234 matches
-
județul Mureș. 37. Bakai Marius, născut la 17 martie 1967 în localitatea Sanmihaiu Român, județul Timiș, România, fiul lui Ioan și Silvia, cu domiciliul actual în Austria, 6700 Bludenz, Fohrenburgstr. 6, cu ultimul domiciliu din România în localitatea Timișoara, Str. Talăngii nr. 14, județul Timiș. 38. Bakai Corina-Cornelia, născută la 6 mai 1974 în localitatea Brașov, județul Brașov, România, fiica lui Leopea Nastasache și Maria, cu domiciliul actual în Austria, 6700 Bludenz, Fohrenburgstr. 6, cu ultimul domiciliu din România în localitatea
EUR-Lex () [Corola-website/Law/131809_a_133138]
-
județul Timiș. 38. Bakai Corina-Cornelia, născută la 6 mai 1974 în localitatea Brașov, județul Brașov, România, fiica lui Leopea Nastasache și Maria, cu domiciliul actual în Austria, 6700 Bludenz, Fohrenburgstr. 6, cu ultimul domiciliu din România în localitatea Timișoara, Str. Talăngii nr. 14, județul Timiș. 39. Banias Lucian-Deian, născut la 2 august 1980 în localitatea Timișoara, județul Timiș, România, fiul lui Ioan și Gheorghiță, cu domiciliul actual în Austria, 4052 Ansfelden, Augustinerstr. 3, cu ultimul domiciliu din România în localitatea Timișoara
EUR-Lex () [Corola-website/Law/131809_a_133138]
-
arborele devenind de-a lungul următoarelor secole un simbol informal al orașului. Totodată, teii joacă un motiv literar semnificativ în mai multe poezii scrise de Mihai Eminescu. Iată un citat relevant din poezia sa, „Mai am un singur dor”: "Pătrunză talanga " "Al serii rece vânt" "Deasupră-mi teiul sfânt" "Să-și scuture creanga. Într-adevăr, s-a remarcat că în poezia eminesciană ""teiul este pomul preferat : sub el se culcă și dorm cei doi iubiți, în timp ce florile cad din pom și îi
Tei () [Corola-website/Science/313837_a_315166]
-
prea dur, dar doar în această ecuație) elemente din limba engleză, păstrându-și concomitent rădăcinile adânc înfipte în cultura arabă. Ca și fondator al modernismului în limba arabă (așa cum am menționat mai sus), folosind aceasta metodă a balanței înclinate spre talanga cu o valoare morală mai puternică, Jabra a reușit să-și ducă la capăt misiunea, pe drumul căreia a pășit încă de tânăr: să schimbe mentalitatea societății sale. În scopul afirmării acestor fapte, trebuie să îl invocăm pe Proust, vestit
Jabra Ibrahim Jabra () [Corola-website/Science/321288_a_322617]
-
Ahaat” (آهات) - în forma melismatică. Instrumentația implică o largă varietate de timbre: instrumente cu coarde (vioară electrică, contrabas, chitară clasică, electroacustică sau electrică, chitară bas), suflători (fluier, nai, clarinet, saxofon, acordeon, mai rar trompetă și trombon), percuții (baterie, tarabane, bongo-uri, talăngi, tamburine și multe altele) și instrumente electronice (sintetizatorul, ce poate lua locul multor instrumente acustice, acordeon electronic, baterist electronic). Textele folosite în manelelor abordează subiecte precum: dragostea (entuziasmul îndrăgostitului, dorul, gelozia, despărțirea), teme sociale (rivalitățile, conflictele, decadența societății), portrete (ale
Manele () [Corola-website/Science/303005_a_304334]
-
BERLIOZ numără în jur de 150 de instrumentiști, sau chiar mai mulți. Richard WAGNER dezvoltă orchestra din muzica de operă (orchestrație foarte densă). Camille SAINT-SAËNS folosește xilofonul în "Dans macabru" (1874). Gustav MAHLER merge până la 10 trompete și percuții neobișnuite (talangă, bici). Secolul XX aduce noi evoluții: Maurice RAVEL valorifică în mod original toate instrumentele orchestrei în faimosul "Bolero", inclusiv saxofonul. În 1909 Arnold SCHÖNBERG compune "Klangfarbenmelodie" (melodia timbrelor). Față de dirijor, instrumentele cu coarde se află poziționate chiar în fața acestuia, pe
