286 matches
-
(grafiat și Hattuša; în turcă și în unele texte în română: ș) a fost capitala statului antic al poporului hitit (zis și „imperiul hitit”). Ruinele orașului antic se află în provincia Çorum din Anatolia, lângă satul Boğazkale (fost Boğazköy), la limita nordică a ținutului antic anatolian Cappadocia. Așezările cele mai timpurii din zona orașului Hattușa au apărut în halkolitic, în mileniul al VI-lea
Hattușa () [Corola-website/Science/314646_a_315975]
-
numele actual, turc, al locului) a fost edificată o fortăreață pentru apărarea de eventuali agresori din exterior. În primele secole ale mileniului al II-lea î.Hr. au avut loc diverse conflicte între principii populației autohtone, hatticii, și grupul etnic al hitiților, imigrat, care încerca să-și extindă puterea politică. Arheologii au descoperit urme ale unui mare incendiu care a avut loc în jurul anului 1700 î.Hr. și care a cauzat mari distrugeri. Evenimentul este menționat într-un text redactat în scrierea cuneiformă
Hattușa () [Corola-website/Science/314646_a_315975]
-
său negustoresc la 160 km depărtare, la sud-est, în orașul Kaneș (sau Neșa), care ajunsese să aibă mare importanță și influență între coloniile comerciale asiriene. Hattușa a fost recolonizată în a doua jumătate a secolului al XVII-lea î.Hr. Prințul hitit Labarna I (1565-1540 î.Hr.) și-a construit reședința aici, după care și-a pus numele Hattușili, „cel din Hattușa”. Aceasta reprezintă începutul istoriei capitalei hitiților, Hattușa, și a dinastiei regale hitite, din care sunt cunoscuți 27 de mari regi. Hattușa
Hattușa () [Corola-website/Science/314646_a_315975]
-
Hattușa a fost recolonizată în a doua jumătate a secolului al XVII-lea î.Hr. Prințul hitit Labarna I (1565-1540 î.Hr.) și-a construit reședința aici, după care și-a pus numele Hattușili, „cel din Hattușa”. Aceasta reprezintă începutul istoriei capitalei hitiților, Hattușa, și a dinastiei regale hitite, din care sunt cunoscuți 27 de mari regi. Hattușa avea însemnătate majoră și pe plan religios, ca oraș al zeilor și templelor. În orașul central de sus au fost descoperite resturile mai multor temple
Hattușa () [Corola-website/Science/314646_a_315975]
-
și figura în basorelief a unei zeități. Arheologii presupun că fragmentele făceau parte dintr-o instalație concepută ca stradă reprezentativă dedicată unor procesiuni rituale. Până în prezent, suprafețele rezidențiale și ale atelierelor meșteșugărești explorate arheologic sunt mici. Descoperirile arheologice relevă că hitiții au practicat cultivarea unor cereale (mai ales orz și grâu cu un singur bob, "Triticum monocoecum"), a mazării, lintei, inului etc. Trei mari silozuri provin din epoca timpurie a hitiților în zonă. Pe înălțime, în resturile citadelei, au fost descoperite
Hattușa () [Corola-website/Science/314646_a_315975]
-
atelierelor meșteșugărești explorate arheologic sunt mici. Descoperirile arheologice relevă că hitiții au practicat cultivarea unor cereale (mai ales orz și grâu cu un singur bob, "Triticum monocoecum"), a mazării, lintei, inului etc. Trei mari silozuri provin din epoca timpurie a hitiților în zonă. Pe înălțime, în resturile citadelei, au fost descoperite mai multe oseminte de cerb. Se presupune că aristocrația se îndeletnicea, în scopuri distractive, cu vânătoarea. Rămășițele capitalei hitite Hattușa au fost descoperite în 1834 de călătorul francez Charles Texier
Hattușa () [Corola-website/Science/314646_a_315975]
-
