210 matches
-
de la 20 ianuarie 1925 pana la 20 iunie 1926. Director: Petru Bănescu. Tinerii grupați în jurul publicației se desolidarizează de „materialistele preocupări ale epocii”, își pun încrederea în virtuțile sufletești ale neamului și, prin scris, vor să facă „opera de regenerare”. Subintitulata inițial „Revista social-literară”, de la numărul 1/1926 devine „Revista literară, artistică, științifică”. Semnează versuri Horia Furtună (Fragment), Const. Rîuleț, I. C. Aslan, Cezar Gr. Cristea, Traian G. Stoenescu, Ștefan Sfetescu, cu proza figurează Const. P. Niculescu (Luminișuri. Destăinuirea, fragmente din românul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290075_a_291404]
-
la București, săptămânal, cu unele întreruperi, de la 7 aprilie 1885 până la 20 noiembrie 1905 și de la 1 martie până la 20 mai 1907. Este editată în locul „Literatorului” care, prin plecarea lui Al. Macedonski la Paris, își suspendase pentru un timp apariția. Subintitulată chiar „Literatorul”, revista debuta, în continuarea lui, cu numărul 8 din anul VI. Când „Literatorul” reapare (1886), R.l. își continuă, paralel, existența. Macedonski atrăgea atenția asupra distincției care trebuia făcută între cele două publicații. În primele numere Theodor M. Stoenescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289229_a_290558]
-
apoi la Oradea, mai întâi lunar, ulterior bilunar, de la 1 ianuarie 1875 până la 15 decembrie 1882, sub conducerea lui Iosif Vulcan. Deși revista nu are un articol-program, orientarea ei, sugerată în parte de titlu, se conturează clar de la primele numere. Subintitulată „Foaia poporului român”, Ș. cultivă interesul pentru folclor, promovând totodată și literatura originală menită să contribuie la culturalizare. Acestui deziderat încearcă să îi răspundă și succintele prezentări făcute unor cărturari ca G. Barițiu, Timotei Cipariu, B. P. Hasdeu, Al. Hurmuzachi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289655_a_290984]
-
Visul românesc și omul revoluției prăbușite dramaturgul își comentează cu luciditate producția anilor 1990-1993, observând cum limbajul contestației sale devine tot mai direct: „furia amânată timp de decenii părăsește mitologia, metafora și își îndreaptă tăișul ironic către omul revoluției prăbușite”. Subintitulată „piesă-eseu”, Armurierul Cehov propune o incursiune într-o lume grevată de o profundă criză a identității: personajele nu reușesc să distingă între direcții opuse, confundând dreapta cu stânga, trag cu arma din simpla dorință de a dovedi că există etc.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288349_a_289678]
-
cu această comedie subliniau influența lui Teodor Mazilu. Cealaltă comedie, Fluturi de noapte, continuă să pastișeze poncifele, satirizând abuzurile și corupția din sistemul construcțiilor de locuințe, printr-un joc ambiguu între realitatea absurdă și fantezia caricaturală. Satira Balul lebedelor (1994), subintitulată „comedie satanică în patru infernuri”, demontează mecanismele monstruoase ale realității de ultimă oră: un primar de târg cu suita sa grotescă (escroci, demnitari dubioși, vampe, dezmoșteniți ai soartei), caricaturizați în forfota dezvelirii unui monument închinat libertății recent dobândite - care devine
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287356_a_288685]
-
Zaharia Boiu, Ioan Papiu, At. M. Marinescu, J. Bădeascu, Paul Draga. Publică poezii în Aurora Română (1863-1865) a lui Iosif Vulcan (aici pentru poezia Un sfat câștigă un premiu de două decorații de aur) și la Familia (nuvela istorică Orfanii, subintitulată "nuvelă istorică, din timpii abia trecuți", 1866 și Prețul de capitulare). Traduce primele poezii din Petöfi Șandor în românește Az ember ( Omul), Aurora română, I, 1865, nr. 5; Ifjuság (Junețea), I, nr. 9, 1865. La Foaie pentru Minte, Animă și
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