Orchestră () [Corola-website/Science/315499_a_316828]
-
vreme, aceasta îndeletnicire rămâne de actualitate, făcând obiectul unor lucrări de referință în domeniu . Patrimoniul acestui muzeu este alcătuit din circa o mie de exponate legate de creșterea și exploatarea bivolilor: care și sânii, juguri, șei, harnașamente, furci, greble, tânjale, talăngi, scaune pentru muls, vase de colectat și procesat laptele, lămpi și felinare, separatoare pentru smântânit laptele etc. Alături de aceste obiecte tradiționale, în muzeu sunt expuse fotografii, hărți și documente care atestă vechimea și continuitatea acestor îndeletniciri. este amenajat în fosta
Muzeul bivolului () [Corola-website/Science/319509_a_320838]
-
întoarcere o întâlnește și o cere în căsătorie, dar ea refuză. După câteva luni se răspândește vestea plecării domnișoarei Everdene din sat, ceea ce pe cioban îl face să o idealizeze și mai mult. Într-o dimineață, trezindu-se din cauza zgomotului talăngilor oilor, descoperă că turma lui fusese mânată prin gard de câinele cel tânăr până la o groapă de var în care căzuseră și muriseră toate. În aceste condiții, e nevoit să se ducă să-și caute de lucru la târgul din
Departe de lumea dezlănțuită () [Corola-website/Science/321267_a_322596]
-
este, se manifestă sporadic. într-adevăr, în Amintirile din copilărie sunt de reținut unele pagini ca acelea consacrate drumului de la Tg. Ocna la Slănic, în care evocă hanul, pe birjarul Ioil, cu landoul său "tras pe patru cai mărunți, cu talăngi la gât." Apare și câte un portret, ca, de exemplu, al lui D. Ollănescu-Ascanio, diplomatul solemn și protocolar. Dar în jurnalul său politic n-am prea remarcat calități literare, în afară de un moment mai reliefat, unde ironia atestă o anume predispoziție
Un jurnal politic by Al. Săndulescu () [Corola-journal/Memoirs/12305_a_13630]
-
În fața intrării unui autointitulat târg de antichități, pe care eu Îl bănuiam a fi mai degrabă o vânzare de vechituri direct din portbagaj, stătea un crainic, Îmbrăcat În ținuta de gală, inclusiv cu un tricorn pe cap, și agita niște talăngi uriașe, strigând: „Lume, lume!“ Aceasta se voia o Încercare de a impresiona potențialii clienți cu autenticitatea pieselor, caz În care efectul dorit n-ar fi fost același dacă omul ar fi ținut În mâna liberă un hot dog, mușcând zdravăn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
malpraxis. Ruby dădu din cap. Poate asta explica angoasa inițială a lui Sam la primirea telefonului de pe plajă. Fi lăsă capul În jos și privi cum laptele Îi țâșnește din sân În biberonul copilului. — Păi, mai bine-mi pun o talangă de gât și-mi schimb numele În Joiana și gata, zise ea, explicând că Saul se oferise să hrănească el copilul noaptea un timp, ca ea să poată dormi. Cum nici nu-i dădea prin cap să-i dea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
induc. Anotimpurile, ploaia, negura, ninsoarea, vântul, căldura, frigul, momentele zilei, lumina, noaptea, surprinse în panouri ample sau în simple secvențe picturale, atestă o sensibilitate mereu trează, receptând năvalnic imagini, vibrații, fiori etc. Chiar și rarele stări de melancolie vorbesc de tălăngi tânguitoare, copaci aplecați de vânt și ploaie, de „neguri purtate de vânturi”. Când și când este semnalată opoziția dintre tumultul veșnic al firii și singurătatea, efemeritatea individului, ca și neputința în fața misterelor lumii. Reprezentarea existențelor individuale este frumos plasticizată în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288305_a_289634]
-
