370 matches
-
scopuri apologetice creștine... Aceeași remarcă este valabilă și pentru actele proceselor sau alte minute scrise sub dictare în timpul interogatoriilor sau torturilor dinaintea numeroaselor condamnări la moarte cu care-s confruntați adepții Spiritului Liber. De asemenea, ce să credem despre retractările libertinilor trecuți de cealaltă parte și deveniți colaboratori ai puterii catolice? Mărturisirile lor cântăresc mai greu decât curajul lor? 4. Spiritul de libertate. De unde vine expresia „Spirit liber”? „Noul Spirit”, „Spiritul de libertate” sau „Libertate pentru Spirit” sunt utilizate și ele
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
nouă vârstă va fi marcată de întoarcerea prorocului Ilie. Pentru Ioachim din Flora, timpul Fiului a trecut deja. Biserica spirituală va înlocui formula sa temporală și vizibilă. Aceste teze, expuse în Cartea concordanței dintre Vechiul și Noul Testament, duc în cazul libertinilor spirituali la crearea unei matrice în care ei își înscriu propria dialectică. Frații și Surorile Spiritului Liber aderă la această schemă a unei lecturi poetico-rațională a Istoriei. în ochii lor, planul lui Dumnezeu nu-i atât liniar, cum susține catolicismul
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
Dumnezeu. în sfârșit, acest Spirit Liber interpretează liber Scripturile. El surprinde Biserica antrenată în propriul ei joc, prevalând din textele din Vechiul Testament sau din Evanghelii, dar chiar și din Epistolele lui Pavel, extrase cu ajutorul cărora el își fondează edificiul său libertin. Beatitudinile ne învață că cei săraci cu duhul vor ajunge mai repede în paradis? Partizanii Spiritului Liber ne îndeamnă să lăsăm Scripturile și să ne întoarcem la inocența primitivă. Pavel afirmă că noi suntem templul lui Dumnezeu? Beghinii și begarzii
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
și de durere. Ea nu se joacă după moarte, ci în timpul vieții. Pentru că individul învie atunci când accede la cunoașterea deplină. Reminiscențe gnostice și în această privință mântuirea se obține aici pe pământ. Inițiat și emancipat, ghidat de niște adepți informați, libertinul spiritual cunoaște ceea ce i s-a întâmplat lui Hristos însuși, despre care Spiritul Liber afirmă că n-a înviat niciodată altfel decât pe acest teren simbolic: mort pentru sine însuși în ce privește fosta lui existență, dar revenit la viață datorită convertirii
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
a-ți asigura mântuirea - pentru că ești deja mântuit. în logica grației și a răscumpărării păcatelor asigurate pentru totdeauna, informați fiind prin gustul adepților pentru decodarea a ceea ce percep ei ca alegorii, virtutea teologală, trebuie definită într-un mod deosebit: un libertin caritabil practică iubirea de aproapele său, desigur, dar mai înainte de toate iubirea pentru propriu-i trup. Libertinajul presupune alegerea bucuriilor existenței contra penitențelor catolice. Bucuria trupului în primul rând. Dumnezeu rezidă în plăcerile naturale și nu în autoritatea care le
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
și nici în cer - care nu există... - dacă fură de la un bogat pentru necesitățile stricte ale existenței sale... 2. Proprietar al sexului său. Tot așa cum păcatul este iertat prin sărăcie, sexualitatea liberă își găsește legitimitatea în starea de sărăcie a libertinului. Lipsit de toate, fiecare dispune de sexualitatea sa și de folosința absolut liberă a trupului. Willem afirmă că o femeie se poate da fără a păcătui dacă nu posedă nimic altceva. Beatitudinile ne învață: sărăcia ajunge în cer prin însăși
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
un grup ținând de sărăcia voluntară, la Köln, și opt ani profesând libertatea spiritului. Urmărit de puterea ecleziastică, Jan abjură, apoi se alătură dominicanilor și colaborează cu ei în ceea ce constituie specialitatea acestora: activitatea de persecutare a foștilor săi tovarăși libertini. Cu acest preț, scapă de rug. Istoria păstrează de la el un fel de confesiune plină de detalii privitoare la doctrina Spiritului Liber. Descoperim aici, între altele, teza unui panteism radical și a unei exploatări extreme a consecințelor acestei opțiuni metafizice
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
Țesătorul, acest adept al Spiritului Liber compare în fața inchizitorului la Erfurt, pe data de 26 decembrie 1367. Nu cunoaștem amănunte, dar această întâlnire cu furnizorul rugurilor numit de papa Urban al V-lea, prieten al împăratului, echivalează dreptul pentru filosoful libertin de a pieri ceva mai târziu în flăcările rugului, plătind astfel pentru ideile sale, poate și din cauza unui nou proces. Unul în plus. Alte vreo patruzeci l-au adus pe Jean Țesătorul la bară. Textul interogatoriului s-a păstrat integral
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
