250 matches
-
este vorba. De fapt, așa cum arată și Peerbolte, este vorba de o eschivare de tipul propagandei sau ideologiei teologice, menită să confere o garanție aparentă anumitor afirmații cu caracter disuasiv. Personajul înfățișat de 2Tes. este caracterizat de „nelegiuire”, înțeleasă ca „impietate”, „răutate”, mândrie - din faptul că se consideră pe sine Dumnezeu și se proclamă ca atare în fața întregii lumi - și violență. El lucrează „prin puterea lui Satan” (neconfundându‑se însă cu acesta) și îi amăgește pe necredincioși prin minuni și semne
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
pământești și cele făcute de mâna omenească, iar pe cei ce înaintează spre contemplarea celor dumnezeiești îi ocolesc și, dacă nu dau dovadă de o judecată înțeleaptă și nu duc o viață curată și lipsită de patimi, îi atrag la impietate” (1 Apol. 58). În lupta sa înverșunată împotriva falsei gnoze creștine, Irineu avea să reia multe dintre argumentele predecesorului său, în primul rând, principiile demonologiei sale. Episcopul de Lyon, mai puțin experimentat în filozofie, întoarce spatele dușmanului din exterior, concentrându
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
răbdare, dar nu fără un gram de ironie fină. Credința creștinilor în existența diavolului este o altă piatră de poticnire pentru spiritul „raționalist” al lui Celsus. Astfel, el denunță în repetate rânduri această doctrină care dă dovadă de absurditate și impietate (6, 42): Aceștia au născocit un adversar al lui Dumnezeu, pe care îl numesc diavol, iar în ebraică Satan. Fără nici o îndoială, este o greșeală datorată în întregime muritorilor și o nelegiuire să spui că Dumnezeul cel mare, în dorința
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
mai bogată „Români în istoria universală”. Acest prim volum din colecție a mai primit un sub titlu: Corneliu Zelea Codreanu în fata istoriei. După un proces înveninat de ură și rea credință, cu acuze mincinoase care - cu toată frica de impietate - te duc în mod firesc cu gândul la procesul Mântuitorului și după epuizarea tuturor căilor legale de atacare a sentinței, Căpitanul este depus în închisoarea de la Râmnicu Sărat pentru executarea pedepsei și ținut într-o izolare absolută. De aici este
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
nu-l menționase: au inventat o scenă în care „impudicul Paris” uită de luptă în toiul acesteia, pentru o „partidă” de dezmăț cu Elena. Atare stigmatizări violente inventau nu numai gramaticii, ci și retorii și sofiștii ori de câte ori trebuiau să condamne impietatea și să recompenseze virtutea. Metoda alegoriei inventate se baza pe subtilitățile raționării analogice, ai cărei maeștri au fost dintotdeauna filosofii postsocratici. Și ea a fost asimilată, integral, de către teologii creștini (și de maeștrii Kabbalim ai religiei mozaice!). Ce a determinat
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
în întregime creștină. Construirea mitului lui Garcia Moreno este reprezentativă pentru programul intransigent. Acest președinte al Republicii Ecuador între 1861-1865 și 1869-1875, asasinat în 1875, care susținuse o politică confesională în țara lui, a fost considerat restauratorul societății creștine împotriva impietății liberale. Acest program era considerat o dovadă că edificarea societății creștine era un program realist și nu o utopie îndreptată spre trecut 12. Doctrina privind condamnarea, fondată pe timpul papei Pius al IX-lea, avea să se dezvolte datorită învățămîntului pozitivist
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
românească figurând o serie consistentă de biografii romanțate sau de romane pe teme mitico-eroice. Respectul pentru documentul istoric face ca viața cronicarului Miron Costin să fie descrisă și cu intenția de a explica o personalitate complexă, vag idealizată. Fără vreo impietate ficțională asupra veridicului, imaginația autorului caută să recreeze atmosfera epocii: de la anii de colegian la iezuiți, în Polonia, unde viitorul dregător și intelectual își pune în acord conștiința de sine cu ambițiile politice și virtutea, până la executarea sa din ordinul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285308_a_286637]
-
la cer felul cum pune problema Dina Cocea în acest articol, acuzându-mă pe mine proprietara legală a acestor bunuri, lăsate mie prin testament de soțul meu N.D. Cocea și pe care le-am păstrat tocmai în vederea acestui scop de impietate și necuviință, iar brutala confiscare de către autorități este calificată un autentic act de cultură. Pentru a evita pe viitor de a mai fi acuzată de meschine intenții, declar că aș fi fericită să se realizeze casa memorială N.D. Cocea Regretabil
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
