696 matches
-
ce tropăiau pe trupuri și s-a târât, pas cu pas, cât a putut de repede. Cineva l-a ajutat și l-a împins cu putere peste alții înspre o zonă mai liberă și de acolo a fugit cu greu, poticnindu-se și sângerând, fără să știe încotro se îndreaptă. Alina a rupt din bluza ei o bucată caldă de pânză și i-a șters cu grijă fața, după ce l-a ajutat să se reazime de o poartă metalică mai ferită
DARUL DE CRĂCIUN (1) de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 1450 din 20 decembrie 2014 by http://confluente.ro/marian_malciu_1419032952.html [Corola-blog/BlogPost/377896_a_379225]
-
Dumnezeu... Ne rătăcim, pierzandu-ne-n vâltoare... Uităm ades ce am primit în dar... Iubirea caldă, blândă și liniștitoare... Fără de care Totul e-n zadar... În lumea asta, plină de război... Uităm de eu...de tu...uităm de noi... Ne poticnim si-ngenunchem mereu... Având de multe ori în ochi lacrimi amare... Uitând că tot ce-avem sub soare... E doar Iubire de la Bunul Dumnezeu... de Cristian Gabriel Groman la 30 octombrie 2010 Referință Bibliografica: ...UITĂM... / Cristian Gabriel Groman : Confluente Literare
...UITAM... de CRISTIAN GABRIEL GROMAN în ediţia nr. 278 din 05 octombrie 2011 by http://confluente.ro/_uitam_.html [Corola-blog/BlogPost/355478_a_356807]
-
munca lui, dacă abia câștiga câteva părăluțe care nu-i ajungeau nici pentru mâncare? Cum stătea el așa deprimat, îngândurat și cu mintea dusă, iată, pe ulița care venea dinspre niște case amărâte, apăru o cerșetoare, bătrână și slabă care, poticnindu-se, se opri aproape de lavița pe care ședea Nerun. Aceasta, cu niște ochi ageri, remarcă de îndată pe bietul băiat cu pânzele întinse alături. Dintr-o privire, văzându-l mâhnit, se lămuri cu cine are de-a face și despre
BALADA LUI NERUN (2) de VIOREL DARIE în ediţia nr. 1395 din 26 octombrie 2014 by http://confluente.ro/viorel_darie_1414299981.html [Corola-blog/BlogPost/379872_a_381201]
-
-mi sară din piept, făcând să-mi tresalte și sânii mari, sugrumați de sutienul ăla nenorocit. În ziua aceea îmbrăcasem o bluză puțin mai transparentă, care dădea la iveală zbuciumul sânilor mei speriați. Însă, de data asta, privirea tovului se poticnise în sutienul meu și nu mai reușea să scape din capcana adânciturii dintre sâni. Totuși, furia nu-i trecuse: - Ce mă privești așa, ca o idioată? Apropie-te, să-ți arăt ce greșeli ai făcut! M-am apropiat timidă, dar
CAP. 2 de NĂSTASE MARIN în ediţia nr. 2211 din 19 ianuarie 2017 by http://confluente.ro/nastase_marin_1484822715.html [Corola-blog/BlogPost/383076_a_384405]
-
îmbrăcămintea pentru a contracara spaima, greu de potolit în alte condiții. „Blestemul lui Dumnezeu maică, blestemul lui Dumnezeu care ne aduce pieirea păcătoșilor... !”, nu mai conteneau ele și oamenii mari mai că-și pierduseră firea și le țineau isonul, se poticneau în nedumerirea și balamucul creat și întârziau să ia vreo măsură care să liniștească gloata. Ea a venit însă din altă parte, de la Mitu al Geanii lu' Popoiacu, un omuleț cu multe îndărătnicii strigate în gura mare pe ulițe de
