203 matches
-
De aici certitudinea Înfăptuirii sale. „Nici o inimă românească și nici o minte luminată nu s-a putut Îndoi de realizarea a ceea ce poeții numiseră până atunci „visul” nostru, „steaua” spre care alergaseră Înaintașii”. De aci forța incomensurabilă a acestui ideal, dorința neînfrânată de a realiza visul, unitatea națională. „Demnitatea și conștiința menirii noastre ne spun să luptăm cu toate mijloacele și pe toate căile până când vom Întrupa idealul nostru național, integral, până când Întreg neamul românesc va fi un singur stat național
Prelegeri academice by Alexandru Husar () [Corola-publishinghouse/Science/91771_a_92344]
-
și în mare măsură se îndreptățesc cuvintele Sfântului Apostol Pavel care zice: „vor veni vremuri grele; că vor fi oameni iubitori de sine, iubitori de arginți, lăudăroși, trufași, hulitori, neascultători de părinți, nemulțumitori, fără cucernicie, lipsiți de dragoste, neînduplecați, clevetitori, neînfrânați, cruzi, neiubitori de bine, trădători, necuviincioși, îngâmfați, iubitori de desfătări mai mult decât iubitori de Dumnezeu” (II Timotei 3, 1-4). în unele familii există dorința unui părinte de a domina, dorință care distruge adevărata comuniune, iubirea bazată pe ceea ce i-
Femeia în viziunea creştină by pr. Ioan Cârciuleanu () [Corola-publishinghouse/Science/1163_a_1936]
-
blesteamă și rugați-vă pentru cei ce vă necăjesc” ăLuca VI, 28). Cei care înjură și blesteamă pe Dumnezeu sau pe aproaapele lui, dau dovadă că nu iubesc nici pe Dumnezeu, nici pe oameni. Gândește totdeauna înainte de a grăi. Limba neînfrânată duce multe suflete la pierzare în chinurile iadului. Dacă vrei să ajungi în împărăția lui Dumnezeu, trebuie să ai și acești doi prieteni: RĂBDAREA ȘI IERTAREA. 23. Nu spune glume proaste ăpăcătoase, murdare)! Sfânta Scriptură ne îndeamnă: „Din gura voastră
Istorioare moral-religioase by Valeriu Dobrrescu () [Corola-publishinghouse/Science/851_a_1786]
-
feluri: dinainte, dinapoi, de la stânga, și de la dreapta. Dinainte, când ne vrăjesc dracii prin înfățișările materiei, de dinapoi, când ne stârnesc amintirea păcatului prin gândurile ce le-am avut mai demult; de la stânga, când tulbură sufletul prin patimile trupești și neînfrânate; și de la dreapta, când dau năvală asupra sufletului prin mândrie și slavă deșartă<footnote Sf. Maxim Mărturisitorul, Întrebări, nedumeriri și răspunsuri, răspunsul 21, în Filocalia, vol. II, Edit. Humanitas, București, 1999, p. 214. footnote>. Părintele Profesor Dumitru Stăniloae, traducătorul și
Ispitele şi păcatele în învăţătura Părinţilor filocalici by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/148_a_262]
-
ale autorității din cadrul Bisericii. În notele burlești de mai sus este conținută o caracteristică importantă a acestui univers: absoluta supremație a materiei și a instinctului asupra spiritului. De fapt, mănăstirea este mai degrabă o grădină a tuturor plăcerilor, iar celebrarea neînfrânată a năravurilor cărnii intră într-un regim special de sinonimie cu animalitatea. Merită amintite aici măcar două secvențe din Amintiri...123 Când ajunge la mănăstirea Căldărușani, mireanul Damian Stănoiu vede o mulțime zgomotoasă: "Ce se întâmpla? Doi călugări de vârstă
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
doar o versiune asupra lumii, nu epuizează pluralitatea ei, și de aceea lasă loc îndoielilor. Ochiul care "vede" are vedenii, halucinații, se poate înșela. Doar ochiul orb are o constantă: bezna. Ea poate fi străpunsă numai de viziunile "ochiului lăuntric". "Neînfrânata lor putere" de consumare a existenței, arderea, va fascina pe Ioana Em. Petrescu. Nu ochiul în extaz, ci ochiul ars cenușa lui. În aparență, autoarea păstrează pentru orb înțelesul "homeric", de inițiat. Lui i-ar corespunde la Eminescu un șir