, revista apărută la Paris în 1938 și în 1939, la Paris și la București în 1940-1942, sub direcția lui Mircea Eliade. Subintitulata „Revue des études religieuses” în primii doi ani, apoi „Études religieuses”, si anunțând o periodicitate semestriala, Z. se editează în câte un numar în 1938 și în 1939, iar ultimii trei ani sunt comasați într-un singur caiet, contribuțiile diminuându
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290692_a_292021]
-
Creației Populare și la Casa Creației Populare și a Mișcării Artistice de Amatori din cadrul Consiliului Culturii și Educației Socialiste. A colaborat la „Familia”, „Gazeta literară”, „Luceafărul”, „Ramuri”, „România literară”, „Steaua”, „Viața românească” ș.a. Ca poet, M. se specializase în versificări subintitulate fie „poeme scenice”, „evocări istorice”, montaje literar-muzicale, „teatru-document”, fie „poeme dramatice muzicale”, într-un fel de poezie-vehicul al sloganelor proletcultiste, destinată explicit brigăzilor „artistice” de agitație. Seria o deschide placheta Stele fără amurg, apărută în 1959. Ca folclorist, alcătuiește și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288080_a_289409]
-
narativ, dinamismul acțiunii. Câmpia nu este singură (1986) denotă influențele romanului sud-american, în folosirea planurilor narative multiple și îmbinarea fantasticului cu oniricul și realismul. Romanul vrea să fie reprezentarea etosului unei colectivități rurale, confruntată cu istoria. Aproapele nostru trădează (1992), subintitulat „roman semipolițist”, folosește tehnici ale prozei moderne (textualism, intertextualitate) și postmoderne, care vor sta și la baza romanului Colonelul de la Ghiol (1996), „roman polimorf”, „prin focul încrucișat al limbajelor”, prin sinteza personaj-narator-autor, sau „roman total” (Stan Velea), în care formele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285624_a_286953]
-
TRANSILVANIA, revistă apărută la Sibiu, lunar începând cu mai 1972, trimestrial din 1991 până în 1999, bimestrial din august 2000, din nou lunar din iunie 2002. Subintitulată „Revistă politică, social-culturală și literară”, publicația a fost editată în perioada comunistă de către Comitetul Județean Sibiu pentru Cultură și Educație Socialistă. Inițial a fost redactată de un colegiu de redacție alcătuit din douăzeci și șapte de personalități ale vieții culturale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290241_a_291570]
-
I. B. Șklovski, B. Tomașevski, M. M. Bahtin ș.a. Este și cazul lucrării Teoria limbajului poetic (1994), care prezintă cele mai importante orientări referitoare la modalitățile de abordare a limbajului poetic în Școala filologică rusă. Lirica lui Lermontov (1983), lucrare subintitulată Considerații tematico-structurale, propune o viziune asupra imaginarului poetului, văzut ca sumă a momentelor fundamentale ale cuceririi și eliberării eului. Sunt urmărite și comentate cu pasiunea dezbaterii teoretice acele elemente care provoacă „separarea orgolioasă a sinelui de realul obiectiv” și, implicit
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286449_a_287778]
-
Table d’hôte, Dumnezeu, care captează starea de răvășire de după moartea Iuliei, registrul emotiv impune și un efort de cizelare, de echilibrare a versului. În proză, scriitorul are realizări mai durabile. Nuvela Duduca Mamuca, reluată cu unele modificări în Micuța (subintitulată Trei zile și trei nopți din viața unui studinte, 1864), dar și romanul istoric Ursita („Revista literară și științifică”, 1876), editat inițial cu titlul Copilăriele lui Iancu Moțoc („Buciumul”, 1864), sunt scrieri care depășesc nivelul literar al epocii. Ele implică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287418_a_288747]
-
