513 matches
-
Bucovu Publicat în: Ediția nr. 1357 din 18 septembrie 2014 Toate Articolele Autorului E TOAMNĂ E toamnă și a căzut brumă, Pe unde mi-au murit părinții, Mai vino, gândule, și du-mă Ca să mă rog pe la toți sfinții. În tânguirea lor eternă Și umbra lor parcă mă mustră. E- atât de dulce și de ternă Această liniște lacustră. Doar timpul cade peste dealuri Și umerii mi- se-ncovoaie, Și vine vremea valuri-valuri Cu vântul și cu spic de ploaie. Și sufletul
E TOAMNĂ de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1357 din 18 septembrie 2014 by http://confluente.ro/ion_ionescu_bucovu_1411049202.html [Corola-blog/BlogPost/349919_a_351248]
-
lumina cu greu va putea ajunge la profan, pentru că la un moment dat însăși umbra lui îl va părăsi. Dacă în primul catren Bacovia alternează, prin rimă, al doilea și al patrulea vers, sugerând neîmperecherea, ca fapt al venirii și tânguirii omului, în cel de-al doilea catren poetul apropie această alternanță, sudând prin idee sugestivă, rezultatul neînțelegerii adevăratei misiuni a omului pe Pământ. Este, poate, tocmai ceea ce am crede că ar fi dorit să transmită prin poezie, ca un mesaj
ARTĂ A SENSULUI CODIFICAT ÎN POEZIA BACOVIANĂ ASTFEL de ŞTEFAN LUCIAN MUREŞANU în ediţia nr. 908 din 26 iunie 2013 by http://confluente.ro/Arta_a_sensului_codificat_in_stefan_lucian_muresanu_1372257437.html [Corola-blog/BlogPost/346169_a_347498]
-
multe ori ca un rezultat al unui fiind de excepție, care se tânguia și dispera de toată întâmplarea naturii. De undeva, poetul îi urmărește întreaga sa evoluție, însă nu îl compătimește pentru că este dreptul divinității să îi audă cu adevărat tânguirea. El este singur între semenii săi solitari, poetul sugerând ideea că divinul nu îl părăsise, pentru că îl lasă să vadă umbrele de oameni în noaptea care poate deveni veșnicie. Cerul de plumb „domnea”, se spune în poezie, iar imperfectul verbului
ARTĂ A SENSULUI CODIFICAT ÎN POEZIA BACOVIANĂ ASTFEL de ŞTEFAN LUCIAN MUREŞANU în ediţia nr. 908 din 26 iunie 2013 by http://confluente.ro/Arta_a_sensului_codificat_in_stefan_lucian_muresanu_1372257437.html [Corola-blog/BlogPost/346169_a_347498]
-
BUN VENIT, TOAMNĂ! Autor: Daniela Pătrașcu Publicat în: Ediția nr. 292 din 19 octombrie 2011 Toate Articolele Autorului Firavă, ca o crăiasă Ne-a părăsit blânda vară, Numai în suflet și-n casă A rămas caniculară. Urlet jalnic în cascadă, Tânguiri de vânt grăbit Se strecoară lent din stradă, Toamna iar ne-a înrobit. Zbucium crud de frunză arsă Din sufletul toamnei reci, În urma ploilor varsă Rugina peste poteci. Fierbe vinul în butoaie, Fum din coșuri se ridică, Curge timpul în
BUN VENIT, TOAMNĂ! de DANIELA PĂTRAŞCU în ediţia nr. 292 din 19 octombrie 2011 by http://confluente.ro/Bun_venit_toamna_.html [Corola-blog/BlogPost/356584_a_357913]
-
2062 din 23 august 2016 Toate Articolele Autorului Ne-mbrăcam în frunze mirosind a vară, eu coseam cărarea timpului altfel, tropotul iubirii năștea frunza, iară, mugurind de ziuă flori de ghiocel. Ne-nchideau în clopot cearcăne de toamnă, adunând livide tânguiri de iarbă, tâmpla strângea focul sub genunchi, din rană, vântul culca pașii din pădurea oarbă. Doar, gândind la tine țin în brațe ploaia timpului nescurs de atunci... cândva, primăveri păscut-au inimii văpaia, n-aș vrea să te scutur! de
PLOAIA de DOINA BEZEA în ediţia nr. 2062 din 23 august 2016 by http://confluente.ro/doina_bezea_1471954576.html [Corola-blog/BlogPost/381676_a_383005]