Toate virtuțile somei sunt solidare cu experiența extatică provocată de absorbția ei. Am băut soma, citim într-un imn celebru (VIII, 48), am devenit nemuritori; am ajuns la lumină, i-am aflat pe Zei. Cu ce ne poate tulbura acum impietatea sau batjocura celui muritor, o, nemu-ritorule?" (str. 3). Soma este rugată să prelungească "timpul vieții noastre"; deoarece ea este "paznicul trupului nostru" și "slăbiciunea, bolile au fost puse pe fugă" (după traducerea lui L. Renou). Soma deșteaptă gândirea, reînsuflețește inima
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
la Calcedon e sacrilegiu la Ierusalim, ca și la Bagdad sau Teheran. Întruparea e o erezie transformată în dogmă, un scandal devenit instituție. Dar la origine spre nenorocirea celui prin care începe scandalul -, Hristos a murit pentru asta. Crucificat pentru impietate. Ce poate fi mai scandalos decît un profet care se dă drept Dumnezeu? Esenienii își divinizau judecătorul, dar asta nu era în fond decît o metaforă. Întruparea a făcut ca Iisus să se nască drept fiul lui Dumnezeu, dar l-
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
caz de pericol, drepturile cetății prevalează asupra drepturilor omului (după cum o regulă de drept constituțional prevalează asupra unei legi sau a unui decret). Sub amenințarea războiului și cu frica pierderii independenței l-a condamnat Atena pe Socrate la moarte pentru impietate (civică). Să remarcăm în trecere uimitoarea complicitate istorică între violență și telecomunicații. Prima le stimulează pe cele din urmă. În general, o situație de război civil sau extern accelerează dezvoltarea aparatelor de transmisiune: de la telegraful optic la transmisiunile radio (trecînd
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
la bar libere, cel din stânga, de la geam, locul lui Papa și unul alături. Doamna mea a privit sfioasa la "Bust", probabil a întâlnit o "ocheadă de aprobare" și s-a așezat pe scaunul-monument. A sărit ca electrocutată de actul de impietate comis, amintindu-și că după Revoluția din ianuarie 1959, barul a fost naționalizat și personalul nu permitea nimănui să se așeze pe scaunul lui Papa, măsura ulterior "abrogată". S-a reașezat la insistența barmanului "por favor señora, sientase" vă rog
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
a hotărît să publice această nouă ediție, în care s-a învrednicit să facă modificări pretutindeni unde i s-a atras atenția că ar fi necesar. Poate în fervoarea zelului și a durerii cauzate de relele ce frămîntau Biserica (unde impietatea triumfă, iar numele lui Cristos este profanat), pana sa nu a mai zugrăvit acele rele, resimțite din plin, care ar fi putut leza în mare parte Clerul căruia se mîndrește că îi aparține. El cinstește întru totul sfințenia, doctrina și
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
explicată, dar care lucrează în continuu sub alte forme decît cele ale urii; de care se minunează și cel care o resimte, căci nu știe că suferă din cauza ei și nu-i descoperă rațiunea; și care are înfățișarea unei mari impietății sau a unei brutale ingratitudini față de învățători, de altminteri buni, pentru că au avut atîta grijă față de ucenicii lor, s-au folosit de atîtea cuvinte și le-au dăruit atîta iubire. 38. La începuturile Bisericii, divina Scriptură era singurul text de
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
mai mărunte neajunsuri ale sale. Așadar, un Cler devenit slujitor și adulator disprețuit al principilor nu mai este un intermediar între aceștia și poporul pe care îl păstoresc; și apar atunci vremuri asemănătoare cu ale noastre, în care totul este impietate și lipsă de religiozitate. Puterea ecleziastică este atunci înlăturată, nu se mai găsește în mijlocul puterii legale a Regelui și al puterii morale a popoarelor; ci este absorbită de prima, nu mai este decît unul și același lucru cu prima dintre
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
precauție în zilele noastre. Excomunicarea ca urmare a însușirii de proprietăți ecleziastice a condus la ofense mai mari, căci este mai rău să te rupi de Biserică decît deposedarea de bunuri în sine. Un delict mai mare, o mai mare impietate, este mai greu de comis în rîndul popoarelor religioase, acolo unde credința este încă vie, unde nu se întîlnește răutate decît într-o mică măsură; acolo, în anumite vremuri și în anumite locuri, excomunicările, după cum spuneam, puteau apăra bogățiile Bisericii
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
trei puterile se unesc împotriva justiției și nu mai simt propria lor opresiune și nici pe cea a Bisericii, atunci este vremea în care acea națiune pierde catolicismul iar mai tîrziu părăsește și creștinismul: aici este vorba de Erezie, de Impietate. Acestea sînt cele trei maladii radicale ale societății civile creștine. Ce i se va întîmpla apoi unei națiuni desprinse de Biserică și, astfel, ruptă de învățătura adevărului; e greu de spus; ea nu mai aparține poporului lui Dumnezeu despre care