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
său: opere clasice ale literaturii antice și moderne: Ovidiu, Bossuet, La Bruyère, Molière, Fontenelle și alții. "Din aceste interesante lecturi, din convorbirile pe care ele le prilejuiau între tata și mine, se formă acel spirit liber și republican, acel caracter neînfrînat și mîndru, nesupus jugului și aservirii, care m-a chinuit de-a lungul întregii vieți, în împrejurările cele mai puțin proprii, spre a-i da avînt."14 Acest fel de viață a fost brusc întrerupt pe cînd împlinea 10 ani
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]
-
feluri: dinainte, dinapoi, de la stânga, și de la dreapta. Dinainte, când ne vrăjesc dracii prin înfățișările materiei, de dinapoi, când ne stârnesc amintirea păcatului prin gândurile ce le-am avut mai demult; de la stânga, când tulbură sufletul prin patimile trupești și neînfrânate; și de la dreapta, când dau năvală asupra sufletului prin mândrie și slavă deșartă<footnote Sf. Maxim Mărturisitorul, Întrebări, nedumeriri și răspunsuri, răspunsul 21, în Filocalia, vol. II, Edit. Humanitas, București, 1999, p. 214. footnote>. Părintele Profesor Dumitru Stăniloae, traducătorul și
Ispitele şi păcatele în învăţătura Părinţilor filocalici by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/148_a_260]
-
Meru, din care izvorăsc toate fluviile, nu este altceva decît imaginea unui lingam. De acest aspect al religiei este legat un cult, care are același conținut cu cel al concepției religioase și anume cea mai primitivă senzualitate și cel mai neînfrînat desfrîu. El constă în orgia sălbatică a exceselor, în desprinderea totală de conștiință, prin scufundarea în starea naturală cu care eul se identifică în acest fel, întrucît suprimă conștiința deosebirii față de starea naturală. Indienii sînt complet lipsiți de pudoare în
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
Vieții universale, să-și refuze deschiderea spre destinul care le cheamă, "spre nevăzutul unde arpegii de fanfare/ Desfac în foi sonore o limpede chemare", deschidere prin care se aude "cum urcă din adâncuri un mare imn august" (Cucerire). Avânt anabasic neînfrânat al tuturor celor ce presimt aerul tare al înălțimilor, pregustă deja din orizontul rarefiat al luminii ce le aspiră. "Ce surdă clocotire, ce-nceată așteptare/ Sub aburii roșiateci, sub aburii de fier,/ Când înspre noi tărâmuri vroiai o revărsare,/ Când
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
își dă seama că l-am descris pe Grigore al VII-lea. Acest om demn de amintit a urcat pe Tronul lui Petru în anul 1073. Deja, predecesorului său, lui Henric al IV-lea, îi fuseseră aduse acuzații de răutate neînfrînată și despotism de neînchipuit față de creștini, supușii săi, precum și sfîșierea Bisericii; iar Sf. Alexandru al II-lea a murit înainte de a putea să se îngrijească de această plagă profundă și mortală din trupul lui Cristos 207. Providența păstrase pentru Hildebrand
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
omor pe acel prim Narcis care la Roma pusese totală stăpânire pe persoana mea; de fiecare dată când îmi aminteam de acel egoism al meu, eram cuprins de furie și sufeream ca un osândit la galere. Desprinderea de personajul acela neînfrânat am dobândit-o mult mai târziu, cu ajutorul învățăturilor generoase ale Aiei. Problema era aceea de a reuși să-mi înving eul propriu, care nu accepta dizolvarea în anonimatul getic, ci continua să se afirme în fluxul cotidian al superficialității mundane
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
