125 matches
-
cu alt orizont, el nu putea scăpa de imaginea cerului și de matricea natală, natura talentului său respingea mi-grația inspirației. Din această neputință de a porni în larg, la care s-a adăugat stearpa teorie asupra distribuției bunurilor și predeterminărilor personajelor, marionete ale unei clase, s-a conturat anticipat eșecul creației postmoromețiene."
De la Măniuțiu la Preda by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/9663_a_10988]
-
grade de gramaticalitate ale restituirii" (cum inspirat le numește Nicolae Brînduș) desemnează un set de modele posibile de aleatorism, dispuse mai mult sau mai puțin ierarhic pe linia sporirii indeterminismului, a liberalizării unor indicatori sonori: arbitrarizarea interrelației dintre interpreți și predeterminarea hazardului printr-o jalonare stocastică la nivel micro- și macro-structural (în Juego de la Fuga), făurirea "ad-hoc" a volutelor unor console sugerate de compozitor și angajarea într-un tip superior de formare a unei ambianțe muzicale (în Prop a Vicmar). Dincolo de
Când accesoriile devin principii by Liviu Dănceanu () [Corola-journal/Journalistic/9949_a_11274]
-
române -, chiar geniul așteptat! Suporta din partea unor tinere și a unor imberbi orice atitudine, cu un calm olimpian, întrebându-se interesat dacă nepoftitul nu are în buzunar niște file cu conținut uluitor”10. E, în fond, o recunoaștere a unei predeterminări „politice” egalitare a elitei de scriitori pe care Lovinescu încearcă să o construiască la Sburătorul. Succesul lor în societate nu e datorat unei aristocrații a sângelui, sau vreunui alt privilegiu de clasă, ci tocmai unei egalități sociale originare, care permite
Poetul X. Figura anonimului în comunitatea de la Sburătorul by Ligia Tudurachi () [Corola-journal/Journalistic/3788_a_5113]
-
teza care ne-a rămas de la elevul Blecher, datată 28 decembrie 1926. În cartea de debut ca prozator, obsesia limitării va sigila paginile cele mai răscolitoare. Insuficiența, rigiditatea, falsitatea ființei noastre ca receptor și transmițător sunt consecințele iremediabile ale unei predeterminări care ne obligă să fim doar ceea ce suntem, fără să putem răsturna premisele. Cu cât devenim conștienți de această funciară precaritate, aspirând la alteritate și, prin extindere, la totalitate se agravează și acuitatea Însingurării. Alteritatea, a fi un altul, acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
suferință sau revoltă, nici ură, nici dezgust, ba, cu o vag melancolică „bunăvoință” față de oroare, Încearcă să transfere chiar asupra opresorilor săi propria sa umanitate „normală”, ambiguă, adâncă, parțial complice. „În lagăr existau doar situații predeterminate și Înăuntrul lor alte predeterminări”, va explica impasibilul observator. Abia la Întoarcerea la Budapesta, imediat după război, pus să confrunte pe cei care Îl sfătuiesc să uite totul sau pe cei umflați de retorica pateticelor caracterizări de tipul „cercul ultim al infernului”, Înțelege că experiența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
și mut pe care Îl Întrevede din peștera solitudinii sale. El este, inevitabil, mai conștient decât oricare dintre contemporanii săi că lumea trăiește sub amenințarea de a se prăbuși În hăul dezastrului. George Koves vedea lagărul ca o realitate a „predeterminării”, Înăuntrul căreia funcționează alte predeterminări. Confratele său, B., confirmă că viața post-Auschwitz poartă și ea amprenta unei negre predeterminări. În acest context, „arta catastrofei”, dacă o putem numi așa, confruntă insolubile contradicții. Deși creația, ca parte a vieții, a continuat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Întrevede din peștera solitudinii sale. El este, inevitabil, mai conștient decât oricare dintre contemporanii săi că lumea trăiește sub amenințarea de a se prăbuși În hăul dezastrului. George Koves vedea lagărul ca o realitate a „predeterminării”, Înăuntrul căreia funcționează alte predeterminări. Confratele său, B., confirmă că viața post-Auschwitz poartă și ea amprenta unei negre predeterminări. În acest context, „arta catastrofei”, dacă o putem numi așa, confruntă insolubile contradicții. Deși creația, ca parte a vieții, a continuat după Auschwitz ( În pofida prezicerii lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
săi că lumea trăiește sub amenințarea de a se prăbuși În hăul dezastrului. George Koves vedea lagărul ca o realitate a „predeterminării”, Înăuntrul căreia funcționează alte predeterminări. Confratele său, B., confirmă că viața post-Auschwitz poartă și ea amprenta unei negre predeterminări. În acest context, „arta catastrofei”, dacă o putem numi așa, confruntă insolubile contradicții. Deși creația, ca parte a vieții, a continuat după Auschwitz ( În pofida prezicerii lui Adorno), „tema” Holocaustului Îngrădește sever, prin predeterminare, când nu și refuză cu totul, gradele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
