1,062 matches
-
milă, autoritar, ca unui obiect impersonal fără s-o privească. Trăgând de timp, cu degetele tremurânde își descheie nasturii bluzei și părea ciudat cum sânii i se-nghesuiau înfiorați în timp ce aștepta miracolul unei salvări supranaturale. Bărbatul mângâie îndelung accesoriile care împungeau hotărâte aerul... îi plăceau! Totuși bărbatul manifesta delicatețe, sesiza din modul în care s-a apropiat de sânii săi... cu mișcări tandre, învăluitoare, neașteptat de gingașe; deci nu era o brută dar nu putea să-l sufere! O îngrozeau atingerile
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
foarte mult să treacă granița cât mai era Încă vreme bună. Îi plăceau munții toamna. Ultimul lucru pe care l-am aflat despre el era că elvețienii Îl băgaseră-n Închisoare, undeva lângă Sion. Capitolul 9 Primul matador a fost Împuns În mâna cu care ținea sabia și mulțimea l-a huiduit. Al doilea a alunecat și taurul l-a Împuns În burtă, iar el s-a agățat cu o mână de corn, pe cealaltă ținând-o apăsată pe rană; atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
am aflat despre el era că elvețienii Îl băgaseră-n Închisoare, undeva lângă Sion. Capitolul 9 Primul matador a fost Împuns În mâna cu care ținea sabia și mulțimea l-a huiduit. Al doilea a alunecat și taurul l-a Împuns În burtă, iar el s-a agățat cu o mână de corn, pe cealaltă ținând-o apăsată pe rană; atunci taurul l-a Împins În parapet și apoi și-a scos cornul. Matadorul zăcea În nisip, dar s-a ridicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
peste o câmpie și apoi cotiră spre malul râului. Peduzzi vorbea repede, știind câte ceva despre toate și făcând mereu cu ochiul. Cum mergeu unul lângă altul, soția Îi simți la un moment dat mirosul respirației purtat de vânt. O dată o Împunse cu cotul. Uneori vorbea În dialectul din d’Ampezzo și apoi o dădea pe cel tirolez. Nu-și dădea seama pe care dintre ele Îl Înțeleg mai bine tânărul domn și soția sa, așa că era bilingv. Însă În timp ce tânărul domn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
când treceau pe-acolo spre oraș, pe lângă boii ăia mari și albi care trăgeau carele. Erau convinși că bătrânu-i nebun. Ș-atunci el Învârtea coarda și mai repede până Înțepeneau acolo privindu-l, ș-apoi strigau la boi și-i Împungeau ca să o ia din loc. Da’ chiar că mi-era drag când mă uitam la el cum sare coarda-n soarele fierbinte. Era haios și termina totul cu un șir de sărituri ritmate, de-i curgea sudoarea pe față ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
legat la ambele capete, care i se lovea de picior. Nick se simțea ciudat și Împlinit profesional cu tot echipamentul ăsta atârnând pe el. Sticla cu cosași i se legăna pe piept. Pachetele de mâncare și caseta cu momeli Îl Împungeau În piept prin buzunarele cămășii. Intră-n râu. Simți un șoc. Pantalonii i se lipiră de picioare. Pipăi fundul apei cu picioarele. Apa Îi provocă un șoc rece. Picioarele Îi erau supte de curentul care gonea. Apa Îi trecea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
niște cearcăne ușoare. Își ținea ochii pe Manuel. Simțea că o să-l facă praf pe micuțul ăsta cu fața palidă. Acum, oprindu-se-n loc și Întinzând muleta roșie cu vârful sabiei pe care o ținea acum În mâna stângă, Împungând-o cu vârful cât să se desfășoare ca pânzele unui vas, Manuel observă vârfurile coarnelor. Unul dintre ele se ciobise când Împunsese barrera. Celălalt era ascuțit ca o pană de scris. Cât desfășura muleta, Manuel observă că baza albă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
-se-n loc și Întinzând muleta roșie cu vârful sabiei pe care o ținea acum În mâna stângă, Împungând-o cu vârful cât să se desfășoare ca pânzele unui vas, Manuel observă vârfurile coarnelor. Unul dintre ele se ciobise când Împunsese barrera. Celălalt era ascuțit ca o pană de scris. Cât desfășura muleta, Manuel observă că baza albă a coarnelor era pătată cu roșu. Nu-și luă ochii de pe picioarele taurului cât Înregistră toate detaliile astea. Taurul stătea mereu cu ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