copilă cu viclenia farmecului lui. Și totuși rolul lui e doar acela al unei figuri auxiliare; adevărata, indiscutabila protagonistă sunt eu, autentica plăsmuitoare a tragediei mele. Acum va trebui să-mi ucid în chinuri copiii, rodul amar al unei iubiri neînfrânate. Numai astfel voi putea să mă calmez lăuntric, numai așa conștiința mea, răscolită de răzbunare, își va regăsi pacea. Retrăiesc continuu clipa iresponsabilă în care l-am dezmembrat pe Absirt și, cu mâinile mele, i-am aruncat trupul ciopârțit pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
care mă răpesc din peisaj. Mă dărui entității arhetipale ce s-a întrupat în mine. Mister Cunoșteam dinainte preceptele pitagoreice, printre care și pe cel de a ști să asculți. Aici am învățat să devin taciturn, să-mi înăbuș elocința neînfrânată pe care o arătam la Roma. Cum pot oare să mai vorbesc fără să mă rușinez dinaintea murmurului acvatic, a foșnetului silvestru, când aud sfâșierea adâncă ce se ridică din mare, gângăniile ce zumzăie în iarbă, sau când captez speriat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
fata cu feciorul lui Chmielniczky și se străduiesc să detroneze pe Matei, și ca să puie în locul lui pe Cazac. Și nouă ni-i plăcut să-l ajutăm pe Matei, căci avem a ne teme pentru ținuturile noastre din partea neamului aceluia neînfrânat care vrea să jefuiască totul." DIN "MEMORIILE" LUI KEMENI IANOS Sept. 1635. Se încheie alianță între Racoți și Matei Basarab. în 1637, toamna, Lupul s-a râdicat cu oaste împotriva lui Matei, cu învoirea Porții. 1638. Lupul iar s-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
este inconsistent, urâtul de frumos, armonicul de dizarmonic, trecătorul de etern, de acel „etern” de care Încă o dată e capabil creierul nostru ce se mișcă pe acele „cârje” sau „prejudecăți miraculoase” ale cauzalității. 4 Și, recunosc Încă o dată, vitalismul meu neînfrânat sau, mai știi, o ciudată și extravagantă asociere a genelor sau neuronilor, care m-au Împins mereu să-i contrazic pe toți cuminții din jur și din cărți, chiar și stimabile, cînd se plângeau de scurtimea vieții sau chiar de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
a unei visate mântuiri, În zonele geniale ale poeticului și ale muzicii, o ridicare de pe tărâmul gravitațional și penibil, un „pas pe lună”, de fapt! Deodată, nu Gândul ne face ușori și Înțelepți, „supraumani”, ci trupul, aflat Într-o beatitudine neînfrânată și care, prin mișcările sale, aceleași și mereu altele, ne leagă, deodată și miraculos, precum memoria, În momentele ei privilegiate, de timpuri vechi și de omul etern, bucuros și uimit de cea de a doua naștere a sa, de „ieșirea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
patru pulsiuni esențiale - melancolic, flegmatic, sangvin și coleric -, percep pulsiunea și boala paranoidiei și a paranoicului. Deci, Îmi spuneam În nesfârșite ceasuri de auto-observare și teamă, dacă voi „luneca”, În accesele mele de furie sau ațâțare, chiar și de entuziasm neînfrânat, nu voi putea „luneca decât” spre „dreapta”: din sangvinitate, trecând iute prin coleră, ca să „poposesc” În paranoidie! Iar, În nu puține stări de veghe, ce țin de un fel coșmar al conștientului și al vizibilului, am avut realmente stări și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
de diferiți unul de celălalt, vor avea un „destin pereche”. Încă mai cred că erau făcuți din elemente contrare. Mama: aprigă, repede schimbătoare, ultrasensibilă la gesturile și atitudinile celor din jur, cu un ascuțit simț al observației, iute la mînie, neînfrînată cînd trebuia să dea replică, veșnic neliniștită, temătoare, prăpăstioasă. Tata: „om răbdător”, incapabil să-și iasă din fire, îngăduitor cu treburile și cu lumea, mulțumit cu puținul, încrezător în bine. Din „viața printre străini” dobîndiseră, de asemenea, deprinderi diferite. Mama
