282 matches
-
la ei. Dacă ar fi aflat Maria, m-ar fi omorât. Prin casă mai țineam și-un teanc de hârtii de la bunicu’ Vitalian, împachetate într-un dosar de piele legat cu șiret. Când ne apuca cheful de iluzii și nostalgii, forfoteam împreună cu Maria printre poze și hârtii fermentate: ne prindea noaptea citind scrisori din armată sau mesaje sărbătorești. Nu știai niciodată ce poate cădea din dosar. Felicitările bunicului Vitalian conțineau un personaj uitat: Moș Crăciun. Zburase odată cu copilăria noastră sau se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
de beton, tăvălind grădina vecinilor. Clădirile multinaționalelor se cățăraseră peste case: în Piața Victoriei un turn de aluminiu și sticlă strivea Muzeul Antipa, iar la Aviatorilor se ridicase spre cer un fel de submarin rotund, prin hublourile căruia zăreai oamenii forfotind la birouri, spălați de faruri galbene. Amestecul de stiluri și dimensiuni trăda frică și nepăsare. Nimic nu ținea mai mult de-un sfert de secol. Invadatorii, cutremurele și prostia oamenilor se înghesuiau să pună la pământ tot ce se ridicase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
corectă sau romanțată, indiferent câtă lume ar fi tropăit prin paginile ei. La urma-urmei, Ghiculeștii, Manoileștii și Robanii nu erau altceva decât niște fantome identitare, dispersate pe câteva secole de istorie și literatură prin care cine știe câte alte perechi de ochi forfoteau în același timp cu mine. Acțiunea păstra ritmul ei franjurat, leneș și alert, în funcție de epocă și priviri: fotografiile, documentele și fișierele computerului mă purtau în buzunarele poveștii, trecându-mă prin pliurile certificatelor de naștere sau ale paltonului bunicului Vitalian, însoțit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
la modelele 1300, 1301 și 1310. Ridicai puțin mașina din spate, după care o trânteai pe-asfalt: portbagajul sărea singur din încuietoare și puteai să umbli liniștit după scule sau roata de rezervă. Cu lanterna pe minim, am început să forfotesc printre dosare. Strada părea pustie, de frig nici cerșetorii nu se mai înghesuiau pe tarabe. Portarul nu se-auzea nici el, probabil somnola în cabina lui, cu reșoul la picioare. Am mișcat ușor raza, de la stânga la dreapta. Dosarele facultății
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
fi îndopat cu pietre; aș fi tasat cărbunele ca într-un marfar, după care aș fi pulverizat apă rece peste cupola încinsă. Bucureștiul ar fi ars pe loc, opărit, descojit, carbonizat de propriul lui sistem centralizat de încălzire. Am mai forfotit prin caiete, planuri de curs, hârtii salariale. Spor de stress, spor de toxicitate, spor de fidelitate (asta suna sinistru, ca o recompensă pentru turnătorie). Degeaba, nici urmă de act. Răscoleam de pomană, certificatul meu de naștere nu era nicăieri. „Și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
în negura istoriei și se termină sub ochii tăi, într-o baltă de sânge. Pe-al treilea computer se înghionteau câțiva malaci cu mutre patibulare: un soi de milițieni aduși la zi, fără chipiu, dar cu pantofi cu găurele. Grupul forfotea lângă o dubă parcată pe faleză, în Constanța. Mașina părea scoasă din anii ’80: un Aro 144, cu ușiță rabatabilă și plasă de sârmă în dreptul geamului interior. Nu era nevoie să te străduiești prea tare: valurile și digul de stabilopozi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
militare asupra lor. Unii dintre ei nu au livrete militare și poartă asupra lor o simplă dovadă că sunt concentrați, dovadă ce nu conține nici un fel de mutație și care poate fi ușor obținută prin fraudă. Cei mai mulți dintre acești evrei forfotesc pe străzi, chiar în timpul când ar trebui să fie la program, ocupându-se de afacerile lor personale. Față de această situație intolerabilă, vă rugăm a lua imediat măsuri ca evreii chemați pentru muncă obligatorie să fie constituiți în detașamente, sub comandă
Munca obligatorie a evreilor din România (1940‑1944). Documente by Ana Bărbulescu, Alexandru Florian (ed.); Alexandru Climescu, Laura Degeratu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/800_a_1752]
-
ochii de rigoare! Ba un picior scheletic, numai femur, peroneu și tibie, cu stratul adipos atrofiat, presat, cerat, mumificat! Unii dintre decedații apăruți astfel, buimăcitor, în peisaj, erau realmente pungi de tegument deshidratat și tăbăcit, piftii pline cu oase, putregaiuri forfotind și zăngănind hilare, la fiece pas. Alții se regăseau, însă, într-o stare fizică ceva mai bună, mai reavănă, adică mai puțin pronunțată, de degradare și de descompunere, ceea ce-i făcea relativ mai lesne de recunoscut. Mare parodie, mare exhumare
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
