172 matches
-
doar Sispy putea ști dacă exista vreo metodă, nu să moară, ci să-și aducă trupul la stadiul normal, vulnerabil, al trupurilor umane. Să i se permită să îmbătrânească. Al doilea era mesajul pe care Sispy i-l transmisese prin Prepelicar la prima sa apariție: Spune-i fratelui tău Născut-din-Moarte că toți vulturii ajung în cele din urmă la cuib și toți marinarii ajung la țărm. Sispy spusese asta încă dinainte ca Joe-Sue să devină Vultur-în-Zbor și cu ani buni înainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
mei, care au văzut totul și nu știu nimic. Ochii supraviețuitorului. Dar anii au trecut. Apoi alți ani. Și alți ani. Vultur-în-Zbor începea să se întrebe dacă era întreg la minte. Poate că n-a existat niciodată un Sispy, nici un Prepelicar, un Șaman sau un Phoenix, poate nici chiar o Livia Cramm sau un Deggle. Da. Nebunia explica totul. Era nebun. Așa că atunci când barca a intrat în portul de-acasă, portul X, pe coasta maură a Maurispaniei, ochii îi erau sticloși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Sispy. O insulă a nemuritorilor cărora longevitatea li se păruse prea greu de suportat în lumea dinafară, totuși nu voiseră să renunțe la ea. Sub îndrumarea lui Sispy, veniseră pe muntele Calf ca să stea între cei asemenea lor. — Numele de Prepelicar vă spune ceva? a întrebat Vultur-în-Zbor. — Prepelicar, spuse Virgil Jones. îPe fața lui se citea oare îngrijorare sau concentrare?) Doamna este vreo prietenă de-a dumitale? — E sora mea, răspunse Vultur-în-Zbor. — Nu, zise Virgil Jones. Nu, nu-mi spune nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
li se păruse prea greu de suportat în lumea dinafară, totuși nu voiseră să renunțe la ea. Sub îndrumarea lui Sispy, veniseră pe muntele Calf ca să stea între cei asemenea lor. — Numele de Prepelicar vă spune ceva? a întrebat Vultur-în-Zbor. — Prepelicar, spuse Virgil Jones. îPe fața lui se citea oare îngrijorare sau concentrare?) Doamna este vreo prietenă de-a dumitale? — E sora mea, răspunse Vultur-în-Zbor. — Nu, zise Virgil Jones. Nu, nu-mi spune nimic. Mai târziu în noaptea aceea Vultur-în-Zbor și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
prietenă de-a dumitale? — E sora mea, răspunse Vultur-în-Zbor. — Nu, zise Virgil Jones. Nu, nu-mi spune nimic. Mai târziu în noaptea aceea Vultur-în-Zbor și-a dat seama că, probabil, răspunsul lui fusese o minciună. De unde știuse domnul Jones că Prepelicarul era numele unei femei? Și ceva și mai important: de ce negase c-ar fi cunoscut-o? *** Insistă asupra acestui lucru a doua zi dimineața. — Dragă domnule Vultur, spuse Virgil Jones, cred cu tărie că ar trebui să-ți folosești toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
început imperceptibilă, se accentua rapid. Dar în dimineața asta își alungase intenționat din minte ambele lucruri. Voia informații de la domnul Jones. Cu cât afla mai repede ce anume reprezentau insula Calf și muntele ei, ca să nu mai vorbim despre peregrinările Prepelicarului și ale lui Sispy, cu atât mai degrabă putea pleca pe drumul său solitar, lăsând cuplul singuratic să-și vadă de treburile lui. Virgil Jones îl duse undeva departe de colibă, către marginea pădurii. Se așezară lângă o fântână adâncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
spuse Vultur-în-Zbor. Iar eu sunt nebun. Asta vrei să zici? Văd lucruri și locuri care nu există. — Iată, într-adevăr, o perspectivă excesiv de deprimantă, comentă Virgil Jones. Pentru că reciproca ei e asta: poate că tu ești stafia. Și sora ta, Prepelicarul. Unde e ea? întrebă nerăbdător Vultur-în-Zbor, ca și când vederea surorii sale i-ar fi risipit toată nedumerirea. — Nu sunt sigur, îi răspunse Virgil. Undeva acolo, sus. Te asigur că șansele de a o găsi sunt slabe, chiar dacă sosirea ta aici dovedește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
nemișcat, cu încheieturile albite de încordare, pumnii încleștați și gura strânsă într-o linie subțire-subțire. — Ei, haide, domnule Vultur, spuse Virgil Jones. Te credeam un suflet mai înțelegător. — Azi urc pe munte, îi aruncă Vultur-în-Zbor. Vreau să-i găsesc pe Prepelicar și pe Sispy și să ies din încurcătura asta urâtă. — O, să nu faci așa ceva, zise Virgil Jones. — De ce nu? strigă Vultur-în-Zbor. — Din cauza Efectului Grimus, spuse Virgil Jones. Devine mereu din ce în ce mai puternic. Ca să fiu sincer, e doar o chestiune de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