Metafora intermediază, dând o turnură insolită unui mesaj mai curând poematic decât filosofic. Cu o singură excepție, piesa Sam, teatrul lui Z. nu va mai atinge nivelul din Domnișoara Nastasia, deși în anumite privințe poate reține atenția. În acest text subintitulat „Poveste cu mine, cu tine, cu el...”, mișcările sufletești sunt trecute prin alambicul unei prolixe alegorii. Propunându-și să urmărească un destin ce implică general-umanul, vehiculând numeroase personaje-idee, arhetipale, hărăzindu-i protagonistului iluminări, dramaturgul îl poartă printr-o serie de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290697_a_292026]
-
trecut ce se identifică în cele din urmă cu legenda, cu istoria (Orfeu, Nestor, Arhimede). Meditația sa caută acum alegoria generalizatoare, elogiind rațiunea împotriva forței, spiritul împotriva absurdului, în poezii concentrate și semnificative pentru existența cetății sau pentru temele eterne. Subintitulate și „parabole civice”, poemele sunt totuși minate de un anume scepticism al vârstei, de o oboseală, de o nostalgie dureroasă a unicității într-un prezent mereu repetabil. Și totuși, J. produce încă versuri memorabile, precum acea mică piesă de orfevru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287669_a_288998]
-
improvizații teologice și fantezii agramate pe care le suportă scrisul românesc din ultimele două decade, fructul inteligenței unor cărturari pasionați de barocul nuanțelor nu reprezintă decât chemarea la cumpătare și bună judecată. Astfel ni se înfățișează Teodor Baconsky în volumul subintitulat ușor pretențios: Un portret al creștinismului european. Purificareatc " Purificarea" Privind cuprinsul, cititorul va înțelege rapid că acest „portret” este mai curând un crochiu trasat încă din 1996, când autorul publicase primele sale eseuri despre „faptul religios”. Dacă atunci pana autorului
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
excelând în ambele ipostaze prin mediocritate. Cartea suscită interes prin observația realistă de amănunt, agrementată pe alocuri cu notări amuzante. Un „roman indirect”, precum Șantier de Mircea Eliade (întrucât e o „carte cu oameni”), este și volumul Femeia din fotografie, subintitulat Jurnal 1987-1989 (2002; Premiul ASPRO). Scrierea este un memorial, o reconstituire pe secvențe temporale întinse a ultimilor doi ani trăiți sub comunism. Cu dexteritatea ziaristului experimentat, nu fără a opera și incursiuni autobiografice, împinse până în copilărie, Ș. evocă fapte, momente
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289637_a_290966]
-
-șef adjunct) și Vladimir Trebici. Din 1995 D. Vatamaniuc figurează ca director, iar în 2003 redacția e alcătuită din Petru Bejinaru, Alexandrina Cernov, Vasile Ghețău, Mircea Irimescu, Gheorghe Nandriș, Lucia Olaru-Nenati, Marian Olaru, Vasile Precup, Ion Puha și Aurelia Ștefănescu. Subintitulată „Foaia Societății pentru Cultura și Literatura Română în Bucovina”, revista vrea să fie „un apel către tineretul creator al acestui ținut de a-și pune talentul, puterea de muncă și entuziasmul curat în slujba edificării patriei viitoare”. Cele mai numeroase
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289626_a_290955]
-
gîndirii blagiene coincidea, prin deceniul cinci al secolului trecut, cu atitudinea nu doar culturală a celor ce alcătuiau, la Sibiu, de-acum cunoscutul Cerc Literar, o grupare în a cărei revistă Blaga avea sa publice primele sale fragmente din Discobolul, subintitulate semnificativ "aforisme și însemnări"20. Într-o comuniune spirituală cu opera, comentîndu-i cu empatie poezia și proiectul metafizic, cerchiștii, care erau și studenții profesorului Blaga, nu s-au încercat niciodată, ca discipoli, în metafizică. Dincolo de exercițiile de admirație ale unora
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