jos, care trec printre camerele de expoziție și insulele slab luminate care umplu mijlocul etajului, centre de conversație și puncte de așteptare cu sofale și covoare, becuri mobile și plante false. Insule calme de lumină și culoare în întunericul ce forfotește de necunoscuți. — E exact ca un studio de filmare, zicea Evie. Platouri în miniatură, gata pregătite ca cineva să tragă următorul episod. Publicul din studio care te urmărește din întuneric. Clienții treceau alene și-acolo eram eu și Evie tolănite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
Alături ar mai fi avut loc încă un transportor de aceleași dimensiuni, în cazul în care cei 1500 de metri de lățime a tranșeei ar fi fost integral utilizat. Deși distanța estompa detaliile, Gosseyn reuși totuși să zărească siluete minuscule forfotind pe solul metalic, sub pântecele enorm al navei. Acestea se părea că vin de undeva din interior, din subsolul tranșeei, căci din două în două minute, grupuri compacte ieșeau dintr-un lung șir de gherete amplasate chiar sub vas, semănând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
maimuțele și aveau drept arme niște bâte scurte. La început păreau un pârâiaș, apoi un râu, apoi un fluviu, și în sfârșit, o mare de oameni purtând șorțuri ușoare de culoare brun și sandale cafenii, toți înarmați cu bâte. Pădurea forfotea ca un furnicar, numai că furnicile erau oameni care se năpusteau dezlănțuiți în toate direcțiile. Mașinile reacționau primele. Lungile rânduri de suflante ce pluteau în aer îi scuipau lungile limbi de foc sfârâitor în direcția atacatorilor. Armele cu ochire automată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
lucrează ca învățătoare în diferite sate din Oltenia, schimbând mereu locul de muncă de teama celor care o puteau pârî de unde vine, riscând astfel să ajungă înapoi. Un alt interlocutor, născut și acesta în Basarabia, evoca deportările în Siberia: „Satul forfotea de neliniște. Frații mamei, care nu se refugiaseră, au fost luați într-o seară, duși la marginea satului și închiși într-o studoală (magazie). La miezul nopții a venit dubă neagră și i-a luat și pe bunici. Au avut
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
la masă ori la micile „petreceri” pe care ni le-am mai fi îngăduit. Dar, mai ales, a trebuit să ne schimbăm ritmul de viață în funcție de orele impuse de unii colocatari. Ei lucrau la o fabrică, se sculau la cinci, forfoteau prin casă (încă decent) până plecau, iar seara nu mai puteam vorbi tare (de aceea, am renunțat cu totul la sufragerie) și a trebuit să mutăm aparatul de radio și pick-up-ul în dormitorul nostru. Cel puțin din cauza noului regim de
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
2001), la origine teza sa de doctorat. O exegeză vie, un eseu surâzător și incitant, nonșalant și ingenios, cu o seamă de replici la lecturile critice mai vechi. Hălăduind în Caragialia, scrupulosul șugubăț pus pe „detectivistică teatrală” descoperă un „land” forfotind de noime, unele încă ascunse, care cer o neuzată „cheie de citire”. „Caragialeologul” practică o hermeneutică jovială, dă cu tifla unor opiniuni ruginite, dar cedează și slăbiciunii pentru extravaganțe. Cântărind semnificația obiectelor, evaluând „limbajul” costumului cu simbolistica lui, întorcând pe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290331_a_291660]
-
care nu-i decât o bazaconie simplistă, de gust alexandrin, pentru a explica voracitatea intrinsecă a spațiului vital. − He-he! Am vrea noi să apară de undeva o bestie mugind, care să ne justifice teama, dar peste tot numai semeni panicați forfotind frenetic în căutarea ieșirii. Fiecare își zice că neapărat o parte din ceilalți trebuie să fi văzut monstrul pe viu, cu propriii lor ochi, și de-asta se grăbesc așa. Aiurea! Nu l-a văzut nimeni. Bart se simți tentat
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
lor îl lasă într-o stare de neînțelegere totală. Inconștient, spune: „oamenii...“ Cuvântul pe care-l auzise acasă, rostit întotdeauna cu o ușoară ezitare de neliniște. Oamenii, ceilalți, ei... Acum îi vede, în carne și oase, există. Lumea se lărgește, forfotește, distruge singularitatea celor ce-l înconjurau mai înainte: mama, tata, femeia cu păr alb. Spunând „oamenii“, crede că face ceva iremediabil. Închide ochii, îi deschide iarăși. Oamenii care dispar la capătul străzii sunt toți la fel, în hainele și pantalonii
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
pe care le schițează proza lui Slavici domină fraza, dintr-un articol apărut în 1904, pe care Steliana Brădescu o găsește fundamentală pentru felul autorului de a concepe scrisul: Producția literară e măsura iubirii. Toată această implicare a lumii care forfotește în miile de pagini ale prozei lui Slavici într-o construcție pe care autoarea afectează în beneficiul cercetării sale că o consideră o lume reală, cu o viață și o desfășurare reală, nu este cu totul nouă; este nou foarte
