424 matches
-
doar separarea politică și economică a țării de Austria putea să îmbunătățească situația Ungariei. El era susținătorul unei mai largi democrații parlamentare, a industrializării, impozitării pe baze egale, a expansiunii economice prin intermediul exporturilor și a abolirii privilegiilor feudale și a iobăgiei. Kossuth era în egală măsură un naționalist maghiar, retorica sa provocând un resentiment puternic în rândul grupurilor etnice nemaghiare. Kossuth a câștigat sprijinul nobilimii mărunte, care formau opoziția minoritară din Dietă. Această facțiune a militat pentru reforme și, după moartea
Ungaria Regală () [Corola-website/Science/328007_a_329336]
-
a devenit capitala Livoniei Suedeze și cel mai mare oraș din întreg Imperiul Suedez. Luptele între Suedia și Polonia au continuat sporadic până la Armistițiul din Altmark de la 1629. În Letonia, perioada suedeză este considerată a fi fost una pozitivă; regimul iobăgiei a fost ușurat, s-a înființat o rețea de școli pentru țărani, și puterea baronilor regionali a fost redusă. În această vreme au avut loc și unele importante modificări culturale. Sub dominație suedeză și germană, Letonia vestică a adoptat luteranismul
Letonia () [Corola-website/Science/296900_a_298229]
-
Ștefan Atzel și Ignat Vörös. Acest lucru a fost desigur o cădere gravă înapoi în feudalism și este cu atât mai uimitor pentru că noul kaiser, Josif al doilea, este un adept al ideilor liberale, el anulând în anul 1781 legea iobăgiei. Sagu a avut și un castel frumos, în mijlocul unui parc, cu pomii bătrâni, iar camerele au fost mobilate cu mobile prețioase. A fost proprietatea familiei Atzel-Szapary și ocupată în 1918/19 de armata sârbă. Iar cand sârbii au fost nevoiți
Comuna Șagu, Arad () [Corola-website/Science/310113_a_311442]
-
să recucerească posesiunile pierdute din sudul Suediei. Cel mai important rezultat a fost distrugerea ducatului pro-suedez de Holstein-Gottorp restabilind dominația Danemarcei în Schleswig-Holstein. Cea mai importantă reformă internă a fost abolirea în 1702 a așa numitului "vornedskab", un fel de iobăgie. Eforturile sale au fost în mare parte în zadar din cauza introducerii iobăgiei în 1733. După război, comerțul și cultura au înflorit. Primul teatru danez, Lille Grönnegade a fost creat și marele dramaturg Ludvig Holberg și-a început cariera. De asemenea
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
fost distrugerea ducatului pro-suedez de Holstein-Gottorp restabilind dominația Danemarcei în Schleswig-Holstein. Cea mai importantă reformă internă a fost abolirea în 1702 a așa numitului "vornedskab", un fel de iobăgie. Eforturile sale au fost în mare parte în zadar din cauza introducerii iobăgiei în 1733. După război, comerțul și cultura au înflorit. Primul teatru danez, Lille Grönnegade a fost creat și marele dramaturg Ludvig Holberg și-a început cariera. De asemenea, colonizarea Groenlandei fost inițiată de către misionarul Hans Egede. Din punct de vedere
Casa de Oldenburg () [Corola-website/Science/331283_a_332612]
-
înțeles că ar fi fost posibil să mai fi existat și o altă biserică tot din lemn, care ar fi fost arsă. Despre existența unei parohii la Someșu Rece se poate vorbi doar după anul 1849, după luptele pentru desființarea iobăgiei și asigurarea egalității în drepturi când îmbărbătați de Avram Iancu, locuitorii acestui sat, au luptat pentru obținerea acestor drepturi. La 1849 exista preot în Someșu Rece, anume Petru Teotelecan, fiu al satului, fiind primul paroh despre care se spune că
Biserica de lemn din Someșu Rece () [Corola-website/Science/313682_a_315011]
-