CARTEA DINTRE LESPEZI! de GEORGE NICOLAE PODIŞOR în ediţia nr. 225 din 13 august 2011 by http://confluente.ro/Inceputurile_lecturii_cartea_dintre_lespezi_.html [Corola-blog/BlogPost/373116_a_374445]
-
de ziduri rămâne însă o taină. Poate câțiva dintre sicarii săi au pus la cale totul...Cine poate ști? Ponțiu Pilat îl privi cu admirație. -Extraordinarul meu Hasim! exclamă el. Lasă asta! Tu ai răzbit acolo unde toți s-au poticnit. De ce totuși ai lăsat perșilor gloria aceasta? -M-aș fi desconspirat mărite procurator și ar fi aflat cine sunt cu adevărat! Ei au mers pe firul cercetării lor și au găsit ceea ce au căutat, chiar dacă eu am fost acela care i-
AL SASELEA FRAGMENT de MIHAI CONDUR în ediţia nr. 1807 din 12 decembrie 2015 by http://confluente.ro/mihai_condur_1449956835.html [Corola-blog/BlogPost/370308_a_371637]
-
curge neîncetat tăria subțire ca un fir, mă amețește cu sclipirea argintie a lichidului fugind de mărturii incomplete. O mâța s-a împletit ca un șarpe de bastonul cel port umil ajutând lumea să treacă prin altă poveste deși, mă poticnesc la finalul sfârșiturilor fără s-arunc vina pe nimeni. Referință Bibliografică: Povarna. Sunt așa cum sunt / Aurel Avram Stănescu : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 297, Anul I, 24 octombrie 2011. Drepturi de Autor: Copyright © 2011 Aurel Avram Stănescu : Toate Drepturile
POVARNA. SUNT AŞA CUM SUNT de AUREL AVRAM STĂNESCU în ediţia nr. 297 din 24 octombrie 2011 by http://confluente.ro/Povarna_sunt_asa_cum_sunt_.html [Corola-blog/BlogPost/359565_a_360894]
-
Seama Mea. Eu sunt Ușa ce-a deschisă nici nu trebuie împinsă, Numai intră fără teamă, nu lua nimic în seamă. Căci cu toții v-or pieri dacă nu s-or pocăi. La bine nu te-mpotrivi de lume nu te poticni. Tu urmează pocăința, Eu îmi țin făgăduința, Nu vrei cununa să primești? Degeaba n-ai să ostenești! Desprinde-te de ce e greu și nu avea păreri de rău. Ascultă a Mea povață, schimbă-ți moartea pe viață. Că nu ai
ISUS, PASTORUL CEL BUN de MIRON IOAN în ediţia nr. 1759 din 25 octombrie 2015 by http://confluente.ro/miron_ioan_1445770766.html [Corola-blog/BlogPost/381115_a_382444]
-
era extrem de dezamăgită, eu eram furioasă și frustrată, după atâta efort și o zi întreagă pe drum, după emoțiile de la proces și după ce reușisem să convingem instanța, iar judecătoarea ne-a promis că trimite imediat ordinul la poliție, să ne poticnim tocmai la poliție. M-au sunat peste câteva minute să nu plec că vin și ei cu copiii. Nu știu ce au vorbit și cum i-au convins, din câte am observat unul dintre polițiști se cunoștea cu ei, oricum nu m-
un caz real şi nişte întrebări by https://republica.ro/copiii-saraci-si-justitia-un-caz-real-si-niste-intrebari [Corola-blog/BlogPost/338539_a_339868]
-
își mai împinge bocancul în piept țintind inima. Am avut revelație sau drumul vieții a fost găsit? Sunt acum un om vindecat. Atât de firească îmi pare lipsa ta! Vântul aduce miros de asfalt stropit de ploaia trecătoare, nu mă poticnesc în smocuri de ierburi uscate, drumul se deschide larg în calea mea și duce departe. Arunc o privire spre cerul străpuns de stelele mai mici atât de egale! Amintirea ta îmi mai trezește doar rictusuri ironice visând la reîntâlniri de
