231 matches
-
agațe fete olandeze sau daneze. Și dacă aș fi avut atâta experiență, poate că tot n-aș fi ghicit adevărul despre Talavera. Era un tip greu de citit. Foarte chipeș, arăta ca Ramon Novarro, actorul de cinema, dar era și molatec și țanțoș, și se spunea că ar fi de profesie inginer de mine; acest lucru nu avea să fie niciodată dovedit, însă el n-avea nevoie de un loc de muncă, avea un tată bogat, iar Talavera era și sportiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
iar în timpul zilei această moțăială mă îngreunează și mă golește de culoare. Ca să mă trezesc după amiaza, trebuia să beau cafea și să fumez trabuc și când îmi reveneam după siestă era deja seară. Iei cina și este o noapte molatecă și lipsită de nerv, verzuie, cu lămpi liniștite care devin incandescende de-a lungul străzii și care zgârie pulsând adâncul profund al nopții. E din nou vremea să te culci, așa că te duci și te cufunzi greoi în pat. Prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
suna Încontinuu pentru a anunța vreo defecțiune, pentru a protesta sau a cere informații asupra noii oferte promoționale a companiei telefonice și Închidea de fiecare dată când norocul nu-l premia, așteptând până când ea răspundea, Într-adevăr, cu o voce molatecă și insinuantă, făcându-l pentru o clipă fericit. — Alo, sunt Emma, cu ce vă pot fi de ajutor? O, Doamne, slavă Ție. Ceru să i se explice de sute de ori avantajele abonamentului la o linie superrapidă - dar ea se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
lângă legendele Orientului, că nimeni nu mai putea gândi la originile Dreptului și nici nu-i interesau, se luminau basmele din O mie și una de nopți, melodiile seraiului, fumul narghilelelor. Apoi, în contratimp cu vorbirea dumneavoastră însoțită de gesticulații molatece, înfățișarea de senator roman, prin chipul croit din linii precise, părul tuns foarte scurt, roba ce vă atârna pe umeri, jurământul meu din primăvara anterioară acelui an, căldura insuportabilă și modul solemn și prietenesc în care m-ați întâmpinat, crucifixul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
surâs calculat și solemn, ca și solemnitatea Ajunului de Crăciun, vrând să afișeze o demnitate ciudată, care, în mentalitatea ei, trebuia să augmenteze, în seara aceea, valoarea, nu prea mare, a lănțișorului și pandantivului, lucind a aur, ornându-i deschiderea molatecă a decolteului ce-i dezvelea pielea încă netedă și albă, precum și a celor cinci brățări asemeni, late, strălucitoare, ce-i încingeau ca-ntr-un basm încheietura, ce se voia îmbietoare, a mâinii stângi. Era corpolentă dar suficient de grațioasă totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
masa și spre seară mâncarăm împreună, domnul Pavel destupând, vesel - o veselie ușor întristată, răspunzând unui gând numai de el știut - ultima sticlă de șampanie. Se sfârșea, astfel, la masa aceea de seară prima zi a Crăciunului acelui an, căldura molatecă a camerei cuprinzându-ne ca-n povestirile lui Dickens. Ușoara tristețe a domnului Pavel: gândea, pensionar fiind, viitorii ani ca pe niște pustiuri fără nici o perspectivă... Încerca convingerea, nemărturisită, că a trăit degeaba. „Iată ce înseamnă o viață de om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
din rugii cei Încâlciți nu apucase să-și Îndulcească gura; nici măcar o cană cu apă nu băuse din puțul cu roată, tuburi largi, lanț ruginit și capace grele din lemn Înrămat În fier. Bucuros de lumina blândă și de căldura molatecă a asfințitului, voise să se plimbe Împrejurul satului În care venise să-și sfârșească zilele În pace. A Încălecat bicicleta și s-a lăsat purtat la vale pe coasta dinspre Dunăre. Drumul, Îndată ce ieșea din sat și se repezea spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
În loc de balamale și Încuietoare. De-acolo Începea Valea. De gât le atârnau, ca niște lațuri de cotarle ori ca niște cravate boierești, armele de care se arătau amândoi tare mândri: cele două praștii. Așa cum se cuvenea, arma Blondului, pentru că era molatec și mai prostănac, era de tot oarecare: patul, făcut din limba unor Încălțări ale lui tată-său, era legat cu o ață prăpădită de zgârciul tăiat tremurat, când mai gros, când mai subțire, dintr-o cameră de tractor. Pentru ghetele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
iar vocea ei sosește de dincolo de pragul unui mileniu. Și toate acestea datorită Zeului. În ceea ce-l priveștepe Pindar, și el mărturisește că Zeul a fost auzit de Cadmos intonând o muzică pură4, (B) care nu mângâia auzul, dar nici molatecă, nici În ritmuri inegale. Căci ceea ce este mai presus de pasiuni și de murdării nu Îngăduie să fie atins de voluptate șhedoneț; voluptatea a fost azvârlită printre oameni o dată cu Ate (orbirea spiritului urmată de pedeapsă) și, pe cât se crede, s-
