294 matches
-
pentru că refuzase să participe la o ceremonie religioasă protestantă. Neîncrederea față de politica religioasă a lui Carol, a crescut considerabil datorită lui Richard Montague. Acesta a scris un pamflet împotriva învățăturilor lui Calvin, care a atras imediat ostilitatea Puritanilor. Un membru Puritan al Camerei Comunelor, John Pym, în timpul dezbaterilor, a atacat pamfletul defăimător a lui Montague, iar acesta drept răspuns a scris alt pamflet "Appello Caesarem", ("Fac apel la Cezar"), aluzie la apelul sfântului Paul împotriva persecutării evreilor. Pentru a-l apăra
Carol I al Angliei () [Corola-website/Science/306452_a_307781]
-
a scris alt pamflet "Appello Caesarem", ("Fac apel la Cezar"), aluzie la apelul sfântului Paul împotriva persecutării evreilor. Pentru a-l apăra pe Montague, Carol I îl face capelan regal și îl ia sub protecția sa, ceea ce face ca ostilitate Puritanilor să devină și mai mare. La începutul domniei, politica externă era preocuparea principală a lui Carol. Frederic al V-lea, soțul surorii sale Elisabeta, unul din protagoniștii primei faze a Războiului de treizeci de ani, pierdu-se posesiunile din Boemia
Carol I al Angliei () [Corola-website/Science/306452_a_307781]
-
cu intenția de a purta bisericii ordine, autoritate și prestigiu, au făcut o serie de reforme, care au rezultat în mare parte impopulare. Pentru a asigura o unitate religioasă, Laud a înlăturat toți predicatorii nonconformiști și ultimile organizații cu caracter puritan. În afară de aceasta, Laud contrar spiritului reformat, foarte răspândit între preoții englezi și scoțieni, considera că trebuia abolit complet calvinismul, în favoarea unei liturghii anglicane. Liturghia trebuia celebrată cum era prevăzut în Book of Common Prayer, iar arhitectura internă a Bisericii Anglicane
Carol I al Angliei () [Corola-website/Science/306452_a_307781]
-
de pace și de un buget echilibrat. Totuși au fost mulți cei care s-au revoltat legilor impuse de suveran și restricțiilor religioase a lui Laud: în 1634, a plecat o navă plină de disidenți religioși, printre care celebra teoloagă puritană Anne Hutchinson. Când Carol a încercat să impună politica sa religioasă în Scoția s-a confruntat cu numeroase dificultăți. Deși s-a născut în Scoția, Carol s-a înstrăinat de partea de nord a țării, iar prima lui vizită a
Carol I al Angliei () [Corola-website/Science/306452_a_307781]
-
ar fi spus și următoarele cuvinte: "Milan nici nu-i din sângele Obrenoviceștilor. Priviți la capul lui și vedeți că fizionomia sa e o fizionomie curat romînească". Aceasta desigur că nu-i un defect. Dacă am fi noi atât de puritani ca sârbii, câte capete bulgărești și grecești ar trebui să dispară dintre deputați, profesori, magistrați, șefi de partidă etc.! [4 iunie 1876] ["RELATIV LA NOTIȚA OTRĂVIRE... "] Relativ la notița Otrăvire, publicată în no. 62 al Curierului de Iași, medicul primar al spitalului
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
să citesc Max Weber, Tawney și Marx. După aia, a trebuit să renuț la asta și să mă apuc să mă documentez ca să scriem un pamflet asupra filantropiei. Ura cu pasiune toți milionarii filantropi și dorea să lovească în bogătașii puritani care arătau atât de rău și se simțeau atât de nefericiți. A pomenit și numele unor veri de-ai lui în sensul ăsta, și așa mi-am dat seama că se plăteau polițe în familie. Până și păduchele gras și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
a schiței stă afară în frig și așteaptă ca tu să începi să-l placi, or el e personajul principal. În frumosul lui dialog cu infirmiera tu vezi o convertire. Ar fi trebuit să fie o povestire religioasă, dar e puritană. Simt că tu îi cenzurezi toate înjurăturile «La dracu’!»Asta mi se pare deplasat. Ce e altceva decât o formă minoră de rugăciune, când el sau Les sau oricine altcineva trimite totul la dracu’? Nu cred că Dumnezeu e conștient
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
piesă de epocă, prețuită de arheologii industriei. Dar, în realitate, apa stătută, maronie, era murdară și dezolantă: orice încercare de a o reîntineri în scopuri de turistice. Canalul își menținea doliul pentru trecutul său glorios, exprimând mai curând caracterul posomorât, puritan, al istoriei locale, decât dorința de a renaște și a-și recăpăta farmecul. Terenul care se întindea de cealaltă parte era părăsit, cu excepția câtorva case răzlețe, construite după război. În cea mai mare parte, terenul era impracticabil și fusese botezat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
de tulburări. Interesant a fost că, deși nu exista nici o dovadă, toată lumea nutrea certitudinea că George a împins deliberat mașina în canal, deși în privința faptului dacă a intenționat sau nu să-și ucidă soția părerile erau divergente. Cetățenii serioși și puritani, care nu acordau atenție unor asemenea speculații iresponsabile, se mulțumeau să declare: „Iată ce individ respingător se poate ascunde sub o înfățișare atât de atrăgătoare!“. Alții, deși dezaprobau faptul în sine, îl vedeau pe George sub altă lumină. Ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
