432 matches
-
descurajante. Dincolo de câteva diferențe formale (prezența sau absența versificației, a ritmului metric, a blancurilor etc.), jurnalismul pare a se apropia până la identificare de literatură, folosind - în manieră proprie - aceeași recuzită stilistică: metafore, metonimii, personificări, epitete ornante etc. Dacă acceptăm teoria formalistă conform căreia expresivitatea literară este abatere de la norma limbii, vom observa că această normă este un construct imaginat, o deducție logică. Stabilind existența unui „grad zero” al scriiturii, putem analiza orice tip de emisie textuală. Avem la ce ne raporta
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
iar scrisoarea pe care o reproducem dezvăluie printre rânduri refuzul ultragiat contra autorității paterne: Dacă nu ți-am scris până-acum, cauza a fost neîncrederea cu care întâmpini orice voință proprie a oricărui din fiii dumitale, neîncredere augmentată de privirea formalistă ce-o ai despre lume, după care orice om care nu caută numaidecât a se chivernisi, după cum o numești d-ta, trebuie să fie un om de nimic. Ești un părinte nenorocit. Dar ești nenorocit mai mult pentru că vrei ca
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
critica literară, unde, după ce schițează genul proxim, sensul conceptelor de structură și structuralism, prezintă concepția lingvistică a lui Saussure și Hjelmslev, punând în valoare scheme și idei valide în critica și teoria literară. De succinte dar precise caracterizări beneficiază Școala Formalistă Rusă și Cercul de la Praga. Asemenea lucrări pregătesc temerara întreprindere Fundamentele criticii literare, primul volum, De la Sainte-Beuve la noua critică (1974), fiind o „panoramă a curentelor și tendințelor criticii franceze moderne” (Fl. Mihăilescu); volumul al doilea ar fi urmat să
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285870_a_287199]
-
În zonele lor de adâncime, congruente). Pentru a fi comunicabile, Împărtășite În absență e nevoie de text, de semnificație, de lege. Orice discurs estetic tradițional pierde Însă timpul splendorii pentru că mizează pe concepte intradiscursive; jocul Înțelesurilor e predominant unul sistemic (formalist) sau referențial (mimetic). Discursul pe care Îl construiesc În această carte propune și utilizează conceptul-vedere. El nu este departe de cunoașterea poetică stănesciană sau de proiectul unei hemografii ce pornește de la scrierea cu sine avansând spre o scriere cu lumea
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
expresie a clasicismului, aesthesis carpato-dunărean, încorporat în primul rând în balada populară Miorița. S. a fost înainte de toate un critic de poezie, îmbrățișată aproape în întregimea ei, de la Mihai Eminescu și încă de mai înainte („măruntul romantism, tenebros, exotic și formalist”) până la cel mai tânăr contemporan. Atras de marele poet cu o forță aproape magică, irezistibilă, i-a comentat opera în mai multe rânduri, în special în Clasicii noștri (1943). Luceafărul e „o dramă a antinomiilor, fiind motivul fundamental ce se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289977_a_291306]
-
românești și face o listă a miturilor esențiale, printre care figurează ospitalitatea, casa (vatra, căminul, loc de sfințenie), cinstea casei (cu „păzitoarea” ei, femeia), concepția netragică a vieții etc. Nu îi place structuralismul și, în genere, e sceptic față de școlile formaliste în critică. Este un tradiționalist, însă unul european, disponibil, permisiv față de fenomenele culturii moderne. Câtă vreme nu se pune problema judecății de valoare, discursul critic astfel gândit și practicat este mai mult decât acceptabil. Dificultatea apare când criticul trebuie să