SUNT LACRIMĂ DIN LACRIMILE TALE (INCLUDE UN NOU CAPITOL) de GHEORGHE ŞERBĂNESCU în ediţia nr. 598 din 20 august 2012 by http://confluente.ro/Sunt_lacrima_din_lacrimile_tale_gheorghe_serbanescu_1345514157.html [Corola-blog/BlogPost/355121_a_356450]
-
un geam ... X. MÂNTUIREA ÎI, de Borchin Ovidiu , publicat în Ediția nr. 1135 din 08 februarie 2014. Tablă Își pleca capul, se simțea realmente neputincioasa ... își rânise un prieten. Îl întâlnise cu cinci ani în urmă, pe strada precum te poticnești de o piatră. Era tipul de om ce irită din prima clipă dar avea o voce ce era capabilă să topească munții, caldă, masculină și fermă. Cum se intamplase de fapt numai știa nici ea, uitase amănuntele legate de el
BORCHIN OVIDIU by http://confluente.ro/articole/borchin_ovidiu/canal [Corola-blog/BlogPost/367983_a_369312]
-
permite să îmi spună ... ce ? După doi pasi se opri se întoarse transfigurata și spuse: Citește mai mult Tablaîși pleca capul, se simțea realmente neputincioasa ... își rânise un prieten. Îl întâlnise cu cinci ani în urmă, pe strada precum te poticnești de o piatră. Era tipul de om ce irită din prima clipă dar avea o voce ce era capabilă să topească munții, caldă, masculină și fermă. Cum se intamplase de fapt numai știa nici ea, uitase amănuntele legate de el
BORCHIN OVIDIU by http://confluente.ro/articole/borchin_ovidiu/canal [Corola-blog/BlogPost/367983_a_369312]
-
Borchin Ovidiu , publicat în Ediția nr. 1069 din 04 decembrie 2013. Afară întunerec s-așternut peste toate cele vise multe ale celor ce prin cași se-ascund de gândurile tumultoase slute Afară întunerec e demult și prin case sori se poticnesc a ne lumină calea de sub pult înmănunchiind visele ce se-mpletesc Afară e întunerec deplin și o pala rază de soare-n suflete își caută rostul printre noi să se adape-n rugi de mugete și în închinăciuni de boi
BORCHIN OVIDIU by http://confluente.ro/articole/borchin_ovidiu/canal [Corola-blog/BlogPost/367983_a_369312]
-
mândră, în interiorul trăsurii, alături de un tip înalt, ochios, cu barbă. Imediat Orestes intră la bănuieli. Ce căuta Agnes a lui cu acest tip în trăsură? Îl luă cu amețeală și se așeză pe o bancă de piatră, să nu se poticnească. Respira greu. Îi venea să strige, să plângă cu lacrimi amare. Presimțiri îngrozitoare îi năvăleau în minte... Până la urmă, Orestes se lămuri de misterul răsturnării situației în cazul căsătoriei sale cu Agnes. Aflase acest lucru de la un oștean, chiar din
PROVIDENŢA (1) de VIOREL DARIE în ediţia nr. 1593 din 12 mai 2015 by http://confluente.ro/viorel_darie_1431410164.html [Corola-blog/BlogPost/359838_a_361167]
-
fără să-și întoarcă privirea și fără s-o lipsească de desfătarea mângâierilor ei - „vreau să te duc la părinții mei. Să te cunoască pe tine și tu să-i cunoști pe ei...” Se oprise ea, ori gândurile ei se poticniseră într-un punct care i-ar fi răsturnat proiectul? „Mama... vorbise mai departe, ține toate sărbătorile religioase, se duce la sinagogă pe jos, tata îi respectă credința și vine spre prânz s-o ia înapoi parcând mașina pe o stradă
SECRETUL LUI RODIN de GETTA BERGHOFF în ediţia nr. 1909 din 23 martie 2016 by http://confluente.ro/getta_berghoff_1458733636.html [Corola-blog/BlogPost/348618_a_349947]