-
pe albastrul văzduhului. Poate Sfântul Duh îi va asculta rugă și-i va dărui o fată, așa cum și-ar dori ea să fie, adică veselă, plină de viață, frumoasă ca o cadră, iar vocea-i s-o compare ca o tânguire a strunei de vioară peste care trece arcușul, mângâind-o cu blândețea adierii de vânt, sau rostogolindu-se ca tumultul unui râu de munte, ce se prăvale în cascade dintre stânci, precum sârbele și bătutele din vatra satului din Drăguțești
DE-AS PUTEA VIATA INTOARCE (VIAȚA ȘTIUTĂ ȘI NEȘTIUTĂ A ÎNDRĂGITEI INTERPRETE DE MUZICA POPULARĂ DIN TÂRGU JIU, MARIA LOGA) de STAN VIRGIL în ediţia nr. 2131 din 31 octombrie 2016 by http://confluente.ro/stan_virgil_1477916369.html [Corola-blog/BlogPost/343100_a_344429]
-
Acasa > Poeme > Pitoresc > ULTIMUL MENUET Autor: Alin Adrian Ciolompea Publicat în: Ediția nr. 2160 din 29 noiembrie 2016 Toate Articolele Autorului Vrăji aruncă vântul peste ramuri goale, Tânguiri de frunze se aud încet. Unde ești, tu, vară, cu zilele tale? Pretutindeni - toamnă, peste tot - regret. Arămii copacii - ovații-n cascadă. Pentru show-ul ultim nu mai e bilet. Emoții-n culise, freamăte în stradă, Publicul aclamă magicul balet
ULTIMUL MENUET de ALIN ADRIAN CIOLOMPEA în ediţia nr. 2160 din 29 noiembrie 2016 by http://confluente.ro/alin_adrian_ciolompea_1480433341.html [Corola-blog/BlogPost/372898_a_374227]
-
un personaj din Kobo Abe / o porțiune de palmă, de încheietură,/ un nor subțire peste fața lunii / la ceasul cînd se crapă de ziuă / aș putea oare să nu mă simt fermecată ? / un suspin, ai zis, nu eram sigură.../ precum tînguirea muezinului / în dimineți care ard cu atăta sfială / încheietura de taină a gîndurilor” (Dincolo, pînă la marginile timpului). Și nu întîmplător acest procedeu al nuanțării extreme întrebuințează atît de frecvent termeni de comparație din artele plastice : răsuflarea dragostei ca „o
HIMERE DE PHAROS de LUMINIŢA CRISTINA PETCU în ediţia nr. 272 din 29 septembrie 2011 by http://confluente.ro/Culesul_fructelor_de_dupa_mircea_micu.html [Corola-blog/BlogPost/355919_a_357248]
-
kamliari! Poetule! Tu mie spune: Giliareia! Tu mangă motho: Ce se numeste slavă-n lume? Șo ande phuviate barimos și bushilo? A laudelor glăsuire! Le asharengo vakerimo'! Din neam, la depărtatul neam! Pashunestar, k'o duruno pashuno! Ori după moarte tânguire! Va' pala merimaste rovimo'! Sau în sfârșit istorisire Vai agore phendimos puranimasko Sub șatra a unui țigan?!! Tala-i tsăra îkhă Romseki?!! Uitând cu ură lumea mare, Bisterindoi nadehimasa e phuv bari, Acum Alecu de doi ani Aba o Alecu
ȚIGANII DE PUȘKIN TRADUS ÎN LIMBA ROMANI/ ROMII ÎN LIRICA LUMII/ IMN CĂTRE AGNI DIN RIG-VEDA de MARIAN NUŢU CÂRPACI în ediţia nr. 2148 din 17 noiembrie 2016 by http://confluente.ro/marian_nutu_carpaci_1479364037.html [Corola-blog/BlogPost/344152_a_345481]
-
Ion Ionescu Bucovu Publicat în: Ediția nr. 1047 din 12 noiembrie 2013 Toate Articolele Autorului E toamnă și a căzut brumă, Pe unde mi-au murit părinții, Mai vino, gândule, și du-mă Ca să mă rog pe la toți sfinții. În tânguirea lor eternă Și umbra lor parcă mă mustră. E- atât de dulce și de ternă Această liniște lacustră. Doar timpul cade peste dealuri Și umerii mi- se-ncovoaie, Și vine vremea valuri-valuri Cu vântul și cu spic de ploaie. Și sufletul
E TOAMNĂ de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1047 din 12 noiembrie 2013 by http://confluente.ro/E_toamna_ion_ionescu_bucovu_1384268971.html [Corola-blog/BlogPost/347237_a_348566]