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289916_a_291245]
-
analiza mitului și a narațiunii. În spatele curentului s-a aflat antropologul Claude Lévi-Strauss, care a atras atenția Întregii lumi către Învățături uitate privind structurile constante ale narațiunii, cum erau Morfologia basmului de VI. Propp (1928) și multe alte studii datorate formaliștilor ruși. După cum s-a subliniat deseori, cea dintâi perspectivă a lui Lévi-Strauss asupra mitului ca „invariant” (analog fonemului În lingvistică) s-a dovedit greșită și autorul a renunțat la ea tacit, recurgând ulterior la conceptul mai sofisticat de „transformare". În ciuda
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
acestea le propun. Așadar, printre anglofoni, antropologia economică se organizează în jurul dihotomiei reconstruite, dar și păstrate de Polanyi: nefiind bine tranșată de acesta din urmă9, chestiunea privind domeniul de extindere al paradigmei utilitariste poate fi pusă la infinit. Un curent "formalist" (în terminologia inaugurată de Polanyi) păstrează, în studierea societăților non-capitaliste, ipoteza raționalității și teoria rarității 10. Orientarea "substantivistă" este reluată în special de Marshal Sahlins 11 în studiul "societăților primitive", pe care le situează la antipozii sistemelor socioeconomice "capitaliste" și
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
situează la antipozii sistemelor socioeconomice "capitaliste" și din care face din start emblema "societăților de abundență": schimburile s-ar subordona unor logici absolut ireductibile la căutarea unui interes "economic". Când își revizuiește poziția angajându-se mai profund în critica "utilitarismelor" (formaliste, funcționaliste, marxiste), Sahlins 12 încearcă să reînscrie logica practicilor într-o ordine culturală (simbolică) determinantă pentru fiecare societate: o poziție care îl conduce însă la dizolvarea resorturilor și a efectelor economicului. Sahlins situează atunci opoziția dintre societățile occidentale și "societățile
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
Beach și cartea lui Percy Lubbock The Cmft of Fiction, Londra, 1921 sînt remarcabile. In U.R.S.S. studiul lui Viktor Șklovski O teorii prozî, 1925 și numeroase lucrări de V. V. Vinogradov și B. M. Eihenbaum folosesc în studiul romanului metoda formalistă. 9. Jan Mukarovsky, Introducere la Mâchuv Măj, Praga, 1928, pp. IV- VI. 10. Cf. "Nici acțiunea propriu-zisă, nici personajele unui roman nu pot fi rezumate... acțiunea și personajele nu sînt clare decît ca precipitate ale memoriei ; totuși, valență emotivă au
[Corola-publishinghouse/Science/85060_a_85847]
-
5-6 ale capitolului, specifică totuși posibilitatea unei "punți" metodologice peste diferențele profunde între studierea literaturii populare si a celei "culte". Folcloristica română a făcut recent pași hotărîți către o interpretare modernă, structurală a textului popular, pornind de la unele indicații ale formaliștilor ruși, în primul rînd V. Propp, și ale antropologiei lui Ievy-Strauss (mai ales Antropologie structurelle, Paris, 1958), sau ale unor cercetări mai noi ca P. Maranda, Structural Models in Folklore în Midwest Folklore vol. XII (3) Indiana University, 1962. V.
