416 matches
-
vrabiei, parfumul florilor, lumina zilei, privirea cinstită, vorba curată: ar înțepa ochii copiilor și ar reteza limba mieilor neînțărcați -, i s-a dus viața în deșert. Și consolarea bietului om fără dragoste și fără evlavie se găsește în ajunul obștescului ineluctabil sfârșit, mărunțit între paiațe mici și imitații minuscule". Prin hiperbolă, se produce o metamorfoză auctorială: pamfletarul, distanțat, acum, de autorul real, își percepe adversarul pe o scară afectivă supradimensionată: din persoană publică, cu statut real, general recunoscut, inamicul său devine
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
asupra tranziției către capitalism. Acestea din urmă își luau ca obiect interogarea naturii capitalismului, a modurilor de expansiune și a contradicțiilor care ar fi putut conduce la subminarea lui; pentru primele, dimpotrivă, economia de piață apare ca termenul apodictic și ineluctabil al unei adaptări care monopolizează atenția. Problematicile, sărăcind într-atât încât nu mai pot păstra în câmpul observației decât formele de compatibilitate (sau, ceea ce este același lucru, de rezistență) cu instituțiile capitalismului liberal, se înscriu într-o filozofie a istoriei
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
în legile cosmice: "A filozofa înseamnă a învăța să murim" (Eseuri, XX). II Tristețe la Baaad, dezolare în Doina și în alte texte, pagini în care limbajul depresiv își aliază programatic intelectul; hiperluciditatea singuraticului (retras în Turn pentru autocunoaștere) amplifică ineluctabil mâhnirea. Nici un sprijin în "Natura care nu-nțelege" (Toamnă). În substanța lor intimă, risipitele sau compactele cântări despre moarte, niște tristia, sunt fragmente de monolog narativizat, recital de constante și variabile. Pigmenți de înțelepciune de pe Nil ("Cartea morților") și ecouri
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
într-o livadă". Terorizați, vecinii "visează că dorm în somnul din somn". Dar, cu toate stereotipurile tragice (nu puține) confesiunile poetei nu sugerează dramatic prăbușirea; altfel spus, tristețea sa, comunicată apăsat, e cea a condiției umane în totul, fenomen normal, ineluctabil, de unde ca la Sadoveanu transferul într-o mâhnire calmă, inclusiv un fel de poeticitate a neliniștii care finalmente se dezagregă. Un antidot al tragicului e cântul, acesta oferind cel puțin iluzia depășirii: "Cântând, încerc să ies din moarte / Și moartea
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
de jertfire-de-sine. Existența în totul e zbatere perenă între "duhul lumii vii și al celei moarte" ( Urci încet purtat de roata), cursă stereotipă de la iluzie la obstacol. Când "sufletul desprins de trup" și "capul desprins de trup" se supun legii ineluctabile, cercul se închide. Lecturi biblice despre Iacov, despre Rebeca și Isaac, despre Daniel, Samson, Irod, Salomeea și ceilalți, pretexte de meditație, accentuează sfâșierea; păsări albe "plutind peste ape" arată inutil Calea; o clipă de Extaz, stare înlesnind levitația, nu înlătură
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
omnitemporal, inclusiv de spațializare ilimitată, "babelismul" împresoară fără pauze subminând, relevând constant antinomiile dintre idealitate și pragmatism. În subtext, poemul e o parabolă: pe ecrane străvezii se succed "Appii sepulcrale", Burgundii și Iberii, vechi așezări grecești toate sub semnul trecerii ineluctabile. Adresându-se unui enigmatic Urgoragal, ipochimen tăcut, aducând în primul plan figuri frapante (Homer, Clovis, Martin Luther), Dimov-regizorul se adresează în fapt unor spectatori; episoade în genul eminescianului Memento mori, pulsații din Apocalipsă ori din bolgiile Infernului dantesc evoluează între
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