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
nu se mulțumea să accepte doar rolul redus pe care i-l oferea constituția. Foarte inteligent, își completase pregătirea cam superficială prin lecturi serioase și variate, ajungînd la un frumos bagaj de cunoștințe pe care și-l îmbogățea mereu. Impulsiv, neînfrînat, nu uita trecutul cînd suferise, iar acțiunile sale porneau adesea din ranchiună. Pe deasupra, în dorința sa de a guverna personal, își concentra eforturile asupra fisurilor foarte vizibile ale regimului parlamentar și, profitînd de zîzaniile dintre corifeii politici favoriza intrigile chiar
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
se pare că i l-am dăruit și amicului meu, greoiul Grobei, și să descind pe peronul Gării de Nord, Într-o dimineață de vară a lunii iulie, din binecuvântatul - pentru Înfricatul și stângaciul de mine! - an 1952Ă Dar... dorința, setea mea neînfrânată, foamea de glorie, fie ea și literară, nu e oare un semn al unei anumite nebunii?! În ochii celor de „bun-simț”, nu-i așa, care sunt cu toții „masați” În jurul nostru, feroce, atenți la cel mai mic semn al nostru de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
o familie americană era deja ținta a circa 1.500 de mesaje pe zi. Ceea ce s-a numit affluent society apare ca o epocă hipertrofică de „creare de nevoi artificiale”, de „risipă” organizată 12, de tentații omniprezente și de stimulare neînfrânată a dorințelor. O viguroasă dinamică a comercializării care a impus consumul material ca stil de viață, ca fantasmă universală, ca o nouă rațiune de a trăi. Societatea de consum a creat, în mare, dorința cronică de bunuri materiale, virusul cumpărăturilor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
veșnic al gheenei, creștinii trebuie să se desisteze de cei fără de Dumnezeu, căci în zilele din urmă “vor fi oameni iubitori de sine, iubitori de arginți, lăudăroși, trufași, hulitori, neascultători de părinți, nemulțumitori, fără cucernicie, Lipsiți de dragoste, neînduplecați, clevetitori, neînfrânați, cruzi, neiubitori de bine, Trădători, necuviincioși, îngâmfați, iubitori de desfătări mai mult decât iubitori de Dumnezeu, Având înfățișarea adevăratei credințe, dar tăgăduind puterea ei. Depărtează-te și de aceștia.” (II Timotei 3, 2-5). Mai mult, creștinul cu convingere intimă în
Decalogul şi Codul Penal Românesc by Răzvan Badac () [Corola-publishinghouse/Law/100965_a_102257]
-
aflat și acum lângă el, iar tot zbuciumul de roman de până acum probabil că l-ar fi citit împreună, umăr lângă umăr, într-o carte. Iuliana îl servi cu o ceașcă de ness dar el refuză cu o expresie neînfrânată de oroare. Te rog, fără cafea! Venise cu indicațiile clare și femeia le notă în minte ca o secretară conștiincioasă. Urma s-o viziteze pe Luana, s-o scoată la plimbare, să-i vorbească despre evenimentele nefericite cu naturalețea, blândețea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
lor avangardă era aceea care deschisese larg calea dușmanului, relaxându-se. Cei doi generali detașați să păzească sediul erau amplasați la mai puțin de un kilometru și jumătate de colină, Însă dintr-o dată, fără nici un avertisment din partea santinelelor, dușmanul năvălise neînfrânat, chiar În fața lui Yoshimoto și a generalilor. De la bun Început, Nobunaga evitase taberele avangardei. Trecând prin Taishigadake, drept spre Dengakuhazama, Nobunaga Însuși mânuia o lance, Înfruntându-i pe soldații lui Yoshimoto. Era foarte probabil ca ostașii doborâți de Nobunaga nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]