tendință, antimetafizică. Educația metodistă pe care o primise pare să se fi volastilizat pe nesimțite din structura lui sau să se fi sublimat, cu o certă naturalețe, într-un soi de ateism metodic. A fost și a rămas un profund puritan. În America și-a transferat interesele spre filozofia științei (avea considerabile cunoștințe de matematică) și s-a lansat în îndelungi dezbateri cu fizicienii, încercând să le releve greșelile lor de filozofie. În tinerețe publicase două cărți: prima, Logică și conștiință
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
care nu poate fi decât speculată manipulativ, mai ales într-o societate unde nu s-a reușit crearea cadrului juridic echitabil pentru ca fiecare să ajungă la binele reprezentat într-o formă individualizată. Această mentalitate a fost întreținută și de atitudinea puritană vizavi de suferințele psihice, psihoterapia a creat și creează la noi probleme de percepție și acceptare, mai ales din teama etichetării. Cuvântul psihoterapie este mult mai apropiat de cuvântul psihiatrie decât de psihologie, iar conotația sa trimite la reprezentarea spontană
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
superstiții, însă acest aspect e o temă centrală a psihoterapiei. L.A.: Revenind la prelucrarea trecutului - în ce măsură ne-ar ajuta nu numai să ne descotorosim de moștenirile de gândire, ci să fim și pregătiți pentru așteptarea unui viitor eliberați de prejudecăți puritane? D.G.: Așteptarea „viitorului” este utopia care s-a vândut întotdeauna cel mai bine - e asemănătoare cu „așteptarea lui Godot”, unde Becket face un joc de cuvinte aluziv la afirmația lui Nietzsche „Gott ist tot” („Dumnezeu este mort”). Viitorul „nu vine
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
Mai degrabă decât poveștilor deocheate, pornografia este de obicei opusă erotismului, cu care alcătuiește un cuplu. Valorizarea erotismului le permite multora, de altfel, să condamne pornografia, să o considere elementară, fără a risca să li se reproșeze că ar fi puritani. Fiecare dintre cele două noțiuni se legitimează, într-adevăr, prin respingerea celeilalte: eroticul nu încetează să-și arate superioritatea prin capacitatea sa de a nu fi pornografic, în vreme ce pornograficul se prezintă ca un discurs onest care refuză, ipocrit, să "spună
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
înfrângere după înfrângere. Pe lângă Vivian din The Big Sleep, pe lângă Velma, situații în care atracția primejdiei ia chipul feminității devastatoare apar din ce în ce mai frecvent în cărțile lui Chandler. Senzualitatea este dinamita ce aruncă în aer fundațiile unei lumi pentru care dogmele puritane se dovedesc mult prea înguste. E drept că, în relație cu femeile, Marlowe nu comite aceeași greșeală de două ori. Situația stânjenitoare în care e surprins de soț sărutându-se cu Helen funcționează ca un sistem de alarmă: știe, de-
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
polemistul se înscrie printre prestigioșii creatori de frumos-spiritualizat, e de domeniul evidenței. Cu aproape patru decenii în urmă, el vorbea despre europenismul nostru: "Să nu uităm (...) că pe veșmintele, de gală sau de lucru ale acestei distinse (deși nu tocmai puritane) doamne Europa strălucesc și podoabe și giuvaeruri de mare preț ieșite, ca să zic așa, din mâna noastră. Căci Europa se numește și Brâncuși, și Enescu, și Eminescu, dar și câte un Mircea Eliade, Eugen Ionescu sau Cioran și atâția alții
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
dar există într-adevăr feminitate în imaginea materială. Madonele catolice suprapun cele două mistere. "Icoana, precum Maica Domnului, servește drept mijlocitor vizibil între divin și omenesc, între Cuvânt și trupul lui, între privirea lui Dumnezeu și vederea oamenilor"23. Persecuția puritană a imaginilor, în spatele refuzului de a le adora, este întotdeauna însoțită de o represiune sexuală mai mult sau mai puțin mărturisită și de o marginalizare socială a femeilor. Cuvântul detașează, imaginea atașează. De un cămin, un loc, un obicei. Iar
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
nestorienii, care maximizează Omul din Isus și Materia în Forme. Asta dă o artă de incarnare, cu prioritate pentru valorile tactile, efectele de pastă, gestualitate, orientată spre natură și lumină. Retina comandă: nuduri și peisaje. Obiect: samânța lucrurilor. Linia Calvin, puritană, nordică. Linia Loyola, senzuală, meridională. Cele două se excomunică reciproc. Vizionarii împotriva văzătorilor, războiul continuă. El se poartă zi de zi. Acest statut intermediar între materie și idee, pe care Hegel îl atribuie operei de artă în general care "se
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