fost un semnal că fără reforme, țara nu-și va putea permite să joace un rol militar și politic pe măsura dimensiunii ei. De aceea bunicul lui Nicolae, țarul Alexandru al II-lea, a adoptat o lege de abolire a iobăgiei, dar din cauza opoziției majorității moșierilor, legea a devenit un compromis care era probabil nefavorabil țăranilor în majoritatea cazurilor, dar care a fost totuși profitabilă pentru stat. Acest fapt i-a dezamăgit enorm atât pe țărani, cât și mai ales pe
Nicolae al II-lea al Rusiei () [Corola-website/Science/298304_a_299633]
-
și mai ales pe membrii radicali ai intelighenției, care pledau cauza țărănimii. Pe acest fond al dezamăgirii provocate de refuzul lui Alexandru de a adopta o formă de guvernare reprezentativă și de nemulțumire provocată de o lege de abolire a iobăgiei nefavorabilă majorității populației, unii membrii ai intelighenției au concluzionat că o reformă justă ca și o veritabilă modernizare a țării nu poate avea loc decât răsturnând regimul țarist; dintre acești blazați s-au recrutat viitorii revoluționari. Ultimii doi țari care
Nicolae al II-lea al Rusiei () [Corola-website/Science/298304_a_299633]
-
pace, libertate și înțelegere 1. Dorim libertatea presei, desființarea cenzurii 2. Guvern responsabil în Buda-Pesta3. Adunare Națională anuală la Pesta.4. Egalitate în fața legii în chestiunile civile și religioase.5. Gardă națională.6. Plata dărilor de toți deopotrivă.7. Desființarea iobăgiei.8. Curte cu juri, pe baza egalei reprezentativități. 9. Bancă Națională. 10. Armata să depună jurământul pe Constituție, militarii maghiari să nu fie duși înafara țării, militarii străini să părăsească țara.11. Deținuții politici de stat să fie eliberați.12
Revoluția Maghiară din 1848 () [Corola-website/Science/318740_a_320069]
-
Școlii Ardelene, avându-i ca reprezentanți pe Gheorghe Șincai, Petru Maior și alții, a avut contribuții la dovedirea continuității populației daco-romane în Dacia, a militat pentru dezvoltarea învățământului, pentru drepturi egale cu ale maghiarilor, secuilor și sașilor și pentru desființarea iobăgiei. Tot în această perioadă se remarcă Farkas Bolyai ca profesor la Colegiul Reformat, unde au urmat studiile cele doi pașoptiști mureșeni, și fiul său, János Bolyai, creator al geometriei neeuclidiene. Astăzi numele lor este purtat de o stradă și de
Istoria Târgu Mureșului () [Corola-website/Science/304039_a_305368]
-
cei doi frați mai tineri, Nikolai și Andrei, pleacă la studii în Kazan. Dostoievski se orientează așadar spre un nou grup, Cercul Petrașevski, patronat de filozoful socialist Mihail Petrașevski. Participă la unele discuții legate de libertatea de expresie sau abolirea iobăgiei și își petrece timpul în biblioteca vastă a filozofului. În ciuda faptului că Petrașevski este considerat agent provocator de către autoritățile țariste, în realitate el se comportă mai degrabă ca un moderat. Mihail Bakunin chiar îi scrie la un moment dat lui
Feodor Dostoievski () [Corola-website/Science/299191_a_300520]
-
1849, ora patru dimineața, Dostoievski este arestat sub acuzația că a citit în fața mulțimii și a propagat textul "Scrisorii către Gogol", formulate de către Belinski. Scrisoarea, cu valoare de testament al criticului, este unul din cele mai energice apeluri la abolirea iobăgiei, scrise vreodată în limba rusă. Alături de Dostoievski, în aceeași noapte fatidică, sunt reținuți alți peste 200 de suspecți, din care doar douăzeci și doi vor fi duși în fața tribunalului militar spre judecare . Investigațiile durează șase luni, timp în care acuzații
Feodor Dostoievski () [Corola-website/Science/299191_a_300520]
-
