiotice ale limbajului. Împărtășind ideea saussuriană că limba este formă și nu substanță, cercetătoarea remarcă faptul că "limbajul poetic încorporează substanța într-o asemenea măsură, încât și suportul formal (semnificantul) prin
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
și pentru "aproximarea valorii estetice a respectivei opere"178. În ciuda unui posibil semantism (și, în acest sens, dă ca exemplu numele Bălosu), conotațiile numelui propriu apar ca rezultat al interacțiunii semantismului cu textura căruia îi aparține; autorul numește fenomenul "fluctuație conotativă în funcție de (con)text"179. Clasificând numele în funcție de criteriul semantismului/semnificatului/ denotatului, autorul vorbește de nume cu semantism la vedere și nume cu semantism obliterat 180. În cadrul numelor cu semantism la vedere, o primă subcategorie o formează numele cu sens mai
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
vorbește, spre deosebire de limbajul științific, care pune accentul pe ce se spune. Anumite reclame fac apel la acest tip de mesaj, în special reclamele pentru serviciile turistice. *Scop : de a înfrumuseța limbajului ; Constituie funcția esențială a artei verbale, apelează la sensul conotativ al cuvintelor, apare în poezii. *Este specifică literaturii, dar și în unele mesaje publicitare ; *Ex: Lacrimă de argint, scânteie/Steaua serii în senin (Șt. Augustin Doinaș, Icoane din Carpați) 4. FUNCȚIA METALINGVISTICĂ (axată pe COD) * Predomină în enunțuri care transmit
Comunicarea. Ghid practic by Elena-Laura Bolotă () [Corola-publishinghouse/Science/655_a_1298]
-
de semnificare sau semiotica, cum spune Hjelmslev, se scrie astfel: ERC. Cele două cazuri pot fi scrise astfel: dacă substanța din planul conținututui unui sistem devine substanță pentru forma din planul expresiei altui sistem avem: (ERC)RC, adică o semiotică conotativă, un sistem de semnificare al cărui plan de expresie este el însuși constituit dintr-un sistem de semnificare. Iar dacă substanța din planul conținutului unui sistem devine substanță pentru forma conținutului unui sistem, adică ER(ERC): dacă primul sistem devine
Semn și interpretare by Aurel Codoban [Corola-publishinghouse/Science/295577_a_296906]
-
dacă substanța din planul conținutului unui sistem devine substanță pentru forma conținutului unui sistem, adică ER(ERC): dacă primul sistem devine planul de conținut, semnificatul sistemului secund, avem o semiotică denotativă. Sau, pentru a fi expliciți și concreți: cazul semioticii conotative este cazul literaturii, iar cazul semioticii denotative este cazul dicționarului. Semiologia saussureană, care este virtuală în sublinierea primordialității comunicării ca funcție a limbii și în refuzul de a întemeia semnele lingvistice pe legătura cu reprezentarea, în afirmarea arbitrarietății (imotivării) semnului
Semn și interpretare by Aurel Codoban [Corola-publishinghouse/Science/295577_a_296906]
-
în the modern sense of the word have never existed. [...] a Prophet is a Seer not an Arbitrary Dictator" (E: 617)34. În timp ce profetul este subiectul indiscutabil al experienței vizionare, ar trebui să reținem că "viziunea" trebuie înțeleasă denotativ, nu conotativ. Astfel, în Annotations to The Works of Șir Joshua Reynolds, care constituie, în sine, o apologie persuasiva, Blake se plasează într-o tradiție ilustra de predecesori infailibili, care, în corpore, elogiază caracterul veridic al actelor vizionare: "Plato was în Earnest
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
Faptul că rotile bicicletei se află încă în mișcare are deschidere spre două sensuri. Unul, să spunem, de natură denotativa: cataclismul tocmai s-a produs, iar bicicletă nu a avut timp să-și oprească mișcarea. Un altul e de natură conotativa. Rotile ar putea fi puse în mișcare de cei înecați, înțelegându-se aici, metaforic, cei care incearca cu disperare să se mai salveze. Această ipoteză este sprijinită de secvență următoare 52, de gestul lui Absalom care pedalează în gol. O
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
îi vor fi asociați. Li se propune și conotarea diferitelor cuvinte induse de semnele (+) sau (-). Acest procedeu s-ar înrudi cu o formă de "tehnică proiectivă", pentru a repera "structurarea hărții semantice induse de cuvintele-stimul și a explicita componentele sale conotative" (De Rosa, 1995, p. 101). Mai multe cuvinte inductoare ale unui același ansamblu reprezentațional ("națiune", "limită", "state membre" pentru RS a Europei, de exemplu) pot fi astfel testate, fie pe pagini diferite, fie pe aceeași pagină ("Est"/"Vest"). Aceste producții
by Jean-Marie Seca [Corola-publishinghouse/Science/1041_a_2549]
