461 matches
-
I.P.B., CRIP, 125 127. [123] VUȘDEA, IOANA; BOIANGIU, ANA; BALEA, MARGARETA; ILIE, DUMITRU, Curs de limba română. Pentru studenții din anul pregătitor. învățămînt tehnic. 3. Coordonator: George Sanda, [București], [TUB], 1978, 335 p. (Ministerul Educației și învățămintului). [124] ZAHARIA, MARIA, Omonimia și sinonimia gramaticală-mijloace interne de predare a limbii române studenților străini, CRIP, 127-129. [125] ZUGUN, PETRU [Sub titlul comun: Concursul de admitere în facultățile de limba si literatura română] Proba de limba română (sesiunea iulie 1977)] Iași, LLR, 4,nr.
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
184] ȚICĂLOIU, ȘERBAN, Manualul de literatură româna pentru clasa a IX-a [de V. Gheorghiu, N.I.Nicolae, N.Manolescu și C.Otobîcu, Buc., 1979]. în: LL, nr. 1, 1979, p. 118-121. [185] UNGUREANU, DOINA, Ponderea exercițiilor pentru sinonimie, antonimie și omonimie în programa de limba română pentru străini, PredLRSS, 3, 79-88. [186] VASILIU-NEDELEANU, ADRIANA, Câteva remarci asupra creșterii fonematice și fonetice cu frecvența mare la vorbitorii de idiomuri arabe în momentul dobândirii limbii române, PredLRSS, [1], 55-59. [187] VĂCARU, CORNELIA, Clasificarea
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
GEORGETA, Procedee experimentale în predarea limbii române ca limbă străină, DMod, 2, 1987, 21-26. [49] CIORICI, ION, Astfel de Marin Sorescu. în: BulID - Pitești, 1, 1987, p. 185-187. [50] CÎRSTEA, STAN, Capitolul Vocabularul limbii romane, lecția aIII-a: Polisemia, sinonimia, omonimia, antonimia, BulIȘD Pitești, 1987, 305-311. [51] COLESCU, MIRELA, M. Sadoveanu: Luarea Griviței. în: LLR, 16, nr. 3, 1987, p. 25-26. [52] COLLEGIUM. Buletin de informare și documentare metodico-științifică. [Vol.] 2,3. Colegiul de redacție: Al. Andriescu, P. Filipescu, Al.Husar
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
a adjectivului cu substantivul din sintagma inițială. Distingem și aici două situații: prima, în care adjectivul substantivizat (masculin sau feminin) permite variații de număr fără a antrena schimbări semantice, și a doua, în care variațiile formale răspund unor aspecte de omonimie. a) Variabilitatea în limitele aceleiași semnificații În funcție de genul și numărul substantivului cu care s-a acordat inițial, adjectivul apare în enunț în mai multe variante, fără ca aceasta să presupună schimbări semantice. Variația adjectivului poate fi de gen, și atunci se
[Corola-publishinghouse/Science/85031_a_85817]
-
2006) Andreea s-a retras din lumea gimnasticii în anul 2002, după Mondialul de la Debrecen (GSp, 2006). b) Variabilitatea și diferențierea semantică Variația formală a adjectivului substantivizat poate reflecta schimbări semantice semnificative. Unitățile rezultate intră într-o relație semantică de omonimie. De exemplu, naționale, cu sensul de competiții sportive de rang național, cunoaște numai forma de plural: Gimnasta trebuie să se pregătească mai întâi pentru naționale. Forma de singular a dublului omonim nu mai este susceptibilă de a intra în contextul
[Corola-publishinghouse/Science/85031_a_85817]
-
de o activitate umană, manuală sau mecanică. De la cea mai rară la cea mai banală, de la grota inițiatică la tubul catodic (principala sursă de imagini din epoca noastră). Fără îndoială, în ce privește sensul și folosirea lor, nu este decât o simplă omonimie între imaginea sacră care mântuiește și cea care distrează, imobilul care se bea și efemerul care se înghite la repezeală. Dar, deși de natură diferită, ele păstrează în comun proprietatea materială de a frapa privirea din exterior. Proiect mai puțin
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