unchiului" și romanul "Satul Stepancikovo și locuitorii săi". Cele două opere "siberiene" sunt complet ignorate de critica literară rusă, preocupată în acei ani de Turgheniev, Pisemski sau debutul lui Tolstoi. Dostoievski ratează, cu aceste cărți, tema principală a momentului: desfințarea iobăgiei. În "Visul unchiului" frământările sociale se întrezăresc foarte vag de sub urzeala comicului, în timp ce "Satul Stepancikovo și locuitorii săi" descrie idilic relațiile dintre țărani și proprietarii de pământuri. Cel mai probabil, Dostoievski încearcă să tatoneze terenul cu niște lucrări literare care
Feodor Dostoievski () [Corola-website/Science/299191_a_300520]
-
un ciclu de volume pe care scriitorul l-a studiat în tinerețe. Autocrația țarului era esențială, în viziunea lui Dostoievski, pentru menținerea independenței și a unității statului rus: Dostoievski considera ridicolă ideea transformării Rusiei în republică. Cu toate că se opunea ferm iobăgiei și sistemului feudal, era sceptic în ceea ce privește adoptarea unei constituții sau implementarea democrației. Conform lui, democrația și oligarhia sunt două sisteme europene ineficiente, atât de diferite utopiilor sale creștine, în care binele este săvârșit de om din pură inițiativă, nu ca
Feodor Dostoievski () [Corola-website/Science/299191_a_300520]
-
de la 1848 în Transilvania, s-a ridicat în Giurtelecu Șimleului, unde, la 19 martie 1848, locuitorii, pînă la unul, avînd în frunte pe Ioan Lobonțiu, au hotărît „să nu mai meargă la slujba la domni, că-s mântuiți de de iobăgie". Era doar la patru zile de la izbucnirea Revoluției la Budapesta. Ioan Lobonțiu a fost unul dintre cei mai importanți animatori ai vieții sociale și culturale din capitală Comitatului Crasna, Șimleu Silvaniei, la jumatatea secolului al XIX-lea. Pe 10 ianuarie
Ioan Lobonțiu () [Corola-website/Science/324041_a_325370]
-
Alexei Petrovici Ermolov. Soțiile unora dintre decembriști și-au urmat soții în exil. Expresia „soție decembristă” exprimă ideea de devoțiune a soției față de soț. După înăbușirea revoltei decembriștilor, monarhia absolutistă rusă avea să mai reziste pentru aproape un secol, deși iobăgia a fost abolită în 1861. Deși înfrântă, revolta decembriștilor a provocat unele schimbări în Imperiul Rus. Împăratul Nicolae I și-a îndreptat atenția spre problemele interne ale imperiului. În 1826, Mihail Speranski a fost însărcinat cu reformarea codului de legi
Revolta decembriștilor () [Corola-website/Science/309751_a_311080]
-
circa 40 de așezări, unele exclusiv germane, altele mixte. În comparație cu alte grupuri de germani colonizați în sud-estul Europei, șvabii sătmăreni nu au primit pământ, deoarece s-au stabilit pe domenii nobiliare. Astfel, ei au fost încă de la început constrânși la iobăgie. Al doilea val de germani veniți în Maramureș a fost cel al țipțerilor, tot în secolul XVIII. Aceștia erau atât agricultori cât și meșteșugari și mineri. Venirea lor a adus o contribuție important la dezvoltarea economică a regiunii. Până la sfârșitul
Șvabi sătmăreni () [Corola-website/Science/303215_a_304544]
-
aveau suficiente terenuri, plus că trebuiau să plătească impozitele și să practice clacă pentru boieri. Alexandru Ioan Cuza a sperat să îmbunătățească situația din țară prin reforme agrare. El a încercat secularizarea terenurilor mănăstirești și, de două ori, să anuleze iobăgia și să reducă terenurile marilor proprietari, dar majoritatea parlamentară era formată din boieri care se opuneau. Așadar această parte a reformei sale nu a fost aprobată în Adunarea Legiuitoare (Națională). Cabinetul a primit vot de blam, însă domnul a refuzat
Lovitura de stat de la 2 mai 1864 () [Corola-website/Science/320422_a_321751]
-
loturile de pământ închiriate pe moșiile boierești ("Regulamentul" le permitea să consume app. 70% din recolta totală, iar boierii aveau dreptul să își folosească o treime din proprietate în orice mod doreau);, în timp ce micile proprietăți, create după ce Constantin Mavrocordat abolise iobăgia în anii 1740 s-au dovedit a fi mai puțin productive în fața competiției marilor proprietari de pământuri — boierii au profitat de pe urma situației, întrucât tot mai mulți țărani proprietari de pământ au fost obligați să recurgă la arendarea pământului, ei datorând