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
Miletin cu râul Jijia, între gara Larga Jijia și gara Vlădeni, a apărut o imensitate de apă unde știuca, bibanul, crapul și crapul topless cohabitează cu minunatele și grațioasele lebede, cu gălăgioșii și veșnicii înfometați pescăruși, cu frumoasele berze, cu molatecii și 194 greoii bâtlani, cu suplele egrete, cu brutalii și durii cormorani, cu miile de fluierași și becaține, într-un decor vegetal de basm. Aici pescarii se pot întâlni cu,,lupul apelor dulci'' - așa după cum mai este numită știuca, pește
CONTRIBUŢII LA AMELIORAREA CRAPULUI DE CULTURĂ ÎN CONDIŢIILE ECOLOGICE ALE AMENAJĂRII PISCICOLE MOVILENI, JUDEŢUL IAŞI by Dr. ing. Gheorghe Huian () [Corola-publishinghouse/Science/678_a_977]
-
caritate, a unei călugărițe, există o terapeutică a gestualului, care-și are corolarul În tot atîtea gesturi de diafanizare a corpului care trebuie anesteziat, gesturi care nu exclud narcoza vizuală prin scintilații de lumină, prin irizări subtile, printr-un ductus molatec Luceafărul eminescian. O interpretare transeontică. Însoțite toate de o acțiune de Învăluire centripetă către o finalitate concretă. Un nostrom mai mult decît necesar. Cătălin /Pajul. Citit, desconspirat În cheia lui Claude Bremond (Logica povestirii) ... Eroul nostru este „un informator Întreprinzînd
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
nu se-nalță. Pe codrii solitari, / Pe țarinile-ntinse, cu palida ei rază/ A nopților duioasă stăpână priveghează/ Și frunzele-s de aur, izvoarele de argint/ Când străbătând lumina-i prin negrul labirint/ Al crengilor pădurii, poiana cea pustie/ Desfășură molatec decor de feerie./ Aprinse de lumină sunt bolțile albastre/ Pe care, cu-al lor tremur, popoarele de astre/ Roiesc în strălucire. Luceferi nemișcați/ Privesc fără clipire ai nopții împărați.../ Și veacuri mii și mii/ Trecut-au peste lume și razele-aurii
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
apropiați, care ajung să-l suspecteze de trădare; însingurarea lui îndurerată ascunde însă cheia ingenioasei manevre la care părtaș va fi doar taciturnul sfetnic Român Gruie. Cu o mască - poate prea accentuată - de smerenie și falsă umilință, de resemnare și molatecă supușenie, Vlaicu își asumă rolul ingrat al unui domnitor aparent bicisnic, temător și șovăielnic. Astfel poate urzi, la adăpost de rele, țesătura unui plan pe care îl înfăptuiește cu infinite precauții. Unitatea de timp, generatoare de tensiuni și reglând ritmurile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286707_a_288036]
-
până la cot, ferestrele închise, poarta zăvorâtă. Peste gard se vedea o parte din curtea interioară, mică, umbrită de coroanele copacilor bătrâni. Pe o bancă, sub un măr cu frunze albe, rare, se afla o cuvertură galbenă, îmbietoare ca razele soarelui molatec. Într-un con de lumină jucăușă, se găsea o măsuță rotundă, cu un singur picior. O ceașcă de cafea cu gura în jos, uitată pe un șervețel de masă, amintea de prezența de curând, acolo, a unei persoane. Toate astea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
direct, prin auz, văz, epidermă; poate primi o altă valoare, consistență, adâncime, lumină. Coabitarea cu tehnicul repliază aparatul nostru mental și receptiv În multe dintre datele lui esențiale. Îl face să vadă mai mult sau mai puțin, să fie mai molatec sau mai trepidant. Lumea trăită de persoana care merge pe jos are o altă dimensiune decât lumea văzută de persoana care merge, mai tot timpul, cu autoturismul. Lumea În care se mișcă omul de la țară diferă nițel de cea În
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
mulțime de bondari și de cerșetori” care poartă ranchiună cârmuitorilor care le-au răscumpărat averile. Cei bogați vor fi tot mai nepăsători față de tot ce nu ține de bani; astfel, nu vor mai practica nici exerciții pentru trup, devenind „oameni molateci ce sunt și leneși”, semn de slăbiciune față de săraci, care observând acest aspect, realizează că aceștia sunt de fapt mai slabi decât ei. Săracii, cu sau fără ajutor din afara cetății, îi vor ataca pe cei la putere, îi ucid pe
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
de primăvară. Cu nelipsitul lui baston, moștenit de la bunicul dinspre mamă, parcurgea aleile ilustrului parc, care a devenit faimos după ce l-a cunoscut pe Eminescu. Atent la vegetația luxuriantă trezită la viață, ca și la gîzele care profitau de căldura molatecă, profesorul făcea dese popasuri pentru a fixa scene pe retina ochilor, scene pe care lumea, în general, nu le vedea. Profesorul avusese un renume care trecuse Carpații și Dunărea în timpurile trecute. Dar ca orice glorie a muritorilor, treptat a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