canoane aproape coerente, subzistă totuși niște contradicții. Exegeză, evident Bisericii nu-i plac asemenea speculații... Geneza precizează că supunerea față de preceptele credinței valorează de o mie de ori mai mult decât dorința de a gusta din fructul pomului cunoașterii. Ceea ce libertinii refuză, ei fiind hotărâți să afle și nu să se supună orbește prescripțiilor Bisericii. Spiritul Liber își trăiește ultimii ani ai săi în secolul al XVI-lea. Eloi le Couvreur îmeșter în acoperișurile de ardezie) din Anvers îl întâlnește pe
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
împotriva propriei persoane? Așa cum Eloi, meșterul de acoperișuri s-a adresat lui Luther, Quintin Thierry îl întâlnește pe Calvin, alt amator de ideal ascetic. Reformatorul care va trimite la rug pe Michel Servet scrie o broșură, Contra sectei fantastice a libertinilor spirituali î1545), în care, din câte se pare, există și un ecou al dialogurilor cu Quintin și cu alți adepți ai Spiritului Liber... Autor al unui catehism, persecutat și el la timpul său, cândva la originea unei lucrări despre clemență
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
Quintin și cu alți adepți ai Spiritului Liber... Autor al unui catehism, persecutat și el la timpul său, cândva la originea unei lucrări despre clemență, Calvin nu se încurcă prea mult cu dragostea pentru aproapele său. Când vorbește despre gânditorul libertin, el zice „Căpățânosul ăsta de Quintin”... Adeptul Spiritului Liber face elogiul punerii în comun a femeilor și a bunurilor, transformă relațiile sexuale în căsătorie spirituală, propovăduiește milostenia și adaugă gestul cuvântului împrumutându-și altora soția. Când cineva îl găsește pe
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
autorii acestor texte? Niște tineri „goliarzi”, a căror etimologie semnalează, la alegere, încarnarea diavolului, pofta nemăsurată sau arta înșelătoriei! în toate cazurile, ei vor fi prezentați ca niște dușmani ai lui Dumnezeu. Departe de universitate, poezia acestor studenți săraci, veseli, libertini, bufoni, jongleri, strașnici băutori, artiști rătăcitori, ironiști și polemiști subtili, condamnați uneori de consiliile locale evocă posibilitățile epicurismului pe un ton mai degrabă horațian, în maniera elegiacilor romani care s-ar fi întâlnit undeva într-un han cu autori ai
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
plăcilor mai lesne reparabilă de-abia după ce deriva continentelor s-a încheiat. Evident, creștinismul rămâne la putere, și chiar se mai manifestă cu brutalitate: asemeni atâtor Frați și Surori ai Spiritului Liber uciși de Biserică, Giulio Cesare Vanini, supranumit „Prințul libertinilor”, mai degrabă panteist decât ateu, autor al Amfiteatrului Divinei Providențe, e torturat și apoi condamnat la moarte la Toulouse: i s-a smuls limba, a fost plimbat pe străzi într-o cușcă de fier, a fost ștrangulat, ars apoi, iar
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
de cei mai vechi istorici ai disciplinei. Cum lumea nu s-a prea înghesuit să-i citească textele, din cauza unor texte incestuoase care reiau ficțiunile debitate de autorii precedenți, Lorenzo Valla este năpădit de înțelegeri greșite: e transformat fie în libertin disimulat, în ateu care evoluează cu o mască pe față, în cinic vulgar care nu crede în Dumnezeu dar care-și apără poziția socială de pe lângă unchiul său la curia romană, fie într-un creștin, cam original, desigur, dar, în fond
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
integritatea. Dar al treilea moment creștin? Este o comedie, un subterfugiu, o stratagemă, o diversiune, scriu unii. Valla se ascunde, trădează, disimulează, poartă o mască. Epicurian, el încearcă să-și înșele dușmanii ascunzându-se după o perdea de fum catolică! Libertin, scriind printre rânduri, el evoluează într-un alt loc decât acela unde-l cauți și, bineînțeles, nu-i acolo de unde i se aude vocea! în ce mod pot fi disprețuiți mai bine un om, o gândire, o operă? Cum poți
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
al acestuia; când vorbește de Paradis, nu o face cu jumătăți de măsură și descrie geografia celestă ca un militant convins - din Quattrocento, s-o spunem, pentru a nu pierde din vedere contextul... La el, nimic nu justifică categorisirea ca libertin mascat: Valla pășește ca un soldat creștin epicurian și înaintează neacoperit de nimeni. 3. Falsuri și folosire de falsuri. Pentru un individ care evoluează mascat, pentru un libertin preocupat de propria-i piele, pentru un filosof jucător la două capete
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
nu pierde din vedere contextul... La el, nimic nu justifică categorisirea ca libertin mascat: Valla pășește ca un soldat creștin epicurian și înaintează neacoperit de nimeni. 3. Falsuri și folosire de falsuri. Pentru un individ care evoluează mascat, pentru un libertin preocupat de propria-i piele, pentru un filosof jucător la două capete, un prudent rafinat, Lorenzo Valla acționează curajos publicând sub propriu-i nume Donația lui Constantin, o lucrare care l-ar fi putut trimite direct la butuc și la
