161 matches
-
în fond pe un efect de sugestie, hipnotic, care să unifice poemul și să comunice acel inefabil de dincolo de cuvânt. M. pare că dorește să refacă aventura alchimică rimbaldiană, în orice caz aspiră la o resacralizare a discursului poetic - întreprindere modernistă -, dar cu mijloace proprii, postmoderniste (se recunoaște aici și modelul lui T. S. Eliot). Are conștiința textului și voința construcției totale, de tipul unei geneze (și autogeneze) textuale, cu alte cuvinte, aspirații moderniste desfășurate în largi falduri postmoderne, în care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288169_a_289498]
-
acest model a fost folosit pe scară largă În arhitectura interbelică bucureșteană (arh. Jean Monda - „Blok― de apartamente Bd. Nicolae Bălcescu, arh. Arghir Culina - Hotel Ambasador, bd. Magheru). Concluzii Din analiza formală a proiectelor interbelice de altă făcură decât cea modernistă (și mă refer În special la anii imediat următori Primului Razboi Mondial) reiese că toate elementele din arhitecturaunei locuințe, care vor structuraideile moderne, există, dar În dezordine. Este vorba despre o perioadă În care are loc o căutare a modernului, din punct
Polarităţile arhitecturi by Sibila Gabriela Popovici () [Corola-publishinghouse/Science/91808_a_92981]
-
națiunii; au creat limbaje ale puterii diferite de limbajul anterior al limbii latine 81. Acestea ar fi rădăcinile culturale ale națiunii într-o prezentare foarte succintă a concepției lui Benedict Anderson. Demersul lui Anderson se înscrie în școala "istoristă" sau "modernistă" a naționalismului, împreună cu Ernest Gellner (a cărui carte Națiuni și naționalism a apărut în 1983, același an în care a apărut și prima ediție a Comunităților imaginate) și Eric Hobsbawm, care consideră că națiunile și naționalismul sunt produsele modernității și
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
lirismul metafizic, discursiv se mai scutură de măștile fals-jucăușe, se concentrează și se adâncește. Autorul devine mai puțin „optzecist”, e mai proaspăt, renunțând la construcțiile compozite și dinamice de până acum, cărora le preferă poemul eleat, interiorizat, de idei. Teme moderniste - timpul, memoria, moartea, identitatea, ființa (uneori cu majusculă), raportul dintre gândire, cuvinte, simțuri și realitate etc. - sunt abordate cu instrumente postmoderne: parodia, jocul lingvistic și intertextual, construcția hibridă a poemului și a imaginii, desfacerea (textualistă) a mecanismelor limbajului. Uneori tocmai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289971_a_291300]
-
curentul cultural prezentat mai sus încât uită uneori să-și privească critic presupozițiile. Autorii, o arhitectă româncă și un arhitect britanic, prezintă saga modernismului românesc ca pe un triumf, într-o viziune progresistă asupra istoriei care e, la rândul ei, modernistă (de exemplu, planul director din 1935 este apreciat drept „unul dintre cele mai progresiste planuri generale de urbanism ale timpului în Europa”, fără a se insista pe ce anume poate fi considerat „progresist” și de ce). Cartea este centrată asupra unui
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
pentru a obține un loc la Scala din Milano. Dar cultura și arta curentelor de avangardă rămîne în general domeniul rezervat unui public de inițiați care frecventează sălile de concert, galeriile la modă și alte locuri de întîlnire a inteletualității "moderniste". Numai că acest "mare public luminat" amintit mai sus, nu reprezintă decît o fracțiune minoritară a populației, în Franța de exemplu, dacă 80% din locuitori privesc zilnic emisiunile televizate unul din doi nu citește un ziar cotidian, aproape unul din
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