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
Pentru că îmi plăceau! Pentru că în general îmi plăcea Whitman și argumente aveam destule, chiar în afara celor „speciale“... — Încercați să faceți portretul psihologic al unei persoane. și, cu dezinvoltură, făcui portretul Mamei... și azi consider faptul acesta ca un act de impietate filială, al unuia ce calcă peste cadavre. și nu mi-l pot ierta. Dar cât de bine îmi cunoșteam subiectul! și ce gamă nemai pomenită de calități și defecte îmi oferea el, ce treceri de la duioșii paradiziace la izbucniri de
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
vadurilor comerciale? Cum aș fi putut rezista tentației de-a studia în mod direct multitudinea de țesături și culori din nenumăratele magazine ce te îmbiau la tot pasul? Apoi, odată ajuns în zona lor de influență, ar fi fost o impietate să nu mă tocmesc pentru fiecare rupie, măcar de amorul artei conversației în engleza mea împiedicată. Trebuia să mă bucur că sunt acolo, că viețuiesc și eu în... mulțimea aceea umană imposibil de descris în cuvinte obișnuite. Pipăiam țesături, admiram
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
șir de furnici a înnegrit poteca din curtea mea, lungindu-se până la ușa casei. Am vrut să le strivesc cu talpa, însă Aia m-a oprit cu un gest hotărât. „Nu trebuie să ucizi nici o ființă vie!” Repetitio „E o impietate să ucizi animalele ca să te hrănești cu ele. Să nu închizi viscere în propriile-ți viscere. Să nu alimentezi sângele tău cu sângele altei ființe. Pentru purificarea sufletului e indispensabilă și purificarea trupului”. Corinna Insuccesului amoros cu Corinna i-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
angajamente pătimașe atât pro cât și contra. La urma urmei, sunt intervenții polemice susținute de o cunoaștere profundă a substanței filosofice (și religioase, nu mai puțin) a creației eminesciene, fără de care orice abordare, doar ocazională, se dovedește a fi o impietate grosolană. SECURITATEA ȘI SIGURANȚA NAȚIONALĂ (George Ene) Încă de la primele ediții din publicistica eminesciană, discuțiile asupra acestei producții s-au declanșat în contradictoriu, nu puțini fiind aceia care au considerat-o neinteresantă, legată prea strâns de diversele aspecte ale vieții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
articolele lipsesc cu totul, și adesea d. Bermann este obligat să alerge pe la toți colaboratorii spre a-i implora să producă ceva. Caută deci, dragul meu, să ne procuri niște articole de pe acolo...“ S-ar putea zice, fără teamă de impietate, că Propășirea era o „formă fără fond“; scriitorii lipseau, sau nu se îndemnau a scrie. Dar odată plămădită, forma devine stimulatoare: scriitorii sunt smulși din letargie, coloanele revistei se umplu, iar unele texte obținute în acest chip se dovedesc, culmea
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
arată și lucrul acesta, că „a căzut cu capul Înainte/fața În jos” și așa mai departe. Papias, ucenic al apostolului Ioan, povestește acest lucru mai precis (saphesteron), zicând: „Iuda a trăit (periepatesen) În lume ca un mare exemplu de impietate (mega paradeigma asebeias). Trupul său era atât de umflat, Încât nu putea să treacă pe acolo pe unde un car trecea cu ușurință; [nu Încăpea] nici măcar capul, atât era de gros (exact: nici măcar grosimea capului). Pleoapele ochilor, se spune, erau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
-se în scaun și sughițînd nervos, ba l a și stimulat cu anumite remarci. *Le-am vorbit studenților (ca invitat) despre „Eminescu în conștiința românească”: despre definirea valorilor plecînd de la el - a celor de dinainte și a celor de după; despre „impietățile involuntare” și despre „respectul absolut”, care adesea limitează înțelegerea operei sale. De asemenea, am fost trimis să fac o „expunere” despre literatura contemporană (titlul dat de organizatori sună destul de complicat), la unitatea de artilerie. Sublocotenentul care sînt s-a simțit
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
s-ar numi un mișel. În el se dădea o mare bătălie: care dintre viciile lui să rămână stăpân. De aici, o zarvă și o înfruntare neîncetată între ele. Zgârcenia, dezmățul, ambiția erau zeii lui; perfidia, lingușirea, slugărnicia - mijloacele sale; impietatea perfectă - odihna lui; iar principiul său de conduită se întemeia pe părerea că cinstea și corectitudinea sunt niște himere cu care te împăunezi, dar care nu pot face parte din ființa ni mănui; drept care toate mijloacele erau bune pentru el
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]