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
perfecțiunea vieții creștine. în vreme ce cel care renunță la lume se crede deasupra celorlalți credincioși, filosoful renunță la o parte din suficiența sa. 5. Angajamentul creștin. Șarja anticlericală a lui Valla este efectuată în numele adevărului mesajului creștin. Nu în vederea cine știe cărui proiect libertin, ateu sau deconstructor al creștinismului. Gândirea filosofului roman vizează o purificare a acestei religii și, mai apoi, o revenire la principiile ei etice genealogice. Hristos trece drept filosoful prin excelență, cel pe care-l poate regăsi sub mormanul doctrinar scolastic
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
pomului cunoașterii, acest păcat de moarte care se află la originea îndepărtării de Dumnezeu și de oameni! 7. Un hedonism creștin... După lectura acestui scurt dialog, nu prea vedem cum am putea face din Lorenzo un epicurian, un juisor, un libertin mascat... A ieși în lume cu chipul acoperit presupune mai multe precauții! Fără zigzaguri conceptuale sau intelectuale, Valla gândește și reflectează ca un creștin, își afirmă pe șleau credința și preferă practicarea virtuților teologale - credință, speranță, milostenie - mecanicilor filosofice pe
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
se construiește cu prețul unei uitări, al unei tăgăduiri, al unui dispreț pentru discursul creștin din finalul lucrării și devine, după cititorii ei - universitari, adesea... - un pretext, o comedie bufonă, un artificiu retoric pentru a masca violența pledoariei epicuriene. Valla libertin, Valla ateu, Valla materialist, Valla epicurian, dar niciodată Valla creștin - un titlu revendicat totuși de la o carte la alta! Cum să escamotezi mai bine o gândire nouă și potențialitățile sale, pentru ca s-o înăbuși după aceea din fașă? Triada, trilogia
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
categorie pot fi omise. Pe de o parte purceii, satisfacția bestială, lăcomia, sexualitatea, dezmățul - cunoaștem melodia; pe de altă parte, contemplația, prietenia, blândețea, conversația, meditația. Voluptas versus honestas: cei doi termeni ai acestei alternative permit în mod obișnuit distincția dintre libertin și oamenii care pot fi frecventați. Epicurianul emblematic al lui Lorenzo Valla nu-i al unui țopârlan: el ține la toate plăcerile, fără discriminare... Autorul lucrării Despre voluptate îngroașă trăsătura, desigur, dar pune în scenă un personaj conceptual: chintesența Epicurianului
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
data nașterii sale în octombrie, la Bordeaux sunt rupte, asta pentru că ar fi mai curând de partea lui Luther și Calvin. I-a cerut Montaigne o audiență papei? E cea mai bună dovadă că avem de-a face cu un libertin!... Or, există texte explicite, pagini cât se poate de clare și fraze care nu permit nici un fel de interpretare ambiguă: biografia o demonstrează: nu poți face ca o carte, o viață, să susțină ceva ce ele infirmă! Să lăsăm la
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
cutare dezvoltare din opera sa. Un motiv în plus de a-l gratifica pe Montaigne, prezent pretutindeni, în filigram, cu titlul de inventator al filosofiei franceze, într-atât are mai apoi cartezianismul ramificații în Europa: fără a vorbi de trunchiul libertin, o ramură spinozistă, o mlădiță leibniziană, un lăstar malebranchist, un butaș materialist lamettrian etc. 49. Pascal, inutil și incert. Lui Pascal nu-i plăcea Montaigne, ceea ce nu-l împiedică să-i fure idei și metafore de-a valma. Evident, ca
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
în care ordinea, măsura, armonia, dar și Dumnezeu și religia, în ciuda diferențelor de amănunt, își împart esențialul pieței vizibile a gândirii. Or, invizibil, subteran, mai discret, mai puțin expus, pentru a evita persecuțiile și conflictele cu ordinea morală, un continent libertin care se reclamă de la Montaigne, își afirmă la rându-i existența. Evident, un alt Montaigne. Placa turnantă a unei utilizări libertine a lui Montaigne este situată în Salonul parizian al Mariei de Gournay, după moartea filosofului. Suntem în primii ani
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
de o critică deschisă a creștinismului, ci de un scepticism de sorginte montaigniană grație căruia chestiunea religiei catolice poate fi abordată de pe pozițiile unui filosof dornic să elimine niște sechele. Toți aceștia se înscriu fără tăgadă în curentul zis al „Libertinilor erudiți”, iar Eseurile contează, între 1620 și 1630, ca o lucrare majoră a cenaclului. 53. Odiseea unei biblioteci. La moartea sa Marie de Gournay lasă moștenire documente vechi, înscrisuri și note referitoare la soarta viitoare a propriilor sale lucrări - cât
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]