sărăcia țării profunde, dar înnobilată, eroizată. Documentare "menită să se adreseze, între alții, agricultorilor, cărora trebuia să le transmită un mesaj prin care se anunța chiar dispariția lor. Ea amestecă figurile modernității și ale tradiției, legând astfel vizual ideea progresului ineluctabil și esența unei Americi eterne"34. La jumătate de secol după această abatere de la liberalism, miza războaielor de imagine nu mai este consensul intern din Statele Unite, ci esența americană a subiectivității mondiale. Această miză depășește alternativa și alternanțele periodice ale
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
Ioan, Crăciunul, Sfântul Ștefan, Anul Nou). Însăși etimologia solstițiului poate fi relevantă aici: la solstițiu, soarele pare să "stea nemișcat" vreme de câteva zile. Solstițiul reprezintă, prin urmare, o calitate diferită a timpului, un timp privilegiat, o pauză în fluxul ineluctabil al lui Cronos. Tema majoră a romanului lui Eliade - conflictul dintre timpul primordial (sacru) și timpul istoric - face cât se poate de naturală utilizarea mitologiei solstițiale"20. Între Dionisul eminescian și personajul omonim al lui Eliade din În curte la
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
sfânt. Cel care moare este Dominic din istorie. Dominic care întruchipează visul sau imaginația veșnicei tinereți nu poate muri, fiindcă există în interiorul unei structuri diferite, recurente a timpului mitic, unde moartea - în sensul în care o concepem noi, ca sfârșit ineluctabil, absolut - este inimaginabilă (...). Povestea - sau poveștile - lui Dominic Matei se desfășoară de fapt în două cadre temporale distincte, unul istoric și ireversibil, celălalt mitic și recurent. Complicațiile interpretative prilejuite de text, cum ar fi cele legate de moartea lui Dominic
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
rapiditatea și ritmul timpului constituie ordinea necesară după care se înlănțuiesc fenomenele naturii materiale și cele ale organismului. Dar, și poate mai important, pentru că diviziunile timpului și durata părților astfel fixate rezultă din convenții și cutume și exprimă ordinea, la fel de ineluctabilă, după care se succed diferitele faze ale vieții sociale. Durkheim a observat că un individ izolat ar putea să ignore trecerea timpului, ajungînd incapabil să măsoare durata, dar că viața în societate implică o înțelegere între toți oamenii în privința timpului
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
particulară a nasului suscită o multitudine de reflexe și alte fenomene. Să insistăm pe faptul că o respirație insuficientă (0,5l la 1l pe inspirație) și rău practicată determină o proastă oxigenare ca și o privare de energie vitală, distrugere ineluctabilă a sănătății. Trebuie să se știe că există trei etaje respiratorii: etaj inferior sau diafragmatic, mijlociu sau toracic, superior sau scapular. Respirația din copilărie abdominală (diafragmatică) permite cu certitudine prevenirea tulburărilor digestive și ginecologice, atât de contemporane; o mai bună
Refacerea: sursa performanței by Silviu Șlagău; Mariana Costache () [Corola-publishinghouse/Science/91782_a_92326]
-
anonimatul colectivității. Noi ne aflăm în lume sub dominația impersonalului colectiv, cu prejudecățile, curiozitățile și preocupările sale frivole, care ne deturnează de la a medita sau reflecta asupra destinului nostru autentic. Ceea ce ne smulge acestui impersonal colectiv și ne impune alternativa ineluctabilă de a fi în chip autentic noi înșine sau de a nu fi este sentimentul de a fi aruncat în lume fără justificare, de a fi abandonat în fața unor primejdii care ne amenință de pretutindeni și de nicăieri, cu singura
Semn și interpretare by Aurel Codoban [Corola-publishinghouse/Science/295577_a_296906]
-
vieții. Recunosc, dincolo de masca mortuară, pe cel a cărui dispariție o regretăm împreună, el neputând să evite implacabilul destin poate hotărât ființei adamice de inteligențe supreme ce-și poartă nemurirea printre aștri. Totdodată, este momentul când realizez că, în mod ineluctabil, și eu voi pierde în viitor pe cineva foarte apropiat și drag mie fiind în situația de acum a prietenului meu. Toate morțile celor dragi pe care le-am experimentat în trecut, întreaga sumă a deceselor ce mi-au răpit
