237 matches
-
găsi sacoșa și caietul studențesc, dar nu se arătă deloc curios să vadă ce scrie Îl el. Oricum, lumina era prea slabă, ca să poată citi acolo. Ce rahat mai e și ăsta? — Sunt memoriile tovarășului Nicolae Ceaușescu. — Chiar așa! exclamă zeflemitor. Și cum au ajuns la tine? — Este un secret despre care Îți voi vorbi cu altă ocazie. Acum te rog să-mi aduci puțină apă, fiindcă mi s-a făcut sete. — Iar după aceea o să-mi ceri să te dezleg
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
că Întâmplarea ei recentă va fi În câteva minute râsul Întregului spital. Desigur, asta În afara cazului În care Butoiaș ciripise deja, dar, din moment ce nu i se păruse genul care să posede un simț al umorului, era imposibil să fie genul zeflemitor sau declamator de glume. În plus, părea un doctor care ia foarte În serios ideea de confidențialitate doctor-pacient. Nu era convinsă totuși că tânărul doctor american care stătea În fața ei avea asemenea lipsuri la departamentul umor. Se decise că trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
Într-o logică ce ține de tradiția creștină (și nu numai!), cel care moare de două ori se dovedește a fi nemuritor. În posteritate, creația sa poetică îi asigură un asemenea statut, Ladima crede sincer în acest adevăr, în ciuda răbufnirilor zeflemitoare cu tentă pozitivistă lansate de Bulgăran. Neputând să evite căderea, mai speră că, prin operă, va fi capabil să sfideze spațiul și timpul asemeni unui Orfeu modern. Într-o atare ipostază, Ladima ne amintește de autoportretul liric al lui Eminescu
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
târziu, în liceu, locuind în oraș, la o rudă, trece prin experiența „beznei, frigului și a cozilor interminabile”, începe să privească critic „activitățile” UTC („plictisitoare și penibile”), învață jocul duplicitar al ședințelor aranjate, descoperă posibilitatea distanțării prin angajarea unui comportament zeflemitor față de „materialele” care descriau vizite, rapoarte la conferințe, planuri de producție, constată, în fine, că trăia într-un univers caracterizat prin „constrângerea de a minți pentru a nu avea probleme”. Am numit această biografie „normală” pentru că reprezintă o existență tipică
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
creștinism” (II, 355). Cioran ar prefera, oricum, un Dumnezeu care să aibă atributele demonului; astfel, el însuși i-ar semăna: „N-aș putea să ader decât la o religie în care Creatorul și-ar râde de Creațiune Ă un Dumnezeu zeflemitor. // Totul ar fi atât de simplu dacă am accepta un Dumnezeu zeflemitor” (idem). Dar uneori trăiește sentimentul că, totuși, suferința hrănește numai impostura sensului: „Mă gândesc tot mai mult la suferințele ce n-au nici un sens, ce nu servesc la
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
atributele demonului; astfel, el însuși i-ar semăna: „N-aș putea să ader decât la o religie în care Creatorul și-ar râde de Creațiune Ă un Dumnezeu zeflemitor. // Totul ar fi atât de simplu dacă am accepta un Dumnezeu zeflemitor” (idem). Dar uneori trăiește sentimentul că, totuși, suferința hrănește numai impostura sensului: „Mă gândesc tot mai mult la suferințele ce n-au nici un sens, ce nu servesc la nimic, și mă revolt contra iluziei creștine ce le conferă tuturora o
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
o scenă filosofică reală, și nu trucată, ar recuza maniheismul, ar respinge dualismul reducționist și ar revendica pentru sine această opțiune a unei terțe vieți. El n-ar lăsa să i se fure ideea uitându-se cum o șterge șmecherul zeflemitor și flecar: ar angaja niște discuții asupra părților ce ar trebui lăsate plăcerii într-o viață de reflecție și viceversa; ar diserta despre plăcerile care împiedică reflecția, despre cele care se nasc din conversație, din cercetare și din efortul inteligenței
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
diversificate, dovedind imaginație și bun gust, pun accent pe valoarea inteligenței umane, care nu este în mod obligatoriu legată de condiția nobilă sau de un statut social privilegiat. În prima zi rostește o istorioară prin care o femeie mândră și zeflemitoare primește o replică de la un bărbat matur și înțelept, care o iubea cinstit și pe care tânăra văduvă va învăța să-l prețuiască nu după aparențe, ci după noblețea inimii. Povestirea a doua a Pampineei se deschide cu formula „prealuminate
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
în al treilea și al științelor în ultimul. Scris sub forma unor dialoguri, textul capătă dinamism și suplețe. Trei personaje sunt angrenate în discuție un președinte de curte, limitat și stângaci, apărător al anticilor, un abate, conciliant și un cavaler zeflemitor, aceștia din urmă ca alter ego al lui Perrault, apărători, așadar, ai Modernilor.62 Deși prin prezența președintelui, autorul încearcă să contureze ambele perspective asupra problematicii avute-n discuție, balanța este înclinată net, desigur, în favoarea Modernilor. Președintele e construit drept