hrăni ?, articol publicat pe 3.05.2015 pe www.sisa.ro 22 Neacșu Steluța Mădălina (fondator Agrointelligence SISA), Cine ne va hrăni?, articol publicat pe 3.05.2015 pe www.sisa.ro 23 Idem. 24 E. Carr, Conceptualizare postmodernă, aplicații moderniste: Regândirea rolului societății în securitatea alimentară, politica alimentară, 31 (2006), pp. 14-29. 25 FAO, Declarația de la Roma privind securitatea alimentară mondială și Planul de acțiune WFS. Summit-ul Mondial alimentation, 13-17 noiembrie 1996, Roma. 26 S. Broca, Insecuritate alimentară, Sărăcie
[Corola-publishinghouse/Science/84938_a_85723]
-
au delimitat trei paradigme interpretative ale managementului strategic, analizate prin raportare la șase dimensiuni: rolul managementului strategic, caracteristicile schimbării de succes, așteptările față de cei de la nivelurile inferioare, atitudinea față de planificare, atitudinea față de evenimentele întâmplătoare, cerințele organizaționale. Cele trei paradigme sunt: modernistă, postmodernistă și neomodernistă, fiecare având câteva caracteristici fundamentale. Iată care sunt cele mai importante repere ale acestor modele, așa cum apar ele în viziunea autorilor citați. Dimensiuni Modernistă Postmodernistă Neomodernistă Rolul managementului strategic Elită decizională Inițiative de succes promovate de managementul
by VALERICA ANGHELACHE [Corola-publishinghouse/Science/992_a_2500]
-
este - observată încă de E. Lovinescu - „o facilitate aproape prodigioasă de a se exprima în comparații și imagini” care, adaugă criticul, „se anulează tocmai prin acumulare”. Or, acest imagism, de pe acum abundent, atestă o fantezie asociativă extrem de mobilă, cu îndrăzneli „moderniste” în linia unui Adrian Maniu, prelucrând abil sinestezia simbolistă și forțând, în sens pre-avangardist, apropierea unor elemente relativ distanțate. Dacă numeroase metafore in praesentia precum „mantaua mâhnirilor sfâșiate”, „roțile deșertăciunii”, „păsările tristeții” ori „vata mâhnirilor” pot trezi serioase rezerve, altele
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
și economică. De aceea, "națiunile și fenomenele asociate lor trebuie deci analizate în termenii condițiilor și cerințelor politice, tehnice, administrative sau economice". Teoria lui Gellner se înscrie într-o teorie mai amplă, pe care Anthony D. Smith 7 o numește modernista, care susține că naționalismul este ideologia ce exprimă însăși modernitatea. Smith identifica patru orientări în conceperea naționalismului, dezvoltate îndeosebi în ultimele trei decenii ale secolului XX: versiunea socioculturala a lui Ernest Gellner (care leagă națiunile și naționalismul de necesitatea de
[Corola-publishinghouse/Science/84980_a_85765]
-
ce ține de catifelarea vocii, de opțiunea pentru sensul real, viu al lucrurilor, dezmorțind articulațiile rigide ale conceptelor mumificate din istoria esteticii. Era și firesc, pentru că Ortega încearcă aici să traducă în termeni filozofici postulatele unei estetici noi, ale celei moderniste, care abia își preciza termenii în primele decenii ale secolului al XX- lea. Procesul de "dezumanizare" a artei este teoretizat pornind de la receptarea acesteia de către publicul larg; ținînd cont de punctul de vedere sociologic, Ortega y Gasset constată că arta
Ortega y Gasset și estetica modernității by Catrinel Popa () [Corola-journal/Journalistic/16275_a_17600]
-
strîngerea lumii în cerc imperfectă/ sfîrșitul virginității - aproape// intri și tu ca toate femeile în rana cea mare” (Iepurele de curînd împușcat la gîtul fetiței). E feminitatea dintotdeauna, dar transpusă într-un cod nou, costumată conform revistelor de modă (post)moderniste. E greu de spus dacă acest look insolit remodelează sensibilitatea actuală în sensul unei „răciri”, a unei distanțări de sine favorabile aventurii imagistice, ori avem a face cu o înclinație funciară a eului liric către o anume „masculinizare”. În orice
O nouă feminitate by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/5152_a_6477]
-