pare c-am zis o grămadă de prostii. Nu, n-ai exagerat. — Unde-i Hogan? Întrebă. Terminase grepfrutul. — E la el În birou. — Auzi, ce ți-am zis În legătură cu pariurile pentru meci? mă-ntrebă Jack. Ținea lingura-n mână și Împungea coaja fructului cu ea. Fata intră cu niște șuncă și ouă și luă grepfrutul. — Mai adu-mi un pahar cu lapte, Îi spuse Jack. Fata ieși. — Mi-ai zis c-ai pus cincizeci de bătrâne pe Walcott, Îi spusei. — Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
să raportez! Eu nu mă uit aiurea. Așa-i căutătura mea! O fi, n-o fi căutătura ta așa, tu să știi că atunci când vorbesc cu tine să privești aici... aici în ochii mei! În timp ce spunea acestea, sergentul gesticula furios, împungându-și ochii cu arătătorul țeapăn ca un cui. Se uita la Toaibă ca o fiară, dar acesta l-a înfruntat pentru o clipă apoi și-a mutat ținta privirii undeva deasupra capului gradatului din fața lui. Acea scurtă privire directă a
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
ce este mașinărie în perimetrul lizierei să fie oblojite cu niscai explozibil. Să îndrăznească domn’ sărjănt să chițcăie doar, că a mierlit-o. Înțelesu-m-ai, domn’ sărjănt?! Am înțeles! După dumneavoastră, domn’ sărjănt - l-a îmbiat Toaibă în zeflemea, împungându-l cu țeava pistolului în ceafă. Trestie îl flanca la un pas pe sergent... Câteva corturi și-au ițit siluietele din întunericul diluat de irizarea zorilor. Într unul din ele se vedea o părere de lumină. Sentinela din post a
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
tribun în Legiunea a șaptea Galbiana, în Pannonia; el nu fusese niciodată cuprins de teamă, iar curajul său devenise legendar printre soldați. O mână înghețată îi acoperi gura. Dacă nu taci, ești mort. Am un pumnal. Valerius îi simți vârful împungându-i gâtul. — Fă cum îți spun. Cu o smucitură, omul din spatele său îl făcu să se ridice. Lui Valerius i se păru că zărește o siluetă zveltă dispărând în întuneric, în fundul grajdului. Ajunse afară, în lumina lunii, strângându-și traista
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
se ridică. Îi privi pe cei trei bărbați înarmați. Ei împiedicau ochiul să privească, ei aveau să-l împiedice și pe el să-și îndeplinească misiunea. Trebuia să-i doboare, imediat. Înaintă. Uimit, văzu că adversarii nu îl atacau; îl împungeau doar și se fereau de el. Daga lovea de fiecare dată în gol. Când unul dintre cei trei se afla în primejdie, altul îl ajuta, și în scurt timp Antonius să prăbuși epuizat, fără suflare. O nouă lovitură de bici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
în șoaptă. — Ai să reușești, răspunse Proculus, așezându-se în fața lui. — Ar trebui să faci una din vrăjile tale, ca să-mi dai putere să continui. Cu un gest imperios, Proculus le ceru celor patru rețiari să se îndepărteze, apoi îl împunse pe Valerius cu degetul în piept. — Puterea ta e aici, înăuntru... Îi atinse fruntea. — ...și aici. Tu însuți ești puterea ta. Valerius tăcea. Stătea pe marginea arenei pentru antrenamente, lângă zidul acoperit de iederă și umbrit de coroanele copacilor. Agită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
dat banii cam În silă, pe palier, fără să mă invite la o cafea, la o discuție, nu mai Înțelegeam nimic, nici chiar șoaptele tandre amestecate cu acuze ale Marianei, ale soacrei venite special de la Sankt Petersburg pentru a mă Împunge cu degetul În ochi, același cu care arătase spre nemți În timpul blocadei Leningradului, Îi degerase așa, Întins spre mine, acuzațiile erau croșetate blînd pe o octavă superioară, de ce mama dracului nu-ți iei odată premiul ăla Întreg, să scăpăm de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
pe gios, cându pitulat pe bicicletă, aprinsu deja spre mari lucrături economicești, cum stă scris și-n hronicul Academiei de nu să mai găsește. Să priceapă așadar bunul cetitoriu cu toate mințile sale toate oțărâtele răutăți omenești cu carele-i Împuns senatoriul, ele fiind de altmintrelea de prisos, că doară dânsul și-a lăsat până și beșica fierii În mânurile hirurgilor hulpavi, și aceasta numai den dragoste de țarină. „Alex Bârlădeanu, acest admirabil luptător pentru armonia socială (...) mare luptător de stînga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
