249 matches
-
-n ce cantități. Doar pixurile se mai ridicau, din ce în ce mai rar, slăbite parcă de o boală incurabilă. Mă distram, rânjind în gând. Le simțeam pe fete enervându-se în tăcere, agresate de sutele de cuvinte pe care nu le înțelegeau, prea toropite pentru a răspunde. Băieții dormeau: singuri sau în grup, cuminți, fără zgomot. Din când în când, le adresam o întrebare, ceva simplu și imposibil, și-atunci, mișcată brusc de-un cot bine aplicat sau un picior tras pe sub bancă, recolta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
mă însoțeau, dialogurile se purtau animat, cu multe gesturi, ca într-o peliculă mută din anii ’30. Nu eram în nici un caz singur, și nici nefericit. Toate lucrurile bune aveau însă și-un sfârșit, așa că Maria pleca înapoi în pat, toropită de dragoste și oboseală, iar eu rămâneam cu urma corpului ei în brațe. Particolele se-amestecau, jucau puțin în lumina calculatorului, apoi dispăreau și ele. Așa ceva nu se putea uita. Ce se întâmpla în somn cu femeia pe care o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
dar n-a zărit nimic. A înotat ca de obicei, apoi a mâncat acolo pe plajă, pâine cu salam și roșii cu brânză. Undele mării se răsfrângeau într-un clipocit melodic, iar apa albăstruie licărea ușor peste pietre. Codrin părea toropit de soarele arzător în mijlocul unui peisaj atemporal parcă. Razele soarelui îl învăluiau ușor, stârnindu-i erotismul. Ar fi dat orice să aibă alături o femeie, să facă dragoste. S-ar fi iubit pe malul mării, ar fi înotat apoi împreună
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
orbit. Dar ceea ce am văzut astăzi după-amiază întrece puterea mea de înțelegere. În vitrina unei patiserii erau etalate prăjituri în formă de cap de mort și de tibia. Ironie? Farsă macabră? Mexicul e, într-adevăr, plin de surprize. Pe străzile toropite de soarele moale, vegetal, al după-amiezii de septembrie descopăr o atmosferă greu de caracterizat, mai ales după ce amănuntele încep să se amestece... indieni care, așezați pe trotuar, pregătesc tortillas fără să le pese de zgomotul și de febra străzii, imperturbabili
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
așternînd pe pieptul bătrînului bucata împletită, iar Dorin, încă transpirat de fuga pînă la autogară, stă jos, la ușa din spate, cu bărbia pe genunchi și cu privirea pierdută în gol. Muzica transmisă la radio niște acorduri dulci de chitară toropește de-a binelea pe toți călătorii. Numai ziarul foșnit de actor îi mai face cînd și cînd să tresară. Dați-mi și mie unul, vă rog! întinde mîna călătorul din spate. Poftiți îi oferă actorul. Dumneavoastră nu vreți? întreabă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
fapt cinic. Fii bun, face ea un gest spre hainele de pe fotoliu aș vrea să mă îmbrac. Mihai încearcă să o cuprindă în brațe: Chiar vrei să pleci? Te rog! îl respinge Cristina, înfruntîndu-i privirea surîzătoare cu ochii ei calmi, toropiți de umbra unui surîs amar. Nu încerca... E ca și cum am da contur vulgar unui gînd frumos. Mihai se retrage puțin iar Cristina se ridică în capul oaselor, goală, acoperită de cearșaf abia de la mijloc în jos: Îți face plăcere să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
de alergătură și de oboseală, și se instală pe promenadă în apropierea ferestrei panoramice. Pândea fără încetare, nesinchisindu-se de faptul că lumea se holba la ea. În cele din urmă, își comandă o ceașcă de ceai și se așeză, toropită de jale. Se deșteptă din amețeală, văzând limpede silueta lui George trecând chiar pe lângă ea (nu o observase) și dispărând pe ușa ce ducea la Baptisteriu. Erau ceasurile de prezență redusă la Institut și nimeni nu-l văzuse pe George
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Brian urca mai încet, ținându-l pe Zet în brațe și pe Adam de mână. Din când în când strângea cu putere mâna lui Adam, dar copilul refuza să-și ridice ochii spre tatăl lui. Gabriel venea după ei. O toropise brusc o cumplită oboseală, se simțea parcă gata să se prăbușească în orice moment și înainta împleticindu-se prin iarba galbenă, alunecoasă. Hattie și Pearl, care deveniseră dintr-odată foarte izolate și străine de grup, o luaseră pe un drum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
nu se mai sinchiseacă dacă John Robert se va deștepta sau nu. Partea mecanică a operației, necesitatea absolută a acțiunii pe care o împlinea îl absorbeau în întregime. Picioarele i se înmuiaseră, genunchii păreau să i se dizolve, de parcă-l toropise dorința sexuală. Împinse capul patului prin ușile deschise, în sala de baie. Când repetase scena din imaginație, George se văzuse împingând cu mare precauție patul în baie, și apoi oprindu-se să se asigure dacă marginea dinspre căpătâi se afla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