tipologia personajelor lui Eliade, "indivizi comuni cu nume fanic"14, Lăcrămioara Berechet aduce conceptul de nume epifanic, realizând lecturi ale acestui tip de nume pentru Dorina din Șarpele, Emanuel din Podul, Andronic din Șarpele, pentru toponimele din Pe Strada Mântuleasa; omonimia instituită între numele proprii ale străzilor și ale cârciumelor, reprezintă "o modalitate de ocultare a sacrului și de ambiguizare a discursului narativ"15. Toponimul Cernavodă din Podul este citit în limbaj indirect, iar numele "fanic" al lui Adrian din nuvela
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
de seme: specifice, micro-, mezo- și macrogenerice. De asemenea, opune semanticilor tradiționale semantica interpretativă pentru care sensul și semnificația rezidă din interacțiunea semnificaților și nu din relația semnificaților cu referentul lor. Semantica la care aderă Hébert consideră că motivația și omonimia (chiar paronimia) pot afecta porțiunea aferentă sensului contextual. Semanticilor clasice interesate doar de sensul în limbă și care susțin că toate numele proprii sunt lipsite de sens, autorul adaugă opinia cercetătoarei Marie- Noëlle Gary-Prieur care opune conținutul denotativ al numelui
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
să-și suprapună sensul celui al morfemului sincronic: de ex., în "Stranie coincidență, Dupont a sărit podul!" sau în "Acest domn Loyal are un aer foarte necinstit". Această formă de motivație, pe care o consideră una din formele posibile de omonimie și de paronimie - este susceptibilă, în semantica interpretativă, să afecteze conținutul aferent. Teoriilor clasice care susțin asemanticitatea numelui propriu, Hébert le răspunde că trebuie să aibă în vedere botezul (înțeles ca proces de numire) ca proces de desemantizare, sincronic, dacă
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
cu legile ficțiunii. În procesul de concepere a numelui, proces care presupune o tensiune între real și ficțiune, numele este constrâns să se adapteze. Opunând onomastica reală opacă (cea mai mare parte din patronime nu au lexeme identificabile) și arbitrară (omonimia nu se verifică prin raportare la referent: "M. Leroy n'est jamais roi") celei literare, Baudelle observă că ficțiunea supune numele proprii unui dublu proces de semantizare și motivare care instaurează o relație de redundanță între semnificații numelui și semnificații
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
încă de la Isabel și apele Diavolului. Efectul de putere al numelui ca semn sacralizat își amplifică motivarea prin asocierea cu prenumele Alexandru ale cărui seme aferente în contextul operei eliadești se dobândesc prin raportarea la cuceritorul arhetipal. Numele realizează de omonimie parțială (Alexandru/Alessandrini, A(d)riana/Adina), de sinonimie între nume, supranume și formule de adresare: Vasile-Împărăteasa-Excelență, precum și relații de opoziție: Trandafir-Vidrighin, patroni de restaurante (restaurantul frecventat de ghicitor este al lui Trandafir, exponent al unei lumi revolute, în care
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
ocultările (frecvența expresiei "se dă la fund") Leanei de la Platani sunt observate de Hrisanti: "Aici, la "Platani", am observat asta mai demult, revine întâia oară după treizeci de minute, iar a doua oară, după vreo cincisprezece"590. Lăcrămioara Berechet remarca omonimia instituită între numele proprii ale străzilor (Popa Soare), cârciumelor (Floarea-Soarelui, Trei ochi sub plapumă, La Platani) din geografia mitică bucureșteană și simbolistica pe care acestea o desemnează, omonimie care devine "o modalitate de ocultare a sacrului și de ambiguizare a
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
