436 matches
-
pagube. În timp ce diviziile Gudin și Puthod atacau frontal, celelalte două divizii, Morand și Friant, traversau linia Russbach în josul râului, francezii atacând în același timp Markgrafneusiedl, Baumersdorf și Wagram. Realizând inutilitatea acestor atacuri, Davout a decis din proprie inițiativă să se replieze în ordine în jurul orei 22, ceea ce îi va atrage critici nemeritate din partea lui Napoleon. În jurul orei 23, întregul sector era liniștit și, chiar dacă a susținut pierderi semnificative, mai ales în rândurile „Armatei din Italia”, Napoleon știa că a reușit să
Bătălia de la Wagram () [Corola-website/Science/304378_a_305707]
-
de Breitenlee, pe o ușoară ridicătură, generalul austriac a plasat trei batalioane, un regiment de ulani și o baterie ecvestră, al cărei foc a împiedicat orice mișcare a lui Masséna împotriva satului. Ducele de Rivoli a fost constrâns să se replieze către Neu Wirthaus. Mai la sud, Klenau a pornit de la Leopoldau în jurul orei 7:30 și s-a desfășurat între Breitenlee și Hirschstetten. Avangarda sa, comandată de generalul Vincent, alcătuită din patru batalioane și opt escadroane, a respins avanposturile diviziei
Bătălia de la Wagram () [Corola-website/Science/304378_a_305707]
-
cu care să transporte piesele, a trebuit să dea înapoi și astfel austriecii au putut păstra tunurile lui Boudet. În ciuda tirului bateriilor grele franceze de pe insula Lobau, austriecii și-au continuat înaintarea de-a lungul Dunării, iar Boudet s-a repliat treptat către Essling, încercând să reziste prin plasarea regimentului 93 de linie în spatele zidului cimitirului de la Aspern și a regimentul 3 ușor în localitatea Essling. Însă generalul francez, copleșit, nu a rămas mult pe poziții și și-a continuat replierea
Bătălia de la Wagram () [Corola-website/Science/304378_a_305707]
-
distanță de doar 350 - 550 de metri față de inamic, puteau în anumite sectoare să tragă chiar cu mitralie, devastatoare pentru infanteria lui Kollowrat și Liechtenstein. Pe măsură ce tunurile franceze trăgeau, acestea înaintau, astfel că Kollowrat a fost curând nevoit să se replieze spre Breintlee. Artileria austriacă era în mare parte formată doar din tunuri ușoare de 6 livre sau medii de 8 livre și nu putea face față unei contrabaterii prelungite. Cu toate acestea, 2 baterii grele austriece de 12 livre, aflate
Bătălia de la Wagram () [Corola-website/Science/304378_a_305707]
-
acest sector au fost deosebit de feroce, francezii pierzând un număr foarte mare de oameni, în special din cauza focului de artilerie și a luptelor la baionetă. În același timp, Corpul III austriac, Corpul de grenadieri și Corpul de rezervă s-au repliat în bună ordine, acoperindu-și reciproc retragerea și beneficiind de pe urma unui important baraj de artilerie, masată de generalul Smola. Pe stânga franceză, Masséna, după ce salvase capul de pod, a înțeles că Napoleon a dat lovitura decisivă deoarece canonada se întețise
Bătălia de la Wagram () [Corola-website/Science/304378_a_305707]
-
a lui Colbert, el le-a ordonat batalioanelor sale să formeze careuri. Brigada lui Coehorn și regimentul 10 ușor au avansat și au atacat la baionetă. Opt sute de austrieci au căzut în mâinile oamenilor lui Oudinot, iar restul s-au repliat către Wolkersdorf. Francezii erau însă epuizați fizic și psihic și nu au urmărit decât cu încetineală. În jurul orei 16, în jurul localității Wagram, câteva zeci de soldați francezi au intrat în panică atunci când cavaleria inamică s-a arătat în apropiere. Fuga
Bătălia de la Wagram () [Corola-website/Science/304378_a_305707]
-