UBALDI. VALLE AURELIA. Așa era În fiecare zi, de când motocicleta ajunsese să fie un morman de fiare vechi, dus la reparat. Singurele momente În care Îi avea pe amândoi alături - clipe prețioase și totuși inutilizabile - erau estompate de gălăgia trenului, toropite de căldura insalubră a vagoanelor, zdrobite Între corpuri străine, fără a le da șansa de a putea vorbi, fără a se putea auzi, apropiați dar distanți, absenți. Aiurea. Pierd cele mai frumoase clipe ale lor. Și nu se vor mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
flori ca niște babuini. Priviți În partea asta! Elio se supunea, satisfăcut să-și Încheie ziua printr-un succes personal, o zi ce fusese dificilă și amară. Știa că era Într-un stadiu de descompunere avansat: nu mai avea voce, toropit de oboseală și de transpirație, cu nasul lucios și cu stomacul chinuit - deprimat de acel fiasco din periferie, supărat de primirea glacială pe care i-o făcuse Maja, necăjit de Întârzierea lui impardonabilă, de toate. Dar zâmbea răbdător În dreapta și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
se ridică să dea mâna cu bătrânul. Se așezară apoi În iarbă, cu fața spre Dunăre. Iedul se tolăni și el, apucă un fir de buruiană și porni să-l mestece, mulțumit de cele ce i se Întâmplau și cumva toropit de o lene mângâietoare. Nea Mitu vorbi primul. „E aicea, nu?” Întrebă, arătând spre buruienile din spatele său. „Îhî!” mormăi Cap de Șobolan, puțin nemulțumit și Încurcat. „Stai liniștit, nu-ți face nimic. Nici măcar n-o să te bage În seamă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Iași, 2001, p. 63. 79 Toynbee folosește o metaforă a omului adormit sau a omului trezit atunci când compară societățile umane între ele: ,,Societățile primitive, așa cum le putem cunoaște prin observație directă, pot fi asemuite cu niște oameni care zac nemișcați, toropiți în somn pe povârnișul unui munte, deasupra unei prăpăstii; civilizațiile pot fi asemuite cu tovarășii acestor adormiți care tocmai au apucat să se ridice în picioare și să se cațere pe stâncile de mai sus. La prima vedere am fi
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
o adevărată cursă spre schimbare și dezvoltare". Arnold Toynbee, Studiu asupra istoriei, Editura Humanitas, București, 1997, vol. I, p. 77. 209 Toynbee adaugă: ,,Societățile primitive, așa cum le cunoaștem prin observație directă, pot fi asemănate cu niște oameni care zac nemișcați, toropiți în somn, pe povârnișul unui munte, deasupra unei prăpastii; civilizațiile pot fi asemănate cu tovarășii acestor adormiți, care tocmai au apucat să se ridice în picioare și să se cațăre pe stâncile de mai sus; în vreme ce noi ne putem asemui
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
verdele palpitând - o albină a rămas vie // Oh, soarele printre perdele curgând / Pe albina cea vie! // Spre grâul învins tremură macul / La tandra atingere moare / Sperând că-i ucis de albină cu acul // Oh, cum stă în moarte, visând răcoare / Toropit de miresme, macul! // Cade lumina în iasomie / Ca o albină vie...” (Antonin Dvořák - temă de cvartet). La J. condiția de vedetă de televiziune, cu avantajele și dezavantajele pe care le comportă, a pus în umbră valoarea scrisului. SCRIERI: Totdeauna marea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287671_a_289000]
-
cât și dintr-o psihologie dominată de asprimea vieții în mijlocul naturii, de confruntarea dramatică dintre om și ape. O anume lascivitate senzuală și o atracție ușor necontrolată spre aspectele sexuale ce particularizează comportamentul unor adolescenți viețuind într-o lume oceanică toropită de soare și de reacția sangvină puternică a toridității trec și în cel de-al doilea roman al lui C., Care Daniel? Aici, ambiguitatea și vizibila atracție spre detectivism mențin relatarea într-o zonă incertă, cea a romanului de senzație
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286269_a_287598]
-
Nordul e o deltă a luminii, o limită a puterilor ei de-a se distinge de mediul pe care-l străbate; adumbriri sedimentare provenind din amonte machiază abundent aparența. În labirintul septentrional, lumina pătrunde dezbărată de furoarea ei eroică mediteraneană; toropită de oboseală, înainte de luptă somnolează de-a lungul trupului masiv, numai caiere de negură, al obscurității. E posibil însă ca tocmai somnul să fie justa balanță, din talerele căreia fiecare din cele două să-și primească măsura cuvenită - somnul ca