post-Auschwitz poartă și ea amprenta unei negre predeterminări. În acest context, „arta catastrofei”, dacă o putem numi așa, confruntă insolubile contradicții. Deși creația, ca parte a vieții, a continuat după Auschwitz ( În pofida prezicerii lui Adorno), „tema” Holocaustului Îngrădește sever, prin predeterminare, când nu și refuză cu totul, gradele de libertate pe care jocul artei le presupune. Imre Kertész se circumscrie temei Holocaustului, desigur, dar o și depășește, pentru a coborî, dincolo de conjunctura tragică, În profunzimile tenebroase ale omenescului Însuși. Scrisul iese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
retrăite, tactile, vizuale, cenestezice, a unui timp pierdut, cu limbajul și mitologia lui. Biografismul prozaic este împins aici la limita limitei, acolo unde, neașteptat și paradoxal, ajunge la lirism, pe alocuri la marea poezie. Poeta scapă de tot ce e predeterminare, de orice culturalism, de orice artificiu. Prin amintire pură, empatică, ajunge la senzația pură. Nepoeticul, ceea-ce-nu-se-spune, impresiile cele mai "triviale" și mai neînsemnate au semnificație pentru că au fost într-adevăr trăite și pentru că adevărul lor este pentru poetă mai important
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
Ele apar, dimpotrivă, ca o tendință originară a spiritului - și trebuie să folosim aici „spiritul“ ca noțiune, pentru că orice altă noțiune este nesatisfăcătoare - și, datorită lui, putem să gândim și aceste prime forme de apariție ca și cum s-ar supune unei predeterminări, unei conformări a ordinii vizibile la o ordine superioară, anterioară și principială. Tot așa se întâmplă cu dispunerea axială a primelor așezări de cetăți - nu de cătune, care se alcătuiesc prin simplă grupare în jurul unui loc ce devine astfel central
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
rectificat, prin realegerea mea, conturul inaugural al eului meu, eu iubesc cu o pasiune sporită rezultatul acestui gest categoric ca dovadă tardivă a libertății mele. Recentrarea este fapta orgolioasă a eului care a realizat un transplant de libertate în spațiul predeterminării: ceea ce provine de dinaintea alegerii proprii suferă o redefinire în spațiul deciziei mele. Recentrarea operează astfel o deplasare de sursă: limba, zeii, tribul, locul etc. nu mai provin dintr-o sursă anonimă, ci își au originea în decizia eului meu. Tocmai
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
predeterminat", "hotărît de mai înainte". Dar în felul acesta el nu este încă în întregime, ba chiar el este în felul acesta doar propria lui premisă, el urmând abia să devină ceea ce va fi, când va fi mai mult decât predeterminarea sa. Faptul că ființa lui este scindată, la nivelul hotarului său, între un "de mai înainte" și un "mai apoi", faptul că acest "mai apoi" îi aparține și este hotarul adăugat prin hotărârea sa - creează originalitatea ființei lui și conferă
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
goliciunea mea de exemplar al speciei. Cel ce rămâne în frică se regăsește între hotarele pe care nu el și le-a dat. Din punctul de vedere al libertății, al instituirii de hotare, el este încă nimic. Frica trasează hotarele predeterminării noastre; în ele nu ne păstrăm decât ființa primită. Sîntem, astfel, fără ca, omenește, să începem să fim. Primul pas pe care îl face copilul, în măsura în care reprezintă prima înfrîngere a fricii și prima ieșire din hotarul primit al imobilității sale, este
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
un tot continuu, se desfășoară prin dinamismul culturilor mari. Acestea nu sânt discontinue în mod necesar: influențele dovedesc în ce grad se condiționează. În fenomenul lor, nu este important însă eterogenul, elementele adăugate din afară și înglobate, ci sâmburele lăuntric, predeterminarea spre o formă specifică. Precum, în biologie, ortogeneza ne revelează viața ca născîndu-se și afirmîndu-se sub determinantul condițiilor interne și al unor direcții lăuntrice care înving rezistența mecanică a mediului exterior, tot așa, în lumea istorică există o ortogeneză a
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
mai ales, consideră sexualitatea o obligație impusă oamenilor de forțele răului. în schimb, Ordinea economică preferă să o admită, recunoscându-i în același timp o altă funcție decât reproducerea: plăcerea. La fel ca în ordinile anterioare, reproducerea rămâne astfel o predeterminare zoologică pe care psihanaliza încearcă, odată cu sfârșitul secolului al XIX-lea, s-o facă tolerabilă. în secolul XX, Ordinea economică se străduiește să elimine rolul reproductiv al sexualității, artificializând maternitatea prin tehnici din ce în ce mai sofisticate: pilula contraceptivă, nașterea prematură, fecundarea in
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
ai „spiritului romantic” al unui Herder și Lombroso... Adevărul este că societatea română a îmbrățișat în ultima vreme ambele forme de rasism : pe cel „clasic”, legînd rasa de „natură” (și folosind, eventual, eufemisme ale geneticii), precum și pe cel „cultural”, plasînd predeterminarea în ceea ce prea multă lume și cu prea multă ușurință numește „mentalitate”. Regăsim ambele forme în întrebările recurente ale jurnaliștilor, care își pun problema cu fiecare ocazie dacă „asta e scris în mentalitatea românului”, respectiv dacă „este în genele românilor