-
la iveală intempestiv, de parcă autorul ar fi smuls din condei, propriile noastre cuvinte. Desigur, atmosfera este cât se poate de bacoviană, cu elementele specifice: atmosferă plumburie, picurii de ploaie care, prelingându-se pe geamuri dau naștere melancoliei, ramuri triste-n tânguire, amintirile care dau năvală pe acest fond înnegurat, gândurile sfărâmă zăvoarele minții, cearceafurile reci care au uitat parcă forma ființei iubite, și în acest décor destul de sumbru, singura lumină e chipul femeii, așa cum a cunoscut-o: “Când te-ai născut
CELEI CE NU MAI ESTE, DE CEZARINA ADAMESCU de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 1018 din 14 octombrie 2013 by http://confluente.ro/Pe_aceeasi_struna_de_vioara_marian_malciu_1381769101.html [Corola-blog/BlogPost/352447_a_353776]
-
cer și pământ, cu un braț ținându-ne strâns de țărână și celălalt în alonjă subtilă spre cer, devenim crucea înclinată, când spre pământesc, când spre ceresc, așa cum a spus Nichita Stănescu: “iar pământescul / mănâncă de foame cerescul”. E aceeași tânguire a poetei Olga Alexandra Diaconu: “Și mâinile-mpreună / abia de le mai țin / să-mi intre între palme / viu, suflul cel divin” (Zidirea ta căzută eu sunt). La fel ca și prima pereche locuitoare a Raiului, nu plecăm urechea la
DE OLGA ALEXANDRA DIACONU (CEZARINA ADAMESCU) de CEZARINA ADAMESCU în ediţia nr. 724 din 24 decembrie 2012 by http://confluente.ro/Intrarea_in_legile_firii_cronica_la_cezarina_adamescu_1356363434.html [Corola-blog/BlogPost/341521_a_342850]
-
-n țărână. În nopțile senine și târzii, când liniștea-i nemărginire și timpul parcă s-a oprit, pădurea freamătă-n tăcere. Din când în când sloboadă un oftat venit parcă din vremuri de demult, din plânset de izvoare adunat și tânguiri de bucium în amurg. Se aude foșnind pădurea de brazi, o lungă poveste parcă ne-ar spune; și nu știm cât dor și câtă chemare adună cu fiece toamnă ce moare. Referință Bibliografică: Povestea pădurii de brazi / Nina Dragu : Confluențe
POVESTEA PĂDURII DE BRAZI de NINA DRAGU în ediţia nr. 2227 din 04 februarie 2017 by http://confluente.ro/nina_dragu_1486234483.html [Corola-blog/BlogPost/373210_a_374539]
-
clisă pe umeri se leagă din clipă o umbră și răsăreau din unghere clipe doar unda se pierdea peste undă. Atunci ca și acum, ca și o liră muzica se auzea cu nedumerire ca un alean de dor peste a tânguirii fire. Un fior, apare cu lanț, călăul vestitor ce sufla în bucium de corn sau dorul... Referință Bibliografică: Sau dorul / Petru Jipa : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1587, Anul V, 06 mai 2015. Drepturi de Autor: Copyright © 2015 Petru
SAU DORUL de PETRU JIPA în ediţia nr. 1587 din 06 mai 2015 by http://confluente.ro/petru_jipa_1430944501.html [Corola-blog/BlogPost/344056_a_345385]
-
dramatic de neputincios în singurătatea sa, fără nicio posibilitate de a se salva: “nu pot nici să trăiesc/ și nici să mor.” (Poemul 12, p. 23) De aceea, se refugiază într-o poetică funebră, scriind în tonalitatea sumbră a unei tânguiri fără sfârșit. În această stare, revine la motivele esențiale din creația sa, pe care le reconfigurează într-un spațiu mult diluat cromatic și semantic, dar tulburător de liric. Mai cu seamă simbolurile unui medievalism defunct îi sunt puncte de sprijin
