382 matches
-
filosofiei»; de la Seneca, cel care alege sinuciderea, la Spinoza care se închide, «fără ca să râdă și nici să plângă», în solitudinea rece și deosebită a cunoașterii. Dar chiar și atunci când tensiunea nu ajunge la soluții radicale, neajunsul rămâne, devenind un habitus constitutiv al atitudinii pe care omul politic o adoptă față de filosof. De aici derivă, pe de altă parte, o marjă permanentă de difidență pe care omul politic o are față de omul de cultură în general, și de filosof în special
De ce filosofia by Armando Rigobello () [Corola-publishinghouse/Science/100977_a_102269]
-
o puternică forță de legitimare actuală. Ea s-a asociat cu structurile de roluri corespunzătoare raționalizării birocratice din organizațiile care s-au tot multiplicat ca urmare a schimbărilor produse în diviziunea socială și economică a muncii. Clasele sociale, ocupațiile și habitus-urile culturale ordonau structurile de roluri în categorii ce separau și în același timp uneau indivizii, adică individualizau și clasau (grupau) în mod concomitent. De-a lungul întregii perioade de inițiere, organizare și consacrare a modernității, putem observa cum s-
[Corola-publishinghouse/Science/2357_a_3682]
-
Astfel, Bourdieu consideră că actuala ordine socială și stratificarea socială ce o însoțește reprezintă rezultatul unei distribuții asimetrice a puterii în cadrul societății, distribuție care, prin intermediul sistemului școlar, se perpetuează, se reproduce. În concepția lui Bourdieu, meritul este o cuantificare a habitus-ului claselor dominante, o obiectivare a acestuia prin echivalarea care se face între un tip de cultură (cultura claselor dominante) și noțiunea de merit. Selecția pe baza meritului apare astfel ca o modalitate mascată de recunoaștere a diferențelor, a ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
producere al inegalităților oportunităților școlare este rolul diferențiat acordat mecanismelor primare și al celor secundare în construcția inegalităților. Bourdieu tinde să absolutizeze rolul mecanismelor primare de diferențiere, socializarea primară, prin intermediul căreia copiilor din clase sociale diferite li s-au inculcat habitus-uri diferite, care vor avea un efect fără putință de a fi anulat de către experienta școlară. Bourdieu consideră că nivelele școlare diferite atinse de indivizii proveniți din clase diferite reprezintă o reflectare a acestor habitus-uri, valorizate în mod arbitrar
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
diferite li s-au inculcat habitus-uri diferite, care vor avea un efect fără putință de a fi anulat de către experienta școlară. Bourdieu consideră că nivelele școlare diferite atinse de indivizii proveniți din clase diferite reprezintă o reflectare a acestor habitus-uri, valorizate în mod arbitrar de către școală prin recunoașterea culturii claselor dominante ca una legitimă și prin negarea valorii și autenticității culturii claselor dominate. Dimpotrivă, Boudon consideră că sistemele școlare au devenit mult mai deschise începând cu anii de după cel
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
unui model cultural este evident Îndatorat viziunii de la Începutul secolului XX, mai ales operei lui Max Weber, dar și a lui W. Sombart. Nu validitatea factorului religios/spiritual privind influența asupra economicului interesează aici, ci ceea ce Pierre Bourdieu definea drept habitus social, ceea ce poate oferi Înțelegerea unei constrângeri culturale asupra existenței, prin urmare, și asupra evoluției unui model cultural 1. Dacă se acceptă că În exercitarea unei credințe religioase se creează o matrice culturală comunitară, prin nivelare și conformitate, atunci se
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