minute, iar a doua oară, după vreo cincisprezece"590. Lăcrămioara Berechet remarca omonimia instituită între numele proprii ale străzilor (Popa Soare), cârciumelor (Floarea-Soarelui, Trei ochi sub plapumă, La Platani) din geografia mitică bucureșteană și simbolistica pe care acestea o desemnează, omonimie care devine "o modalitate de ocultare a sacrului și de ambiguizare a discursului narativ"; aceste nume proprii "epifanizează misterul prin sugestia directă a simbolului"591. Numele cântecului, În curte (lexemul conotează ideea de spațiu închis, sensurile cântecului fiind accesibile inițiaților
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
intensiune - între prenume, supranume și formule de adresare (Leana-Văduva-Îngerul Morții-Persephona; Adrian-Poetul-Îngerul Morții-Dionysos (În curte la Dionis) am extins studiul și la alte proze: Vasile-Împărăteasa-Excelență (Ghicitor în pietre), Brânduș-Măria Ta (Fata căpitanului); Maria da Maria-Străina- Înger al Morții (Uniforme de general). Omonimia instituită între numele proprii ale străzilor (Popa Soare) și ale cârciumelor (Floarea-Soarelui) amplifică solaritatea geografiei mitice. În al doilea rând, relația de sinonimie la nivelul etimologic (Pe strada Mântuleasa) stabilește echivalențe între cele două tipuri de reprezentanți aflați în "identități
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
în limbă „totul se ține“, putem spune că în sistemul (cîmpul, ansamblul) toponimic totul „se susține“ reciproc. Studiul etimologic, structural sau diacronic al numelor de locuri trebuie să țină seama de acest adevăr sesizabil în situații dintre cele mai neașteptate. Omonimia toponimică, mult mai frecventă și mai complexă decît omonimia de la nivelul cuvintelor comune, se referă la existența unor nume identice care desemnează locuri diferite. La nivelul unui orizont spațial restrîns (de regulă cunoscut și folosit denominativ de comunitatea locală respectivă
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
sistemul (cîmpul, ansamblul) toponimic totul „se susține“ reciproc. Studiul etimologic, structural sau diacronic al numelor de locuri trebuie să țină seama de acest adevăr sesizabil în situații dintre cele mai neașteptate. Omonimia toponimică, mult mai frecventă și mai complexă decît omonimia de la nivelul cuvintelor comune, se referă la existența unor nume identice care desemnează locuri diferite. La nivelul unui orizont spațial restrîns (de regulă cunoscut și folosit denominativ de comunitatea locală respectivă) omonimele au luat naștere prin transfer toponimic (de la numele
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
combinate, dar atestările nu susțin această presupunere. Apropierea de fag se poate face în satele romînești de lîngă pădure, pentru care fagul este „arbore ocrotitor“; de la fag s-a creat denumirea locuitorilor satului, de făgărași, spre deosebire de făgași (evitîndu-se astfel și omonimia cu făgaș „văioagă“), așa cum locuitorii altor sate se numesc, în loc de vlădeni, vlădăreni. Pădurile fiind de fag, era necesar un diminutiv, derivat cu sufixul -aș de la colectivul făgar (cf. Fogar de la 1300, care redă, prin corespondența fonetică obișnuită, fonetismul romînescului făgar
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
de origine slavă boz). Numărul mare de toponime apropiate ca formă de Moșna și răspîndirea lor largă recomandă ca foarte plauzibilă baza apelativă slavă, dar nu exclude, pentru unele dintre toponime, o bază antroponimă. Ar fi un alt caz de omonimie între toponime cu geneze diferite (cum se întîmplă, de exemplu, cu numele Cozia), mai ales că diferența este localizată numai în rădăcină, nu și în sufix, care este același. Mureș Este numele unuia dintre rîurile importante ale Romîniei, care izvorăște
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