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
și comunicația) imprimă discursului accentele unui patetism căutat. De fapt, întregul text caragialian (în substanța sa antiretoric și antiproclamativ) face haz, prin ironie antifrastică, de situația deplorabilă a vieții intelectuale și artistice românești. Comicul expunerii anunță, în unele pasaje, surâsul zeflemitor al denunțului public arghezian: "Societatea noastră a progresat! Astăzi românul este născut poet și critic, câteodată și biciclist: El mânuiește, cu aceeași dexteritate, versul și proza; el înțelege, cu o egală siguranță, niciodată dezmințită, toate ramurile de artă tot ce
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
și surprinderea lui în ipostaza declasantă a igienizării personale. Evident, câmpul semantic al cuvântului "pedicur" folosit și în alte texte antiiorghiste are conotații polemice, semnificând: lingușirea, servilismul, obediența compromițătoare, care-i caracterizează pe acoliții lui Iorga. Ironia debușează în parabola zeflemitoare ce exploatează, în continuare, aceeași contradicție, cu aportul oximoronului și al sugestiilor senzoriale: "Or fi ele îmbălsămite unghiile sacre de la picioarele apostolului, dar nu pentru mirosul tuturor. Și nu oricine le adună într-o cupă de cristal. Și nu pe
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
ale muzicii debussyste de a plasa acest gen de imagine sonoră în categoria estetică a comicului. O melodie amabilă (aimable - p expressif) în acorduri descendente se juxtapune acestei introduceri pline de afectare, ironizând atmosfera gravă inițial statornicită, printr-o îngânare zeflemitoare a celor din urmă sunete ale imnului, ce le regăsim în registrul grav al țesăturii. O nouă etapă în desfășurarea narativă ne propune un moment de divertisment, o relaxare evidentă a atmosferei anterioare (Peu à peu animé - pp léger), determinată
Creaţia pianistică a lui Claude Debussy, între concept şi înterpretare by IOANA STĂNESCU () [Corola-publishinghouse/Science/712_a_1153]
-
rele. Lipsa de credință, de recunoștință și de milă a unui popor Îndărătnic, trădarea unui ucenic, lepădarea altuia, frica Apos‑ tolilor care au fugit temători din grădina Ghetsimani lăsându‑l pe Domnul singur, apoi insultele, lovirile, flagelările, răs‑ tignirea, cuvintele zeflemitoare, chinurile agoniei și moartea sângeroasă, toate s‑au Întâmplat atunci iar acum le privim cu ochii credinței și ne Îndurerează sufletele. Groaznicele suferințe ale Domnului Hristos n‑au fost ceva năprasnic, surprinzător sau intempestiv și nu constituie simple fapte impuse
SUFERINŢA ŞI CREŞTEREA SPIRITUALĂ, Ediţia a II‑a, revăzută by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/168_a_136]
-
ce va avea grijă ca membrii echipei să relaționeze între ei, ori de câte ori este cazul. Și iată și un exemplu despre ce poate cauza o echipă prost sudată: un copil cu logonevroză, C.C., va trebui să fie ferit de orice afirmație zeflemitoare, chiar și de orice aluzie nepotrivită din partea celor cu care intră în contact. Altfel, oricât ar fi lucrat cu el logopedul, psihologul și psihiatrul, orice progres va dispăre la primul hohot de râs al clasei, după prima sa "bâlbă". Și
Fundamentele psihologiei speciale, Ediţia a II-a by GHEORGHE SCHWARTZ [Corola-publishinghouse/Science/1447_a_2689]
-
o scenă filosofică reală, și nu trucată, ar recuza maniheismul, ar respinge dualismul reducționist și ar revendica pentru sine această opțiune a unei terțe vieți. El n-ar lăsa să i se fure ideea uitându-se cum o șterge șmecherul zeflemitor și flecar: ar angaja niște discuții asupra părților ce ar trebui lăsate plăcerii într-o viață de reflecție și viceversa; ar diserta despre plăcerile care împiedică reflecția, despre cele care se nasc din conversație, din cercetare și din efortul inteligenței
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
imaginația junilor ploieșteni, poetul trebuie să aibă geniu și geniul este, se spune în cărți, nefericit prin definiție. Or, colegul lor nu arată deloc a fi nefericit și nici nu lasă impresia că trece prin crize mistice. E, dimpotrivă, vital, zeflemitor, pus pe farse, îi place să tachineze în buna tradiție caragialiană, este bine hrănit și dovedește un mare apetit pentru bunurile lumești, în fine, în dragoste nu pare a fi o victimă. Mai mult, se poartă tiranic, face exces de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289876_a_291205]
-