Opere, vol. 13, pp. 388-396). 70 L. Blaga, Fețele unui veac, p. 162. 71 Ibid., p. 165. 72 Ibid., pp. 161-162. În acest sens amintim citatul ales de Dilthey drept moto pentru " Prima carte introductivă" din Introducere în științele spiritului. Subintitulată Privire generală asupra corelației științelor particulare ale spiritului, unde se demonstrează necesitatea unei științe fundamentale, această parte este precedată de un citat edificator din Hermann von Helmholtz: "De altfel, realitatea științei, care cercetează fidelă legilor ei, a continuat să se
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
gen și pe care Caragiale se grăbește să le semnaleze conștiincios. Astfel trasat intertextul, captează mai mult interesul secret, subreptice al autorului pentru ceva special, dincolo de subiectul în sine. Să ne mulțumim cu prompta adresare ironică din nota la Poveste (subintitulată Imitație): "Subscrisul roagă pe onorata și competenta critică să nu-i denunțe acest plagiat. E o poveste veche, pe care o iscălește numai întrucît i s-a părut că nu-i rău să o înnoiască."? Sau să judecăm "înnoirea" după
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
să adune „fără nici un spirit sectar, pe toți acei ce vor să pună temelie nouă României muncitoare, României de mâine”. Virgil Ierunca a avut un rol important în orientarea acestei „reviste sociale și politice a sindicaliștilor în exil”, cum era subintitulată, spre aspectele culturii: „Din pricina mea, care o redactam de la prima până la ultima pagină, s-ar fi putut intitula mai curând «România intelectuală»” (Virgil Ierunca). Publicație de atitudine anticomunistă și antisovietică, menită să supună atenției românilor din exil procesul de degradare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289326_a_290655]
-
LICEUL ROMÂN, publicație apărută la București, bilunar, între 24 ianuarie și 24 mai 1870. Gr. H. Grandea a editat și a redactat această revistă subintitulată „Organul celor ce voiesc să învețe singuri”. Este, probabil, prima inițiativă de acest gen în istoria presei românești. L. r. avea un aspect compozit - Grandea o voia chiar enciclopedică, dar multe dintre articolele publicate nefiind redactate de profesioniști, ci transcrise
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287803_a_289132]
-
ademenită, cucerită, subjugată de vibrațiile liricului. Emanuela Ilie a avut inspirația să scrie "Dicționarul critic al poeziei ieșene contemporane" (2011) în care cartografiază realitatea liricii din "dulcele târg" de azi. Iașul "adăpostește mai bine de 200 de autori de cărți, subintitulate poeme, versuri, poezii sau stihuri, adăugându-i și pe cei aproape 100 de poeți a căror existență biologică a încetat, obținem nici mai mult nici mai puțin decât 300 de autori care și-au intersectat cea mai mare parte sau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
drept principalul comediograf al epocii. Cealaltă comedie, O noapte furtunoasă, deși nu se ridică la nivelul Scrisorii pierdute, este totuși în măsură să releve talentul dramaturgului în genul care l-a impus publicului româ- nesc. Conu Leonida față cu Reacțiunea, subintitulată și „farsă într-un act” nu pretinde a fi mai mult decât atât, iar D’ale Carnavalului avea să fie piesa cea mai contestată, fiind în același timp, în ciuda aspectului „carnavalesc”, una dintre piesele care se lasă speculate tocmai pentru
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
înaltă intelectualitate. C. Stere a desfășurat, timp de peste 40 de ani, o activitate publicistică remarcabilă, din care s-ar putea întocmi ușor câteva volume. Dar meritul său în acest domeniu este acela de fondator și conducător al revistei Viața românească. Subintitulată, revistă literară și științifică, Viața românească a apărut la 1 martie 1906, în Iași, sub direcția lui C. Stere și Paul Bujor. Primul se ocupa de partea politică, al doilea de cea științifică. Garabet Ibrăileanu devine secretarul de redacție și
PERSONALITĂȚI UNIVERSITARE IEŞENE DIN BASARABIA by VLAD BEJAN IONEL MAFTEI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91488_a_93522]