staționate inițial în Attica. Mardonius s-a retras însă în partea nordică a Greciei, mai exact în Beoția, pentru a-i aduce pe greci în teren deschis. Cele două armate s-au întâlnit până la urmă lângă cetatea Plateea. Mardonius își repliase trupele spre Teba, sperând să-i atragă pe greci într-o zonă de câmpie, favorabilă cavaleriei persane, superioară din punct de vedere numeric celei grecești. S-a oprit pe malul nordic al râului "Asopos" din Beoția, unde și-a fortificat
Bătălia de la Plateea () [Corola-website/Science/328753_a_330082]
-
Soult a semnat armistițiul ce a pus capăt ostilităților. Bătălia este caracterizată de unii autori ca fiind o victorie aliată însă ceea ce este evident este că a fost o bătălie inutilă, din moment ce Împăratul abdicase deja cu 4 zile în urmă. Repliindu-se încet în fața lui Wellington, Soult își regrupează forțele în jurul orașului Toulouse, postându-și armata pe ambele maluri ale fluviului Garonne, în parte în cartierul Saint-Cyprien și în parte în spatele "Canal du Midi", cât și pe înălțimile de la Calvinet și
Bătălia de la Toulouse (1814) () [Corola-website/Science/316023_a_317352]
-
și înregistrând două succese la Cervera și Manresa, dar fiind înfrânt la Larisbal și Valls (ianuarie 1811). În timpul campaniei din Rusia, comandă Corpul X (prusac) al Marii Armate și acoperă liniile de comunicație în zona baltică. După defecțiunea prusacilor, se repliază la Königsberg și Danzig. Un an mai târziu, se declanșează Războiul celei de-a Șasea Coaliții și, în timpul campaniei din Saxonia, MacDonald comandă Corpul XI al Marii Armate, câștigând o victorie la Merseburg și apoi aducându-și aportul la Lützen
Étienne Jacques Joseph Alexandre MacDonald () [Corola-website/Science/312382_a_313711]
-
spre Italia. A renunțat la politică precaută a tatălui sau, asumându-și titlul de „împărat al romanilor”, încercând să-și extindă influență spre teritoriile bizantine din sud. Pe 13 august 982, a fost învins la Calabria de către sarazini. S-a repliat spre nord, convocând o dietă la Verona în mai 983, luând măsuri în privința Bavariei și Suabiei. A impus alegerea fiului sau, Otto al III-lea, ca rege, adoptând dispozițiile în vederea încoronării și ungerii sale la Aachen, de către arhiepiscopii de Mainz
Sfântul Imperiu Roman () [Corola-website/Science/298921_a_300250]
-
acum de ce regele Muwatalli nu și-a trimis uriașă să infanterie cu care ar fi pus pe fugă armata Egiptului.Se zvonește că fratele său,Hattusilis ar fi conspirat împotriva fratelui sau împreună cu regele Amourrului. La căderea nopții,s-a repliat în orașul Kadesh, acceptând o situatie indecisa. Următorii șaisprezece ani ai domniei lui Ramses sunt dominați de o serie de revolte în zona Canaanului și a fenicienilor care, sprijiniți și de hitiți, nu mai doreau să accepte autoritatea egipteană. Astfel
Bătălia de la Kadesh () [Corola-website/Science/325923_a_327252]
-
victorii, armata bulgară au întrerupt legăturile sârbilor cu aliații lor din Grecia. Comandanții sârbi au luat decizia să retragă trupele spre sud-vest spre Albania și Muntenegru, pentru a evita o încercuire totală. La rândul ei, și armata muntenegreană s-a repliat spre sud. Austro-germanii au urmărit constant trupele sârbo-muntenegrene în retragere. La rândul lor, sârbii au organizat în timpul retragerii mai multe atacuri care să încetinească înaintarea inamicilor. În această fază a războiului, situația armatei sârbe era de-a dreptul catastrofală. Pe
Campania din Balcani (Primul Război Mondial) () [Corola-website/Science/319789_a_321118]
-
Palafox încearcă o scurtă campanie de eliberare a țării, dar, atunci când Napoleon în persoană intră în Spania în fruntea armatei sale, acesta din urmă distruge în doar câteva săptămâni armatele inamice, una după alta. Astfel, Palafox este obligat să se replieze spre Zaragoza unde este din nou asediat și luptă memorabil. Asediul se termină după 3 luni prin căderea orașului sau, mai degrabă, prin eradicarea rezistenței, grav încercată de boli și lupte printre ruinele orașului. El însuși bolnav, Palafox cade în