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
viziuni fantastice asemănătoare coloritului care apare în operele lui Poe. Atunci când calmul peisajului de vară ,,nici prea cald, nici prea răcoare; de vânt, nici suflare; pe câmp, așa liniște de toate patru părțile, că se putea auzi cum țârâiau și forfoteau gângăniile’’, devine cavalcadă, nu își schimbă coloritul și nici tonul. Povestirea, scandată pe alocuri, contribuie la impresia de incantație luminoasă. Dialogul abundent intensifică tonalitatea generală de fantastic încărcat de familiar. Chiar și atunci când întrebările iscoditoare ale babei și răspunsurile în
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
la cuib - alt răposat; lângă mormântul pregătit pentru el „șed groparii și mâncă pită și slănină”, într-o totală nepăsare. Eresurile, ca la Gala Galaction și V. Voiculescu, trimit în insolit și magic; nici vorbă de „cerul care zboară”; aici forfotesc spirite maligne, făpturi subpământene. Peste morminte părăsite, vechi, scufundate, „stă și duhănește dracul”, iar vara, pe furtună, lovește trăsnetul. Compozițiile mai ample Urcan bătrânul și Înmormântarea lui Urcan recomandă un talent viguros, năzuind să realizeze un mare roman al Câmpiei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286674_a_288003]
-
Paraschiv: făpturi umane dezarticulate, murdare, rănite, trăind în comun aproape în stare de nuditate, jelind sau, dimpotrivă, practicând pasul de defilare în chip autist, fiind biciuite atunci când erau dezorientate în chip animalic, alcătuind o „lume profund îndurerată și dezordonată care forfotea tot timpul fără rost - era o atmosferă de haos, un calvar”. Inclusiv spectatorului încă nealienat nu îi rămâne decât să stea ghemuit, cu genunchii strânși la piept, și să contemple frisonat acel spectacol al deznădejdii umane. La fel de importante, ca mărturie
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
drept comun, escortați de gardieni și soldați, am ajuns în Gara de Sud. Era un ger groaznic. Ziua fusese călduț iar zăpada era sticloasă. Lunecam în dreapta și în stânga și brățara ruginită a lanțului ne provoca răni și dureri acute. Gara forfotea de lume: soldați care mergeau pe front, patrule românești și nemțești, tot felul de oameni, cu și fără căpătâi, atmosfera stării de nesiguranță și neîncredere creată de război. Camuflajul mărea starea de teamă și incertitudine în zvârcolirea oamenilor mascați în
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
cele mai profitabile afaceri ale zonei. — Aaa, placi-vi caleștile mele șukare ? îi întreabă Știrbu pe toți concurenții. Mai că și zboară, să vă prindeți bine de ele, râde, nu dăm asigurări aicia. Toți erau preocupați cu planurile de cursă, forfoteau întruna în jurul trăsurilor negre, le analizau, le verificau, se urcau și probau fiecare loc, să vadă care-i mai bun și mai sigur. Erau trei echipe, cea a lui Fernic, una a unui patron de herghelie, care probabil era în
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
a putut zări Hipodromul, unde larma pariorilor și strigătele de bucurie sau de mâhnire ale ratărilor pe ultimele sute de metri abia dacă se mai auzeau. Când erau chiar deasupra, i-a văzut pe toți ca pe niște gângănii agitate, forfotind de zor și producând un zumzet de neînțeles, fad, prinși într-un ritual care, de sus, nu mai avea niciun sens. De fapt, nimic nu mai avea sens, s-a gândit Cristi imediat, văzând în depărtare mărețul Kiseleff cum devenise
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
împreună, apoi separat. Am ieșit eu, brava, brava!, a ieșit ea și au început să strige otra!, otra!, adică să mă întorc eu! Ea era foarte deșteaptă și s-a supărat cumplit! A spus că nu mai continuă spectacolul. Toți forfoteau în jurul ei, iar eu nu mai înțelegeam nimic. Mă dezbrăcasem deja, așteptam să termine toți și să mergem să mâncăm! Când am înțeles, m-am dus la ea și i-am spus: "Montserrat, eu sunt prima oară aici și nu
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
să dea și aur pe un drob de sare... Și a Început să cerceteze. Să facă, adică, știință. Dar vai! A descoperit focul, mai precis cum să-l aprindă. Dar nu i-a ajuns locul de sub oala În care-i forfotea fiertura. L’a transformat În napalm. Dar, atenție! Înainte a fost „focul grecesc“, adică bizantin, acela care ardea chiar și În apă și care nu era altceva decât Întruparea evoluției tehnologice a Încărcăturilor incendiare ale catapultelor romane... Dovadă că răul
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]