[Corola-publishinghouse/Science/85060_a_85847]
-
sau asociate semantic, ceea ce produce o remarcabilă convergență a efectelor. • \ceasta metodă este utilă, pentru că nu cade în "simbolismul sonor" al lui Maurice Grammont, ci menține legătura sunet/sens. (Cf. Guy Michaud, L'oeuvre et șes techniques, Paris, 1957). în afară de formaliștii ruși, Jan Mukarovsky, membru al Cercului lingvistic de la Praga, a studiat problema în La phonologie et la poetique (Travaux au Cercle linguistique de Prague, vol. IV, 1930), urmărind selecția fonemelor (nu a sunetelor particulare), ceea ce le conferă altă frecvență decît
[Corola-publishinghouse/Science/85060_a_85847]
-
dictaturii. Comparatistul A. este autorul unei monografii William Faulkner (1969; Premiul Uniunii Scriitorilor). Autorul își propune să stabilizeze cota romancierului la bursa hermeneutică, reformând moneda critică și controlându-i fluctuațiile imprevizibile. Cartea își trădează apartenența la vârsta critică a pozitivismului formalist. Criticul explorează metodic universul fictiv al lui Faulkner, proiectându-i cu minuție harta, identificând articulațiile lumii sale sociale, inventariindu-i și clasându-i tipologic personajele, definindu-i normele morale și codurile de comportament. Studiul topologic este dublat de unul fenomenologic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285241_a_286570]
-
Scheler formulează explicit faptul că e vorba despre persoane umane, iar doctrina sa va fi cea a unui personalism etic. Orice om, în măsura în care e pură persoană, este o ființă individuală, unică și distinctă de alții. Contrar universalismului pur al eticii formaliste a lui Kant, personalismul etic concepe persoana drept existență individuală exemplară, care nu apare decât o singură dată. E vorba de o persoană reală, afectivă, ce iubește și se implică în relații, inserându-se în destinul moral al altora, participând
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
restul operei -, își are ereditatea formală în notițele, pseudoreportajele, faptele diverse, nimicurile, cronicile fanteziste, publicate în gazetele vremii și reunite sub genericul Mofturi. Criticul urmărește manevrele prin care Caragiale convertește enunțul gazetăresc în proză canonică (un proces pe care, după formaliștii ruși, se întemeiază istoria formală a oricărei literaturi). Caragiale vede în discursul jurnalistic o practică a scrisului funcțional, în contrast cu literatura dominată de convenții, unde cuvântul are un simplu rol decorativ. Axioma esențială a poeticii sale este ridicarea faptului de viață
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286040_a_287369]
-
jos schelele. Nichita Stănescu privește cuvintele ca pe schelele lui Wittgenstein, numindu-le "rotițe", "curele de transmisie": cititorul trebuie să le dea jos spre a întrezări poezia. Și Bahtin considera poezia ca venind de dincolo de cuvinte, ca supralingvistică, depășind școala formalistă rusă. Așadar, prin Nichita Stănescu, geniul eminescian își lua, după un secol, o captivantă revanșă. Iar în plan cultural prefigura un alt eon spiritual decât cel modernist. XIII. POETICA TRANSPARENȚEI În varii împrejurări, cu discreția care-l caracterizează, C. D.
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
s?u: �a preda dispozi?ia, compo-zi?ia, ra?ionamentul, raporturile de opozi?ie, [care] s�nt elementele primordiale ale artei� (Rapport sur l�enseig-nement de l�architecture de Ch. Garnier, 1889). Astfel, arhitec?îi st?p�nesc un limbaj formalist clasicizant, adecvat �n mod tradi?ional programelor monumentale. Influen?a pedagogic? ?i estetic? a ?colii de Arte Frumoase se extinde atunci asupra unei mari p?r?i a Europei, �n Statele Unite ?i �n America de Sud. Ea se va men?ine �n
Arhitectura în Europa: din Evul Mediu pînă în secolul al XX-lea by Gilbert Luigi [Corola-publishinghouse/Science/892_a_2400]
-
i hr?ne?te operele cu citate moderniste (imobilul de locuin?e de la Berlin Kreuzberg, 1988), sau ca germanii Bangert � Jansen � Scholz � Schultz, care reiau, �n 1922, proiectul de imobil�vil? al lui Le�Corbusier (1922), au un demers mai formalist. �n domeniul caselor individuale, pozi?iile s�nt de o extrem? varietate, pe care o dovedesc, pe de o parte, casa arhitectului englez M. Hopkins (1935), �n structur? metalic? minimalist? ?i de o total? transparen?? c?tre gr?din? (Londra