José de Reboledo Palafox y Melzi () [Corola-website/Science/316115_a_317444]
-
retras împreună cu grosul armatei în Asia Mică, lăsând însă o armată (aproximativ o treime din întreaga forță expediționară persană) sub comanda lui Mardonius pentru a finaliza cucerirea Greciei continentale în anul următor. În anul următor (479 î.Hr.) Mardonius și-a repliat trupele spre Teba, sperând să-i atragă pe greci într-o zonă de câmpie, favorabilă acțiunii cavaleriei persane, superioară din punct de vedere numeric celei grecești. S-a oprit pe malul nordic al râului "Asopos" din Beoția, în apropiere de
Plateea () [Corola-website/Science/328827_a_330156]
-
Consiliu Dirigent a instituit serviciul militar obligatoriu în beneficiul armatei române și la începutul lunii martie a rupt relațiile diplomatice cu guvernul ungar. Conform deciziei luate în consecință, trupele ungare situate la est de linia Satu-Mare - Arad urmau să se replieze 100 km, până aproape de râul Tisa, între Armata Română care urma să avanseze și să preia districtele Satu Mare, Carei, Oradea și Arad și cea maghiară, urmând să se interpună o fâșie demilitarizată aflată la vest de linia de demarcație, fâșie
Linia de demarcație în Transilvania (1918-1919) () [Corola-website/Science/336343_a_337672]
-
și să surprindă Franța. Conform Planului Schlieffen Parisul nu urma să fie cucerit (în 1870 Asediul Parisului a durat luni) nici industria slăbită, ci capturarea marii majorități a Armatei franceze ca și în Războiul franco-prusac. Armata franceză urma să se replieze în jurul capitalei în apărarea acesteia și forțată să lupte într-u luptă de învăluire din partea forțelor germane. Cu toate că în concepția planului exista sădită sămânța dezastrului, atât Schlieffen cât și Moltke au fost seduși de posibilitatea de a învălui din două
Război pe două fronturi () [Corola-website/Science/333712_a_335041]
-
franceză în capcană, determinând-o să se separe în încercarea de a trece fluviul. În timpul acestor operațiuni de pe teatrul principal, viceregele Eugène era învins într-o primă fază la Sacile de Arhiducele Ioan, pierzând Veneția și fiind nevoit să se replieze spre Verona. Cu toate acestea, cu ajutorul experimentaților generali MacDonald și Grenier, Eugène întoarce situația militară în favoarea sa, reluând ofensiva și învingând „Armata Austriei Interioare” a Arhiducelui Ioan și împingând-o înapoi până în Slovenia și apoi în Ungaria. Apoi, Eugène încearcă
Războiul celei de-a Cincea Coaliții () [Corola-website/Science/315615_a_316944]
-
Mareșal Masséna, care trece fluviul primul, cu puternicul său Corp de armată. Este urmat apoi de celelalte Corpuri de armată franceze și de Garda Imperială. Napoleon își dispune trupele pe un front mai restrâns decât Arhiducele Carol, acesta din urmă repliindu-se spre localitatea Deutsch-Wagram, în spatele unei linii fortificate, pregătite anume pentru a contracara o ofensivă franceză. Bătălia de la Wagram durează două zile și este extrem de sângeroasă, rezultat al marii concentrații de artilerie. Pe 6 iulie, în ciuda unei contraofensive îndrăznețe, austriecii
Războiul celei de-a Cincea Coaliții () [Corola-website/Science/315615_a_316944]
-
președinte al Comitetului Executiv al OEP. 10 decembrie 1969 - ONU recunoaște existența „poporului palestinian“. 16-22 septembrie 1970 - insurecția declanșată de OEP pentru a cuceri puterea în Iordania este reprimată de regele Hussein, cu peste 3.000 de morți. OEP se repliază în Liban. Evenimentele capătă numele de Septembrie cel Negru, care devine și numele uneia dintre organizațiile teroriste care aparținea de OEP. Teroriști din această organizație vor ataca și ucide 11 sportivi israelieni la Olimpiada de la Mũnchen. 12 iunie 1972 - OEP