dezgropate circa zece mii de tăblițe de lut cu o mulțime de inscripții. După primul război mondial, lucrările au fost reluate abia în 1931, coordonator fiind Kurt Bittel. Winckler și ulterior Bittel au găsit arhive, pe tăblițe de lut, ale regilor hitiți, între altele corespondența internațională a acestora. Astfel, Winkler a găsit documentul tratatului de pace încheiat între faraonul Ramses II și regele hitit Hattușili al III-lea, versiune redactată în akkadiană - cel mai vechi tratat de pace păstrat din istorie. Coordonatori
Hattușa () [Corola-website/Science/314646_a_315975]
-
1931, coordonator fiind Kurt Bittel. Winckler și ulterior Bittel au găsit arhive, pe tăblițe de lut, ale regilor hitiți, între altele corespondența internațională a acestora. Astfel, Winkler a găsit documentul tratatului de pace încheiat între faraonul Ramses II și regele hitit Hattușili al III-lea, versiune redactată în akkadiană - cel mai vechi tratat de pace păstrat din istorie. Coordonatori ai șantierelor arheologice ulterioare, cercetările continuând și astăzi, au fost Peter Neve (din 1978), Jürgen Seeher (din 1994) și Andreas Schachner (din
Hattușa () [Corola-website/Science/314646_a_315975]
-
despre Aștart se crede că ar fi legată de zeița mesopotamică Iștar care este uneori descrisă ca fiind fiica lui Anu în timp ce în miturile ugaritice Aștart este una din fiicele lui El, corespondentul semitic din Vest al lui Anu. La hitiți această zeiță apare drept Așerdu(s) sau Așertu(s), consoarta lui Elkunirsa (din titlul ugaritic El-qan-arsha: „El Creatorul Pământului”) și este mama fie a 77 fie a 88 de fii. În scrisorile Amarna un rege al amoriților este numit Abdi-Ashirta
Așerah () [Corola-website/Science/320888_a_322217]
-
în engleză poștă electronică, o abreviere uzuală pentru comunicarea electronică în epoca Internetului. Emailarea este o tehnologie larg cunoscută și aplicată încă din antichitatea timpurie, numeroase grupuri umane cunoscând și aplicând tehnica. Începând cu asiro-babilonienii și egiptenii antici, continuând cu hitiții și grecii antici, respectiv trecând prin toate timpurile antichității și Evului Mediu până în zilele noastre, emailarea a fost cunoscută și folosită constant în foarte multe culturi și civilizații. Tehnica emailării a fost cunoscută și aplicată pentru decorarea vaselor de sticlă
Email () [Corola-website/Science/297252_a_298581]
-
în anii 10.000 î.e.n., de la care întrebuințau carnea, laptele, pieile și lâna; le foloseau la căratul poverilor. Calul a fost domesticit în regiunea Ucraina , în anii 4000-3500 î.e n. și a fost adus în zona Mării Mediterane de către hitiți. Este posibil ca primii cai să fi fost crescuți pentru carnea lor, mai degrabă decât ca animale de lucru. De abia după o jumătate de secol, calul devine animal de lucru în Europa și Asia. Calul a devenit cel mai
Istoria lumii () [Corola-website/Science/314038_a_315367]
-
destinele a milioane de oameni de la Sargon al Akkadului încoace. Două secole mai târziu, un alt faraon, Ramses al II-lea, cu cele patru divizii ale sale, va ataca orașul Kadesh pentru că râvnea la Ammuru aflat sub ocupatie hitită.Dar hitiții îi vor întinde o cursa lui.Ramses scapă datorită întăririlor trimise de aliații săi canaaniți.Ajunge la un armistițiu și renunță la ambițiile asupra Siriei, ambele tabere dobândindu-și victoria , iar 20 de ani mai tarziu, va încheia cu hitiții
Istoria lumii () [Corola-website/Science/314038_a_315367]
-
hitiții îi vor întinde o cursa lui.Ramses scapă datorită întăririlor trimise de aliații săi canaaniți.Ajunge la un armistițiu și renunță la ambițiile asupra Siriei, ambele tabere dobândindu-și victoria , iar 20 de ani mai tarziu, va încheia cu hitiții primul tratat de pace cunoscut din istorie, gravat pe o mare tăbliță de argint, statuând „fraternitatea frumoasă și pacea frumoasă pentru eternitate”, cu clauze de neagresiune, de asistență mutuală (alianță defensivă) și privind extrădarea refugiaților politici. Anii de domnie ai