MIRELA-IOANA BORCHIN, NIRVANA ...DOAMNE, CUM! de EUGEN DORCESCU în ediţia nr. 1554 din 03 aprilie 2015 by http://confluente.ro/eugen_dorcescu_1428034197.html [Corola-blog/BlogPost/374547_a_375876]
-
adâncul, văzduhul surpând, Amorțind sentimentul candid în zeflemea. Oftează acum, amăgind pasiuni ancestrale, Ruga spre ceruri, abisuri uitând, Mistuire de doruri amare, Fulger de zvâcniri bizare, Eșecuri de lungă așteptare, Se-nfruptă din trupul arzând, Culminând cu atingeri voit arbitrare. Tânguire în noapte, pătimașa chemare, Tropot de plăceri carnale, urlând, Dezmăț de săruturi lungi, senzoriale, Îmbrățișări grăbite, superficiale, Sublim prelungit în dureri neoficiale, Contopire de fluturi, în noapte zbierând, Îngheț de simțuri sau doar descătușare... Blue Mireille, 24.02.2016 https
CHEMARE de MIRELA STANCU în ediţia nr. 1881 din 24 februarie 2016 by http://confluente.ro/mirela_stancu_1456267684.html [Corola-blog/BlogPost/383962_a_385291]
-
coloană, ca de un toiag, ca de brațul lui Ovidiu. Emil Boroghină a vorbit cu gura lui Ovidiu, sau invers, poetul latin s-a întrupat pe scenă, purtând chipul și împrumutând glasul lui Emil Boroghină. Doar plescăitul valurilor întrerupe uneori tânguirile poetului trimis în surghiun la Tomis. Nici urmă de patetism în această formă de recital, arta oratorică nu e un ornament, o stratagemă actoricească, ci doar un instrument, o cale onestă de a aduce spre noi suferințele unui poet de
Emil Boroghină, Doctor Honoris Causa al Academiei de Muzică, Teatru și Arte Plastice de la Chișinău by Magdalena Popa Buluc () [Corola-website/Journalistic/105668_a_106960]
-
noastră. Dacă aș putea-n zăpadă Să pun inima în gheață, N-aș lăsa-o să se-ncreadă În a lunii vorbe-n față. Iar ninsorile să cadă Cu potop de fulguire, Luna să nu poat' să vadă A inimii tânguire. Să iasă în primăvară Când pământul va-nverzi, În miros de lăcrămioară Când se-alintă,s-o dezmierzi. Referință Bibliografică: Dorința / Nastasica Popa : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1915, Anul VI, 29 martie 2016. Drepturi de Autor: Copyright © 2016
DORINȚA de NASTASICA POPA în ediţia nr. 1915 din 29 martie 2016 by http://confluente.ro/nastasica_popa_1459267386.html [Corola-blog/BlogPost/378456_a_379785]
-
scris-a De-nțelepciunea muzelor ne leagă Menindu-ne să-nsămânțăm obleagă Cu har de suflet peste veche clisa Ce maculează inima beteagă: Nu i-am crezut pe cei care te neagă Aiurea sau pe maluri de Tamisa! „Îmi tângui tânguirile trecute” Ținut-am minte, încă de copil Că demiurgul dăruie virtute Și-n Cireșar și celor din April, Și celor ce râvnesc la senectute, DOAR DE-AU clădit ceva, Mărite Will” „(mai am să-ți spun ceva ...)” --------------------------------------- A consemnat pentru
CRISTALUL OGLINZII ÎN MOIRATE APE de ADINA DUMITRESCU în ediţia nr. 2243 din 20 februarie 2017 by http://confluente.ro/adina_dumitrescu_1487581217.html [Corola-blog/BlogPost/368556_a_369885]
-
Acasa > Poezie > Oglindire > CINE SUNT EU? Autor: Mariana Stoica Publicat în: Ediția nr. 1969 din 22 mai 2016 Toate Articolele Autorului M-am născut în surâsul unei dimineți de mai Cu primăvara-n pleoape, în tânguiri de nai, Cu mângâieri de flori, parfum de viorele, Zâmbet de liliac, stoluri de rândunele. Eu sunt o răsuflare din oftatul vieții, Un firicel de iarbă sub roua dimineții Un simplu cântareț de vorbe, de cuvinte, Pentru cel ce-aude
CINE SUNT EU? de MARIANA STOICA în ediţia nr. 1969 din 22 mai 2016 by http://confluente.ro/mariana_stoica_1463942166.html [Corola-blog/BlogPost/378988_a_380317]