Bumbești-Livezeni, 27/1948), Geo Bogza, Eugen Jebeleanu, Ben Corlaciu. Și teatrul din F. este populat de personaje emblematic-comice: brigadierul UTM, ciobanul. În piesa radiofonică Ciobanul de pe Ceanul Mare de Mihail Davidoglu, bucolicul cochetează cu cel mai abrupt ridicol: „oile behăie, tălăngi, Petruc doinește”. O piesă de teatru cu brigadieri dă Al. Kirițescu (La răscruce de drumuri, 11/1948). Semnificativă este obediența revistei față de criticile ce îi sunt adresate în „Scânteia”, spiritul autocritic frizând autodenunțul. Când, în „Scânteia” din 15 iulie 1948
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287012_a_288341]
-
născut veșnicia. O lume cu povești nescrise, cu oameni arși de soare, cu tradiții orale, cu găini și oi. O lume a lui „altfel” pentru mulți dintre locuitorii Europei de Vest. O lume a prafului de pe marginea drumului, a clinchetului tălăngii vacilor care se întorc de la păscut, a pârâitului microbuzului uzat cu care se întorc acasă cei câțiva navetiști. O lume a televiziunii locale, a ziarului sătesc care nu critică pe nimeni, o lume în care oamenii se cunosc cu toții pe
[Corola-publishinghouse/Science/2221_a_3546]
-
fost de mare folos. N-am văzut praf, mizerie, noroi, n-am văzut bețivi pe stradă, n-am auzit expresii huliganice. Agricultura înseamnă în primul rând zootehnie. Ca și în Ducatul Lichtenstein, vaca este monument național ! Grupurile de vaci cu tălăngi pasc sectoare din fânețe marcate doar cu o sfoară, nu au paznici. Acolo unde sunt mai multe (7-15) sunt și rezervoare de 15 20 t pentru urină, sunt și platforme și mai ales baloți rotunzi (cca 500 kg fân) înfășurați
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
toate... am dat cât am avut din dragostea mea fierbinte de mamă. Plecând în lume pe vremuri cețoase, îți vei aminti mereu de călduțul așternut..." Privind în urmă de pe deal, înduioșat cătam prin ceață satul meu. Se auzeau pe câmpie tălăngi de la o turmă și casa părintească mă striga din urmă: "Măi, Gheorghe, măăăi! Când vii să mă mai vezi?" Mereu când am plecat, tu m-ai condus, când m- am întors, tu m-ai mângâiat, bătrâne sat! În toată viața
Monografia Comunei Oncești Bacău by Octavian I. Iftimie () [Corola-publishinghouse/Science/1775_a_92288]
-
ș-a luat Ștefan vo câțiva ostași vrednici și buni de gură și toți călări. Cu dânșii a strâns o gireadă de boi la un loc cu vaci, cu viței, cum s- antâmplat, și a pus mai pe toate clopote, tălăngi, clopoței și le-a luat la goană cât puteau fugi înspre vetrele tătărăști. Tătarii, când au auzit huitul clopotelor, tropotul vitelor și mugetul lor, hoarda ostașilor nu știa ce urgie și mânie a lui Alah vine peste dânșii ca să-i
Monografia Comunei Oncești Bacău by Octavian I. Iftimie () [Corola-publishinghouse/Science/1775_a_92288]
-
caracterizează prin autonomie sintactică numai propozițiile independente și, într-o anumită înțelegere, propozițiile din structura unor fraze alcătuite prin relații de coordonare: „Adevărul e stăpânul nostru.” (M. Eminescu) „Azi tac aici, și golul mormântului îmi sună în urechi ca o talangă de lut.” (L. Blaga) Pe de altă parte, „propozițiile” interpretate ca regente ale unor „propoziții predicative”, pe lângă că sunt lipsite de autonomie, nici nu „comunică o judecată logică” (II, p. 7), de vreme ce în sine, "predicatul", realizat numai prin verbul copulativ
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
ea, sau pot să ne fie administrate. Iluzionistul este un fel de mincinos pe care-l plătim să ne mintă. Minciuna ocolește sau vrea chiar să deformeze adevărul, acela pe care poesia îl duce în carul mnemonic prin clopot, în talanga ce reprezintă simbolul unei clepsidre. Și dacă adevărul ne poate elibera gândirea, asta nu înseamnă că iluzia nu poate fi și ea cât se poate de reală. Tocmai pentru că minciuna, ca și iluzia, sunt reale sunt ele devin un pericol
