405 matches
-
înființează, împreună cu Caragiale și Coșbuc, revista "Vatra", unde publică romanul "Mara" cu care încheie perioada inspirației din realitățile transilvănene. În "Vatra" mai publică schițe și povestiri inspirate din viața nouă începută o dată cu stabilirea la București, precum, "Ceas rău", "Hanul ciorilor", "Mitocanul", "Gogu și Gogușor" . Revista "Vatra" reprezintă începutul semănătorismului și poporanismului în literatura noastră, dar simpatiile socialiste ale revistei nu au fost pe placul "Junimii", astfel Duiliu Zamfirescu îi scria lui Iacob Negruzzi că "scriitorii populari ca Slavici și-au trăit
Ioan Slavici () [Corola-website/Science/312204_a_313533]
-
citită, cu teoriile filozofice și politice ale epocii și cu ideile socialiste propagate de un intelectual rus. Mai multe personaje din roman par a proveni din literatura lui I.L. Caragiale precum Amelica, o Ziță cu stare caracterizată prin disprețul față de „mitocani” sau Spiridon Păsărică zis Ciupitovschi care, în zilele Răscoalei din 1907, se izolează de familie o săptămână pentru a redacta un memoriu naiv pentru a-i liniști pe răsculați, timp în care "„umblau toți ai casei în vârful picioarelor, iar
Ion Sântu () [Corola-website/Science/333924_a_335253]
-
Felix îi spune lui Jones că este liber și se poate angaja într-o relație cu Elizabeth. Încercarea Elizabetei de a-și face bagajele este întreruptă mai întâi de Yardley și apoi de Jones. După ce-l ceartă că este un mitocan care face curte femeilor căsătorite, Jefferson îi dezvăluie tot adevărul. Cei doi se sărută și plănuiesc să se căsătorească. A fost refăcut în 1992 ca un film de televiziune sub regia lui Arnold Schwarzenegger cu Dyan Cannon ca Elizabeth, Kris
Crăciun în Connecticut () [Corola-website/Science/335118_a_336447]
-
potrivit unor norme de conviețuire tradiționaliste. Om educat, Matei Damian crede în moralitatea superioară a traiului la țară în comparație cu traiul la oraș, plin de numeroase ispite care alterează și-i înstrăinează pe oameni. În concepția sa, până și un arendaș mitocan ca Tănase Scatiu este mai util societății decât un funcționar neproductiv. "„Scatiu era incult și cam bădăran, dar era harnic, deștept la treabă, și, mai cu seamă, pentru el, avea o mare calitate, de a nu fi om de oraș
Viața la țară () [Corola-website/Science/334021_a_335350]
-
peizajul”. - „Spre Washington". - „Proporția”, rubrica „Dicționar”. - „Despre o arhitectură românească”. - „Învățământul plastic” (propuneri pentru o nouă metodă). - „Pictura bisericească”. - „Comentariu la un capitol”. In numărul II, 1940 - „Contra mașinismului”. - „Arta și tehnica”. - „Armonie”, „Atena”, „Clasicism”, rubrica „Dicționar”. - „Amateorism și urbanism”. - „Mitocanul ca factor al civilizației românești?”. - „Diferențialele Divine” - Lucian Blaga”. - „Despre pictura bisericească”. In numărul III, 1941 - „Coordonare” (G. M. Cantacuzino, O. Doicescu). - „Catedrala din Chartres”. - „Moldova”, „Profil”, rubrica „Dicționar”. - „Arhitectura industrială și Hans Hertlein”. - „Tema în artă” (semnat S.). - „Despre
George Matei Cantacuzino () [Corola-website/Science/308548_a_309877]
-
Matei Cantacuzino, Octav Doicescu, Matila Ghyka, Tudor Vianu, Titu Evolceanu, Ștefan (Fanică) Constantinescu și Mac Constantinescu. Ultimul din cele 8 numere apare în 1947. Revista este singura publicație a epocii care pune problema "Orient - Occident" în estetică vremii sau problemă "Mitocanului Român", articol scris în 1939. Concepe schițe pentru proiectul monumentului din Indore (India), monument ce trebuia să adăpostească o pasare măiastra a lui Brâncuși (New - York Times, 1974). Începutul războiului a pus capăt construcției din India. În 1928 intra în