Regulamentul organic () [Corola-website/Science/304502_a_305831]
-
iobag (din ), este un țăran "legat" de pământul unui stăpân feudal, pe care se află, depinzând cu persoana și cu bunurile sale de acesta. Țăranul dependent se numea șerb (din ) în Transilvania, rumân în Țara Românească și vecin în Moldova. Iobăgia diferă de sclavie prin faptul că stăpânul nu avea drept de viață și de moarte asupra iobagilor, iar aceștia nu puteau fi vânduți separat de pământul pe care îl lucrau sau îl primeau în folosință. În mod tipic, atunci când șerbia
Iobăgie () [Corola-website/Science/298314_a_299643]
-
lucrau sau îl primeau în folosință. În mod tipic, atunci când șerbia avea preponderență, pământul însuși nu putea fi vândut deoarece era asociat cu puterea politică, în schimb el putea fi transferat prin război, dăruire, căsătorie sau prin alte moduri. Fundamentele iobăgiei au fost puse pe vremea ultimilor ani ai Imperiului Roman. Pe durata războaielor din timpul crizelor secolului al treilea, mulți fermieri mici și-au vândut sau și-au abandonat pământurile, iar proprietatea asupra terenurilor agricole a ajuns să fie concentrată
Iobăgie () [Corola-website/Science/298314_a_299643]
-
deteriorării economiei romane, "colonii" au început să nu mai fie capabili să plătească rentele și au ajuns legați de moșii prin debit. Edictul de la Milano (dat în 313, de către împăratul roman, Constantin cel Mare) a stabilit caracteristicile de bază ale iobăgiei. "Colonii" nu puteau să părăsească moșia sau să se căsătorească pe altă proprietate fără permisiunea stăpânului lor, iar copiii "colonilor" deveneau "coloni" la rândul lor. Pe de altă parte, stăpânul nu-și putea evacua "colonii" și nici nu le putea
Iobăgie () [Corola-website/Science/298314_a_299643]
-
mai mare parte a forței de muncă din agricultură de-a lungul întregii epoci feudale. În vestul european, apariția unor monarhi puternici, a orașelor și a unei vieți economice îmbunătățite, a slăbit sistemul senioral (feudal) în secolele XIII - XIV , iar iobăgia a devenit mai rară după Renaștere. Însă, în estul și centrul Europei, în țări precum Prusia, Austria, Polonia și Rusia, conducătorii au întărit șerbia în secolul al XII-lea, astfel încât proprietățile nobililor puteau produce mai multe grâne pentru noua piață
Iobăgie () [Corola-website/Science/298314_a_299643]
-
estul și centrul Europei, în țări precum Prusia, Austria, Polonia și Rusia, conducătorii au întărit șerbia în secolul al XII-lea, astfel încât proprietățile nobililor puteau produce mai multe grâne pentru noua piață profitabilă de export. În multe dintre aceste țări, iobăgia a fost abolită în timpul războaielor napoleoniene de la începutul secolului al XIX-lea. În Transilvania iobăgia a fost abolită la data de 6 iunie 1848 . Dar în Rusia s-au menținut practicile feudale până la data de 9 februarie 1861. În alte
Iobăgie () [Corola-website/Science/298314_a_299643]
-
șerbia în secolul al XII-lea, astfel încât proprietățile nobililor puteau produce mai multe grâne pentru noua piață profitabilă de export. În multe dintre aceste țări, iobăgia a fost abolită în timpul războaielor napoleoniene de la începutul secolului al XIX-lea. În Transilvania iobăgia a fost abolită la data de 6 iunie 1848 . Dar în Rusia s-au menținut practicile feudale până la data de 9 februarie 1861. În alte părți ale Europei, ca de exemplu în cea mai mare parte a Scandinaviei, instituțiile feudale
Iobăgie () [Corola-website/Science/298314_a_299643]