părăsită de dragoste chiar în momentul când i se dăruise. în fața lor, K și orice-ar fi adăpostit el. între ele două: povârnișurile neprimitoare și Pădurea din Calf. Ce-l mâna pe Vultur-în-Zbor să-și continue drumul era doar fantasma Prepelicarului din mintea lui, plecând de lângă el, mână-n mână cu domnul Sispy cel fără chip. Și-ar fi dorit să știe ce-l mâna pe Virgil Jones. Un vuiet ușor îi răsuna în cap. Avu impresia că devenea tot mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
din tot sufletul. Un scurt moment de tăcere. Apoi domnul Jones începu să vorbească. — Ai auzit vreodată povestea prostituatei care a pornit un război civil în țara ta? Se numea Polly Adams... Dar mintea lui Vultur-în-Zbor hoinărea. Se gândea la Prepelicar, la motivele domnului Jones, la pădurea deasă în care se rătăciseră, la vuietul din urechile sale, vuietul din urechile sale, vuietul din urechile sale, ce răsuna din ce în ce mai tare... Virgil Jones îi strigă în ureche: — Ghicitoare, domnule Vultur! Ia gândește-te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
în poală și a răspuns absent la propria-i ghicitoare: — Un irlandez poartă trei prezervative ca să fie sigur, sigur, sigur. în sinea lui s-a gândit: Acum, domnule Jones, hai să vedem dacă ești în stare să fii călăuză. DOUĂZECI Prepelicarul spuse, agitând amenințător un os: — Uite, frățioare. Uite. Uite un os pentru tine. Cuțu, cuțu. E un os foarte special. Osul din K. Ia-l. Vino și îngroapă-l. Prepelicarule, rosti încet Vultur-în-Zbor. Tu ești? Stătea batjocoritoare pe o stâncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
să vedem dacă ești în stare să fii călăuză. DOUĂZECI Prepelicarul spuse, agitând amenințător un os: — Uite, frățioare. Uite. Uite un os pentru tine. Cuțu, cuțu. E un os foarte special. Osul din K. Ia-l. Vino și îngroapă-l. Prepelicarule, rosti încet Vultur-în-Zbor. Tu ești? Stătea batjocoritoare pe o stâncă și bătea în pământ cu talpa piciorului drept în timp ce se învârtea încet în cerc. Aruncă osul spre el. îi căzu drept în mână. Dintr-o crăpătura a lui creștea un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
batjocoritor pe stâncă ridicându-și fusta zdrențuită, până la talie, desfăcându-și picioarele și arcuindu-și spinarea. — Intră, frățioare, îi zicea ea. Vino și îngroapă-l. Vultur-în-Zbor se târî slăbit către ea și cu cât se apropia mai mult, cu atât Prepelicarul devenea mai mare. Când ajunse la o distanță de doar o sută de metri, ea era deja mare cât un cal. Gaura dintre picioare i se căsca. Firele de păr îi erau ca niște frânghii. Metri distanță depărtare. Ea era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
asurzitoare. — De ce să te împotrivești? spunea ea. Cedează, frățioare. Intră. Cedează. Intră. Cedează. Bărbatul se tărî până în grotă. Perdeaua căzu la loc în urma lui, blocând orice sursă de lumină. înăuntru... o strălucire de un roșu închis. Iat-o din nou: Prepelicar fugar, gonind către propriile-i adâncimi și țipând cu o încântare copilărească. — Frățiorul cel prostuț nu mă poate prinde! țipă ea și dispăru după un colț. El nu era încă suficient de întremat ca s-o poată urmări. Se ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Purtau mantii negre și coliere de smarald. Dar asemănarea cu Deggle se sfârșea aici. îChiar și așa, ea și-a atins scopul: Vultur-în-Zbor a fost enervat la culme de spectacolul celor doi Deggle îngemănați din fața lui și a uitat de Prepelicar și de propriile-i puteri suficient de mult timp ca să-i permită dimensiunii să se „fixeze“ ferm, ca cimentul. Cei doi abisinieni se numeau Khallit și Mallit. Erau prinși într-o dispută eternă, fără început sau sfârșit, iar lipsa ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
el. împietriți. Și de ce oare? ridică el din umeri, parcă îndepărtând o greutate de pe ei. Păi, din cauza blestematelor de dimensiuni. îSe încruntă.) îți amintești vorba mea, că trebuie să-ți ții mintea fixată asupra unui singur lucru, cum ar fi Prepelicarul. E singura metodă de apărare. Știi, Efectul e mult mai puternic în K. Mult mai aproape de Grimus. îi scoate din minți... Au descoperit că singurul mod de a ține în frâu acel blestemat de lucru e să fii fixist. Până-n
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
mintea lui. Pasajul - sau tunelul - căpăta formă în jurul lor. Era de un gri închis, inundat de o lumină galben murdară. Cu emoție crescândă, Vultur-în-Zbor își dădu seama că modela un fel de copie aproximativă a tunelului roșu prin care fugise Prepelicarul când pe el îl cuprinsese febra. Puterea începea să-i revină, inundându-l. Maleabila substanță se întindea într-un tunel din ce în ce mai lung. Virgil Jones privea, simțea o ușurare enormă. Și în final zăriră la capătul cel mai îndepărtat al tunelului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