numai până în august 1968 (cât timp Ceaușescu își consumă „luna de miere” cu democrațiile occidentale, în urma refuzului de a participa la înăbușirea „Primăverii de la Praga”), Dimov este unul dintre poeții cei mai hotărâți și mai grăbiți în a lichida „moștenirea” modernistă. Semnele originalității sale ieșite din comun se văd încă din 1966, după cum și începuturile manifestărilor postmoderne sunt vizibile încă din Pe malul Stixului, ceea ce face ca separarea între cele două „etape” să nu fie una netă. Însă de-abia Cartea
Leonid Dimov în ediție critică by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/5810_a_7135]
-
avangardele s-au manifestat sub forma unei "voințe de edificare" și nu a unui elan negativ, și nici dispusă nu era să "importe" criza occidentală. Altfel spus, considerînd criza modernistă una de identitate și negînd existența unei crize, se subînțelege, moderniste, cercetătoarei clujene i se pare evident că pînă la instaurarea comunismului literatura română nu a avut parte de o criză de identitate, a fost, dimpotrivă, animată de un anti-crizism care a impregnat toate zonele literare ale epocii. Că literatura română
Arheologii literar-critice by Iulia Popovici () [Corola-journal/Journalistic/14193_a_15518]
-
epura din viziunea bizantina și postbizantină. Pînă la un punct, George Tzipoia preia mesajul purist și gîndirea de tip constructivist ale lui Alexandru Tipoia din ultima să perioadă, dar este solidar în mod direct și cu experiențele bidimensionalului de factură modernista, în general, cu tendințele de opacizare a imaginii și cu dematerializarea acesteia ca alternativă la retorica nenumăratelor naturalisme. Însă George Tzipoia nu ajunge la aceste reprezentări prin retrospecție culturală, prin citat sau prin colaj de motive, ci printr-o decantare
George Tzipoia sau nostalgia spiritului clasic by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/17848_a_19173]
-
zeițe și-a stolurilor de metafore care scindează/ cuvântul în multe cuvinte străine unele de altele dar unificate/ într-un decret de expirare a unității realului” (p. 149). Și stilistic, și ideatic, lecția din această Carte singură e una acut modernistă (de altfel, critica a sugerat că riscul inactualității e real): aspirația mistică, setea de concept, marota sensului și a osmozei, atașamentul pentru prozodie, marile modele (recoltate dintre marii autori), acestea și altele confirmă alegația. Numai că, spre deosebire de destui, astăzi tot
Originalitatea vintage by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/3414_a_4739]
-
fiind într-o altă categorie). în secolul al XIX-lea, apariția geometriilor neeuclidiene a avut un puternic impact asupra literaturii și artei; a se vedea, de exemplu, viziunile celei de a patra dimensiuni în Frații Karamazov de Dostoievski și curentele moderniste în artă, în special cubismul, care ar fi fost de neconceput în afara marilor transformări din geometrie. Azi, mulți scriitori și artiști sunt marcați de idei matematice contemporane, ca teoria catastrofelor, geometria fractală a naturii, teoria haosului; Mircea Horia Simionescu, Mircea
Plus sau minus poezie by Solomon Marcus () [Corola-journal/Journalistic/7274_a_8599]
-
probleme de filosofia limbajului sau de teoria literaturii cunosc răspunsuri poetice. Tocmai aceste mize non-poetice ai modelează discursul. Poemul "Klein" ăncepe cu o frază ruptă din vreun manual de pragmatică ansa pasajul se termină cu un ermetism ămprumutat din poezia modernista:"intrând an detalii, trebuie precizat că/ soarele intrând an nori, umbrele s-au estompat/ și genunchiul s-a ăncrâncenat/ să despice aerul" etc. Amator de "teoreticale", Mihai Ignat ași construiește parodiile introducând un dicteu automat ce pare a fi parte
Klein c'est moi by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/17465_a_18790]
-
ajung la Paris, îndrăznesc să te rog a încerca să-mi publici lucrarea. Dorința mea ar fi ca versiunea I să apară tradusă în franțuzește, iar versiunea a II-a în românește. Cartea nu o văd ca pe o lucrare «modernistă» ori de senzație, ci numai ca o profesiune de credință a unui ovrei care - în anumite biete împrejurări - a iubit pe Domnul Hristos și neamul românesc...” De bunăvoie, în capcana scrisului\ În LUCEAFARUL DE DIMINEAȚA nr. 8 ne-a reținut