Palestina () [Corola-website/Science/298177_a_299506]
-
Iunie 1982 - Israelul atacă și ocupă sudul Libanului, devenit un „Fatahland”, o uriașă bază de antrenament terorist internațional (unde s-au antrenat teroriști din grupările Baader-Meinhof, a lui Carlos, Armata Roșie Japoneză ș.a. până la Beirut și constrânge OEP să se replieze în Tunis. În septembrie unități de insurgenți libanezi creștini au declanșat masacrele din taberelor de refugiați palestinieni de la Sabra și Shatila. Armata israeliană a fost acuzată că nu a intervenit la timp ca șă împiedice aceste masacre, deși ea a
Palestina () [Corola-website/Science/298177_a_299506]
-
mod firesc orizontul arheologic a avut și el de suferit. Descoperirile de tip Sântana de Mureș au intrat într-o perioadă de declin. Athanarich a încercat să organizeze o rezistență pe valul roman dar a fost părăsit și s-a repliat. Există o dispută între istorici privind constructorii valului pe care Antharic a încercat să realizeze apărarea, acesta se întinde de la Nistru peste Siret și este atribuit fie romanilor fie goților. În textele lui Ammianus Marcellinus se face referire la un
Goți () [Corola-website/Science/300007_a_301336]
-
declarat unui reporter că „reglementările privitor [sic!] la citarea în ghilimele sunt ulterioare anului 2003”; în realitate, citarea în ghilimele este o practică academică bine cunoscută, care datează de cel puțin 100 de ani. Mai târziu, Victor Ponta s-a repliat și a declarat că nu ar fi plagiat ci că „această chestiune a apărut după izbucnirea conflictului cu președintele cu privire la cine să meargă la Consiliul European. Am început teza în 1999 și, de atunci, am fost ministru de două ori
Cazul plagiatului din teza de doctorat a lui Victor Ponta () [Corola-website/Science/326834_a_328163]
-
garnizoana repede. Dimineața, el era la încă două mile de oraș. Washington a trimis 350 de oameni sub comanda lui Hugh Mercer înapoi pentru a distruge podul peste Stony Creek și a întârzia armata lui Cornwallis care s-ar fi repliat când ar fi aflat de plecarea lui Washington. Înainte de ora 8, Washington a adus restul armatei pe drumul nefolosit. Prima în coloană era divizia generalului John Sullivan formată din brigadele lui Arthur St. Clair și Isaac Sherman. În urma lor, venea
Bătălia de la Princeton () [Corola-website/Science/319379_a_320708]
-
împiedice continuarea retragerii austriecilor. A doua zi, pe 11 iulie, în timp ce situația lui Marmont devenise delicată, a ajuns Masséna în fruntea Corpului IV și a unei baterii care i-a obligat pe austriecii ce apărau podul peste Thaya să se replieze. La ora 10 a sosit Napoleon, care i-a ordonat lui Marmont să atace pe trei coloane, astfel încât să faciliteze debușarea lui Masséna pe malul stâng. Însă până la ora 14 aceste trei atacuri au eșuat. În zona sa, Masséna, după ce
Bătălia de la Znaim () [Corola-website/Science/316252_a_317581]
-
s-au constituit în rezerva Corpului IV de Armată. În urma unei manevre necesare ca urmare a unei rupturi locale în frontul "Diviziei a 6-a Infanterie" din 16 august în zona dealului Sticlăriei, "Brigada a 2-a Călărași" s-a repliat spre dealul Bâtca Carelor (NNE de Măgura Cașin). Pe data de 19 august "Armata 1 Austro-Ungară" a reluat prin surprindere atacul în zona vârfului Coșna - apărat de "Divizia 1 Cavalerie". Datorită superiorității de forțe a reușit ocuparea vârfului, dezorganizarea și
Monumentul Eroilor Cavaleriști din Primul Război Mondial (Pasul Oituz) () [Corola-website/Science/333833_a_335162]