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
datorită imposibilității de a acționa, trebuie să i se supună. Ce se Înțelege prin destin? Pentru latini, destinul era fatum, o putere misterioasă care fixa, Într-un mod irevocabil, cursul evenimentelor vieții individului, dar și pe cel al lumii, o predeterminare asupra căreia nu se putea reveni, pe care nimeni și nimic nu o mai putea schimba. Cursul existenței trebuie, mai devreme sau mai târziu, să se Împlinească. L. Lavelle face o distincție interesantă, ca nuanță, Între destinul și vocația persoanei
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
constituționali din America Latină nu pot atinge longevitatea unui prim-ministru suedez sau chiar britanic. Durata mandatului președinților constituționali este rigidă pentru a asigura că președintele nu devine prea puternic. Acest fapt a creat dificultăți, din moment ce, în practică, o astfel de predeterminare a mandatului poate să nu fie totdeauna satisfăcătoare. Problemele ridicate de sistemele prezidențiale constituționale sau limitate Puternicele limitări constituționale asupra conducerii prezidențiale au creat multe probleme, iar succesul lor a fost doar parțial. Statele Unite constituie un caz cu adevărat reușit
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
din funcție pentru celelalte, fie ele și în formule de agregare, care prin ele însele constituie reducții semnificative. Predictibilitatea în sensul fizicii este, și din acest punct de vedere, o pretenție extraștiințifică și atitudinal și principial. Ceea ce are sensul de predeterminare conceptuală a comportamentelor sistemului economic este culoarul de pertinență al abaterilor standard, mai precis al limitelor de variație dincolo de care se receptează criza. Desigur, pragmatic asta ar presupune un mijloc și o modalitate permanente de semnalizare a ieșirilor în decor
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
consistența explicației, deși este obositoare, nu se sfârșește. Peste această enumerare incompletă a diversificării dualismului concepțional și metodologic, iluminismul rațional a frizat infailibilitatea în cunoaștere prin inventarea metaforei explicative a ceasornicului. Constituția și rolul oricărui obiect al cunoașterii au o predeterminare funcțională. Piesele „ceasornicului” sunt exact ceea ce trebuie să facă posibilă funcționarea. Explicația este o expresie a înțelegerii existenței în acel loc și în acea formulă a unei piese într-un mecanism implacabil. Dualismul se situează de astă dată pe terenul
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
în formule negociate, indivizii să fie pentru a se funcționaliza principiul „câștig-câștig” înspre și dinspre nodurile rețelei. În această economie se restabilește raportul corect dintre mijloace și scopuri și mai ales participarea, ca expresie a conștienței, nu ține loc de predeterminare, după cum aceasta nu devine niciodată condiție obligatorie a legitimării puterii. Într-un fel lipsit de spectaculos, Economia revine în spațiul privat, lăsând exclusiv politicii posibilitatea să facă jocul în spațiul public, pe de o parte, și reluându-și destinația naturală
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
destin, în jocul întâmplării. Modernizarea culturii române a atras în jocul lexemelor privitoare la soartă, destin , prin care intelectualii , și nu oamenii simpli, desemnează exclusiv datul, adică viața predeterminată .Omul este , din această perspectivă, obiectul întâmplării înțeleasă ca formă a predeterminării.Libertatea voinței umane înseamnă o realitate fundamentală devenind problema prezentă în întreaga filosofie a secolului XX . Autoarea cărții I Noțiunile de soartă, noroc aparțin concomitent filosofiei, religiei, literaturii și culturii populare. În principiu, din Antichitate și până astăzi, s-au
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]
-
avatarului, configurat cu precădere în spațiul virtual al Internetului, comportă o răsturnare a valorilor și a semnificațiilor. Astfel, avatarul numeric este lipsit de o substanțialitate „absolută” și se ipostaziază, cu fiecare încarnare, în lumea profană a multiplicității și a absenței predeterminării. Chiar dacă entitatea sau imaginea avatarică online cunoaște unele aspecte ale spiritualității (unele avataruri aspiră la condiția ominscienței și a omnipotenței, a nemuririiă, secularizarea avatarului în domeniul iconicității este marca creativității onomastice și identitare. Un avatar poate să împrumute identitatea unui
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
inegalitatea în acces și devine emblema deopotrivă a dominării și a eliberării, a contestării și a aproprierii. După cum corporalitatea este surprinsă ca o zonă a devenirii și a metisajului (visceral, mintal, cultural, social etc.Ă, mai degrabă decât ca o predeterminare a naturii, identitatea subiectului online este o formă de întrupare care mixează organe, funcții și simțuri biologice cu procese sociale, dileme etice și problematici ale puterii. Perspectiva dezintegrării și a pluralizării eului, susținută de postmoderniști, dar și de cercetători ai
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]