-
Străjerul meu etern născut din stele, E martorul tăcut scrutând eterul Zenit peste Nadirul sorții mele. Cu timpul armă, am înfrânt destine, Zei nemiloși țesându-te-n tenebre; În roua nopții te-au ascuns de mine Și-n licurici, sub tânguiri funebre. Zvântat-au roua soarele și vântul, Cri-cri-ul potopindu-l cu lumină, Născându-te, o floare pe mormântul Însingurării mele, ca regină. Acum ne contopim în curcubee, Eu seve-ți dau, tu pete de culoare Mă răstignești ca umbră pe
SUNT TREAZ DE-O VEŞNICIE ... de OVIDIU OANA PÂRÂU în ediţia nr. 1747 din 13 octombrie 2015 by http://confluente.ro/ovidiu_oana_parau_1444743272.html [Corola-blog/BlogPost/382299_a_383628]
-
între craine absurdități din minte din timpuri nerostite iluzii fără temă rescriu acum istorii în ascuțiri de lamă răstoarnă val de vreme un strigăt din blesteme revocă din memorii credința ta în pronii care spre cer se cerne privești cu tânguire la mințile bolnave prin răstigniri atee se-nvăluie-n totemuri făcând nelegiuire prin spusele lor grave trezit din rugăciune mirean smerit tu tremuri fotografie:internet ... Citește mai mult la chivotul din vreascuri se-adună lumi cu taine deșertăciuni absurde se plimbă-ntre
CARMEN POPESCU by http://confluente.ro/articole/carmen_popescu/canal [Corola-blog/BlogPost/375945_a_377274]
-
-ntre ispitetot dornici de-adevăruri aruncă între craineabsurdități din minte din timpuri nerostiteiluzii fără temă rescriu acum istoriiîn ascuțiri de lamă răstoarnă val de vremeun strigăt din blesteme revocă din memoriicredința ta în pronii care spre cer se cerneprivești cu tânguire la mințile bolnaveprin răstigniri atee se-nvăluie-n totemurifăcând nelegiuire prin spusele lor gravetrezit din rugăciune mirean smerit tu tremuri fotografie:internet... XXVII. UITAT DE VIS, de Carmen Popescu, publicat în Ediția nr. 1497 din 05 februarie 2015. De-atâta vanitate, uităm
CARMEN POPESCU by http://confluente.ro/articole/carmen_popescu/canal [Corola-blog/BlogPost/375945_a_377274]
-
și de unul singur? Firește că se poate face pocăință și în acest mod, dar acest fel de pocăință nu este nici completă și nici mântuitoare. Ce s-ar fi ales de fiul risipitor, dacă ar fi rămas numai la tânguirea ce-o făcea de unul singur în țara păcatului? El simte nevoia de a se mărturisi, trebuință care, o știm cu toții, este în firea omului. „Noi credem că adevărata pocăință este un act bilateral. O parte a ei o reprezintă
CÂTEVA REFERINŢE MORAL – SPIRITUALE ŞI DUHOVNICEŞTI – EDUCATIVE CU PRIVIRE LA PILDA/PARABOLA FIULUI RISIPITOR – EVANGHELIA DE LA LUCA – CAP. 15, VERSET. 11-32… de STELIAN GOMBOŞ în ediţia nr. 1497 din by http://confluente.ro/stelian_gombos_1423141408.html [Corola-blog/BlogPost/374624_a_375953]
-
2015 Toate Articolele Autorului Motto: ”Fiul diavolului negru, îngerul dintâi căzut ...” I. nuntă-n cer și nuntă-n iarbă îmi fac sângele să fiarbă sus e luna-mpodobită iarba-n rouă e gătită stelele-mpletesc cunună, iar jos lacrimi se adună, tânguiri de vânt prin fluier și din limbi de șarpe șuier nemilosul Belzebuth îngerul dintâi căzut și-a făcut pofta vicleană cu obraz de Cosânzeană prinsă-n gheare strânsă-n clești și în tropot de calești lasă-n urma lui vârteje
DIN DORURI, DORUL DOAR RĂMÂNE ... de OVIDIU OANA PÂRÂU în ediţia nr. 1726 din 22 septembrie 2015 by http://confluente.ro/ovidiu_oana_parau_1442921859.html [Corola-blog/BlogPost/381869_a_383198]