în esență, orice acuzație de plagiat.222 Însă claritatea cu care acest fapt se prezintă în fața cercetătorului de astăzi nu constituia o evidență la începutul veacului al XX lea. Primii recenzenți au apropiat creația lui, pe ton laudativ sau dimpotrivă, zeflemitor, de un autor sau de altul, aleși întotdeauna dintre numele de primă mână ale literaturii italiene otto-novecentești așa cum s-a văzut într-un subcapitol anterior. În 'Pegaso' (IV august 1932) Giuseppe de Robertis, ce condusese 'La Voce', remarcă neîndemânarea cu
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
permită aceasta. Ce greșeală?, întrebă Litman surprins. Ați spus că veți face binele unde veți voi și răul asemenea. Nu vi se pare suspectă această libertate și formă de autoritate pe care v-o asumați? Care adică?, a întrebat puțin zeflemitor. Adică să vă însușiți niște atribute contradictorii. Fiindcă Dumnezeu este numai binele, numai dragostea, numai bucurie, numai lumină, aceasta vorbind omenește, de fapt El este mai presus de „stări” și „stadii”. Pe când răul aparține numai diavolului. În el este numai
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
să mergeți mai bine la mine, am spus. Stau la cinci minute de aici, În Bariera Vergului, puțin mai sus de cinematograful Munca. Ortansa nici n-a vrut să audă. - Noi stăm la datorie. Apărăm lumea de teroriști. În pofida tonului zeflemitor, mi se părea foarte convinsă de ceea ce spune. Oricum Îmi dăduse cu flit. Mă Înșelasem, pusesem botu’ ca un dobitoc Închipuindu-mi că m-a avut vreodată În vedere. Nu-i ardea și nu-i trebuia, nu s-ar fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
și cu cercul, jocul de popice, jocurile infantile. Mai mult decât în cărțile anterioare, în Uscătoria de partid se manifestă nestrunit instinctul ludic al prozatorului. Făcând echilibristică pe granița fină dintre normal și anormal, dintre grav și ilar, patetic și zeflemitor, real și fantastic, dintre umorul negru și cel bonom, naratorul și personajele sale se joacă de-a restaurația și de-a democrația, de-a libera inițiativă de piață și de-a călătoria de afaceri, de-a propaganda electorală și de-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290279_a_291608]
-
H.-R. a acordat criticii literare o atenție redusă, deși are și în acest domeniu merite de precursor. A înțeles prin critică mai mult o analiză a poeziilor sub aspect stilistic și prozodic, cum a și făcut, pe un ton zeflemitor, în cazul versurilor lui Gr. Alexandrescu (Critica literară). Lui G. Barițiu îi propunea, în 1838, o rubrică de „analis” a poeziilor în „Foaie pentru minte, inimă și literatură”, în care critica să fie „frățească, iar nu amară”, în genere însă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287426_a_288755]
-
hărțuiala continuă a pielii delicate de pe piciorușele doamnei a zgîriat și iritat totul de parcă ar fi suferit de psoriazis. Moș Cazacioc i-a zărit și privea interesat cum cei doi înotau greoi la deal. Îi primește zîmbind larg și oarecum zeflemitor. De ce n-ați venit pe dincolo, pe deal, ați fi putut veni cu mașina pînă aici. Cum? Se putea veni pînă aici? Da, roată. Au mai fost mașini pe aici, m-au adus pe mine. Moș Cazacioc era curat ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
extravaganță erudită pentru bibliofili, și nu un punct de plecare al unui curent politic. Să ne imaginăm ca să ne amuzăm o confruntare Proudhon/Marx la Apostrophes, și fața Europei ar fi fost alta. Fiindcă între cel dintîi, originar din Franche-Comté, zeflemitor și afabil, cu vorbele sale de duh strălucitoare, și laboriosul renan împietrit în abstracțiuni și în interminabilele demonstrații, rezultatul meciului verbal arbitrat de marele public ar fi fost evident. În scris, în schimb, între Filosofia mizeriei a lui Proudhon și
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
să mai cunoaștem efectele energizante ale bombelor atomice, frumusețea dumnezeiască a lagărelor morții, a gulagurilor și nici crivățul Bărăganului. În ciuda faptului că aveau coroanele puțin dezvoltate, păduricea de salcâmi era plină de ciori. Vă mai amintiți portretul ironic, acid și zeflemitor al negresei creionat de poetul "Baladelor vesele și triste", din care însă nu lipsesc notele de simpatie față de această zburătoare? "Cu alură interlopă Ca un muzicant în frac, Cuvioasă ca un popă Și smolită ca un drac." (G. Topîrceanu) Coronamentul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
punct și de la capăt", lăsând de o parte, cu grăbirea și lejeritatea care îi sunt pe deplin familiare, orice marafeturi ideologice, oricât de întemeiate socio-filozofico-economic ar fi, trecând "de partea visului". Tonul meu (un prieten m-a dojenit că sunt zeflemitor, dar pe mine mă amuză "zeflemeaua"; în copilărie credeam că zeflemeaua o fi o mâncare gustoasă...)..., deci, tonul meu nu ascunde nici o răutate; este doar "ușor zeflemitor". * Așadar, "de partea visului", ce nostalgii am? Sau cei "de o anumită vârstă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]