o matrice culturală comunitară, prin nivelare și conformitate, atunci se poate accepta și ideea că societatea modernă, cea europeană Întâi de toate, oferă exemple numeroase de asemenea nivelări, am putea spune radicale, care au pregătit tranziții multiple. De menționat că habitusul cultural care apare În timpul ori mai ales În urma instalării unei credințe religioase se naște și ca tip de constrângere culturală complexă, așa cum o tratează Pierre Boudieu, În alți termeni decât Weber, dar continuând linia acestuia și a lui Norbert Elias
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
fundamentaliste care vede În coerența unui model cultural (coerență Între laturile sale culturale și politice) un exemplu de „hegemonism”. Aș Îndrăzni să spun că dorința unei egalități culturale este o proiecție a utopiei ideologiei drepturilor, care ignoră de fapt forța habitusului cultural și se direcționează Împotriva acestuia. Deși timpul modelelor culturale stabile, autarhice, ușor recognoscibile după chiar indivizii care le Încarnau „generic” ori „transcendent” a trecut, avem totuși nevoie dacă nu de reasertarea unor limite culturale În noile spații ale etno-peisajelor
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
care trebuie să fie "neutru", distingându-se astfel de alte personaje din lumea evocată, deosebite prin particularitățile de folosire a limbii. Dincolo de toate acestea, se dorește provocarea empatiei cititorului cu o anumită viziune asupra lumii sau, mai degrabă, un anumit "habitus", ca să reluăm termenul lui Bourdieu. Cel mai simplu ar fi, pentru a se evita alunecarea într-un documentar brut sau, dimpotrivă, într-o estetizare deplasată, să se recurgă la forme interioare / exterioare din lumea personajelor, deci la tehnici intermediare de
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
nu mai sunt un gentilom. Opinia face totul; oamenii trăiesc din forme, sunt adânciți în forme..."422. Există, de asemenea, în apartenența grupală, pe lângă reguli scrise și nescrise, rituri și obiceiuri, obișnuințe de comportament, coduri invizibile, ceea ce Pierre Bourdieu numește habitus, care permit imediat separarea interiorului de exterior. Este vorba despre semne pe care numai inițiații le cunosc: moduri de a se comporta, de a vorbi, de a se purta în diverse ocazii ale vieții sociale. Aluzia este astfel, de exemplu
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
și a nemuririi - înseamnă cea mai mare fericire, singura trăire posibilă a Ființei 831. Matei Călinescu insistă asupra simbolismului îmbrăcămintei, asupra afinităților (altele decât în Pelerina, unde exista o analogie dintre îmbrăcăminte și actul de a ascunde) dintre îmbrăcăminte și habitus (condiție, caracter); deoarece habitus este etimonul cuvântului vechi habit (îmbrăcăminte care indică statutul socio-profesional, caracterul și starea de spirit), în nuvelă, haina servește ca indiciu că reîntineritul Dominic a reușit să scape de moarte și s-a integrat în adevărata
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
cea mai mare fericire, singura trăire posibilă a Ființei 831. Matei Călinescu insistă asupra simbolismului îmbrăcămintei, asupra afinităților (altele decât în Pelerina, unde exista o analogie dintre îmbrăcăminte și actul de a ascunde) dintre îmbrăcăminte și habitus (condiție, caracter); deoarece habitus este etimonul cuvântului vechi habit (îmbrăcăminte care indică statutul socio-profesional, caracterul și starea de spirit), în nuvelă, haina servește ca indiciu că reîntineritul Dominic a reușit să scape de moarte și s-a integrat în adevărata sa condiție paradisiacă: "Hainele
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
și de fundaluri naționale cu diverse construcții politice, cu grade diferite de (sub)dezvoltare, de modernizare? Nu există un singur mod de a gândi bine, un singur mod de a gândi binele. Rămân de folos, desigur, noțiunile de capital cultural, habitus, putere, cunoaștere, cultură vizuală, imaginar social, educație etc. în discuțiile despre teorii și bune practici educaționale. Putem prezenta "structuri" și "funcții" ale învățământului, experiențe de creștere și educare a copilului, experiențe de școlarizare, de educație în familie, de îngrijire a