pe Willie Sawyer de față și-i prinsese o scurtă bună pe care a smuls-o dintr-o smucitură și pe urmă i-a mai prins așa o scurtă, și acum căzuseră deja pe gheață și Willie Sawyer Îl tot Împungea cu șurubelnița, ca să-l facă să-i dea drumu’, și deodată Blackie a scos un urlet cum n-ai mai auzit vreodată. Mai rău decît atunci cînd tai un vier. Orbete venise-n spatele nostru și cînd i-am prins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Ați fi dispus să mai Împărțiți un exemplu din acea atenție? — SĂ trăim, spuse George. Trebuie să ne-ntoarcem În vagon. Și, cum mai merge treaba cu căile ferate? — Șinele sînt solide. Cum mai stau lucrurile pe Wall Street? — Urșii Împung puternic din nou. N-aș vrea să fiu În pielea unei doamne urs astăzi. — Eu mi-aș pune banii pe Cubs. The Giants sînt prea mari pentru liga asta. George și bucătarul izbucniră În rîs. — SÎnteți o bomboană, spuse George
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
zisei nimic. — Dar să ne Întoarcem la brici, spuse. Își băgĂ mîna În buzunarul hainei și scoase un brici. Îl ținea Închis În palma mîinii stîngi. Palma era roz. — Uită-te atent la briciul Ăsta. Nici nu trage, nici nu-mpunge. Îmi Întinse palma. MÎnerul era negru, din os. Îl desfăcu și-l ținu În mîna dreaptă, cu lama Întinsă. — Ai la ÎndemînĂ un fir de păr de pe cap? — Cum adică? — Scoate-ți un fir. Ale mele sînt extrem de tenace. Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
îi străluceau ochii de bucurie - ca mâței lângă oala cu smântână că l-a pus în încurcătură pe Pâcu, dar tăcea mâlc. Bucuria lui n-a fost, însă, de lungă durată, pentru că Pâcu odată s-a luminat la față și, împungându-l pe moș Dumitru cu muștiucul lulelei, l-a luat la rost. Da’ bine, măi pungaș bătrân! Credeai că m-ai pus în cofă, ai? Ia uite că nu! Stiu la ce te-ai gândit când m-ai scos dator
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
zile, cu oblojeli și descântece. Așa-i păcatul. Când îi să-l tragi, îl tragi și pace. Ori îl ajungi tu, ori te ajunge el - a comentat situația Ion Cotman. Ai un nepot, Pâcule. Halal să-ți fie - l-a împuns moș Dumitru. Si Dinuța lui ce-o zis de toate aiestea? a întrebat Hliboceanu. Eu cred că în timp ce el se oblojea, ea avea din ce în ce mai multă treabă la sărvici, bat-o norocul s-o bată de frumoasă! a tras concluzia moș
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
de corn - acuzatorul - care mi-o amintit încă o mulțime de păcate pe care nu le mai țin minte. Imi amintesc doar că nu se mai oprea din vorbit și arăta mereu cu degetul spre mine, de parcă m-ar fi împuns cu o suliță. Când o terminat de vorbit, s-o sculat albăstreaua de lângă mine, încercând să-mi ia apărarea. Atunci mi-am dat seama că albăstreaua era advocatul meu...Până la urmă, zâna florilor, împreună cu florile de lângă ea, o trecut în
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
cocaină, e În buzunarul meu și trebuie s-o văd pe Shirley sau pe Carole... de ea am nevoie... dar ea mi-a strîns cureaua În jurul gîtului Înainte de-a putea spune ceva, iar unghiile ei vopsite și ascuțite mă Împung În prepuțul semi-erecției mele, mă Împinge pe canapea și e oribil, Își Împinge pizda În ea Împotriva dorinței mele și o izbește de mine, mă doare cînd se freacă așa, iar ea mă sufocă și mai tare, nu pot respira
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
Există o deontologie profesională, care te obligă să-l asculți pe pacient până Îți explică motivele pentru care a venit la tine... medic. Apoi, trebuie să-l consulți după toate regulile profesiei... Acuma n-ai să-mi explici mie cum Împunge rața și că totul se petrece după carte... Ei, da’ să nu uităm pentru ce ne-am adunat... Gruia și-a ascuțit simțurile. Era ca o coardă Întinsă peste poate. „Așa da, amice!” - l-a lăudat gândul de veghe. ― Bănuiești
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
bine și vă mulțumesc pentru urări, domnule doctor - a răspuns Gruia. Profesorul l-a Întâmpinat cu bucurie, dar și cu Întrebare: ― Ei? Ce părere ai? Crezi că doctorul Vatră, cu firea lui intransigentă, nu l va face pe „doctoraș” să Împungă fuga? ― Nu, domnule profesor. Domnul doctor Vatră este un om deosebit. Va reuși să-l facă mielușel. ― L-am cunoscut pe acest om atunci când s-a prezentat la profesorul Zenit cu sufletul În palmă. Venea dintr-o lume pe care
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]