Istoria lumii () [Corola-website/Science/314038_a_315367]
-
contacte cu lumea exterioară. Noua Zellandă avea puțini locuitori. În Oceanul Pacific, poliniezenii continuau să colonizeze insule răspândite pe o suprafață vastă. După mii de ani de progres, civilizațiile epocii bronzului au înfruntat colapsul. Egiptul se afla în declin lent, Imperiul Hitit se dezintegrase, iar Grecia intra într-un "Ev Întunecat". În urma invaziei popoarelor mării și popoarelor indo-europene, haosul a cuprins lumea mediteraneană, comerțul fiind în declin, iar armele din bronz nu mai puteau face față invaziilor. Dar undeva în est, un
Istoria lumii () [Corola-website/Science/314038_a_315367]
-
forjat datează din aproximativ 1.000 î.en.În acestă perioadă se pare că fierul era utilizat în scop ceremonial, fiind un metal extrem de scump, mai scump decât aurul. Pentru prima oară o metalurgie sistematică a fierului apare în cadrul Imperiului Hitit în secolul al XIV-lea î.en. iar în India începând cu 1800 î.en. În jurul anului 1200 î.en. utilizarea fierului a devenit uzuală în Orientul Apropiat însă pentru o lungă perioadă de timp metalul dominant ramâne bronzul Până în
Istoria lumii () [Corola-website/Science/314038_a_315367]
-
regiunea Munților Caucaz la sfârșitul mileniului II î.en. De aici metalurgia fierului s-a răspândit în întreg Orientul Apropiat, piesele din fier înlocuindu-le pe cele din bronz la începutul mileniului I î.en. Utilizarea armelor de fier de către hitiți este considerată un factor însemnat la expansiunea rapidă a Imperiului Hitit. Lumea egeeană se pare ca a cunoscut acestă tehnologie ca urmare a expansiunii hitite, a migrației popoarelor mării iar raspândirea tehnologiei în întreaga Grecie este pusă pe seama invaziei dorienilor
Istoria lumii () [Corola-website/Science/314038_a_315367]
-
metalurgia fierului s-a răspândit în întreg Orientul Apropiat, piesele din fier înlocuindu-le pe cele din bronz la începutul mileniului I î.en. Utilizarea armelor de fier de către hitiți este considerată un factor însemnat la expansiunea rapidă a Imperiului Hitit. Lumea egeeană se pare ca a cunoscut acestă tehnologie ca urmare a expansiunii hitite, a migrației popoarelor mării iar raspândirea tehnologiei în întreaga Grecie este pusă pe seama invaziei dorienilor.Obiecte de fier au fost descoperite în China și datate cel
Istoria lumii () [Corola-website/Science/314038_a_315367]
-
geometrice complicate. Vestiți ca războinici de temut, celții își făceau arme și unelte din fier. Între secolul IX î.en., Asiria a renăscut de sub dominația huriților. Asirienii fiind experți în asedii și folosind berbeci și turnuri de asedii preluate de la hitiți, fiind totodată și arcași și războinici de temut, au anexat cu succes Babilonul , Egiptul , Palestina, Arabia de nord, Urartu și Elam , Asia Mică , Caucaz , Africa de Nord și estul Mării Mediterane , devenind un imperiu vast sub regii Tiglath-Pileser I și Tiglath-Pileser al
Istoria lumii () [Corola-website/Science/314038_a_315367]
-
în engleză includ "suastika" și "svastica". Nume alternative pentru formă: Svastica apare în artă și în simboluri preistorice sau în diverse contexte: noroc, soarele, Brahma, în conceptul hinduist de samsara. În antichitate, svastica a fost folosită mult, printre alții, de hitiți , celți și de greci. Apare și în alte culturi din Asia, Europa, Africa și America - uneori ca motiv geometric, uneori ca simbol religios. În zilele noastre, ca întotdeauna, svastica este un simbol sacru în hinduism, budism și jainism. Ubicuitatea svasticii