vîrfuri (denumite Kicui și Kisc, deci Picui și Pisc, în pronunția dialectală) care poartă nume sinonime cu toponimul de care ne ocupăm. Acesta a numit, probabil, inițial forma de relief de la care a fost ulterior transferat la sat și, din cauza omonimiei, numele așezării s-a menținut, iar cel al ridicăturii de teren s-a schimbat (poate chiar în Picui sau Pisc). Apelativul sîncel, sîmcel nu a fost atestat, din cîte știm, pînă în prezent, ceea ce ar putea însemna fie că e
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
străbate (Suceava, Bacău, Vrancea). Unele derivate (rîul Sirețel) și compuse (Cîmpia Siretului, Lunca Siretului, Gîrla Siretului), precum și satele omonime de pe cursul său întăresc ipoteza că numele rîului a precedat numele localităților respective, așa cum s-a întîmplat și în cazul altor omonimii hidronimeoico nime din zonă (Suceava, Bîrlad, Bistrița, Tecuci, Teleajen). Toponimul este atestat încă din Antichitate sub formele Tiarantos (Herodot), Hierasus (Ptolomeu), Gerasus (Ammianus Marcellinus) și, mai tîrziu, sub forma Seretos (Constantin Porphyrogenetul). Diferen țele fonetice se datorează în mare măsură
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
transhumantei etc., etc., stau la baza acestei uniuni lingvistice. Trăsăturile comune privesc fenomene fonetice, lexicale, morfologice, sintactice, textuale. Sînt amintite, în acest sens, prezența fonemului a și închiderea lui o neaccentuat la u, prezența unor sufixe comune, articolul hotărît postpus, omonimia genitivului cu dativul, structura numeralelor de la 11 la 19, înlocuirea infinitivului cu conjunctivul, grade de comparație analitice, păstrarea vocativului, forme de viitor cu a vrea și a avea, reduplicarea complementului direct și indirect etc.; li se adaugă numeroase similitudini lexicale
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
două dicționare, am păstrat soluția adoptată de Grigore Brâncuș, care grupează în aceeași clasă (tipul IV, clasa 2) verbe diferite sub aspect flexionar: pe de o parte, tipul oferi, diferi, cu sufixul i la infinitiv, fără sufix de prezent, cu omonimia 3 = 6, și, pe de altă parte, tipul fonetic sui, atribui, care, pe lângă caracteristicile menționate pentru subclasa anterioară, prezintă omonimia suplimentară 1 = 2. Criteriul etimologic a fost folosit numai sub aspectul distincției fond vechi (în care au fost incluse, după
[Corola-publishinghouse/Science/85000_a_85786]
-
sub aspect flexionar: pe de o parte, tipul oferi, diferi, cu sufixul i la infinitiv, fără sufix de prezent, cu omonimia 3 = 6, și, pe de altă parte, tipul fonetic sui, atribui, care, pe lângă caracteristicile menționate pentru subclasa anterioară, prezintă omonimia suplimentară 1 = 2. Criteriul etimologic a fost folosit numai sub aspectul distincției fond vechi (în care au fost incluse, după modelul statisticii din 1976, verbe moștenite, vechi împrumuturi neogrecești, derivate interne cu sufixe proprii acestor împrumuturi) vs fond neologic (verbe
[Corola-publishinghouse/Science/85000_a_85786]
-
toate clasele și subclasele de verbe cu sufixe de infinitiv -i sau -î sunt grupate sub tipul IV, situația lor este diferită. (a) Clasa 1 (tipul fugi) cuprinde verbe cu sufixul de infinitiv -i, fără sufix de prezent și cu omonimia 1 = 6 la prezent. Această clasă, foarte productivă în stadiile mai vechi de limbă, este acum în scădere: 0,73% față de 1,12%. Scăderea privește atât verbele din fondul vechi, 0,44% față de 0,72%, cât și verbele din fondul
[Corola-publishinghouse/Science/85000_a_85786]
-
privește atât verbele din fondul vechi, 0,44% față de 0,72%, cât și verbele din fondul neologic, 0,29% față de 0,40%. (b) Clasa 2 (tipul sui) cuprinde verbe cu sufixul de infinitiv -i, fără sufix de prezent și cu omonimia 3 = 6 la prezent. Această clasă este în creștere ușoară: 3,03% față de 2,72%. În cadrul acestei clase, ponderea fondului vechi este 2,67% față de 2,24% în statistica anterioară, iar cea a fondului neologic este 0,36% față de 0
[Corola-publishinghouse/Science/85000_a_85786]