Octav Doicescu () [Corola-website/Science/307183_a_308512]
-
este un boier înglodat în datorii. După ce se sfătuiește cu soția sa (Eliza Petrăchescu) pune la cale nunta fiicei sale Tincuța (Cristina Nuțu) cu vechilul Tănase Sotirescu zis Scatiu (Victor Rebengiuc), deși nu putea să-l sufere, considerându-l un mitocan. În scurt timp Scatiu îi fură averea boierului și devine deputat. Dar căsnicia sa eșuează, mai mult Scatiu are de înfruntat o răscoală puternică a țăranilor de pe moșie care îl ucid în cele din urmă. Pelicula a fost filmată în
Tănase Scatiu (film) () [Corola-website/Science/330302_a_331631]
-
domnului și doamnei Cucu. Ni se dădu cîte-un pahar de vermut, și cu el în mână căutarăm unde să ședem... Nu aveam unde, toate scaunele erau ocupate, și inginerul Cucu ori se prefăcea că nu observă, ori chiar era cam mitocan și uitase ce-mi spusese mie mai înainte, că i-ar face o reală plăcere să... Oricum, se putea deduce că nu prea fuseserăm așteptați. Mă gândii să simulez că de fapt nu venisem să rămânem, plecăm în altă parte
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
suporteri rapidiști asupra unuia dinamovist n-au trecut decât vreo două ore. Exact timpul suficient pentru a metamorfoza invocatul sublim într-o respingătoare și puturoasă băltoacă de vulgaritate, brutalitate și primitivism. Pentru că, spre deosebire de străbunul său, care se deplasa per pedes, mitocanul de azi circulă cu avionul, scena care ne-a făcut de râsul Europei s-a petrecut în aer. Protagoniștii ei nici măcar nu sunt conștienți că au participat la o porcărie. Șeful galeriei rapidiștilor, un individ cu nume de personaj de
Prăbușirea ca triumf by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/11064_a_12389]
-
străinătate cu obsesiile lor cu tot. Ce căuta dinamovistul în avionul rapidiștilor - iar e greu de spus. Important e că suporterii din Giulești nu s-au mulțumit cu bucuria victoriei: ei trebuia să-i adauge, musai, și o componentă mârlănească: mitocanul nu e fericit pentru ceea ce obține, el trebuie să spargă geamurile întregii mahalale pentru a se afla de isprava lui. O victorie împotriva lui Șahtior pare a nu reprezenta mai nimic pentru această umanitate declasată, fericită doar când își vede
Prăbușirea ca triumf by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/11064_a_12389]
-
să se realizeze în fostul lor lagăr socialist, în primul rînd, calitatea tehnicii. Prea multă tehnică, prea multă mecanizare ! exclamă ei, - și unde ar mai fi omul?... (Omul, pe care lagărul nu-l privea decît ca pe un mijloc). Sigur, mitocani există pretutindeni în lume, și, iarăși, pretutindeni în lume, unii indivizi care se îmbogățesc își pierd bunul-simț, omenia... Nu se poate însă trage o liniuță de egalitate între cîștigarea banului și purtări umane. Sau - dacă vreți - am întîlnit și în
Un parti de 80 de dolari by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/17271_a_18596]
-
pretutindeni în lume, și, iarăși, pretutindeni în lume, unii indivizi care se îmbogățesc își pierd bunul-simț, omenia... Nu se poate însă trage o liniuță de egalitate între cîștigarea banului și purtări umane. Sau - dacă vreți - am întîlnit și în America mitocani; însă erau, cum să zic - niște mitocani magnifici - în sensul în care vorbea de ei tot Churchill... * ** În anul 1976, partiul - petrecerea - la care mă găseam eu prins cu trabuce de contrabandă era, după calculele unora mai avizați, un parti