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
moarte. E ciclul necesar și obligatoriu pentru inițiere și obținerea instrumentelor pentru accesul în ciclul renașterilor avatarice. Acest simbol al morții și al învierii spirituale e nodul alchimic al lui Solomon, emblemă a infinitului, spirală a transformării perpetue. Oh, plânsul tălăngii când plouă! Ce basme tălăngile spun! Ce lume-așa goală de vise! [...] Și cum să nu plângi în abise, Da, cum să nu mori și nebun. Oh, plânsul tălăngii când plouă!1249. Labirintul e călătoria interioară în propriul subconștient, dominarea
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
lui Solomon, emblemă a infinitului, spirală a transformării perpetue. Oh, plânsul tălăngii când plouă! Ce basme tălăngile spun! Ce lume-așa goală de vise! [...] Și cum să nu plângi în abise, Da, cum să nu mori și nebun. Oh, plânsul tălăngii când plouă!1249. Labirintul e călătoria interioară în propriul subconștient, dominarea instinctelor și a impulsurilor inconștiente de către rașiune. Cum oare să înțelegi natura sufletului, subiectivă sau obiectivă, dacă nu știi ce înseamnă el în adevăr. Existența lui ca o încarnare
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
și din Eternul spirit (1940), emană direct din lirica lui Mihai Eminescu („Ia! Lângă lac, salcia încă suspină; / Doinele tac, inima prinde rugină”). Figurația și lexicul altora se integrează în recuzita tradiționalismului interbelic („noaptea-mbobocită la suhat”, „clopotul bisericii de lemn”, „talangă sfădăușă”, „boi în umblet leneș și cu priviri blajine”, „claia cu fragedă mireasmă” etc.), nu fără contrapunctări cu tentă simbolistă („Hai, toamnă, prin spitalul amurgului de-acum”, „Coboară via tristă și veștedă-n pământ”) ori cu mici note argheziene, bacoviene
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290097_a_291426]
-
fadul idilism sămănătorist: „...De o săptămână nici un factor poștal n-a mai sunat din corn, călare / în schimb, iată un popă-negru călărește cu picioarele în șosea / iată depărtarea muge și s-așterne pe o cireadă / iată vântul se înhamă cu tălăngi moștenite din tată în fiu / iată.../ nu mai știu, pesemne e târziu, / [...] sfinții și-au lepădat pe nori nestinse pipele și s-au culcat cu nevestele, / căci turme biblice și plictisite urcă, urcă, urcă, urcă pe / cărare și pocnesc printre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290575_a_291904]
-
dispare, și rămâne în loc "un gol istoric" și o locuință lacustră, în care poetul trăiește teroarea umidității și singurătății: "De-atâtea nopți aud plouând.../ Tot tresărind, tot așteptând.../ Sunt singur, și mă duce-un gând/ Spre locuințele lacustre". Uneori, sunetul tălăngii se asociază ploii care provoacă nevroze (Plouă), ninsoarea se împreună cu ploaia, copiii sunt galbeni și bolnavi: Și toamna și iarna/ Coboară amândouă/ Și plouă și ninge - / Și ninge și plouă" (Moină). Universul este terifiant, căldura toridă din iulie provoacă descompunere
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
hamul de furtună să se desfacă vîntul. Îți treci ca un descîntec mîna prin evocare... Lumea capătă străluciri cristaline, devine diafană și muzicală: Ascultă: șlefuită În muzici sticla crăngii, Profund glasul iubirii rostogolit pe minge În floare, ireală e lacrima tălăngii Și-n scoarță suveniru-i răbojul pe meninge... A scrie Înseamnă Încă o dată pentru poet a contura, prin aproximări succesive, infinitele fațete ale trăirii, dezvăluite fără preconcepție, În Însuși actul producător al discursului liric: Și-n vers voi bate ca pe
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]