-
piramidelor. Cu labele înfipte în nisip acesta pare că s-ar mișca în timp, greoi, încercând să salveze cu înfățișarea lui sfintele morminte rămase goale ale stăpânilor din vremuri imemoriale aflați departe acum, în locuri străine, împrumutați pentru o vreme. Poticnit în nisip, încearcă un strigăt de ajutor către înălțimi și, din împărăția falnicilor munți, Sfinxul rebel din Bucegi trimite sunete într-un limbaj cu greu de descifrat: ”Nu pot să părăsesc nicicum pământul încredințat! Voi fi îngenunchiat că ține într-
EGIPTEANCA de DAN ZAMFIRACHE în ediţia nr. 1692 din 19 august 2015 by http://confluente.ro/dan_zamfirache_1440007603.html [Corola-blog/BlogPost/343978_a_345307]
-
tună. • Viața e o dramă, deci nu-i de pus în ramă. • Lumina este fereastra vieții și darul dimineții! Nu înțelepciunea, ci lăcomia guvernează omul. • Cârmuitori de dinainte parcă nu aveau destulă minte, iar cei de acum s-au și poticnit în drum. Cică omul este propriul său dușman și totuși se iubește. • Dilema asta n-are cheie, rog urgent un clește. ------------------ Harry ROSS mai 2016 Israel Referință Bibliografică: Harry ROSS - GÂNDURI REBELE (27) - AFORISME (10) / Harry Ross : Confluențe Literare, ISSN
GÂNDURI REBELE (27) – AFORISME (10) de HARRY ROSS în ediţia nr. 2023 din 15 iulie 2016 by http://confluente.ro/harry_ross_1468592062.html [Corola-blog/BlogPost/381304_a_382633]
-
pentru că ești irascibil și-ți sare țandăra de la te miri ce. Încearcă să mai treci și tu cu vederea nimicurile care îți tot apar în cale, pentru că nu au nicio importanță. Mai bine faci haz de ele, decât să te poticnești la orice pas din cauza lor. Gemeni Atitudinea jucăușa pe care o abordezi azi e perfectă pentru a lupta cu nervii celor din jur. Nu pune la suflet criticile sau conflictele care mocnesc în preajma ta, dar nici nu alunecă spre extremă
HOROSCOP, miercuri, 23 noiembrie, 2016 by Crișan Andreescu () [Corola-website/Journalistic/104769_a_106061]
-
toate stihiile și întreaga creație. Au ținut așadar să-I aducă daruri, de aceea creștinii din primele veacuri au întemeiat tradiția prin care creștinii aduc daruri la biserică sau le oferă păstorilor care vestesc nașterea Domnului. Pentru cei ce se poticnesc de această tradiție le spunem că Hristos Domnul așteaptă în dar doar inima lor și că nimeni nu trebuie să se simtă obligat să ofere ceva, dar să primească cuvântul și vestea nașterii Domnului. Ar fi bine să o facă
Cum se naște Hristos în casa noastră? by Pr. Cristinel Trandafir () [Corola-website/Journalistic/105897_a_107189]
-
îl cer pe Vlad din mâna Ta” “Mama mea ne-a crescut în biserică. Tatăl meu a crescut și el într-o familie de creștini baptiști, însă la puțin timp după căsătoria cu mama, și datorită faptului că s-a poticnit în unele lucruri din biserică, tatăl meu n-a mai mers la biserică și s-a cufundat pentru treizeci de ani în beție, în alcool și-n tutun. Și-au fost treizeci de ani grei.” Erau momente în care seară
VIETI TRANSFORMATE de IOAN CIOBOTA în ediţia nr. 208 din 27 iulie 2011 by http://confluente.ro/Interviu_rodica_bercean_vieti_transformate.html [Corola-blog/BlogPost/367389_a_368718]
