311 matches
-
focul, apoi își ia zborul în cer. Un Tengu uriaș și alții mai mici, fără număr, se transformă în foc și încalecă vântul negru. Când focurile cad pe pământ, altarul zeului de foc se transformă imediat într-un rug de jăratic. Voia să doarmă. Voia îngrozitor să doarmă. Dar Mitsuhide nu viza; gândea. Iar creierul lui nu-i putea înfrâna iluzia din minte. Se întoarse pe partea cealaltă, începând să se gândească la ziua care urma. Știa că, a doua zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Oda Nobuteru, și Ikoma Hachiemon. După cum lesne se poate imagina, celor doi oameni le era extrem de penibil să apară în fața lui Ieyasu, necum să mai și încerce să-i explice motivele lui Nobuo, și așteptau în încăpere, stând ca pe jăratic numai la gândul întâlnirii. Destulde curând, apăru Ieyasu, împreună cu un paj. Era îmbrăcat în kimono, fără armură, și părea a fi bine dispus. Se așeză pe o pernă, spunând: — Am auzit că Seniorul Nobuo a încheiat pacea cu Hideyoshi. Cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
de cultură nu-i dau aceleași avantage ca vecinului său mai fericit. Capătul pârghiei, care odată era ridicat și plecat de puterea omenească, e astăzi pus în mișcare de o putere elementară, care nu ostenește niciodată, care se hrănește cu jăratic, asemenea cailor năzdrăvani din poveste, care produce în minute ceea ce omul singur ar produce în ceasuri sau în zile, puterea oarbă a aburului întemnițată în cilindrul mașinei cu vapor ridică pârghia la un capăt, iar acea ridicătură se preface la
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
ești bunic..." Sînt străbunic, nu bunic..." "Așa ești de când te știu..." "N-am avut probleme!", zise bunicul. "N-ai avut fiindcă ai avut noroc cu doamna Văsăliu... Ia să fii acuma tânăr, să vezi ce te-ar mai pune pe jăratic..." "De ce? Ași lua alta!" "Și alta ți-ar face la fel!" "Ba mie îmi place bunicul, zise blonda nevastă, care se vede că nu se pierduse cu firea sub îmbrățișarea zbanghiului. Când un bărbat moare după tine, înseamnă că o să
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
posedând-o cu ochii, ca un șoim pregătit pentru vânătoare. În Africa, uitase să plângă. Prin ușa bucătăriei, o zări pe Zaouf, frământând o lipie, cu degetele ei negre, ca niște vreascuri. Stătea aplecată peste aluat, punând marginile pâinii peste jăratic, iar lumina cuptorului era atât de aproape că-i intra în liniile feței, în nări și între buzele care șușoteau. Abia atunci înțelese că era vineri și că bătrâna se ruga. Zaouf era o femeie tristă și se ruga ca și cum
Istoria romanțată a unui safari by Daniela Zeca () [Corola-journal/Journalistic/6977_a_8302]
-
la Sfântul Ioan, ci În noaptea de 1 mai, noaptea focurilor de la Beltein, o sărbătoare de origine druidică, mai ales În Highland-urile scoțiene...“ „Asta e! De ce mănâncă pâine?“ „Frământă o turtă din făină și din secară și o coc pe jăratic... Apoi urmează un rit ce amintește de sacrificiile umane străvechi... Sunt un fel de turte care se numesc bannock...“ „Cum? Pe litere, te rog!“ Făcu ce-i cerusem, i-am mulțumit, Îi spusei că era Beatrice a mea, Fata Morgana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
care rostesc: rabarbaro rabarbaro. La stânga mea felinarele erau puse pe jos În semicerc, completând cu o circumferință turtită curba de răsărit a corului și atingând cu extremitatea acelui pseudo-semicerc, spre sud, statuia lui Pascal. Acolo fusese pus un vas cu jăratic aprins, peste care cineva arunca ierburi, esențe. Fumul ajungea până În ghereta mea, uscându-mi gâtul și provocându-mi o stare de surescitare febrilă. Printre pâlpâirile felinarelor, mi-am dat seama că În centrul corului se agita ceva, o umbră subțire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
intrase solemn, impunând tăcere cu mâna Întinsă. L-am recunoscut imediat pe Bramanti numai pentru că purta aceeași tunică purpurie, mantia albă și mitra pe care le văzusem la el În seara aceea În Piemont. Bramanti se apropie de vasul cu jăratic, aruncă În el ceva și se ridică o flacără, apoi un fum gros și alb, iar parfumul se Împrăștie treptat În sală. E ca la Rio, mă gândeam, ca la serbarea aceea alchimistă. Și n-am agogő-ul la mine. Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
tunică albă și semitransparentă, cu părul lăsat pe spate. Am văzut-o din profil În timp ce trecea, pură și languroasă ca o adulteră prerafaelită. Prea diafană ca să nu-mi stârnească Încă o dată dorința. Agliè o duse pe Lorenza până la vasul cu jăratic, lângă statuia lui Pascal, o mângâie ușor pe fața-i absentă și făcu un semn către Giganții din Avalon, care i se postară de-o parte și de alta, susținând-o. Apoi se duse și luă loc la masă În fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