negustorul emancipat cu ajutorul banilor, relativ tolerant, se simte abilitat să-și exploreze propria țară cu noile aparate de văzut, ca acea camera obscura inventată în secolul precedent. Olandezul bogat și sedentar, la jumătatea drumului între austeritate și ostentativ, între purismul puritan și grandilocvența manieristă, își îndreaptă privirea spre ceea ce este în apropiere. Libertatea conștiinței și atenția la circumstanțe merg împreună. Omul se simte destul de bine în pielea lui, în țara lui și pe pământ ca să nu mai caute dincolo. Vermeer din
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
celei a imaginii: la început, cele două s-au stimulat una pe alta. Gravura a pus nordul iconofob în contact cu sudul iconofil. Nordul Europei preferă cărțile, sudul, tablourile (mai ales după Conciliul de la Trento). Primat protestant, prioritate catolică. Pesimism puritan al literei exclusive, optimism terestru încrezător în dinamica imaginilor. Dezbaterea agită o creștinătate împărțită între Melanchton și Loyola. Așa cum biserica medievală fusese împărțită între austeritatea cisterciană și luxul clunisian, între imaginea care-i face pe oameni să uite de Dumnezeu
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
natura lor, nu ar fi capabile de schimbare. (...) Și în numele dezvoltării și progresului, cutumele tradiționale au fost dezrădăcinate, deplasate, suprimate și anihilate. Postmodernismul, pur și simplu, consideră tradiția ca fiind periculoasă; este adesea asociată cu esențialismul, privind înapoi la noțiunea puritană de societate bună, care a existat sau nu a existat în istorie". Dar acesta nu e și punctul de vedere al comunităților tradiționale, pentru care tradiția nu e închistare, ci dinamism, capabil de invenții și inovații: Într-adevăr, o tradiție
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
pelerină lungă, mitră de episcop și călărește pe cal. În Marea Britanie, aducătorul de daruri era personajul secular Old Christmas, un ins cu barbă și pelerină lungă, creat acum trei secole de caricaturiștii politici pentru a reprezintă spiritul Crăciunului, după ce conducătorii puritani au vrut să interzică sărbătoarea și chefurile specifice marcării anuale a Crăciunului. Old Christmas a reînviat în secolul trecut, când victorienii au reintrodus sărbătoarea Crăciunului. El le aducea alimente și băuturi atât bătrânilor, cât și tinerilor, fiind prezentat ca purtând
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]
-
și dificilă pentru a găsi un loc în care să-și practice în voie religia, fără intervenția guvernului. * * * În jurnalul său de bord din 1630, John Winthrop, guvernatorul coloniei Massachusetts Bay, scria că societatea pe care el și tovarășii săi puritani erau pe punctul de a o întemeia va fi "ca o Cetate așezată pe un Munte, [cu] privirile tuturor... ațintite asupra noastră"9. Puritanii credeau că noua colonie va deveni, cu voia lui Dumnezeu, un model de virtute. Ei veniseră
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]
-
unici în multe privințe. Asta nu înseamnă că America este națiunea aleasă de Dumnezeu sau succesorul lui Israel. Nu înseamnă că Dumnezeu are o relație specială cu poporul american. Înseamnă însă că națiunea noastră a păstrat inima și sufletul strămoșilor puritani și se consideră încă "cetatea de pe munte""73. Pentru cei de dreapta, defectele Americii țin în primul rând de comportamentul personal: pornografia, homosexualitatea și îndepărtarea de valorile tradiționale și de biserică. Pentru ei, criticile care vizează rolul global al Statelor Unite
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]
-
Somalia, asociază tradiționalismul cu interpretarea; școala hanbalită creată și agreată de elita politico-religioasă sunnită din Arabia Saudită este cea mai tradiționalistă și nu admite interpretarea. În interiorul școlii hanbalite s-au născut salafismul (curent radical originar din Egipt) și wahhabismul, cel mai puritan curent al Islamului sunnit, al cărui vatră originară este deșertul Nejd. A rezultat dintr o alianță politică și doctrinară între creatorul său - Muhammad ibn Abd al-Wahhab și fondatorul dinastiei saudite - Muhammad ibn Saud. Wahhabismul reprezintă o veritabilă ideologie oficial-religioasă în
Lumea arabă - un spațiu geopolitic intermediar by Cezar Teclean () [Corola-publishinghouse/Science/1590_a_3050]
-
importantă, fiind considerată, pe bună dreptate, deschizătoare de drumuri. Al doilea tratat despre guvernare justifică programul politic al Revoluției Glorioase, printr-o teorie a dreptului natural care pune bazele regimului liberal și individualist, în care converg tradiția parlamentară engleză, morala puritană și interesele economice ale clasei de mijloc. Sinteză a concepțiilor despre starea naturală, despre contractul social și despre guvernarea limitată, teoria lui Locke a triumfat o dată cu Revoluțiile Americană (1777) și Franceză (1789) care au impus definitiv în lumea modernă ideea
[Corola-publishinghouse/Science/84950_a_85735]