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
ulterior, în Evul Mediu, au fost corectate în conformitate cu Vulgata. Opera datează din 427. Bibliografie. Ediții: pentru Erezii: Patristic Studies 90, The Catholic University of America, Washington, 1956 (G.L. Müller); pentru Oglinda: CSEL 12, 1887 (Fr. Weihrich). în 430, cînd catastrofa ineluctabilă care dezagrega vechea civilizație greco-romană din Occident atinsese apogeul, Augustin moare. Africa fusese deja invadată de vandali, care asediau Hippona și se dedau peste tot la violențe, teroare și jafuri. Așa cum povestește biograful său, Possidius (31, 2), Augustin „voise să
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
și gastroenterologiei În general, Într-o epocă când noile procedee de investigație și explorare făceau pași mari spre rezolvarea unei morbidități cu adânci implicații În patologia copilului. Grație acestor contribuții În perioada când hepatita cronică la copil cu evoluția sa ineluctabilă către ciroză era o problemă de sănătate publică, grație colaborării cu clinicile clujene, Îndeosebi cu profesorul Nicolae Miu (o somitate În domeniu), grație simpozioanelor, conferințelor și congreselor de gastroenterologie și hepatologie pediatrică pe care le organizează la Bistrița În 1992
Medicină şi societate by Valeriu Lupu, Valeriu Vasile Lupu () [Corola-publishinghouse/Science/1587_a_2935]
-
la fel de rapid la epuizare datorită resurselor energetice deja limitate, ceea ce face ca faza de contrașoc să fie extrem de scurtă, ca și etapa de rezistență de altfel. În aceste condiții faza de epuizare a organismului se va instala cu repeziciune conducând ineluctabil la exitus. Excesul alimentar poate În egală măsură să genereze o stare de stress, a cărui derulare are la origine o suprasolicitare a mecanismelor homeostazice, adică a acelora care concură la realizarea echilibrului și normalității funcțiilor metabolice. În condiții de
Medicină şi societate by Valeriu Lupu, Valeriu Vasile Lupu () [Corola-publishinghouse/Science/1587_a_2935]
-
omului și anturajului său, determină o stare de polifazie cognitivă [...]. În măsura în care grupurile și indivizii sînt chemați să se confrunte și să răspundă unor probleme din ce în ce mai complexe, de ordin atît social, cît și natural, va-riabilitatea instrumentelor mentale adoptate este o consecință ineluctabilă. Un mod de raționament este mai apt să răspundă exigențelor propagandei, un altul celor ale deciziilor eco-nomice, un al treilea imperativelor științelor și așa mai departe. Există întotdeauna legătură și comunicare între aceste moduri, dar și specializare." Ibid., p. 286
by Jean-Marie Seca [Corola-publishinghouse/Science/1041_a_2549]
-
așadar principiul stabilizator al formei și al raționalității. De acum, conform prognozei spengleriene, forța vitală a civilizației occidentale, sufocată de formele culturii, civilizației și tehnicii, ar fi intrat în etapa apusului său. Și aceasta nu din întâmplare, ci printr-o ineluctabilă necesitate, care se află scrisă în ritmurile vitale ale istoriei. Și întrucât ceea ce este rod al necesității nu permite libertatea de a alege sau de a respinge, celui care este prins în roata istoriei universale nu-i mai rămâne decât
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
a lungul unui drum care pornește de la Nietzsche până la Platon, și de la Platon până la noi, traversând întreaga istorie a filozofiei, Heidegger arată că toate aceste doctrine nu sunt rodul extravagant al minții bolnave a gânditorului-poet, ci constituie sfârșitul esențial și ineluctabil al metafizicii occidentale, gândită riguros până la ultimele sale consecințe. De aceea, interpretarea lui Nietzsche ca moralist și psiholog este reducționistă și insuficientă, oricât de importante ar fi cuceririle psihologico-morale care îi sunt recunoscute (Klages); sau ca gânditor politic și critic