În formă de clopote, și păreau niște flori bătute de un uragan. În același timp, medium-ii parcă se chirciseră, cu fețele contractate și desfigurate, ca și cum ar fi Încercat să-și facă nevoile și nu reușeau, respirau gâfâind. Lumina vasului cu jăratic se atenuase, iar acoliții lui Madame Olcott stinseseră toate felinarele puse pe jos. Biserica era luminată doar de raza felinarelor din naos. Și Încet-Încet, minunea se realiză. De pe buzele lui Theo Fox Începea să iasă un fel de spumă albicioasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
ca o meduză și-și Întindea ghearele către Agliè, zgârâindu-i fața și apoi Împingându-l Într-o parte cu violența avântului pe care-l acumulase În săritura aceea. Agliè se dădea Înapoi, se Împiedica de unul dintre picioarele trepiedului cu jăratic, făcea o piruetă În jurul lui Însuși ca un derviș, lovindu-se cu capul de-o mașină și căzând pe jos cu fața plină de sânge. Pierre, În aceeași clipă, se aruncase asupra Lorenzei și, În timp ce se arunca, trăsese din teacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
jur Împrejur, căutând o cale de ieșire. O durere ascuțită Îi cuprinse mâna ce Îl ținea pe bălăior, care Își Înfipsese dinții În carnea lui. Îl izbi violent cu mâna liberă, azvârlindu-l În trepiedul din centrul Încăperii. Vasul cu jăratic se Înclină și se prăbuși zgomotos, răspândind un nor de scântei. Un cor de exclamații de durere se ridică din grupul de mușterii cel mai apropiat, când aceștia fură, loviți din plin de ploaia de foc. Oamenii păreau prinși Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
fost întocmite de Pansu (1994), în special QIST, chestionar de internalitate în situație de muncă. Acesta cuprinde 32 de itemi, 116 relativi la comportamente și 16 relativi la stimulare. Exemplu de item: "De trei luni, echipa laboratorului stă "ca pe jăratic", presată de comenzile care vin neîncetat. Când șeful laboratorului vine să aducă noi analize, Paul se enervează și refuză să le mai facă deoarece: Paul a vrut să arate că există limite care nu pot fi depășite (intern-intenție); trebuie spus
Psihologia socială a organizaţiilor by Claude Louche [Corola-publishinghouse/Science/879_a_2387]
-
Hérodias) (3) Vârfurile munților de la Sabine apăreau atunci de lapislazuli și de opal, pe când poalele și erau înecate într-un abur de nuanță violetă și purpurie. (Chateaubriand, Lettre sur la campagne romaine) (4) Grădina era luminată de o sclipire de jăratic ce venea de la lămpile venețiene. (Zola, Nana) (5) Marie arunca pe întindere o umbră care... părea verde în mijlocul acelor suprafețe lucioase care reflectau albeața cerului. (P. Loti, Pêcheur d'Islande) (6) Din penumbră ieșeau doar paloarea mâinilor, a fețelor, a
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
de box, și apoi plătit de către căpitan. Băiatul cu nume neobișnuit care, după cum se exprimă pedant Agripina, trăiește în folclor, are existență nedesprinsă încă de fabulosul folcloric. El povestește cum motanul său, Vasile, scoate rufele din cazan și calcă pe jăratic; are deci, acces la înțelegerea mitică a lumii. Numele protagonistului este și un sinonim al substantivului "mucenic", "sfințișor", a căror sărbătoare este celebrată în calendarul popular la 9 martie, iar formula de basm "Măria ta" cu care i se adresează
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
burdufurile din piele cu provizii de apă, unul dintre ei, a cărui privire era cea mai pătrunzătoare, s-a instalat pe o Înălțime din apropiere pentru a scruta depărtările În căutarea unor eventuale ființe umane. În cazul În care depistau jăratic sau cenușă, teritoriul era riguros examinat; excrementele cămilelor erau de asemenea cercetate cu scrupulozitate pentru a vedea dacă erau recente sau mai vechi, direcția În care o luaseră animalele etc. De pe malul Eufratului am fost aduși În Hit, căci, după cum
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
să o scobească, să o cântărească și apoi să introducă o cantitate de opiu egală cu a zecea parte din greutatea ei; deschizătura se va acoperi apoi cu bucata de gutuie tăiată. Apoi, Închisă Într-un aluat, se pune În jăraticul fierbinte și se lasă acolo până când aluatul se Înnegrește. Gutuia e apoi scoasă, curățată de pojghița arsă, iar resturile de opiu sunt aruncate, partea sa activă fiind absorbită de gutuie. Din acest preparat, ei trebuie să ia zilnic o cantitate
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