Arhitectura în Europa: din Evul Mediu pînă în secolul al XX-lea by Gilbert Luigi [Corola-publishinghouse/Science/892_a_2400]
-
actori și în sectorul juridic internațional, precum corporate law firms în țările în curs de dezvoltare și oficiile avocaționale ale companiilor internaționale. Trubek propune o subdiviziune a activității de promovare RoL în două faze. Prima fază, caracterizată de o viziune formalistă și monolită a RoL, corespunde anilor '80, iar cea de-a doua corespunde programelor actuale de promovare care abordează RoL într-o manieră mai complexă și mai realistă. Prima fază este caracterizată de coexistența a două curente de gândire, unul
by Cristina Dallara [Corola-publishinghouse/Science/1090_a_2598]
-
ideea că dezvoltarea pieții ar putea să fie atinsă numai prin reforme instituționale s-a arătat foarte curând a fi o iluzie. (2003, 13) Organizațiile internaționale 24 s-au făcut portavocea acestor schimbări și au evidențiat progresiv lacunele și abordarea formalistă a RoL, recunoscând eșecul metodei top-down în implementarea reformelor, subliniind necesitatea unor proiecte specifice pentru fiecare context și concentrându-și atenția asupra noilor dimensiuni ale RoL, ca accesul la justiție, drepturile muncitorilor, corupția și crima organizată. Dellinger și Fried (2003
by Cristina Dallara [Corola-publishinghouse/Science/1090_a_2598]
-
tendința ca unitatea de bază să fie cuplul bărbat-femeie, spre deosebire de practica din celelalte culturi. Unul dintre elemente era erotismul, sugerat cu finețe În menuet, un dans la modă În secolul al XVIII-lea. Menuetul simula un soi de duel amoros, formalist, În cadrul cuplului. În secolul al XVIII-lea a avut loc o revoluție socială. Clasa mijlocie s-a Îmbogățit, În stațiuni și În marile orașe au apărut săli de bal și alte localuri publice destinate divertismentului. În noua atmosferă a acestor
Expresie corporală, dans şi euritmie by Tatiana Dobrescu () [Corola-publishinghouse/Science/92301_a_91694]
-
starea ideală de poeticitate și diferitele ei aproximări textuale. Se regăsesc aici idei disparate, cum ar fi cele de teoria reprezentării (Gestalttheorie), din Umberto Eco („opera deschisă”), din Roland Barthes (pentru care „cuvintele produc un fel de continuum formal”), din formaliștii ruși (în modul de concepere a structurilor ritmice). Dacă într-o primă etapă teoria limbajului poetic este dezvoltată într-un sistem de opoziții - o variantă a acestora va fi prezentată în Artă și știință (1986) -, luându-se distanță critică față de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288009_a_289338]
-
se găseau alăturate într-un grup sintactic. Din punctul nostru de vedere, explicația prin relația de contiguitate, ca și aducerea în discuție a polisemiei ca rezultat al transferului de sens prin contiguitate între nume, constituie un mod mecanicist, unilateral și formalist de analiză, care ignoră alte aspecte ale fenomenului și chiar și substanța acestuia. Pe de o parte, simpla prezență într-o sintagmă a două cuvinte nu poate constitui un motiv credibil al omiterii unuia dintre ele, iar, în ceea ce privește latura semantică
Condensarea lexico-semantică by Emil Suciu [Corola-publishinghouse/Science/925_a_2433]
-
a aprecia, care îl pune în chip fatal în contradicție cu cei care nu țin seama de dimensiunea etică a operei. Sau, cum spunea el în alt loc, cu „volumul moral” al scrierii. Asta înseamnă mai toată școala critică zisă formalistă, structuralistă și poststructuralistă. După decembrie 1989, C. a luat apărarea unor mari valori ale literaturii române (Tudor Arghezi, Marin Preda, Marin Sorescu) în fața valului de contestație și a apărat, în genere, valorile democrației, demonstrând un talent polemic (în latura cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286504_a_287833]
-
concepute de istorici încât de multe ori a sacrificat integritatea textuala a libri di famiglia prin prescurtări și regrupări ale materialului editat. În prezent, cea mai presantă sarcina cu care se confruntă studiul libri di famiglia stă în sfera studiului formalist, de catalogare a manuscriselor și de pregătire a edițiilor critice. Punctul forțe al celor mai bune studii de specialitate în domeniul cercetării literare, precum cele semnate de Armando Petrucci, Vittore Brânca, Leonida Pandimiglio și Fulvio Pezzarossa, a fost focalizarea energiilor
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]