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
coercitiv al comportamentului decât o poate face morala. Impun obligații care constrâng mai mult decât toate tipurile de morală scrise de istoria umanității, făcând superfluu, de aici înainte, orice alt imperativ. Știința și tehnica organizează viața pe planetă cu forța ineluctabilă a unei mutații geologice. În raport cu acestea, etica și morala au de acum frumusețea unor fosile rare. Omul contemporan nu are alternative: orice ar gândi sau face, este oricum supus coerciției "tehno- științei". Cu toate acestea, el se complace încă în
by FRANCO VOLPI [Corola-publishinghouse/Science/1116_a_2624]
-
echivalente. Oricum, scena pare emblematică pentru epocă și pentru lupta pe care o duc cele două școli pentru a-și asigura dominația în câmpul filosofic. Adepții Porticului și ai Grădinii împărtășesc această idee a morții ca geniu conducător al gândirii: ineluctabilă, imperioasă și definitivă, ea înseamnă punctul final al oricărei aventuri existențiale. Bine, bine, dar până atunci? Zenon optează pentru asceza care renunță, pentru gestul moralizator, pentru reproș, pentru refuzarea trupului și a plăcerilor cărnii, el încarnează - dacă putem folosi aici
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
celui mai bun sistem social în sfera responsabilității umane. Instrumentalizarea puterii politice presupune într-adevăr ca omul să dețină capacitatea de a stăpîni mijloacele cu ajutorul cărora să gestioneze societatea. Reciproc, a dota ființa umană cu capacități proprii pune în mod ineluctabil problema gestionării mediului său de viață, a polis-ului. Valoarea omului nu poate fi recunoscută decît după regîndirea raportului dintre om și Dumnezeu. Acest lucru l-a încercat Renașterea italiană. Afirmarea capacităților proprii omului așa cum o face umanismul implică absența
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]
-
în a face plauzibilă ideea că indivizii care au o existență mai puțin îndoielnică își determină alegerile în mod rațional, cum am putea imputa aceste enigmatice "alegeri raționale" unui subiect colectiv inexistent. Mai ales că individualismul utilitarist, metodologic, basculează aproape ineluctabil într-un individualism ontologic, spre exemplu în credința că tocmai în calitate de indivizi aceștia își produc credințele și chiar normele care le prezidează alegerile. În opoziție, comunitarienii susțin că in-divizii nu există în mod concret decît înscriși într-o societate și
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]
-
avem de-a face, mai întîi cu indivizi capabili de a optimiza în mod rațional satisfacerea intereselor lor individuale. Un om este un univers. De aceea, oricîte obiecțiuni se pot aduce demersului individualist, acesta ridică, totuși, o chestiune esențială și ineluctabilă. Paradigma individualistă a devenit larg dominantă în sînul științelor sociale, începînd cu anii '70, sub numele de "teoria alegerilor raționale". Este vorba de o generalizare a analizei economice, a normativității utilitariste, ce afectează nu numai economia politică ci, în egală
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]
-
ei, în schimb, au comis, repet, o eroare politică. Eroare care, dimpotrivă, nu a fost comisă și de Partidul Comunist Italian 1. Acesta, mai realist, a înțeles încă de atunci că noul curs istoric al capitalismului și „dezvoltarea” sa sunt ineluctabile, și probabil că tocmai în acele zile a început să prindă contur ideea „compromisului istoric”. Acum este momentul să admitem că, în cazul unui intelectual neimplicat politic - un literat, un om de știință -, se poate vorbi despre „datoria” unei intervenții
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]