experiența stranie a lumii somnului profund care nu fracturează continuitatea conștiinței martor, lume cu totul deosebită de cea a treziei. Un comentariu literar la Yoga S¿tra?tc "Un comentariu literar la Yoga S¿tra ?" Experiența focului (atenția concentrată asupra jăraticului din șemineul casei sale) va duce Însă mult mai departe. Închizând ochii, descoperă uimit continuitatea imaginilor și, treptat, se cufundă Într-un „spectacol uluitor” În care vede orice Își dorește. Abia acum aflăm, pentru că Îi Întâlnește uimita imagine a conștiinței
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
arhipline, pepeni răscopți), altele, superlativul de superioritate: stră(basm străvechi), atot(exprimă superlativul absolut: „Când umbra ta (...) va începe a vorbi, ea va fi atotștiutoare...” (M. Eminescu, Proză literară, p. 42), „Pe un deal răsare luna, ca o vatră de jăratic,/ Rumenind străvechii codri și castelul singuratic.” (M. Eminescu, I, p. 76) • adverbe (locuțiuni adverbiale) - morfeme: foarte (foarte vechi), foarte puțin (superlativul de inferioritate: foarte puțin amabil), prea (exprimă în mod frecvent superlativul excesiv: „Nopțile-s de la o vreme prea lungi
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
substantivului: „Orice glas ascultă glas numai greierul prin ceas stă de vorbă cu tăcerea.” (L. Blaga) Substantivul rămâne nearticulat, dacă, sub aspect semantic, exprimă materia sau clasa de obiecte: „Și cum ospăta el, buf! cade fără sine în groapa cu jăratic.” (I. Creangă) sau dacă nearticularea lui este expresie a nedeterminării: „Cu sfetnici vechi de zile mă-întâmpinași în cale.” (M. Eminescu) b. Conjuncția realizează și exprimă relații sintactice în interiorul propoziției, între propoziții, între unități sintactice de diferite dezvoltări, precum și în interiorul
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
am la ce să visez.” (A.E. Baconsky) Enunțurile imperative indirecte au intonație nespecifică; ele devin, de fapt, enunțuri asertive: „Și cum ajunge acasă, zice unei babe de la bucătărie să ia cucoșul, să-l zvârle într-un cuptior plin cu jăratic și să puie o lespede la gura cuptiorului...” (I. Creangă) Enunțuri exclamative În enunțurile exclamative, raportul emițător-mesaj-destinatar este dominat de emițător; prin absolutizarea componentei subiective a mesajului, enunțul exclamativ devine expresia sintactică a reacțiilor sale față de realitatea extralingvistică sau, mai
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
te căptușește ea, Mărioara, acuș!” (I. Creangă) Subiectele propoziționale introduse în frază prin pronume relative care, cine, ce sau câți sunt adesea reluate printr-un pronume demonstrativ (acesta, acela) sau prin pronume nehotărât toți: „...Care dintre cai a veni la jăratic să mănânce, acela are să te ducă la împărăție...” (I. Creangă) În limbajul popular este în mod frecvent reluat subiectul inclus sau subînțeles. Pronumele personal este atunci precedat, cel mai adesea, de adverbul și, care are doar valoare stilistică: Încerc și
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
Și ninge-n noaptea plină de păcate; La vatră-n para ce abia mai bate Azi, a murit chiar visul meu final. Și ninge-n miezul nopții glacial... Și tu iar tremuri, suflet singuratic, - Pe vatră-n para slabă, în jăratic, - Încet, cad lacrimi roze, de cristal 1235. Focul, așa cum este el prezentat în poesie reprezintă înfățișarea inteligenței cerești. El trece prin toate fără a se amesteca cu el, îmbrățișează fără a putea fi cuprins. Ascuns, arde mocnit și când se
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
pierdută În zilele noastre a fost ursăritul sau umblatul cu ursul, practicat de către ursari. Ursăritul era o meserie, iar ursarii erau deseori solicitați de dresori. Dresarea puilor de urs era drastică. În sunetul muzicii, puiul era pus cu picioarele pe jăratic, iar ursarul cânta la un instrument oarecare. După o vreme, rămânea numai melodia, care Îl determina pe urs să “joace”. Greoiul animal, ținut În lanț, deși, Între timp se Îmblânzise, sălta spre amuzamentul copiilor, dar și al adulților pentru care
RROMII ÎNTRE TRADIŢIE ŞI CONTEMPORANEITATE by Judit Găină, Viorel Paraschiv () [Corola-publishinghouse/Science/91787_a_93174]
-
și pe pământ, Pitești, 2001; Seducător, Tănase, Pitești, 2002. Repere bibliografice: Geo Dumitrescu, Poșta redacției. Antologie Toma Biolan, CNT, 1967, 50; Petru Mihai Gorcea, Poezie, ARG, 1979, 4; Laurențiu Ulici, Stadii, RL, 1979, 41; Petru Mihai Gorcea, Ascunsa floare de jăratic, ARG, 1984, 3; Val Condurache, Toma Biolan, „Test de fidelitate”, CL, 1988, 9; Marian Barbu, Infernul declinabil, „Săgetătorul” (Pitești), 1997, 35; Dan Giurea, „Înapoi acasă!” de Toma Biolan, „Argeș” (Pitești), 1998, 2 229; Tudor Cristea, Treptele timpului, „Litere” (Găești), 2001
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285741_a_287070]