by Ion I. Ionescu [Corola-publishinghouse/Science/1064_a_2572]
-
norme universale aduce în minte și în discursuri, idei despre "hipermoderni", "supercivilizați", dar și despre "întârziați", "primitivi", "anormali"... Cunoștințe elementare de sociologie ne pot arăta că la începutul copilăriei (și a educației "elementare") multe activități și acte sunt ghidate de "habitus", de "capitalurile" copiilor. Bourdieu nu este depășit în analizele sale privind constituirea ierarhiilor grupurilor sociale, a practicilor și modurilor în care sistemul școlar joacă un rol în reproducerea și legitimarea acestor ierarhii 432. Există "stiluri de viață" bazate pe "poziții
by Ion I. Ionescu [Corola-publishinghouse/Science/1064_a_2572]
-
de diferențiere, de ierarhizare socială (de la cei mai bogați până la cei mai săraci, excluși). Capitalul cultural al unui individ poate fi materializat (să ai cărți, tablouri, aparatură audio-video etc.), instituționalizat (să ai certificate, titluri, diplome etc.) și incorporat (sub forma habitus-ului). Și acest tip de capital poate ierarhiza oamenii; pot exista oameni cu capital economic impresionant, dar cu capital cultural precar etc. Capitalul social distinge oamenii și el circumscrie relațiile sociale pe care le are, menține și folosește un om
by Ion I. Ionescu [Corola-publishinghouse/Science/1064_a_2572]
-
atuuri pentru creșterea capitalului intelectual. Statul poate spune că asigură "șanse egale" de acces la învățătură, la educație, dar inegalitatea capitalurilor la intrarea în școală și pe parcursul școlarității face ca această egalizare a șanselor să nu se realizeze... Școala formează habitus-ul ("structură structurată structurantă"), dar acesta este rezultatul interiorizării arbitrariului cultural care produce efecte și după ce acțiunea pedagogică ce a contribuit la formarea lui s-a încheiat. Școala reproduce și condițiile activității pedagogice și practicile care reproduc habitusul. 433 De
by Ion I. Ionescu [Corola-publishinghouse/Science/1064_a_2572]
-
Școala formează habitus-ul ("structură structurată structurantă"), dar acesta este rezultatul interiorizării arbitrariului cultural care produce efecte și după ce acțiunea pedagogică ce a contribuit la formarea lui s-a încheiat. Școala reproduce și condițiile activității pedagogice și practicile care reproduc habitusul. 433 De exemplu, nu este exclus ca pentru "țărani, în general", produsele alimentare să fie apreciate în primul rând fiindcă sunt hrănitoare, grase, grele, nu neapărat plecând de la considerații referitoare la gusturi, la modul de prezentare a bucatelor, la ornarea
by Ion I. Ionescu [Corola-publishinghouse/Science/1064_a_2572]
-
serie de categorii de comportament prosocial. Modul în care sînt asumate și exteriorizate aceste repere de conduită de plan secund tipologizează straturile sociale și descriu cel mai fidel sănătatea unei societăți, în maniera sistematizată de P. Bourdieu în jurul conceptului de habitus (Bourdieu, 1990). Cercetările evocate au urmărit dinamica mai multor indicatori asociați normelor implicite, pe baza unor scenarii comportamentale care merg dincolo de proiectarea lor imaginară (Sparks, Harris, Raats, 2003). Aceste particularizări ar putea fi foarte expresive în a descrie o specie
Psihologie interculturală: repere teoretice și diagnoze românești by Alin Gavreliuc () [Corola-publishinghouse/Science/855_a_1870]
-
cu o repeziciune uluitoare, lăsându-și amprentele gândurilor în memorie, de unde limbajul se forțează ulterior să le recupereze. Dizarmonia între gândire și limbaj reprezintă o temă dragă lui Augustin, care se întrepătrunde, într-un mod deopotrivă intim și contradictoriu, cu habitus-ul său cultural de retor antrenat la școala discursurilor. În situația de mai sus, când cuvântul nu exprimă întru totul simțirea, Fericitul Augustin îndeamnă la utilizarea mimicii atunci când povestim sau ținem o prelegere. Se știe că: „nu toate neamurile înțeleg