Svastică () [Corola-website/Science/298729_a_300058]
-
între mileniul al VIII-lea și mileniul al III-lea î.Hr.. Strămoșii Pisidiei clasice au fost probabil prezenți în regiune înainte de secolul al XIV-lea î.Hr.. La acea vreme, Pisidia pare să fi fost o parte a regiunii pe care hitiții o numeau "Arzawa". Limba Pisidiană este slab cunoscută, dar se presupune că ar fi fost o ramură anatoliană a limbilor indo-europene. În textele menționate de Herodot, locuitorii Psidiei au fost numiți "Lakuna", dar această denumire era numele unui trib Psidic
Pisidia () [Corola-website/Science/327560_a_328889]
-
au rămas o regiune sălbatică, muntoasă, și una dintre regiunile cel mai greu de cucerit și de condus pentru puterile politice externe. O lungă perioadă de timp, Pisidia a fost gazda a comunităților independente care nu se aflau sub jugul Hitiților. Cunoscută pentru fracțiunile sale războinice, a rămas în mare măsură independența față de Lidieni, si chiar față de perși, care au cucerit Anatolia în secolul al VI-lea î.Hr., si au împărțit zona în satrapii pentru un control mai mare. Totuși, nu
Pisidia () [Corola-website/Science/327560_a_328889]
-
cel care a înălțat nenumărate temple și palate, Akhenaton, faraonul reformator, și dinastia ramesizilor, cu Ramses II, cel care a extins cel mai mult printr-o politică militară activă frontierele statului și a rămas celebru pentru bătălia de la Kadesh cu hitiții pentru controlarea Siriei. Ramses II a construit monumente mărețe precum Marele Coridor din templul lui Amon de la Karnak și multe dintre templele de la Abu Simbel, statuile de aici ale faraonului având dimensiuni uriașe. Unul dintre cei mai renumiți faraoni ai
Noul Regat Egiptean () [Corola-website/Science/307039_a_308368]
-
al 5-lea al domniei lui Ramses al II-lea (1279-1213 î.e.n.), respectiv în mai 1274 î.e.n., s-a dat bătălia de la Kadesh, (de asemenea, Qadesh ) a avut loc între forțele Imperiului egiptean sub Ramses al II-lea și Imperiul Hitit condus de Muwatalli al II-lea în orașul de Kadesh pe râul Orontes , pe teritoriul actual al Siriei . Lupta este, în general, datata la 1274 î.Hr., si este prima, din punct de vedere istoric, căreia i se cunoaște desfășurarea tactică
Bătălia de la Kadesh () [Corola-website/Science/325923_a_327252]
-
comercială în regiunea "Semilunii Fertile".. În al patrulea an al domniei sale, Ramses ÎI a mărșăluit spre nord în Siria, ca să recupereze Amurru în onoarea tatălui său,faraonul Seti I. Amurru și orașul Kadesh era un teritoriu-tampon dintre Egipt și Imperiul Hitit.Asa cum și Regatul Mittani era un stat-tampon dintre Imperiul Hitit și Imperiul Asirian la aceea vreme. Plecând din capitală să, Pi-Ramses (la est de Delta Nilului), pentru a recuceri cetatea siriană Kadesh, Ramses al II-lea și-a condus
Bătălia de la Kadesh () [Corola-website/Science/325923_a_327252]
-
Ramses ÎI a mărșăluit spre nord în Siria, ca să recupereze Amurru în onoarea tatălui său,faraonul Seti I. Amurru și orașul Kadesh era un teritoriu-tampon dintre Egipt și Imperiul Hitit.Asa cum și Regatul Mittani era un stat-tampon dintre Imperiul Hitit și Imperiul Asirian la aceea vreme. Plecând din capitală să, Pi-Ramses (la est de Delta Nilului), pentru a recuceri cetatea siriană Kadesh, Ramses al II-lea și-a condus armata de cca. 20.000 de infanteriști și 2.500 care
Bătălia de la Kadesh () [Corola-website/Science/325923_a_327252]