Un parti de 80 de dolari by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/17271_a_18596]
-
lume, unii indivizi care se îmbogățesc își pierd bunul-simț, omenia... Nu se poate însă trage o liniuță de egalitate între cîștigarea banului și purtări umane. Sau - dacă vreți - am întîlnit și în America mitocani; însă erau, cum să zic - niște mitocani magnifici - în sensul în care vorbea de ei tot Churchill... * ** În anul 1976, partiul - petrecerea - la care mă găseam eu prins cu trabuce de contrabandă era, după calculele unora mai avizați, un parti parcimonios... Nu semăna deloc cu cel la
Un parti de 80 de dolari by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/17271_a_18596]
-
veniți, vorbesc cu generalul, vă degradează pe toți... - Venim, sigur venim... Am ieșit din secție târând-o pe Dora, care dormise puțin pe un birou, după mine. - Nu te-nțeleg, zise urcându-se în mașină. De ce l-ai lăsat pe mitocanul ăla să scape nepedepsit? Tu ești un geniu, pe când el... el e un nimeni! Ești un om atât de bun! Adăugă fata lingându-mă pe gât. - Hm, da... am răspuns zâmbind și călcând acceleratorul până la fund. Roțile mușcară din asfalt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
nefutut! Numa’ ce l-am văzut cum a pus pâinea aia împuțită și brânza cu miros de pizda mă-sii pe bandă, că m-au și apucat nervii! Dă cu el de pământ, pișa-m-aș în capu’ lui de mitocan! - Vedeți? i-am zis lui Dan, care zâmbi înțelegător. Totuși îmi trase un șut în burtă. - Ești șmecher, ha? întrebă călcându-mă în picioare. Futu-te-n morții mă-tii să te fut! Îmi cără un rând de pumni în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
Uitase jumătate din ce știuse despre femei. Și nu știuse niciodată prea mult. Care era pasul următor? Nu putea să-i spună: „Auzi Suki, nu vrei să ne futem?“. Nu, nu putea, pentru că nu-i stătea în fire să fie mitocan. Chiar dacă ar fi știut că ea ar zice „da“, nu ar fi întrebat. Shuoke era un tip căruia îi plăceau subtilitățile în dialogurile cu femeile, dar deocamdată mintea îi mergea în gol. Comandă o înghețată, sperând că o să îl invigoreze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
bărbații, la fel: cum vă scăpăm din vedere, cum vă sare gândul la femei. Reviste, ziare, filme, povești: orice, numai să fie cu femei. Tu ești mai rău decât toți: nu ți-ajunge una, te gândești la o mie!“ „Niște mitocani!“, am insistat, ferindu-mi tristețea sub straturile veseliei. „Iritanți, dar necesari.“ „Ne-am lipsi liniștit de voi: n-am mai avea motive de competiție, și nici de ranchiună; ne-ar dispărea și gelozia, cu care ne chinuim atâta, din cauza voastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
eu am lucrat pe laptop. La noi, la «Hanul cu Tei», dacă ești cuminte și-ai rezultate bune, pleci cu calculatorul acasă.“ „Întotdeauna m-am gândit că «Hanul cu Tei» e-o cârciumă, nu o galerie de artă...“ „Nu fi mitocan!“ „La noi la facultate, n-ai cu ce să pleci: sunt vreo patru calculatoare cu totul, unul la decanat, două la secretare, unul la noi la catedră. Monitoarele arată ca un geamantan, iar două au încă țipla pe ele. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