-
dorință foarte mare.” Era pentru tatăl meu. Mama mea ne-a crescut în biserică. Tatăl meu a crescut și el într-o familie de creștini baptiști, însă la puțin timp după căsătoria cu mama, și datorită faptului că s-a poticnit în unele lucruri din biserică, tatăl meu n-a mai mers la biserică și s-a cufundat pentru treizeci de ani în beție, în alcool și-n tutun. Și-au fost treizeci de ani grei. Mi-amintesc adesea cum era
VIETI TRANSFORMATE de IOAN CIOBOTA în ediţia nr. 208 din 27 iulie 2011 by http://confluente.ro/Interviu_rodica_bercean_vieti_transformate.html [Corola-blog/BlogPost/367389_a_368718]
-
Ajută-ne să dăm la o parte întunericul care ne încarcă inima. Fă din tristețe, bucurie. Fă din căderi, înălțări. Presară pe buzele noastre surâsuri și pe poteci flori albe de crin. Întinde către noi Doamne, mâinile Tale atunci când ne poticnim. Și ca să închei: te rog Doamne, ajută-ne nouă, ori de câte ori greșim. Amin! Referință Bibliografică: Scrisoare către Dumnezeu / Carmen Marin : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 2184, Anul VI, 23 decembrie 2016. Drepturi de Autor: Copyright © 2016 Carmen Marin : Toate Drepturile
SCRISOARE CǍTRE DUMNEZEU de CARMEN MARIN în ediţia nr. 2184 din 23 decembrie 2016 by http://confluente.ro/carmen_marin_1482485142.html [Corola-blog/BlogPost/372264_a_373593]
-
mai putea stăvili. Nu era sigură dacă merge pe drumul cel bun de întoarcere, dar nici nu-i păsa dacă este o cu totul altă stradă. Simțea nevoia să meargă și atât. Nu recunoștea și nu vedea pe nimeni. Mergea poticnindu-se de fiecare denivelare a drumului și se lovea de bordurile trotuarelor așa cum își amintea acum că i s-a întâmplat la București, în noaptea aceea de la cumpăna dintre ani, după ce a reușit să fugă din casa lui Sergiu... Referință
PRIN LABIRINTUL VIEŢII (1.) de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 508 din 22 mai 2012 by http://confluente.ro/Prin_labirintul_vietii_marian_malciu_1337716395.html [Corola-blog/BlogPost/358215_a_359544]
-
o broască Mare cât o rostopască Și, c-un gest, deh, cam urât, A trimis-o-n jos, pe gât. Broasca a schițat o ușă, Gâdilând barza pe gușă, Și-a deschis-o, și-a ieșit, Dar aici s-a poticnit. I-ar fi trebuit o scară, Sau o baltă, jos, să sară, Dar cu ce să deseneze? Cum, pe loc, să se salveze? Nu-i creionul! Ce-a făcut, Unde oare l-a pierdut? Doamne, mă apucă teama! De ești
FABULE de GHEORGHE VICOL în ediţia nr. 1838 din 12 ianuarie 2016 by http://confluente.ro/gheorghe_vicol_1452589985.html [Corola-blog/BlogPost/352632_a_353961]
-
Pe unde pașii îl duceau, găsea de cuviință, Să spună că e crucea grea, că n-are biruință. Și nu era o zi de sus să nu își plângă traiul, Uită de harul lui Isus, ce-i promisese raiul, Se poticnea și murmura și n-avea bucurie, Spunea acestea mai mereu, ca și-alții să o știe. Veni o zi când după rugi 'nălțate-n seri arzânde, În vis, îi spuse Dumnezeu în câteva cuvinte: "De crucea ta îți pare grea
CRUCEA de LUCICA BOLTASU în ediţia nr. 1508 din 16 februarie 2015 by http://confluente.ro/lucica_boltasu_1424116380.html [Corola-blog/BlogPost/382287_a_383616]