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
bălți proprietate sau în stăinătățuri. Culmea, le ducem lipsa! Le simțim prezenț a prin ce uneltesc șopocăind la telefoane, pentru că urmează defilarea de la sfârșitul anului. Să ne punem speranța în altă campanie de minciuni ,,electorale"? în vara asta politica e toropită de căldură! Dar nu cea pentru oameni ci o alta ... greu de definit! I-om găsi noi o definiție pentru toamnă. La apariția ziarului sper să fiu în Letonia, la fotbal, unde strig: Hai Vasluiul! POLITIKIE... bășcălie ! Peste ceva mai
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
din concă, ce a rostogolit în valuri pe Misenus pentru că îndrăznise să se ia la întrecere cu el? Unde sunt muzele mărei, sirenele? Unde e Scila? Unde e Caribda?"26. Sufletul omului care scrie își doarme aici somnul de veci, toropit în minciuna vechilor basme. Așa, narcotizat cu otrava lecturilor obligatorii, istețul drumeț nu părăsește leagănul mitologic nici chiar atunci când parcă ar intenționa, în sfârșit, să transmită o emoție personală, sau măcar umbra unei trăiri cât de cât autentice. În ciuda a
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
tronul în favoarea fiului său minor. Voievodul muribund, dejoacă planurile uzurpatorilor, lăsând testament în favoarea unchiului său Petru, numind executor pe hatmanul său credincios. Viitorul Domn se întorcea de la pescuit cu carele pline de pește. Obosit fiind ațipi. Un vis minunat îl toropește. Visă dealuri și dumbrăvi de aur, care dansau și i se închinau. Boierii și mitropolitul îi jurau mare credință și în fața sa îngenuncheau. Sfatul țării îl numi Domn. Petru când află, era după marele său vis și exclamă: -De mult
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
dosarele grele de păcate. Vară. Arșiță ca în Caragiale, dar nu suntem pe strada Sapienței, ci în curtea cu un havuz în paragină a unei instituții. O instituție culturală abandonată de stat și nedescoperită încă de sponsori. Câte un românaș, toropit de căldură, mai înjură, dar fără consecințe în plan imediat. Toți par să fi căzut de acord că nu se poate schimba nimic. Cursul spre Moscova a fost stabilit de mult, cei pe care i-am ales în Parlament sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
cotidianul anodin, lipsit de relief și de perspectivă, populat de ființe cu identitate generică. Protagoniști sunt două fantoșe - colonelul în retragere poreclit Moș Bocanc și amicul său, fostul șef de gară Dom Petcu -, împotmolite, sufocate într-o ambianță vâscoasă și toropită de o căldură toridă. Ca în Străinul lui Albert Camus, ca în schița Căldură mare de I.L. Caragiale sau ca în povestirea La țigănci a lui Mircea Eliade, în cartea lui V. canicula este mult mai mult decât o realitate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290561_a_291890]
-
și stăpâna i-a adus apă. Așa că, în fața ceaunelului gol, a început să latre. La început mai încet, apoi din ce în ce mai tare, până când așa, ca într-o hipnoză, gâtlejul lui a început să scoată niște urlete aiuritoare. Bunica era în pat, toropită de căldură. Când a văzut că lătratul nu mai contenește, cu baticul căzut pe spate și părul albicios într-o dezordine caricaturală, a pus mâna pe bastonul ei de corn, a ieșit din cămăruță și i-a aplicat bietului animal
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
zdrobiți, din care fuseseră scoase boabele aurii de grâu. Vei intra în mormânt la bătrânețe, ca snopul strâns la vremea lui. (Iov 5:26) Da. Babica dormea somnul de veci. Preotul își făcea cu sârg datoria, pe când ajutorul său, dascălul, toropit de arșiță și de povara anilor, prindea firul cântărilor apostolice doar la ultima silabă, întărindu-le și dându-le girul autorității sale neștirbite. Ceea ce la preot suna: Doamne miluiește se reducea drastic, în interpretarea domnului cantor matusalemic, la două sonorități
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
ce ai de făcut se întâmplă uneori. Te gândeai că odată ajuns acolo greutatea ta se va micșora, vei pluti din nou fără rost, vei atinge cu moalele capului plafonul înalt. Atunci, desigur, scopul se va îndepărta, blazarea te va toropi, vei îmbătrâni așa, cu capul sus, fără să vezi, fără să auzi nimic doar ticăitul puternic al inimii tale, gândurile fragmentate, în rest: liniștea scafandrului pe fundul mării. Te-ai așezat pe scaun cu un dosar în mână, ai început
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]