Metode de educaţie întâlnit e în opera fericitului Augustin şi actualitatea lor by Mihaela Bobârcă () [Corola-publishinghouse/Science/1682_a_2903]
-
marcante, omul se leagă de țăruș cu atât mai trainic cu cât îl ignoră mai profund. Ca și calul, fără să bage de seamă, el poate fi furat de o mână nevăzută și priponit din nou altundeva, de țărușul altui habitus. Și există, pare-se, un fel expert de a acoperi nările omului, în așa fel încât să nu-și audă propriul fornăit de alarmă. Dar pentru cei obișnuiți să fie deranjați, adică siliți să ridice grabnic tabăra, chestiunea obiceiului se
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
un masiv și imperativ apel la memorie. Legitimitatea construită prin ideologizarea istoriei (a luptei de clasă) de către comunism se află Într-un conflict evident, prin validarea sa reală, prin raportarea sa la adevăr 15. Lipsa unei culturi sau a unui „habitus” al legitimității produce o indistincție Între „drept” și „putere”, Între „adevăr” și „putere”, Între „memorie” și „scrisul istoric”, Între „mit” și „rațiune”16 Ieșirea din comunism și, mai exact, delegitimarea lui se fac - În condițiile În care memoria era Înăbușită
[Corola-publishinghouse/Science/1909_a_3234]
-
Beta sau Gamma Sverke, M. Hellgen, J. Acest studiu folosește date longitudinale colectate atât la începutul cât și la finalul implementării schimbării într-un spital de urgență din Suedia și examinează dacă experiențele stresante se schimbă în timpul schimbării organizaționale. 1999 Habitus-ul leadership-ului în schimbare Seppänen, L. Virtaharju, I. Buhanist, P. Pentru schimbare este nevoie de angajare personală, voință și capacitate de a îndruma organizația în timpul schimbării. Un lider al schimbării eficient utilizează un larg și uneori neconvențional repertoriu al retoricii
[Corola-publishinghouse/Science/2059_a_3384]
-
simbolice între clase și categorii sociale cu statut diferit. În acest context rolul principal al școlii este acela de a organiza conservarea și transmiterea moștenirii culturale, de a modifica indivizii printr-o activitate prelungită de formare, dotându-i cu un "habitus cultivat". Conceptele fundamentale pe care le propune sociologia reproducției culturale sunt: acțiunea pedagogică, violența simbolică, arbitrariu cultural, autoritate pedagogică, muncă-productivitate pedagogică, capital cultural, capital social și habitus. Pornind de la aserțiunea că orice putere, fundamentată pe raporturi de forță, are caracter
by Ţăranu Adela-Mihaela [Corola-publishinghouse/Science/1050_a_2558]
-
a modifica indivizii printr-o activitate prelungită de formare, dotându-i cu un "habitus cultivat". Conceptele fundamentale pe care le propune sociologia reproducției culturale sunt: acțiunea pedagogică, violența simbolică, arbitrariu cultural, autoritate pedagogică, muncă-productivitate pedagogică, capital cultural, capital social și habitus. Pornind de la aserțiunea că orice putere, fundamentată pe raporturi de forță, are caracter de violență simbolică, în sensul că poate impune semnificații legitime, aceste raporturi de forță capătă, prin transfer caracterul de forță specific simbolică. În consecință, acțiunea pedagogică (educația
by Ţăranu Adela-Mihaela [Corola-publishinghouse/Science/1050_a_2558]
-
și familiale a căror valoare este în funcție de distanța între arbitrariile culturale inculcate în diferite grupuri" (Bourdieu, P., Passeron, J.C., 1977). Procesul inculcării, desemnat de Bourdieu drept muncă pedagogică, trebuie să dureze suficient pentru a produce o formație durabilă, respectiv un habitus, obiectivat în gândire, apreciere, acțiune și percepție ale individului. Productivitatea specifică muncii pedagogice se măsoară obiectiv prin gradul în care habitusul produs este durabil (capabil să genereze pe termen lung practicile conforme principiilor arbitrariului inculcat), transpozabil (capabil de a genera
by Ţăranu Adela-Mihaela [Corola-publishinghouse/Science/1050_a_2558]