părțile componente: măcar sexul, dacă nu mintea. Nu trebuia nici să mă cenzurez, nici să mai joc rolul cavalerului neprihănit, în căutarea domniței ideale. Scăpasem de obsesia selectivității (un alibi solid pentru timiditate; dar asta rămâne între noi). Puteam fi mitocanul pe care de mult îmi doream să-l joc, individul necomplexat, cu destule defecte. De-aici încolo, orice combinație devenea posibilă. De la geamul sufrageriei mele, cuprindeam totul (sau măcar o parte din el). Nu fusesem înzestrat cu-o fereastră triplu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
vroiam să vă rugăm să dați drumul la televizor.“ „Pe ce canal?“, ne-a zâmbit ea, încruntându-se la Cezar. „Pe-oricare.“, a zis Mihnea. „Un film simplu, comercial. De-ăla să nu ne punem întrebări.“ „Scuzați-l, e-un mitocan.“, am completat eu. Cezar s-a așezat cuminte la loc, rânjind blând și sincer. „Și mai aduceți trei beri, vă rog.“ Ospătărița s-a îndepărtat, fără să șteargă masa. „Că-cățea!“, a șuierat Cezar, doar pentru el. Am dat pe gât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
silit, credem, de considerațiunile onestului, de a părăsi umilit scaunul ministerial. Fatalitatea a fost crudă pentru dânsul. Îl deplângem... "MIȘCAREA NAȚIONALĂ" Midas! - Iată o interesantă figură mitologică, pe care lumea profană nu o cunoaște în deajuns. Midas este omul vulgar, mitocanul parvenit la o pozițiune neașteptată și care se miră singur de norocul ce l-a ajuns. Compus din lutul comun din care sânt plăzmuite ființele cele mai ordinare, împins de noroc mai sus decât merita, această ființă stranie se muncește
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
a claxona și el puțin. Își descarcă nervii. Șoferul de Mercedes deschide ușa ușurel, râde cu poftă și-i spune celui din Dacie pe un ton superior-ironic: "mă săracule!". Apoi râde în hohote, mulțumit. Râs sănătos, mitocănesc. Oare de ce toți mitocanii par mai sănătoși, mai în formă decât restul oamenilor? În aceeași intersecție există o mare concurență între țigănușii care spală parbrize. În timp ce unul număra banii adunați grămăjoară pe jos, celălalt scuipă în mijlocul monedelor asudate. Două chipuri ale orașului București. Nedumerire
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
între două beri, pentru câțiva euro. Cel mai mult mi-a plăcut un articol al lui Răzvan Exarhu, un tip extrem de talentat, de altfel, dar care în încercarea sa de a combate și demasca mitocănia ambiantă, devine la rândul său mitocan, în scris. Teoreticienii kitsch-ului au avut dreptate: când vrei să scrii despre kitsch, cazi ușor într-o scriitură kitsch, la rândul tău. La fel când scrii despre mitocănie. 28 februarie 2005 În cadrul jurnalului de seară canadian, imagini cu lacul
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
sunt niște păpuși, de aia nu avem justiție, pentru că ei au fost supuși Securității. Procesul unde s-a desfășurat? De data asta la Brașov... Atunci l-am cunoscut pe colonelul Crăciun. Era un tip cu o moacă de bătăuș, de mitocan, o față de asasin. Și nu știu ce i s-o fi părut lui, că o zis: „Ce te uiți așa urât la mine?”. Și mi-o tras un pumn. Pur și simplu m-o zburat trei-patru metri, eram atunci numai umbră și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
ca să facem brațele care să le punem În jurul barelor, să protejeze digu’, să nu-l rupă apa. N-o vrut să mă lase să mă duc În lagăr. „Lasă-l să moară, banditul, dă-l În mă-sa!”. Erau niște mitocani, niște oameni de nimica. Aproape că era să mă bată, că de ce am căzut În apă... Vă dați seama ce oameni fără suflet... Dumnezeu știe de unde s-o adunat asemenea elemente, unul mai a dracului ca altul. Aveați normă de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]