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/4346_a_5671]
-
desfășurări în evanatai de “corelative obiective”, poemele ating totuși o unitate de stare sufletească, o coerență de adâncime, căci mișcarea aleatorie a suprafețelor textuale tinde mereu spre una centripetă, care nu e a cristalizărilor ultime - să le zicem “barbiene”, înalt moderniste - (“cum m-aș mai putea întoarce în acel echer cu laturi tăioase / în care locuia un creier frumos...”), ci al unei mișcări zigzagate și mereu răsfrânte în oglinzile deformatoare ale realului (“bilele curg prin galerii labirintice / capul meu în oglinzi
Note despre poezia Norei Iuga by Ion Pop () [Corola-journal/Imaginative/13548_a_14873]
-
educație estetică sunt postmoderniști? Multe dintre meritele atribuite de Mircea Cărtărescu generației sale sunt inventate. Exegetul consideră, de exemplu, că inițiativa unor critici că Ion Negoitescu sau Nicolae Manolescu de a scrie istorii ale literaturii ține de o prejudecată specific modernista, conform căreia ar exista o realitate a literaturii ca obiect de studiu pentru istoricul literar și întreabă ironic: "care realitate?". Cu alte cuvinte, simplificând, s-ar putea spune ca superioritatea unui istoric literar constă în a nu scrie o istorie
Mircea Cărtărescu, critic literar by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17906_a_19231]
-
Leo Butnaru, cu apreciatul Dumitru Crudu (zărit doar câteva clipe înainte de plecarea spre Cricova), cu bucovineanul interiorizat IlieTudor Zegrea, cu evanescentul poet Nicolae Popa, Irina Nechit, alții, comunicarea-comuniunea a fost fraternă și spontană... Nu doar literatura contemporană, ci și cea modernistă a veacului trecut a stat în atenția organizatorilor de la ICR. Blaga a fost omagiat printr-o amplă expoziție, 37 de panouri, ilustrații de Wiliam Blake la poezia expresionistului (o fază din creația sa), poet din Lancrăm. O parte a succesului
Chișinău, primăvara unui alt început by Adrian Popescu () [Corola-journal/Journalistic/2495_a_3820]
-
de credință - masivul volum se constituie, la rîndul lui într-un fel de operă totală sau totalizatoare: ceea ce e în afara mentalității postmoderne, dar cine poate fi pînă la capăt postmodern - și în funcție de care criterii? Deși Mircea Cărtărescu are decentă (clasică, modernista?) de a nu vorbi că autor al operei proprii, de a nu o invocă drept exemplu, de a nu se trece pe șine pe listele pe care pînă la urmă e nevoit să le compună, o relație de intimitate se
Schimbarea de canon by Mircea Martin () [Corola-journal/Journalistic/17716_a_19041]
-
neîntreruptă. După anumite "curiozități", "experiențe", "anticipări", identificate cum grano salis în perioadele mai vechi și înainte de a invocă " postmodernismul subteran" din perioada postbelică, el încearcă să recupereze în ordine postmodernă însăși "contestarea modernismului" care a avut loc în plină epoca modernista. Situarea lui Arghezi într-un limb în care "modernitatea nu se mai confundă cu modernismul" mi se pare iluminata, ca și o interpretare dată Întîmplărilor din irealitatea imediată de Blecher. Aducerea în discuție a lui Sadoveanu însuși cu Creangă de
Schimbarea de canon by Mircea Martin () [Corola-journal/Journalistic/17716_a_19041]
-
definiția postmodernismului că un curent literar sau artistic, nici nu înțelege prin el doar o perioadă, ci și-l reprezintă că pe o schimbare radicală "de civilizație, nu numai de cultură", pe deasupra a ceea ce el consideră a fi fost "deraierea" modernista: e vorba de tradiția unei arte cu caracter utilitar, o artă "slabă", ambientală, sincretica. Întrebare: putem considera în bloc epocile de dinainte de modernism ca fiind cultivatoare ale unei arte cu caracter utilitar, sincretic, cînd știm prea bine că, din Renaștere
Schimbarea de canon by Mircea Martin () [Corola-journal/Journalistic/17716_a_19041]