-
Motivul acestei inter/ transrelaționări se află tocmai în varietatea tipurilor de coduri 2 care trebuie activate în (de)codarea unui text. Datele empirice folosite în partea a doua vor demonstra importantă spațiilor mentale din gramatică cognitivă sau a circuitelor sensurilor conotative (Danesi 1999), dincolo de orice simplă reprezentare denotativa. Această scurtă prezentare a principalelor turnuri din perioada (post)modernă sugerează faptul că orice reprezentare sau construcție identitara socială, politică și/ sau culturală trebuie să fie un joc abil unde valoarea nu este
by Camelia-Mihaela Cmeciu [Corola-publishinghouse/Science/1056_a_2564]
-
statut cauzativ evolutiv, deoarece Ion Iliescu este cel care determină acțiunea de a vota. SAC 6 = "Eu sunt astfel." • schemă de interpretare este construită pe un singur agent, si anume Ion Iliescu. Actanții-obiecte nu trebuie interpretați denotativ, ci, mai degrabă, conotativ, devenind implicit atributele (integru, solidar și sincer) unei identități. De exemplu: "Stau cu fruntea sus și pot privi cu sinceritate în ochii dumneavoastră." → Sunt integru și sincer. • schemă de predicație este continuarea firească a celei de a două părți a
by Camelia-Mihaela Cmeciu [Corola-publishinghouse/Science/1056_a_2564]
-
cele mai productive de Îmbogățire și variație a semnificațiilor, de amplificare a polisemiei cuvintelor. Vorbim așa În modul cel mai firesc: din sensul propriu, de obicei mai neutru, al cuvîntului izvorăsc felurite interpretări contextuale ale lui (mai colorate și mai conotative). Unele devin sensuri secundare ale cuvintelor și nu le mai simțim derivarea (ex. capul podului, piciorul mesei, limba ceasului, gura rîului etc.). Altele păstrează Însă acea uzanță neobișnuită care le diferențiază de cele ale comunicării comune, făcîndu-le apte să transmită
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
Iar stilul eliptic se mărturisește astfel și În consecințele sale psihologic-existențiale: fiind alb și neutru, devine neemoțional, reticent, flegmatic. . O observație, derivată din concizia stilului eliptic este aceea că el folosește un limbaj oblic, „care implică un sens neproferat, sensul conotativ” și dezvăluie mai curînd ascunzînd. Este motivul pentru care, pentru a surprinde feluritele conotații, coeficientul de participare al cititorului este mult mai ridicat. Plecînd de la un citat din Veselovski: „Meritul stilului constă În a adăposti maximum de gîndire Într-un
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
direct cu esențele. „Tăcerile cu valoare stilistică, tăcerile din punct de vedere literar expresive sînt totdeauna pline de Înțeles, chiar dacă Înțelesul se lasă greu tradus. Dificultatea descifrării - stimulatoare pentru receptor - poate fi Însoțită de oarecare seducție. Sensul tăcerii literare fiind conotativ, el se impune cu mai multă sau mai puțină claritate - numai În context, prin referire la situație.” Ca o firească Încheiere, cu privire la stilul eliptic putem afirma odată cu autoarea: „spunînd mai puțin, poți să spui mai mult”. Prezentarea flegmatică E neîndoielnic
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
bun început accepțiunea și conotațiile prin care se decide contextualizarea proprie. în acest mod, orice demers va fi mai clar și se va delimita ușor, prin comparație, de demersurile anterioare ori sincrone cu privire la aceeași temă. Utilizarea termenilor trecând de la limbajul conotativ la cel denotativ și făcând apel la registrul plurivoc al sensurilor figurate poate fi de folos în manieră evocativă, însă fără să aducă o contribuție clar delimitată în privința domeniului de cercetare, în conformitate cu standardele actuale, preluate necritic și transferate de la o
Despre ierarhiile divine: fascinaţia Unului şi lumile din noi – temeiuri pentru pacea religiilor by Madeea Axinciuc () [Corola-publishinghouse/Science/1359_a_2887]
-
să aducă o contribuție clar delimitată în privința domeniului de cercetare, în conformitate cu standardele actuale, preluate necritic și transferate de la o generație de cercetători la alta. Opțiunea îi aparține, desigur, autorului - dacă există precauția conștientizării propriei alegeri. Altfel, oscilarea între registrul „științific“, conotativ, și cel „literar-ese istic“, denotativ, va conduce la ambiguități și neclarități, nereușind să transmită coerent și până la capăt un mesaj pentru nici unul din cele două registre implicate. 2. Un al doilea gest necesar este celal sesizării, printr-o „suspendare“ a
Despre ierarhiile divine: fascinaţia Unului şi lumile din noi – temeiuri pentru pacea religiilor by Madeea Axinciuc () [Corola-publishinghouse/Science/1359_a_2887]