o minte ruinată. Vultur-în-Zbor se gândi: tot nu făcuse altceva în viață decât să supraviețuiască. Să fii atât de mult și să faci atât de puțin. A căutat, a căutat, tot timpul prin labirint drumul care să-l ducă la Prepelicar, la Sispy și spre ieșire. îl lăsase să fie doar jumătate de om, pierdut chiar și pentru el însuși. Și tocmai această pierdere de sine era ajungea acum la un moment critic. în plus, mai exista și crucea pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
era adevărat. Cea care urma să aștepta în cercul tot mai mare de lumină de la capătul tunelului era lupta lui Vultur-în-Zbor. Nimeni nu-l putea ajuta fără să-și pună în pericol propriile șanse de reușită. Vultur-în-Zbor își încleștă fălcile. Prepelicarul: scopul căutării lui: unicul. O fundătură gigantică. O călătorie prin tărâmul pustiu care-i distrusese plăcerea pentru cea mai mare comoară a lui: viața. Hotărî că dacă va ieși din acest tunel, va renunța la căutare. Va merge în K
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
aproape cu insolență și și-a băgat nonșalant mâinile în buzunare, ca să-l irite pe adversar. Mâna dreaptă i s-a strâns pe un obiect tare și rotunjit. L-a scos mirat. Era Osul din K! Același os pe care Prepelicarul i-l aruncase înainte să dispară în tunelul din ea însăși. Osul din K. Vultur-în-Zbor nu și-a pierdut timpul cu speculații. S-ar fi putut gândi: de unde a răsărit și ăsta după atâta timp? Nu l-ar fi observat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
evident că Jones plecase undeva cu Vultur-în-Zbor. Dar unde? Se omorâseră unul pe celălalt? Fuseseră până într-atât de nebuni încât să încerce să treacă de Efect? — Un lucru e sigur, și-a spus el. Dacă Vultur-în-Zbor nu ajunge la Prepelicar și nu face apoi ceea ce aveam eu de gând să fac, sunt blocat aici pe viață. Cu o baborniță care mă iubește, crezând că sunt Virgil Jones. Se întrebă dacă Virgil Jones ar sesiza comicul situației. Dar se îndoia, pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
el speriat și se întoarse repede. Ușa era în continuare bine închisă și zăvorâtă. Nedumerit, Vultur-în-Zbor se uită iar în oglindă. Acolo, în imaginea reflectată, ușa se deschidea încet. Cineva intra. Auzi o voce amară, dar recognoscibilă. — Bună, frățioare. Silueta Prepelicarului pătrunse în încăperea reflectată în oglindă. Vultur-în-Zbor simți cum o sudoare rece îl năpădește din cap până-n picioare. Spectrul Prepelicarului înaintă puțin în „încăpere“ și repetă: — Bună, frățioare. Apoi se retrase prin ușa oglindită și totul reveni la normal. Vultur-în-Zbor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
oglindă. Acolo, în imaginea reflectată, ușa se deschidea încet. Cineva intra. Auzi o voce amară, dar recognoscibilă. — Bună, frățioare. Silueta Prepelicarului pătrunse în încăperea reflectată în oglindă. Vultur-în-Zbor simți cum o sudoare rece îl năpădește din cap până-n picioare. Spectrul Prepelicarului înaintă puțin în „încăpere“ și repetă: — Bună, frățioare. Apoi se retrase prin ușa oglindită și totul reveni la normal. Vultur-în-Zbor simți nevoia să se rezeme de o policioară ca să-și revină. Irina Cerkasova stătea lângă un șopron de la capătul grădinii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
așa ceva: Cerkasov și Ignatius păreau în mod clar nerăbdători să-l primească în compania lor. înălță din umeri ca pentru sine. Poate că era de-ajuns că era acceptat. Fără îndoială că restul se va lămuri cu timpul. Chiar și Prepelicarul... în prezența celor două doamne palide, grijile sale s-au evaporat. în timp ce conversația dezlânată dintre Cerkassov și Gribb lâncezea, el ședea și bea vin de K, pe jumătate ascultând, pe jumătate visând, pe când cele două femei înconjurau încăperea într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
și diabolic. Vultur-în-Zbor nu prea putea face asta și chiar dacă ar fi putut s-o facă, tot n-ar fi știut cum să-și explice călătoria aceea interioară. Poate cu vreun drog? Dar atunci cum se explica viziunea aceea cu Prepelicarul? Oare pusese Cerkasov vreun narcotic în vin? Bătălia se desfășura zgomotos și fluctua înăuntrul lui, iar el se simțea la fel de neștiutor și de prost ca și măgarul său, care nu se plângea de nimic, și și-ar fi dorit ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]