cu atât mai mult cu cât strune necunoscute încă începuseră a cânta în sufletul său... „Doamne, Mâna Ta sfântă și plină de taine-o aștept Să izvodească din muta-mi vioară, adânc și vechi cântec domol și puternic, Cum curg molatec râuri pe-ntinsul câmpiei mănoase...“ Lipsi trei săptămâni, aproape o lună, în care timp stătuse în vreo două-trei locuri, prin stațiuni sau pe la prieteni din provincie. Se întoarse însă senin, liniștit, împlinit, căci aducea cu sine un manuscris încheiat și
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
goana trenului, cu acel al șaselea simț necesar În asemenea rare prilejuri, adică după aspectul gării, singuratecă și curățică de orice trafic prea zgomotos, după cupeaua tereziană a hote lului, așteptând zadarnic În gară pe rarii săi pasageri, după linia molatecă a acoperișurilor și după Colina Mistică, cu cetatea, catedrala și cimitirul vechi, pe povârnișul căreia aveam să privim amândoi, În acea primăvară neuitată, nămeții rozalbi de meri și de caiși Înfloriți rostogolindu-se până În satul româ nesc urgisit dincolo de zidurile
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
liniște. Privirea am lăsat-o slobodă precum pasărea cerului. Undeva, în piscul Repedii, mi s-a arătat chip de lumină, cu irizări purpurii furate din vatra de jeratic a asfințitului...Era primăvară! Lunga-i trenă purtată în triumf pe aripile molatecului zefir mângâia tandru firul de iarbă crud și geana umedă a timidului ghiocel. În cale i se închinau una câte una - învăluite în pulberea istoriei - întocmirile voievodale care stau cuibărite pe creastă de deal sau în umbra văii. Dangătul prelung
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
dăinuie acolo probabil de la începuturile așezământului... - Ai ajuns, dragule? m-a întâmpinat vocea Spiritului domnesc, din umbra pridvorului bisericii. - Am ajuns, mărite Spirit, și am sufletul încărcat peste măsură cu toate minunățiile primăverii peste care vine ca un ecou cântecul molatec al cucului... - Dacă-i cum spui, și se vede de altfel cu ochiul liber, să ne afundăm puțin în istoria locului. Stii bine că biserica Trei Sfetitelor a fost terminată în 1639. Si văzând vodă ce minune a ieșit din
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
pe locuri călcate de noi cândva, dar neștiutori pe atunci pe unde umblăm. Purtam cu noi doar soarele în plete și zările în priviri și ne era deajuns...Din Târgul Cucului „ vedeam” în zarea Șorogarilor morile de vânt rotindu se molatec cu scârțâit bătrân. Astăzi, locul se cheamă simplu, Moara de Vânt. Este, însă, aici o mică eroare. Afirmația o fac în cunoștință de cauză...Umblam mai anul trecut pe coasta Tătărașilor și am intrat pe ulița care pe vremea noastră
Iaşii dealurilor albastre by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1211_a_1919]
-
îl bănuiește lumea. Așadar nici mult hulitul Gorică Pirgu, sărmanul. Rugați-vă pentru el ! De la Matei cetire... (Patru note) 1. „...un vals care era una din slăbiciunile lui Pantazi, un vals domol, voluptuos și trist, aproape funebru. În legănarea lui molatecă, pâlpâia, nostalgică și sumbră fără sfârșit, o patimă așa sfâșietoare că însăși plăcerea de a-l asculta era amestecată cu suferință” (M.I.C., Opere, București, 1936, pp. 65 și 188). Discutând cu prietenii, ne întrebam : ce vals o fi fost ăsta
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
de acolo fumul care ieșea din hornul bucătăriei noas tre; pe urmă era o răscruce: Crușețul Mare, pământul unchiului Iorgu, și apoi Crușeț, PĂMÂNTUL NOSTRU. [...] Noapte bună, floare din Oltenia. Mama te adoră mereu, chiar atunci când îmbini „țanțoșenia oltenească“ cu molateca melancolie moldavă. Mama 98/1949 I 8 februarie [1949], marți [...] Îmi spuneai în scrisoarea ta că, scriindu ți, scriu un roman. Draga mea, ce bună ești că spui asta. Dar eu îmi dau seama că sunt de un egocentrism nebun
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
spunea chiar el în prima strofă din Memento mori (Panorama deșertăciunilor), din care face parte fragmentul Egipetul, pomenit mai sus: „Turma visurilor mele eu le pasc ca oi de aur, Când a nopții întunerec - înstelatul rege maur - Lasă norii lui molateci înfoiați în pat ceresc, â Iară luna argintie, ca un palid dulce soare, Vrăji aduce peste lume printr-a stelelor ninsoare, Când în straturi luminoase basmele copile cresc.” Romantismul lui E., prin care el valorifică resursele poetice ale limbii materne
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]